Ze rende door de gangen met haar boeken in haar handen, stevig tegen zich aangedrukt. Grote groene ogen die bijna angstig keken, ze was veel te laat voor de les! Een kleurige broek wapperde om haar benen, het kleurrijke vest om haar middel. Ze was hier nog niet eens een week en wist zich nu al in de nesten te werken door haar eigen dromerigheid. Snelle passen raasde over de stenen schoolvloer terwijl ze zo hard mogelijk probeerde voort te komen, de regenboog kleuren uit Skylers haar dansend in de wind die ze maakte. Ze had geschiedenis, in lokaal 36B. Haar ogen schoten naar de bordjes. Wacht effe, ze zat op de verkeerde verdieping! Haar ogen sprongen nog groter open en haar hart ging tekeer. Ze rende nog harder en botste soms tegen mensen op, een snelle sorry riep ze hen na. Wat een choas, waarom had zij dit altijd?!  Ze sprong de trappen op en volgde de bewegwijzering. Dromerig had ze nog op haar net ingerichte nieuwe kamertje wat zitten lezen en was totaal de tijd vergeten. Eindelijk zag ze de gang waar het lokaal zich moest bevinden, een opluchting sidderde door haar lichaam. Toen ze voor het lokaal stond, stond ze nog na te hijgen. Haar hand reikte naar de bronzen deurknop en ze duwde krakend de oude deur open. Toen ze in het lokaal keek, zag ze tot haar verbazing dat het verlaten was. Skyler slikte, waar was iedereen? Skyler stapte het lokaal binnen, het huilen haar naderbij dan het lachen. Waren ze weg? was de les al af? Zat ze toch in het verkeerde lokaal? vragen van paniek schoten door haar hoofd. Het meisje slikte en besloot naar het rooster te kijken, de ogen gleden over het papiertje toen ze het uit haar kleine boeken stapel had gevist. Opeens zag ze het en kon ze zichzelf wel voor haar kop slaan. Deze les was morgen pas, ze had verkeerd gekeken. Stomkop, dit soort dingen had ze nou altijd. Vandaag had ze alleen in de ochtend les gehad en was in de middag vrij, dat was ze vergeten en haar hele hoofd, what a mess.  Skyler slaakte nu wel een verlichte zucht en keek omhoog, wat een relief. Rustig liep ze het lokaal weer uit en wandelde de gang op. Even kijken waar ze nu was, ze pakte de kleine kaart van het kasteel waar met magie stond aangegeven waar je je bevond. Ze had het bij de boeken gekregen en in haar geval, was het altijd handig om het bij je te hebben. Op haar betekende all stars liep ze door de gangen en keek naar de lokalen waar wel en niet les was. Hier was ze nog niet geweest. Ze bekeek de kaart nog een goed en zag het lokaal 'atelier' Een glimlach verscheen op het gezicht van het meisje en ze besloot dat lokaal maar eens op te zoeken. Skyler had zich al opgegeven voor een les, dan was het uiterst handig om alvast te weten waar dat lokaal zich bevond.

Even later stopte ze voor het lokaal waar je via de ramen al naar binnen kon kijken. Haar hart ging sneller kloppen. Ze zag schilders ezels (sommige met schilderijen er op), verf, rollen papier, potloden, stof, en allemaal kunst gerij. Haar handen begonnen ontzettend te jeuken toen ze dat allemaal bij elkaar zag. De leraar had ze nog niet ontmoet maar zo te zien was hij niet in het lokaal. Ze liep naar de deur die ook was versiert met mooie schilderingen, de ogen van Skyler schitterde en ze keek naar het midden van de deur. In het midden was een ronde cirkel vrij gelaten er stond verder niks opgeschilderd behalve een afdruk van een witte hand. Ze stond er een paar minuten vragend naar te kijken. Ze on ook niet naar binnen, want het viel haar op dat er geen deurklink was.  Opeens kreeg ze een idee, plaatste haar vlakke hand nieuwsgierig tegen de witte afdruk. Er gebeurde niks, ze beet op haar lip en fronste. Wat moest ze dan doen? Ze duwde er tegen aan maar de deur gaf geen krimp. Ze wilde gewoon tekenen, schilderen, meer niet. Ze kwam er niks stelen of beschadigen, ze wilde haar hart even vrij laten hier. Ze besloot dat te zeggen. ''Ik wil gewoon tekenen..'' fluisterde ze. Opeens loste de witte verf onder haar handen op, ze kropen naar onder en vormde woorden. Real art, is following your heart. stond er in mooie sierlijke letters geschreven. Verbaasd maar met een warm gevoel keek Skyler naar de letters. Ze hoorde een klik in de deur en ze kon de deur open doen, rustig liep ze het lokaal in. Ze zag de tuinen van het kasteel door het raam, de spullen die in het lokaal stonden. Haar handen wisten niet waar ze het zoeken moest, ze greep een paar kwasten en wat verf, om voor een schilders ezel te gaan staan en los te gaan op het doek. Net toen ze de haren van haar penseel over de witte stof wilde laten gaan hoorde ze geluid achter zich en keek om. Ze had de deur open laten staan.

© little odair

Skyler zette de kwast op het doek en voelde zich al veel beter, ze kon de stress en spanning van de afgelopen week eindelijk even kwijt hier. Ze zuchtte en maakte wat streken over het doek, gooide er kleuren op en voelde haar bloed stromen. Met haar wind magie, bewoog ze de verf verder over het doek, dat nu vol stond met de meest prachtige kleuren. Opeens hoorde ze geluid achter haar rug, dat maakte een vreemd geluid dus ze keek om. Toen ze omkeek zag ze een afschuwelijk lelijk wezen staan. ''Yaiks!'' Ze stond op van het krukje en keek er naar, al was ze snel van de schrik bekomen. Ze bekeek het goed en beet op de achterkant van haar penseel. Ze liep er naar toe en zag dat het haar niks deed, de vernauwde haar ogen en nam het vreemde ding in zich op. ''You look, strange, little fella'' sprak ze zacht. Een glimlach verscheen opeens op haar gezich en ze liep weer naar het doek. Ze zette een nieuw wit doek op de ezel en pakte zwarte paarse en witte kleuren. ''Blijf daar staan wezentje.'' Voorzichtig probeerde ze het ding op te zetten in grote lijnen. Toen ze bezig was, had ze alleen het gevoel dat er nog iets was, iets wat haar niet lekker zat. Ze draaide zich weer om, zodat ze naar het dier kon kijken maar zag nu ook een schaduw staan in de opening van de deur. ''Leuk grapje, meisjes laten schrikken. Dat zul je waarscheinlijk wel vaker doen, kom maar tevoorschijn ik heb je door.''

© little odair