Het was middag eind middag en de laatste twee lesuren moest ze nog lesgeven aan een klein groepje. Het leek erop dat ze tracking lessen moest gaan geven en daar had ze niet veel zin in. Met veel moeite wist ze zich toch uit het bad te hijzen en opnieuw in haar kleding. Ach, simpel iets deed het toch al goed? Ze was verder erg rustig en liep al naar de verzamelplek toe terwijl ze haar haren in een hoge staart deed. Terwijl ze liep naar het grasveld toe veranderde in een kat zodat ze er wel ruim op tijd zou gaan zijn. Daar bleef ze in haar mensen vorm weer zitten en ging maar een stukje mediteren. Het was wel lekker, even een rust in de lente. Maar dat betekende ook dat er meer dieren waren, waarbij dus een goeie les voor te bereiden was. Ze had nu 4 leerlingen op deze les staan, hopend dat ze kwamen en hopend dat ze toch nog wat wilde doen. Het was dit keer niet zo vroeg zoals de vorige intro les. Ze ving al snel aankomende mensen op, het bleken geen oudere te zijn, dus het moesten leerlingen of een leerling zijn. Rustig stond ze op, een glimlach of bijna een grijns als het waren. "Heya~" Zei ze vrolijk begroetend naar de leerling.

Words 486
Mood Okay
Notes Sorry voor de laatheid, was m'n inspiratie voor Thay even kwijt Dx

Laatste twee lesuren. Yes. Niet dat ik zo'n saaie dag had: ik was gewoon doodmoe en had even rust nodig. De middagpauze had ik kunnen gebruiken, maar dat was niet genoeg geweest. Het constante geluid van tieners die zich gedroegen als 5-jarigen haalde me steeds uit mijn rust en mijn benen konden het niet opbrengen om me naar een rustige plek als de kerkers te brengen. Bovendien had ik een heilige schrik van het donker, en daardoor waren de kerkers, misschien het rustigste plekje van de stad, niets voor mij.
Ik sleepte mezelf eerst snel nog naar mijn kamer. Ik had nog een beetje tijd voor de les om sportievere kleding aan te doen: ik had nu een jurkje aan en dat was geen geschikte kledij voor een survivalles waar vast wat beweging bij kwam kijken, volgens mij.
Afwezig trok ik een grijs shirt aan, een zwarte capuchontrui erboven en een zwarte legging. Oh. Ik zag er weer te donker uit. Maar zwart was zo'n leuke kleur om te dragen...
Uiteindelijk wisselde ik het grijze shirt voor een tint blauw die niet te veel opviel, maar ook niet te donker was. Sportschoenen aan, wat eten en drinken in mijn schooltas en op naar het grasveld, waar de les plaatsnam. Ik was al best laat, dus ik zette er een beetje tempo achter.
Het lentezonnetje scheen op de achterkant van mijn hoofd, niet te warm en niet te koud, al wist ik dat mijn haar zo meteen zo zou voelen alsof het in brand zou staan. Ik bond dus snel mijn haar in een staart op de achterkant van mijn hoofd om dat iets te verminderen; bovendien zou die staart er vroeg of laat toch in gekomen zijn.
Ik probeerde me te herinneren wat het onderwerp van de les was. Het was survival, dus vast iets met overleven - wow, dat was een slimme opmerking, niemand anders had het vast door - maar wat was het nu ook al weer? Ik herinnerde me de plek waar ik het geschreven had maar niet de woorden.
Oh juist, iets met dieren. Dieren opsporen. Ja, dat was het. Logisch ook dan ook dat de les op het grasveld was, want ik wist dat er vaak wel eens dieren rondhuppelden. Fijn, ik had er zin in!
Ik kwam aan bij de afgesproken plek, waar een leerkracht stond. Ze stond op en glimlachte. 'Heya~' zei ze om me te begroeten. 'Hallo.' Ik perste er een glimlachje uit. 'De survivalles is hier, toch? Animal tracking?' Ik knikte kort om aan te duiden dat ik ervan overtuigd was dat het zo was. 'Thayeline Hariott', stelde ik mezelf voor, waarna ik een klein beetje opzij ging om de weg voor de leerkracht niet te versperren: ik was vast niet de enige die zich voor deze les opgegeven had en ik zou maar beter niet in de weg staan: ik kon soms al irritant genoeg zijn.