De ochtend. Ryou kreunde zachtjes. Hij haatte ochtenden. Het was zo vreselijk om dan op te staan. Zijn slaperigheid probeerde te winnen van de stem in zijn hoofd die hem dwong om op te staan. Zoals gewoonlijk zat Yami hem weer te drillen om op te staan. De schaduw die in zijn hoofd zat beval hem altijd dingen te doen die hij niet wilde doen, zoals 's morgens vroeg opstaan. Yami, wiens naam zelf was uitgevonden door Ryou, was een tweede persoonlijkheid. Ryou wist dat het allemaal in zijn hoofd zat, maar soms nam Yami hem volledig over. En op die momenten werden Ryous ogen roze. Dan leek ook heel zijn eigen persoonlijkheid te veranderen. Dan werd hij arrogant, egoïstisch, wraakzuchtig en gemeen. Yami nam het vooral op de momenten over dat Ryou zichzelf niet kon verdedigen tegen iemand gemeen of als Ryou boos was. Ryou kon zichzelf dan eerst nog wel beheersen, maar zijn schaduw werd op sommige momenten gewoon te sterk voor hem en dan nam Yami het over. Ryou wist wel dat het allemaal in zijn hoofd zat, maar het leek voor hem zo levendig. Yami leek op sommige momenten voor hem echt te bestaan terwijl anderen hem niet zagen. En de enige verandering zouden ze pas opmerken als ze zijn ogen goed bekeken en dat was dat zijn ogen veranderden van kleur. Maar ja, wie merkte dat ooit op? Ryou was bang voor die momenten dat Yami het van hem overnam. Hij wist dat hij een compleet ander persoon werd, maar de tijd erna kon hij zich nooit herinneren. Hij wist dat Yami er was en hem op elk moment kon overnemen, maar hij wist nooit wanneer en wist ook nooit wat er precies gebeurde als Yami het voor het zeggen. Zo was hij op zijn vorige school eens bevriend met een jongen. Diezelfde jongen maakte opeens ruzie over een spelletje. De volgende dag toen Ryou naar de jongen ging, bleek hij opeens niet meer met Ryou bevriend te willen zijn. Ryou was verbaasd geweest, had niet geweten wat zijn schaduw had gedaan. Dus je kon wel geloven dat hij dan bang was voor de momenten dat hijzelf het niet meer voor het zeggen had. Gelukkig zat de stem nu alleen maar in zijn hoofd. 'Opstaan!' klonk de stem heel duidelijk. En ondanks dat Ryou graag wilde, hij kon er geen weerstand aan bieden.

En zo kwam het dus dat Ryou 's morgens zijn haar zat te kammen om zes uur. De ochtendschemering was net begonnen. Zijn lichtblauwe ogen keken zichzelf aan. Hij keek naar opzij, naar het verband dat hij al sinds hij zich herinnerde als toen hij een kind was om zijn arm had. Het verband begon van het begin van zijn schouder en liep tot boven het begin van zijn elleboog. Het was een rood verband, doordrenkt met bloed van al die keren dat de wond er onder weer opnieuw open was gegaan. Dat gebeurde regelmatig als hij zich inspande, maar hij had het verband nooit laten vervangen. Hij wilde eigenlijk niet weten welk soort wond er onder zat en wilde ook niet dat de dokters het nakeken. Hij wist zelfs niet hoe hij aan die wond was gekomen. Misschien was het dankzij Yami gebeurd, misschien ook niet. Wat sta je hier nog? Ga naar buiten!' De stem in zijn hoofd kwam onverwachts en Ryou schrok, maar hij gehoorzaamde meteen. De jonge leerling liep snel de stenen trappen af. De Shadraanse gang was nog erg donker en Ryou moest zijn weg zoeken door de gang, maar Yami vond dit blijkbaar niet snel genoeg gaan. Opschieten of ik doe vreselijke dingen in je slaap!'. Het was een gebruikelijke dreiging als het allemaal niet zo snel ging als Yami wilde, maar het was er eentje die effectief was. Ryou wist dat Yami tot veel toe in staat kon zijn. Hij vervloekte de momenten dan ook dat zijn schaduw het compleet van het over leek te nemen op momenten dat hij echt woedend werd. Hij probeerde zijn woede altijd te onderdrukken, maar Yami maakte alles een tikkeltje erger door zijn eigen mening en zijn eigen gevoel bloot te geven aan Ryou. Ryou werd dan ook vaak beïnvloed door dit soort gevoelens. Zuchtend liep de jongen wat sneller door de ruimte. Hij merkte dat hij uiteindelijk buiten uit kwam en begon te lopen naar het stille meer. Eenmaal bij het stille meer aangekomen besloot hij om wat rondjes te zwemmen in het water zodat hij wakker zou worden. Hij deed zijn kleren uit, sprong gauw in het water en begon vervolgens te zwemmen, niet in de gaten hebbend dat er iemand dichterbij kwam.

OOC: Ryou heeft twee persoonlijkheden. Hijzelf en de door hem genoemde schaduw Yami. Yami neemt op alle momenten Ryou's geest voor een deel over, behalve als Ryou kwaad wordt, dan neemt hij ook Ryou's lichaam over. Ryou weet op alle momenten dat Yami aanwezig is, behalve op het moment dat Yami diens lichaam overneemt. Buitenstaanders zullen echter niks merken, buiten dat Ryou opeens gemener wordt en alleen als ze op zijn ogen letten zien zie ook dat deze roze/paars zijn geworden in plaats van het gewone lichtblauw. Yami is de slechte versie van Ryou. Ik hoop dat je het zo begrijpt ;3

Het water voelde vreselijk koud aan, maar dankzij zijn inspanning verdreef hij de koude lucht ook wel. Hij probeerde zo nu en dan ook eens kopje onder te gaan, maar hij moest algauw weer naar boven zwemmen om naar lucht te hebben. Hij wist dat als hij meer van zulke ochtenden deed om te gaan zwemmen dat hij flink verkouden zou worden. Hij had echter nu geen zin om daarover na te denken. Yami hield in elk geval zijn kop zolang hij onder water was. Ryou vroeg zich af wat er zou gebeuren als hij iemand zou ontmoeten die gemeen tegen hem zou doen. Hij nam zichzelf elk jaar dan ook weer zo voor om niet boos te worden, maar soms was iemand zo gemeen dat het wel gebeurde. Wat er na zijn boosheid gebeurd was wist hij dan niet meer, maar hij wist wel dat Yami er iets mee te maken had. 'Stop met zwemmen,' hoorde hij Yami opeens in zijn hoofd zeggen. 'Er is hier iemand.' Van verbazing wist Ryou zelfs niet meer hoe hij moest zwemmen. Het gevolg was dan ook dat hij hilarische uithalen deed met zijn armen om toch nog boven water te blijven. In zijn hoofd hoorde hij Yami zuchten en om zijn tweede persoonlijkheid te treiteren deed hij dit na. Dat werd hem natuurlijk niet in dank afgenomen en met een grimas moest Ryou het hele arsenaal aan scheldwoorden die aan hem gericht waren ondergaan. Hij zuchtte zachtjes en ging met krachtige slagen terug naar de rand van het rivier, waar Yami beweerd had dat er iemand was. Hij zag dat Yami gelijk had en trok zijn wenkbrauw op toen hij een jongen zag staan aan de overkant. Hij had hem niet in de gaten gehad, maar Yami dus wel. Nieuwsgierig zwom Ryou dichterbij om te zien wat de jongen te zeggen had.

De jongen stelde eerst een vraag en begroette hem erna. Ryou grinnikte even. 'Het water valt best mee als je eenmaal je inspanningen geleverd hebt,' stelde hij de jongen gerust. 'En hallo. Ik ben Ryou, aangenaam kennismaking,' zei hij gauw, waarna hij zijn armen op het zachte gras liet rusten. Er ging een rilling over zijn lichaam heen nu hij eenmaal stil in het water dobberde. 'Ik zou je toch aanraden om ergens in de warme zomer te gaan zwemmen, als de temperatuur dus een stuk hoger is dan nu,' zei Ryou, waarna hij moest lachen. 'Watje,' hoorde hij Yami schamper zeggen in zijn hoofd, maar hij besteedde er geen aandacht aan. In plaats daarvan was zijn aandacht volledig op de jongen gefocust. 'En wat kom jij hier doen?' vroeg hij vervolgens. Hij hield zijn toon nieuwsgierig en eigenlijk was hij dat ook wel. Het kwam immers niet vaak voor dat er leerlingen op een vrije dag als deze in de ochtend rondliepen. Hij wachtte af op wat de jongen zou gaan zeggen.

OOC: Regelrechte flut D: