'Cause I don't think that they'd understand || Open

In de schaduw, om de zon te ontwijken, zat Lushy in kleermakerszit met zijn ellebogen op zijn knieën, en zijn kin op zijn handen geleund over het grasveld uit te kijken. Iedereen zat in groepjes, en met zijn hoofd schuddend greep hij naar zijn tas, op een boek te pakken. Met een zucht ging hij liggen, en speurde de regels van de bladeren af, op zoek naar de informatie die ontbrak om zelf te ontdekken wie de dader kon zijn. Toen hij dat niet vond, klapte hij het boek dicht, en hees zichzelf weer op. Hij hoorde iets, en draaide zich om. "Hi."

+Open

Liam liep een beetje rond op het school terrein. Hij was op zoek naar een plekje waar hij rustig kon zitten en na kon denken over alle dingen die er op met moment in zijn leven gebeurden. Zijn hoofd zat te vol met zorgen en dat merkte hij zelf maar al te goed. Al was hij er aan gewent veel zorgen te hebben, nadat hij perrongelijk een van zijn schoolboeken in brand had gezet omdat zijn gedachten totaal ergens anders zat had hij toch maar besloten om het wat rustiger te maken in zijn hoofd en voor een paar dingen nu echt een oplossing voor te gaan zoeken.

Op het grasveld zaten verschillende groepjes. De meeste waren wat luid of waren blij aan het lachen en doen. Iets dat Liam snel uit zijn concentratie kon gaan halen. Zijn ogen gleden over het grasveld en hij spotten een jongen die rustig met een boek zat. Het zag er vrij rustig uit om hem heen. Met een rustige pas liep hij naar hem toe en zocht naar een plekje om te gaan zitten. Toen hij vlak bij de jongen was draaide de jongen zich om. Liam keek naar beneden toe en glimlachte op zijn begroeting. "Hallo." zei hij vrolijk en ging wat van hem vandaan zitten. "Vind je het erg als ik hier kom zitten?" vroeg hij vriendelijk. Ook al zat hij al, hij zou het niet erg vinden als hij met rust gelaten wilde worden. Hij zou dan simpelweg een ander plekje zoeken.

"Hallo." Een jongen ging een eindje van hen vandaag zitten, de jongen die Lu dus achter zich gehoord had. "Vind je het erg als ik hier kom zitten?" Lushy schudde nee, en keek naar de ander. "Natuurlijk niet." Zijn ogen dwaalde even af, naar het boek op zijn schoot, en daarna weer naar de ander. "Ik ben Lushy, hoe heet jij?" Het begin van ieder saai gesprek. Goedzo, Lu, erg slim. Zijn gedachten plaagde hem kort, maar die verdreef hij snel.

Liam glimlachte breed dat hij het niet erg vond dat hij daar zat. "Thanks." zei hij wat opgelucht. Hij zuchten een keer diep en lied zichzelf achter in het gras ploffen. Hij strekte zijn benen half en vouwde zijn vingers achter zijn hoofd in elkaar. Zijn ogen bekeken de wolken boven hem die langzaam voorbij kwamen totdat de jongen zich voorstelde. Liam draaide zijn hoofd opzij en keek de jongen aan. Met zijn linker arm duwde hij zichzelf weer half terug omhoog en reikte zijn rechter hand uit naar Lushy. "Aangenaam Lushy, Mijn naam is Liam." sprak hij vriendelijk en beleefd. Liam zijn ogen vielen weer op het boek dat nog steeds dicht was. "Wat ben je aan het lezen? Met zijn hoofd gaf hij een klein knikje naar het boek toe om zijn vraag te benadrukken. Hij duwde zichzelf terug in zit positie en draaide een beetje meer naar hem toe. Het zou makkelijker en gezelliger zijn om op die manier met elkaar te praten dan dat hij een beetje weggedraaid op de grond zou liggen.[/b]

"Thanks." Lushy gebaarde dat het geen probleem was, en glimlachte kort. De andere liet zich omvallen, en vouwde zijn vingers als een soort 'kussen' achter zijn hoofd. Al gauw duwde de jongen zich weer op, met zijn linkerarm, en reikte zijn rechterhand uit. Lushy schudde die terwijl de jongen "Aangenaam Lushy, Mijn naam is Liam." zei. Liam klonk vriendelijk, dus opnieuw glimlachte Lushy. "Wat ben je aan het lezen?" Lu's blik daalde af, en hij bestudeerde de cover van het boek even, waarna hij naar Liam keek. Die knikte richting het boek. "Een misdaadroman, ik probeerde er zelf achter te komen wie de dader was, voordat de schrijver de naam vermelde." Liam duwde zichzelf weer op, en draaide zich naar hem toe. Lushy was zelf niet geweldig met gesprekken beginnen, dus ergens hoopte hij dat Liam iets zou weten. "Maar het lukte me niet." grijnsde de bruinharige jongen verder. "Waarschijnlijk wel als ik drie bladzijdes meer gelezen zou hebben, denk ik."

Liam bekeek het boek en las de titel. " Ik ken het boek niet, maar bij misdaadboeken is het meestal de persoon waar je het minst van verwacht had of de persoon die het het hardst aan het ontkennen is en overal een alibi probeert te vinden." sprak hij rustig. Zelf las hij alles wat hij te pakken kon krijgen, letterlijk. Liam knikte. "Dat ligt aan de schrijver, though." zei hij met een glimlach. "Ik heb boeken gelezen waar het niet bekent was geworden tot de allerlaatste pagina, maar de meeste boeken verklappen het wel eerder." Een gaap ontglipte hem en snel deed hij een hand voor zijn mond. "Lees je veel?" Vroeg hij nieuwsgierig na zijn gaap.

~x~ Sorry dat het zo klein en flut is ;-; ~x~

PROFILE MAGICIAN

» A desire to understand.. [Miss Oriël]
» still dont know how
» Snow... Please dont let it snow!
» Why don't you do Right [ Open ~ ]
» Let it all out [open]

'Cause I don't think that they'd understand || Open

'Cause I don't think that they'd understand || Open

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen