Killing Miss Madeline.

Rose was omringt met vuur, en ze stond nog in de ring van vuur. Ze voelde echter niets van de hand van Diva, noch hoorde ze haar woorden. Alles kwam weer tevoorschijn van emoties, en ze bleef maar alles in brand zetten. Phoenix ging op de schoot van Savador zitten, en hij deed dan teken naar Rose. Hij was bezorgd om haar, en hij wist dat het niet lang meer zou gaan duren voordat ze helemaal verzwakt was.

Diva keek even op naar Rose. Ze kon hen niet beide genezen, daar had ze de kracht niet voor. Als Rose nu maar stopte alles in de fik te zetten. Dat zou Diva al enorm helpen. Ze concentreerde zich weer op Savador. Ze voelde hoe al het beetje levensenergie uit haar stroomde en haar zwakker maakte, terwijl het Master Savador juist sterker zou maken. Diva kon Rose niet tegenhouden, Savador wel.

Savador had genoeg kracht om zich weer helemaal te kunnen bewegen. Hij zag dat de phoenix op zijn schoot zat en dat Diva hem de druk op zijn borst bezorgde met haar hand. Het drong ook tot hem door dat hij bijna dood was geweest door haar. Met zijn hand die al het meest op krachten was greep hij Diva bij haar kraag en trok haar naar zich toe zodat ze op zijn ooghoogte was. 'Had ik je maar gedood in die cirkel!' siste Savador haar ziedend toe. Hij wilde haar nog meer de grond instampen toen hij merkte dat zijn bovenkleding van zijn lijf was gescheurd en Diva hem heelde door haar eigen levensenergie op te geven. Hij liet haar los en keek haar stamelend aan. Waarom opperde ze zich op voor hem?

Diva viel op de grond. Te zwak om op te staan nadat ze Savador al haar levenskracht had gegeven. Ze keek kwaad naar hem op. Haar blauwe ogen gloeide nog enkel een zacht schijnsel uit. ''Kom op. Dood me dan. Dat wil je toch zo graag. Dood me'' zei ze zacht tegen hem. Ze keek heel even naar Rose en toen weer naar Master Savador.

Rose bleef maar energie op doen door het vuur, en phoenix keek Savador dan aan. Hij pikte even in de hand dat het meeste kracht had, en hij deed dit omwille van Rose. Hij vloog dan ineens omhoog richting Rose, en hij wapperde met zijn vleugels. Hij vloog cirkeltjes rond Rose, en ze keek op naar phoenix. Zijzelf had geen flauw idee dat ze alles in brand aan het zetten was, en ze kreeg de emoties maar niet onder controle.

Savador's ogen werden groot toen Diva voor zijn voeten neerviel op de grond. Ze leek hem bijna te smeken om haar te doden. De helft van zijn ernstige gezicht werd verlicht door de oranje gloed van het vuur. Even trilde zijn vuist en wilde hij haar bij haar keel grijpen om haar eigenhandig te wurgen. Maar in plaats daarvan legde hij zijn armen om haar schouders en knieholtes en tilde haar voorzichtig op. Savador legde Diva in zijn schoot en duwde haar hoofd tegen zijn borst. Hij wilde haar niet langer meer doden. Iets hield hem tegen, en daarbij was hij haar ook diep dankbaar dat ze al haar levensenergie aan hem had gegeven. 'Ik ga je niet doden,' zei Savador zacht terwijl hij Diva door haar haren streek.

Rose liet het vuur echter over het gebied komen, en ze had niet door dat het in de richting van Salvador ging. Ze dacht niet meer helder na, en ze kreeg steeds minder energie. Hoewel dat haar op de één of andere manier niet kon schelen, en ze nu pure woede uitstraalde. Phoenix begon te krijsen, en hij keek dan naar de richting van Salvador. Ineens kwam hij beschermend voor hem staan, en hij liet het vuur in zijn lichaam treden door zijn bek te openen. Rose kreeg vleugels van vuur, en ze vloog dan ineens omhoog. Ze vloog richtig de school op, en ze liet zich door niemand tegenhouden.

Diva sloot haar ogen zodra de ze vuist van Savador zag. Ze lag klaar om gewurgd te worden. Maar in plaats van dat ze twee verstikkende handen om haar keel voelde trok Master Savador haar tegen zich aan door haar op zijn schoot te tillen. Diva hoorde zijn woorden en voelde dat hij door haar haren streek. Vragend keken haar zog zwakke blauwe ogen naar hem op. ''Waarom?'' vroeg ze zacht.

Savador keek een aantal tellen met een ernstig gezicht op Diva neer. 'Omdat het zwak is iemand te doden die verslapt is. Je had mij ook kunnen doden toen ik buiten bewustzijn was. Maar in plaats daarvan gaf je me al je levensenergie.' Vanuit zijn ooghoeken zag hij Rose's phoenix het vuur voor hen tegenhouden toen het dreigde te naderen. Savador greep Diva steviger beet bij haar schouders en sloot zijn ogen. Hoelang de vuurvogel het vuur nog voor hen kon tegenhouden wist hij niet. Noch wist hij wat er met Rose aan de hand was.

''Enkel zodat U een eind aan mijn leven kon maken'' zei Diva zachtjes. Ze keek even naar Rose en zag toen dat de Phoenix het vuur voor hen tegenhield. Diva wist dat hij had niet eeuwig zou kunnen volhouden. Ze sloot haar ogen en er ging een lichte schok door haar lichaam heen. Daarna verdween ze, al was het langzaamer dan gewoonlijk, samen met master Savador in een blauwe flits. Niet ver bij het vuur vandaan, maar veillig verscheen Diva weer samen met Savador. Ze leunde vermoeid tegen Master Savador aan. Haar hele lichaam voelde zwaar, alsof ze niets meer kon bewegen. Die verdwijningen had zijn tol geeist van Diva.

Savador zag dat Diva in een blauwe flits verdween, en even was hij bang dat ze hem in die verzwakte status zou verlaten. Maar hij werd zelf ook meegeflitst en toen hij voelde dat hij weer op beide benen stond zag hij dat ze een eind van het vuur verwijderd waren. Savador voelde dat Diva tegen hem aanleunde en keek haar aan. 'Je bent verzwakt,' zei hij zacht toen hij in haar vermoeide blauwe ogen keek. 'Norwood moet vast een drankje hebben om je energie weer terug te doen krijgen.' Savador legde een hand op Diva's hoofd - dat was de enige manier die hij wist om iemand gerust te stellen.

Diva schudde zachtjes haar hoofd. Ze zette wankel een paar passen richting het bos maar viel op de grond. ''Celedë'' zei ze zacht en stond moeizaam weer op. Diva moest Celedë zien te bereiken. Opnieuw zette ze een paar stappen en viel dit keer helemaal voorover. Diva keek even naar de grond. Een traan stroomde over haar wang en viel op de grond. Als Savador haar niet zou doden dan moest Diva nogmaals proberen Celedë te redden. Ze richtte zich op handen en knieeen. Ze moest blijven doorgaan.

Savador zag dat Diva haar hoofd schudde en van hem weg wilde lopen toen ze op de grond viel. Vervolgens stond ze moeizaam op en zette nog een paar passen. Deze keer viel ze helemaal voorover en Savador snelde naar haar toe. Hij pakte haar bij haar middel beet en tilde haar op. 'Celedë komt later!' zei hij met verheffende stem, maar hij was niet boos. Enkel bezorgd. 'Eerst moet je je krachten terugkrijgen.' Savador hield Diva in een sterke greep tegen zijn borst gedrukt. Nog nooit had hij zich zo om iemand bekommerd, maar ze had ook iets groots voor hem gedaan. Nu moest en zou ze meekomen om weer opgelapt te worden. Het was het enige wat Savador kon doen om haar te bedanken.

Diva probeerde los te komen uit Savador`s greep maar zonder succes. ''Daar heb ik geen tijd voor, Celedë heeft me nodig ze ligt op sterven'' riep ze uit. Ze gaf op om te proberen los te komen. Haar gedachte waren bij haar zusje. Die felrode ogen stonden in haar geheugen gebrand. Het idee dat ze ze misschien nooit meer zou aanschouwen maakte Diva voor het eerst sinds ze hier een voet had gezet angstig. Celedë was de laatste familie die Diva nog had.

Savador liet Diva los toen hij hoorde dat Celedë op sterven lag. Hij keek haar met open mond aan. 'Waar is ze?' vroeg hij. Zijn ogen gingen de omgeving af, maar Celedë moest allang gevlucht zijn. Het ging Savador niet zozeer om haar of dat ze op sterven lag, maar om wat hij kon terugdoen voor Diva. Hij zou er vast en zeker grote spijt van krijgen als Celedë met zijn hulp weer zou aansterken, maar het was niet anders. Savador keek met halfdicht geknepen ogen naar Diva. 'Jij kunt haar niet redden. Je hebt al je levensenergie aan mij gegeven,' herinnerde Savador haar. 'Wat ben je van plan te doen?'

Diva zakte in elkaar op de grond. Master Savador had gelijk. Zij kon niks doen. ''Ik weet het niet'' zei ze zachtjes. Ze kon niks doen voor Celedë noch voor zichzelf. Ze zou haar nooit meer op tijd bereiken. Ze had niet eens de kracht om op te staan, laat staan Celedë te helpen. Diva kroop naar een boom en ging met haar rug tegen de stam zitten. Ze trok haar benen op en legde haar armen om haar opgetrokken knieeen. Diva had alles gedaan wat ze kon doen. Langzaam sloot ze haar ogen. Haar ademhaling was nauwelijks te zien. Ze keek even naar haar voeten en zag een soort blauw kristal uit de grond omhoog groeien. Hij bedekte al een hele voet van Diva.

Savador zag Diva op de grond zakken en naar een boom kruipen. Hij ging langzaam naar haar toe en knielde voor haar neer, zijn hand troostend op haar arm. 'Het ligt niet aan jou,' zei hij zacht. Hij keek met een blik vol medelijden op haar neer en voelde zich schuldig omdat Diva haar levensenergie ook kon bewaren om aan Celedë te geven. Savador had haar ingesloten in een cirkel van vuur en haar zoveel hatelijke blikken toegeworpen - en toch had ze gekozen om hem te redden. Met een geschrokken blik keek hij naar een blauw kristal dat uit de grond groeide en één van Diva's voeten bedekte. 'Wat ís dat?' riep Savador verbijsterd. Met zijn knokkels probeerde hij het kristal kapot te slaan. Natuurlijk lukte dit niet; hij haalde er alleen zijn eigen vuisten mee open. Van lichamelijke kracht ging hij over op magie, en hield zijn hand boven het kristal terwijl hij een zachte spreuk fluisterde. Voor een aantal seconden werd het blauwe kristal bedekt met een zwartkleurige rook, maar toen die uit elkaar dreef zag Savador dat het kristal nog altijd onbeschadigd was.

Diva staarde naar het kristal dat via haar voet langzaam maar zeker omhoog kroop over haar been. Ze ging met haar vingers over het ijskoude kristal en kraste het met haar nagels. Direct na de kras groeide er nieuw kristal over heen. Het kirstal groeide langzaam van haar ene been naar haar andere. Een helft groeide naar beneden om ook haar andere voet te bedekken terwijl de andere kant omhoog naar haar knieeen groeide. Diva`s beide voeten en onderbenen zaten inmiddels onder het blauwe kristal. ''Het lijkt erop dat de vloek heeft besloten dat het mijn tijd is'' zei Diva zacht.

Savador voelde zijn hart sneller gaan terwijl hij toekeek hoe het kristal langzaam omhoog groeide en stukje bij beetje Diva's lichaam bedekte. Haar voeten en onderbenen waren al compleet bedekt. 'Welke vloek?' vroeg Savador, en er was een paniekerige ondertoon in zijn stem te horen. Hij pakte Diva op bij onder haar oksels en wilde haar optillen, maar het kristal hield hem tegen. Het zat steenvast in de grond. Savador zette haar weer neer bij de boom en keek hulpeloos om zich heen. 'Wat kan ik doen?' dacht hij zachtjes hardop.

''Al generaties lang lijdt onze familie, die van Celedë en mij, aan een vreselijke vloek. Gij zult niet slapen noch eten. Gij zult niet voelen noch vergeten. Totdat het kristal van hoop U komt halen. En U meeneemt naar de eeuwige zalen'' zei Diva zacht alsof het een oud gedicht was. ''Het betekent dat wij niet kunnen eten, of zelfs slapen. Wij leven ons leven tot er een dag komt dat we onze energie geven om iemand anders te redden, of het voledig kwijt zijn aan een gevecht. Zo niet dan gebeurdt het in ons dertigste levensjaar. Kristal zal groeien uit de grond, waar ze ook zijn en ons helemaal bedekken totdat we erin verstikt zijn'' legde Diva uit. Ze glimlachte even zachtjes. ''Het enigste voordeel hieraan is dat niemand nu nog zal sterven hieraan. Celedë en ik. Wij waren beide geboren om te sterven'' zei ze.

Savador luisterde naar Diva's verhaal en liet zijn hoofd hangen toen ze uitgesproken was. Zijn lange haren vielen over zijn gezicht. 'Je gaat dood?' vroeg hij zacht, maar diep van binnen wist hij het antwoord al wel. Celedë zou hetzelfde lot ondergaan; misschien was zij nu al wel dood. Hij kon niets doen - spreuken of bezweringen om een ernstige vloek als deze tegen te gaan wist hij niet. Hij kon alleen maar toekijken hoe Diva langzaam bedekt werd met het kristal tot ze uiteindelijk zou stikken. Savador trok met zijn vingers diepe strepen in de aarde en sloot zijn ogen. Als Diva echt dood zou gaan was het minste wat hij kon doen bij haar blijven om te voorkomen dat ze eenzaam stierf.

Diva liet haar hoofd tegen de boom rusten terwijk het kristal al tot over haar knieeen reikte en op weg was naar haar heupen. ''Ik wou alleen dat ik tenminste ooit iemand gekust had. Echt gekust'' zei ze zacht. De enigste kussen die ze ooit had gegeven zaten vol met kwaadaardige spreuken. Nooit eerder had ze iemand gewoon een kus gegeven. Diva opende haar felblauwe ogen en keek naar Master Savador. Dit was ongepast maar ze moest het gewoon doen. Ze legde haar handen op zijn wangen en hief zijn hoofd op. Daarna boog Diva zich naar voren nu ze dat nog kon. Ze drukte voorzichtig haar lippen tegen die van Master Savador. Waarom Savador wist ze niet, ze deed het gewoon. Toen ze hem losliet leunde ze weer naar achteren tegen de boom aan. Ze keek naar de donkere lucht boven haar en zuchte kort. Ze legde een hand op het kristal. Kon ze echt niets doen om het te stoppen? Heel zachtjes begon ze te zingen.

https://www.youtube.com/watch?v=jZLmTBeCNl0&feature=fvst

Savador keek Diva niet aan. Dat kon hij niet; hij wilde niet zien hoe het kristal haar langzaam zou doden. Hij voelde haar handen op zijn wangen en hoe ze zijn hoofd ophief. Hij opende half zijn ogen toen Diva haar lippen op de zijne drukte. Het kon hem niets schelen, hij liet haar haar gang maar gaan. Als ze dat zo graag wenste dan liet hij het toe. Toen Diva hem weer losliet boog Savador zijn hoofd weer en keek naar de grond. Hij hoorde Diva zachtjes zingen en sloot zijn ogen. Voorzichtig schuifelde hij dichterbij om Diva vast te kunnen houden. Savador voelde het koude kristal op zijn borst maar negeerde het.

Het kristal reikte inmiddels tot haar navel. Het voelde zo koud aan dat Diva`s lichaam helemaal onderkoelt raakte. Ineens schoot een idee in Diva`s gedachte. Voorzichtig en trillende van de kou legde Diva haar handen tegen de boom waar ze tegenaan zat. Haar handen begonnen te gloeien net zoals toen ze Savador haar levenskracht gaf. Nu zoog ze echter dat van de boom op. De boom was al oud en het was niet veel. Maar de groei van het kristal vertraagde. Het voelde dat er iets mis was met de persoon die hij bedekte omdat die een klein beetje van haar krachten terug kreeg. Het kristal week een klein beetje terug.

Savador voelde dat Diva koud aanvoelde. De kou sloeg over op zijn lichaam, maar dat kon hem op het moment niks schelen. Hij keek op toen Diva haar handen tegen de stam van de boom aanlegde waar ze tegenaan leunde. Haar handen begonnen opeens te gloeien en Savador begreep niet wat ze deed. Pas toen hij merkte dat het kristal op Diva's lichaam een klein stukje terugweek, begreep hij het. Hij voelde nieuwe hoop en wilde haar optillen toen hij zich bedacht dat ze hier vastzat. Het kristal dat uit de grond groeide en haar voeten bedekte zou te sterk zijn om te verbreken. Voor een moment wenste Savador dat hij Earth Magic studeerde, zodat hij met een simpele spreuk alle bomen in de omgeving naar Diva toe kon brengen en ze de energie eruit kon krijgen tot het kristal helemaal verdwenen was. Maar Savador had alleen kennis op Dark- en Fire Magic gebied, en hij wist dat het zinloos was.

PROFILE MAGICIAN

» Miss Madeline?
» Miss Madeline help!!!!
» Op zoek naar Miss Madeline
» Op zoek naar Miss Madeline
» Alvast gefeliciteerd Miss Madeline.

Killing Miss Madeline.

Killing Miss Madeline.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen