Wauw! Tsunami kon het nauwelijks geloven.Hij had gewonnen. Een schoonzwemwedstrijd. Iets wat toch hoofdzakelijk was voor suffe meisjes met eeuwige glimlachjes en sierlijke cirkelbeweginkjes in het water. Maar nee, in plaats van zo'n saaie conventionele opvoering tot winnaar te bekronen hadden ze hem gekozen! Het was ongelofelijk. Met een opgetogen lach was hij naar voren gekomen toen de winnaar omgeroepen werd. Yes! Natuurlijk was het wat minder leuk voor Yuno, maar hij was zo zeer in een roes dat hij daar even niet bij stil stond. Op het podium kreeg hij een prijzenpakket uitgereikt en een vaantje, prachtig. Dat was het tastbare bewijs, er prijkte een grote 1 op. De rozeharige jongen bedankte de juryleden stuk voor stuk en kreeg zelfs te horen dat hij echt naar Cassia moest komen volgende maand, om deel te nemen aan een andere wedstrijd. Hij beloofde niets, maar nam wel de brochure met informatie aan, die hij bij de rest van zijn spullen propte.

Een doos met onder andere een fluitje, een vergrootglas en een flesje vol mysterieuze vloeistof. Hij zette het allemaal neer op een bankje en bekeek de spullen wat aandachtiger. Het flesjes was ijskoud als je het aanraakte en volgens de lijst was het Cassiaans IJswater. Brr. Dat liet hij liever maar eventjes dicht dan. Nu hij weer een tijdje stil stond begon de kou toe te slaan. Slordig droogde hij zich af en switchte naar een blauwe versleten jeans, die aan zijn benen plakte en donkerder werd op plekken waar water hem raakte. Het hele hokje was drijfnat, wat waarschijnlijk zijn eigen schuld was, sinds hij als grand finale een reusachtige splash gemaakt had in het zwembad. Ach. Het was maar water, zoals men altijd zei, het droogde vanzelf wel op. Tsunami besloot zijn sokken en sneakers maar achterwege te laten, die trok hij buiten wel aan. Wel trok hij een hemd aan en hing de ketting die bij de prijzen zat om zijn nek. Het was water magie versterkend, zo stond er en ook voelde hij het gelijk, als een schok van energie. Die trok even gauw weer weg, maar hij besefte dat die energie hem best nog eens van pas kon komen in nijpende situaties. Of tijdens examens!

Met nog dampende haren verscheen hij even later uit het kleedhokje. De meeste mensen waren al weg, naar de eetzaal voor het Cassiaanse buffet vermoedde hij. Vlug fatsoeneerde hij zijn kapsel, wat inhield dat hij het elastiekje losmaakte en vervolgens de lokken opnieuw bijeen bond. Zijn goggles liet hij erin zitten, meer omdat hij ze vergat dan om een mode statement te maken. Al met al maakte Tsunami een tevreden, maar slordige indruk. Hij was moe, de tol van het explosieve magiegebruik werd nu duidelijk. Auw, spierpijn. Schuifelend baande hij zich een weg door het smalle gangetje dat dan weer uitkwam bij het zwembad. In zijn armen klemde Tsu een kartonnen doos met alle zooi, als een troon voor zijn zwarte sneakers. Vluchtig keek hij om zich heen, de chaos van een groot publiek overziend. Snoeppapiertjes, plastic bekertjes. Als dit het strand geweest was was Tsunami mooi tekeer gegaan tegen de asociale vervuilers. Hoe veel moeite was het nou om je eigen rotzooi op te ruimen? Chagrijnig plaatste hij de doos op een redelijk droog stukje en raapte wat plastic bij elkaar, om het in de nabijgelegen prullenbak te flikkeren. Wat mensen allemaal wel niet achterlieten.. Hij draaide zich om toen hij geluid hoorde, half verwachtend om recht in het gezicht van de conciërge te kijken, maar herkende in plaats daarvan iemand anders. ''Night?'' vroeg hij met een knullig glimlachje van ongeloof.

[Ehh ja, ik hoop dat je ermee uit de voeten kunt, Pom! Tsu looking like dis +vlechtjes en armbandjes: http://www.zerochan.net/1106954]

Tsunami was best wel een beetje moe, maar de afterglow van de overwinning gaf hem toch een goed gevoel. Hij was geen extreem competitief persoon, maar het voelde altijd goed om beloond te worden wanneer je echt je best voor iets deed. En hij had voor zijn optreden daadwerkelijk hard gewerkt, dus die overwinning was de kers op de taart. Het was een beetje alsof hij vanbinnen helemaal warm en fuzzy was. Ondanks dat kon hij zijn irritatie slechts met moeite onderdrukken toen hij de rotzooi zag liggen. Hadden mensen dan geen fatsoen? Blijkbaar niet. Het was te veel moeite om even je afval op te rapen, nee, je moest maar gewoon weglopen. Aso's.
Terwijl hij eventjes vlug wat opruimde - hij kon het gewoon niet aanzien- merkte hij een allenige jongen op. Moet die niet gauw naar het buffet toe, vraagt Tsu zich af, voordat hij hem herkent. Die houding, het kon maar één iemand zijn. Het klonk misschien ietwat stalkerig dat Tsunami hem zomaar herkende, maar hij had zijn naam al genoemd voor hij daar goed over na had gedacht. Tsunami was verbaasd om Night hier aan te treffen. Was het toeval dat hij hem telkens in natte situatie's tegen kwam? Tja, deze keer zou er in ieder geval geen meisje liggen te verdrinken die hij te hulp moest schieten.

''Oh.. Hee.'' Het ontging hem niet dat Night niet echt vrolijk leek. Nee, de amberkleurige ogen lijken zelfs lichtelijk paniekerig te staan. Alsof hij hier niet op z'n gemak is. Het duurt even, maar dan lijkt het erop dat de jongen hem weer herkent. Een bevestigend lachje geeft aan dat Night goed gegokt heeft.
Als reactie op Night's vraag lijken Tsunami's roodbruine ogen even op te lichten, trots als een klein kind dat zijn veterstrikdiploma gehaald heeft. Hij trekt net z'n mond open om te antwoorden, bevestigend natuurlijk, als de ander het nodig vindt om hem met een vraag belachelijk te maken. Hij, een schoonmaker? Of het echt slecht bedoeld is weet Tsunami niet, maar het voelt wel als een steek onder water. Hmpf. Zijn houding wordt gelijk een beetje afstandelijker. Tsu heeft het niet zo op arrogante mensen die met hun zelfverzekerde houding zorgen dat hij vrij nerveus wordt. Hij negeert de vraag dan maar gewoon.

''Ja, ik heb meegedaan, ja. En ja, ik ruim eventjes wat op. Gewoon, normaal.'' Een beetje kortaf, maar dan moest Night ook maar normale vragen stellen in plaats van hem zo te testen. Met een handbeweging stuurt Tsunami het laatste afval met een boogje naar de prullenbak, het voordeel van luchtmagie. ''En jij? Toch maar besloten dat een sjaal te warm is?'' Bij die woorden merkte hij weer hoe vochtig en bedompt het hier eigenlijk was. Hij twijfelde even, kon hij gewoon melden dat hij maar eens naar buiten ging of was dat gemeen? Niet dat Night echt leek te verlangen naar een geanimeerd gesprek..

Het was vreemd. Night was nooit echt aardig tegen hem geweest, de vorige keer waren diens woorden nogal vreemd en mysterieus geweest. Maar toch had Tsunami zichzelf voorgehouden om hem niet zo snel te veroordelen, sommige mensen hadden gewoon moeite met de omgang. Ofzo. En daarbij had Night wel iets mysterieus, iets wat hem deed denken aan zijn nachtelijke redder, die ene keer dat hij op het water de controle verloor. Vreemd, want Night had hij nog nooit nat gezien, waardoor hij zich zelfs afvroeg of de donkerharige jongen wel kon/wilde zwemmen. Kom op, op een strand kwam je toch hoofdzakelijk voor het water? Zonnen kon ook, dat deden de moeders en bejaarden graag. Maar Night had op Cassia een sjaal omgehad.
Meh, waarom deed hij überhaupt zo veel moeite de jongen te doorgronden. Het was niet alsof die het verdiende. De woorden waren op zich niet zo gemeen, maar toch kwam het op Tsunami over alsof Night hem enkel belachelijk wilde maken. En daar heeft hij een pesthekel aan, mensen die denken dat het leuk is om met anderen te spotten op een onaardige manier. Vandaar dus ook dat zijn antwoord weinig ruimte voor vriendelijke interpretatie overlaat.
''Hebben ze daar geen andere mensen voor..?'' Waar sloeg dat nou weer op? Was dat bedoeld om hem beter te laten voelen? Hmpf. ‘Weet ik veel. Vast.’ Wat boeide Night het. ‘Ik zeg toch dat ik het gewoon deed omdat ik het niet normaal vind om een plek zo achter te laten?’ Hij wilde geen moraalridder spelen, echt niet. Maar toch kwamen zijn woorden wellicht zo over. Tsunami was geen eeuwige goedzak, die alleen maar zulk slap gezanik uitkraamde, over fatsoen en dergelijke. Maar hij had tenminste wel zekere normen en waarden en toen Night hem zo aan begon te spreken was er een switch in zijn houding omgezet van chill en aardig naar al best wel bozig.

Hij moet nodig kalmeren, heeft helemaal geen zin zijn goede humeur te laten verpesten door een of andere plaaggeest. Vandaar dus dat hij zijn woede figuurlijk gezien samenbalt en gebruikt om een perfecte boog naar de prullenbak te vormen, waarna het afval met een luide bons de bodem van de bak raakte.

Dat Night niets van water moet hebben vermoedde Tsu al, maar nu werd t ook nog eens bevestigd. Ergens zorgt dat ervoor dat hij medelijden voelt, niet in staat te begrijpen hoe iemand zo tegenover water kan staan. Zwemmen, surfen. Wat dat betreft is hij een stereotype Cassiaan.
''Een sjaal is anders minder warm als je zou denken, je hebt ook sjaals voor weer als dit.'' Whatever. Het doet hem in ieder geval goed dat Night nu wat minder op z’n gemak leek te zijn. Laat die arrogantie maar thuis, op je gouden troon.

Terwijl Night hem vraagt naar de uitslag van de wedstrijd wordt Tsu’s blik wederom zachter en vriendelijker. En weer blijkt dat onterecht, als er een rotopmerking achter komt. Waarom liet hij zich telkens van de wijs brengen? Waarom had hij nog vol enthousiasme op de vraag in willen gaan? Volgens Night is hij immers laatste geworden. ‘Je kan gewoon niet anders, he?’ stelt hij de retorische vraag, zich omdraaiend. Met een greep die zijn vingers wit weg laat trekken pakt hij de doos met spullen en loopt richting de uitgang. ‘Ik was trouwens eerste. Niet dat het je ook maar interesseert.’ Een korte zucht. ‘Geniet ervan, Rui, het hele zwembad is voor jou.’