Op zoek naar Miss Madeline

Norwood liep door het bos. Hij had vernomen dat Miss Madeline hier zou zijn en hij had haar even nodig. Hij keek rond en hoorde de bomen iets tegen hem zeggen. Hij schonk er niet veel aandacht aan. Hij kwam uiteindelijk in op een plek aan en wachtte hier maar tot ze langs kwam. Hij ging zitten en langzaam groeide er verscheidene lichtgevende paddestoelen op de boomstronk en grond. Als dit licht haar aandacht niet zou trekken wist hij het ook niet. Hij wachtte geduldig af en keek naar de paddestoelen die kalmerend licht uitstraalde.

(Alleen Norwood en Madeline)

Madeline maakte inderdaad een boswandeling. Zo kon ze haar gedachte op een rijtje zetten en bedenken wat ze allemaal moest doen met de problemen die zich inmiddels opstapelde. Ze werd echter uit haar gedachtestroom wakker geschud door een kalmerend licht verderop. Als gehypnotiseerd liep ze erop af en zag dat het van een stel paddestoelen kwam. Toen zag ze Norwood zitten. ''Hoi'' zei ze ergens verbaasd hem te zien maar ergens ook niet.

Norwood glimlachte warm toen hij haar begroeting hoorde. "Ook hallo.." zei hij vriendelijk. "Ga toch even zitten." zei hij en glimlachte naar haar. Hij keek even rond maar merkte via de bomen geen teken van ander leven in de buurt. Dat is mooi aangezien er nogal wat gevaar kon rondlopen hier. Hij keek haar aan en wachtte op een reactie.

Madeline glimlachte even terug. ''Waarom ook eigenlijk niet'' zei ze. Ze ging op een omgevallen boomstam zitten en keek weer even naar de paddesteoelen. Wonderbaarlijke planten had ze het altijd gevonden, al kon je ze niet echt onder planten beschouwen. Hun lichtgevende kleur maakte Madeline altijd rustig. Daarna keek ze weer even naar Norwood.

Norwood keek haar kalm aan. "Ik had eigenlijk een vraagje." zei hij. "Vind jij het goed dat ik de leerlingen mee neem voor en kleine survival op Gren?" vroeg hij. Hij keek haar even kort aan. Hij hoopte wel. Hij keek naar de paddestoelen die hij had laten groeien en weer terug naar Madeline.

Madeline dacht even na over de vraag van Norwood. Het was wel wat vroeg voor een tripje maar daarbij een survival tocht zou een leuke verandering van omgeving zijn voor de leerlingen. Ze keek Norwood weer aan. ''Natuurlijk. Dat is leerzaam voor ze en het is eens een verandering van omgeving voor ze'' stemde Madeline toe. Ze glimlachte even naar Norwood. Ze had zichzelf voorgehouden niet net als bij hun eerste gesprek zo dom te doen. Toch kon ze het niet helpen. Ze begon opnieuw een lok haar om haar vinger te draaien.

Norwood knikte. "Dank u." zei hij. Hij zag opnieuw dat ze haar haar om haar vinger draaide. "Ik hoop niet dat ik u nerveus maak." zei hij en keek haar aan. Hij keek even rond. Hij zei nog even niets dat de 2 haar als doelwit kozen. Hij keek rond en merkte nog steeds geen aanwezigheid. Hij wilde hoe dan ook voorkomen dat Diva en Celede Madeline ook als hun slachtoffer maakte. Hij keek weer naar haar en glimlachte.

Madeline keek op naar Norwood toen hij dat vroeg. Ze werd rood en liet gauw haar lok haar los. Waarom kon ze nou niet voor een keer normaal doen bij hem. Madeline keek even naar de grond. ''Om heel eerlijk te zijn, weet ik niet echt hoe ik me moet gedragen bij jou in de buurt Norwood'' zei ze zachtjes en beet op haar onderlip.

Norwood luisterde naar haar woorden. "Hmmm..." bracht hij uit. "Dat kan ik moeilijk uitleggen hoe dat moet." zei hij. Hij keek haar aan en glimlachte warm. Ineens begreep hij wat het zou kunnen zijn. "Vaak hebben mensen dat als ze in de buurt van iemand zijn die ze leuk vinden..." zei hij en keek voor zich uit. Hij keek haar even aan en wachtte af. Hij zat volgens zijn gevoel in de richting.

Madeline werd nog roder en ze staarde strak naar de grond. Het was waar ookal probeerde ze het te ontkennen. Ze vond Norwood leuk al vanaf de eerste minuut dat hij haar kantoor binnestapte. ''En als dat zo was. Als ik je leuk vond. Wat zou je dan zeggen?'' vroeg Madeline voorzichtig. Ze vreesde het ergste. Straks haatte Norwood haar en deed hij alleen maar vriendelijk omdat zij zijn baas was. Hierdoor beet Madeline nog harder op haar onderlip tot ze warm bloed voelde vloeien.

Norwood hoorde haar vraag en slikte. Daar had hij nooit over nagedacht. Hij keek haar rustig aan. Hij wist niet bepaald een antwoord. Haten deed hij haar niet. "Dan zou ik zeggen dat je ook erg leuk bent." zei hij. Hij keek haar even in de ogen. Hij vond haar inderdaad een aantrekkelijke vrouw. Hij keek even rond en weer naar Madeline. Hij vond haar ook leuk maar er over nagedacht hij niet. Hij keek naar een van de paddestoelen en glimlachte.

Plotseling was er boven de toppen van de bomen een felle flits te zien. Madeline sprong op en keek ernaar. ''De ruines'' mompelde ze verschrikt. Ze moest ernaartoe gaan voor er ongelukken zouden gebeuren. Ze keek even naar Norwood. ''Als die ruine ontploft dan komt alle magie die erin opgeslagen zit vrij. Dat zal de hele academie vernietigen Norwood'' zei ze.

"Okey...Ik kom er zo aan." zei hij en keek naar de paddestoelen die langzaam verdwenen. Hij moest het nog aan Savador laten weten.

PROFILE MAGICIAN

» Op zoek naar Miss Madeline
» Miss Madeline help!!!!
» Miss Madeline?
» Killing Miss Madeline.
» Alvast gefeliciteerd Miss Madeline.

Op zoek naar Miss Madeline

Op zoek naar Miss Madeline

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen