||. Live with a 'Fist First' Philosophy .||

‘De beheersing van aardemagie vergt, ten opzichten van de andere elementen, de meeste kracht, op zowel fysiek, als mentaal gebied. Het sturen van aarde vergt zekerheid. Onzekerheden zijn de grootste fatale bij aardemagie. Een tweede fataal hierin, is de houding. Aardemagie gebruiken vergt een stevige, zekere houding, om het element het beste en efficiënts te gebruiken.’
Volgende paar bladzijdes…

‘Deze vorm van magie is het sterkste wanneer de gebruiker in direct contact is met aarde zelf. Indirect contact maakt dit niet onmogelijk, maar het is bewezen dat deze wijze minder efficiënt is. Zelfs wanneer de stuurder zich bewust is van het element in zijn verdere omgeving, is deze manier van gebruik instabieler en kan het voor de onervaren zelfs gevaarlijk zijn.’
Pfff… volgende paar bladzijdes..

‘Door de jaren heen zijn er ook alternatieve ontstaan. Hieronder valt zand, metaal en kristal.
- Het sturen van zand komt wat meer overeen met lucht- en watermagie. Omdat zand een bezinksel is dat in losse vlagen bij elkaar gehouden wordt, vergt deze manier van sturen een lossere, vloeiendere manier van handelen. Men zegt dat het sturen van zand makkelijker is dan aarde zelf, maar wegens de technieken die zo enorm van elkaar verschillen, de overgang moeilijker is voor de gemiddelde aardemagiër. En natuurlijk,’ – blahblahblahblahblah.

Téééring wat was dit saai. En dan was het allemaal ook nog in zo een lekker, klein lettertype geschreven, héérlijk! Zuchtend wreef Casca met haar hand over haar gezicht. Wat had ze toch een hekel aan theorielessen. De verhalen waren alles behalve boeiend, de leerlingen lette niet op, gingen wat klooien in de les en vonden het dan merkwaardig wanneer de onvoldoendes over de toonbank rolde. Niet dat ze het de leerlingen kwalijk kon nemen. Ze was zelf ook zo geweest. Elke theorieles was ze bezig met haar eigen dingen en haalde ze de toetsen steeds maar net met wat spieken en gokken.
Maar helaas, nam dat niet weg dat de lessen verplicht waren. Schriftelijke examens waren nog steeds een ding, hoe vervelend het ook mocht zijn. En ze zag haar studenten natuurlijk liever slagen en vertrekken, dan dat ze nog zo een jaar naar dezelfde koppen moest kijken.

Verveeld blies ze een pluk haar omhoog. Juist, om door het saaie geouwehoer heen te breken, zou ze er wel een eigen draai aan geven. Met veel gespring en gescheld zou ze vast wel de aandacht van het stel pubers vast kunnen houden. Ze zou het boek wel open laten als spiekoverzicht, mocht ze de draad toch nog kwijtraken halverwege. En als ze merkte dat de leerlingen hun focus begonnen te verliezen, zou ze wel de klootzak uithangen en vragen aan iedereen gaan stellen. Dat zorgde er meestal wel voor dat ze íets van alert bleven. Alles beter dan voor lul staan in de klas. Tenminste, de jonge vrouw hoopte dat die filosofie nog gold.
Ergens in het begin hield Casca het boek open, op het ‘spiekgebied’. Snel gleden haar ogen nog even over de lijst die links van haar bureau lag, waar de namen van de leerlingen op te vinden waren. Eens kijken wie er vandaag de moeite zouden doen om hun nest uit te komen voor een saai lesje theorie.

||. Live with a 'Fist First' Philosophy .||

Als dikke stroop kwamen de leerlingen naar binnen gestroomd; in kleine aantallen en langzaam. De vreugde van vroeg in de les geven, wat fijn zo… Met een knikje en een neutrale “Mogge,” verwelkomde de jonge vrouw de slaperige koppies die haar lokaal binnentraden. God, die herkenbaarheid die ze terug vond erin begon haar ergens wat te irriteren. Tot laat nog bezig zijn met eigen zaken, langer op bed blijven liggen en het ontbijt net missen, extra voer de les binnen smokkelen, ze kende het allemaal. En aan alles was ze schuldig verklaard in haar schooldagen. Ha, hoe ironisch toch dat zíj nu voor de klas stond en die dingen tegen moest gaan. Wat kon het leven soms toch hypocriet in elkaar zitten.
Nadat de laatste naar binnen gestapt was en de klok boven de deur zei dat de schooldag officieel kon beginnen, kwam Casca achter haar bureau vandaan, om de deur dicht te trekken en de les te laten starten. Maar eerst bracht ze even een bezoekje aan een bekend gezicht. Die moest ze eerst even beroven van haar tussendoortje. “Tsunami, hoe genereus van je.” Met een klein glimlachje viste de vrouw het broodje uit de arme jonge zijn handen. Tja, als je dan toch leraar was, waarom dan niet een beetje misbruik van je rang maken?
Met vlugge passen liep ze vervolgens naar de achterkant van het lokaal, terwijl ze al wandelend de introductie van de les begon. De deur eenmaal dichtgetrokken liep ze weer terug naar haar bureau, waar ze haar snack neerlegde en aan de voorkant bleef staan, gezicht naar de klas gericht. “Goed, mogge iedereen. Voor de theorieles vandaag ga ik vooral een aantal basiszaken doornemen. Voornamelijk over aardemagie zelf, maar ook ga ik wat van de alternatieve bespreken, zoals zand en metaal. Geen enkele van jullie lijkt me echt de aardemagiër, dus zal ik het simpel proberen te houden. Vragen mogen natuurlijk tussendoor gesteld worden, geneer je niet. En verder, onthoudt het, schrijf het op of wat ook, doe er in elk geval iets mee waardoor het niet voor niks verteld wordt, anders moet ik deze les opnieuw gaan geven. Oké?” Met een scherpe, doordringende blik ging de vrouw even de gezichten af, in de hoop dat haar punt duidelijk was. “Oké, laten we van start gaan.”

Met haar armen over elkaar geslagen begon de jonge vrouw met trage passen door het lokaal te lopen, al doende haar verhaal vertellend. “Aarde is een geheel ander element in vergelijking met de rest van de elementen. Het is een vaste vorm, een massa, zonder verder leven erin. Het is geen energie wat aangemaakt kan worden, zoals vuur en licht. Het kan niet verder ontwikkeld en uitgegroeid worden, zoals bij woudmagie het geval is. Het is een vorm wat stilligt en vast zit, terwijl lucht en water bijna continu in beweging zijn en tijdens manipulatie met vloeiende bewegingen gebruikt worden. Maar aarde is hierin geheel anders.”
“Je kan het geheel niet veranderen. Aarde is wat het is. Watermagiërs kunnen water omzetten in ijs of stoom en het in iets nieuws veranderen. Woudmagiërs kunnen verschillende soorten planten laten groeien en creëren, zijn niet gebonden aan slechts één soort. Lichtmagiërs kunnen van de basis van lichtstralen de positieve energie omzetten naar genezende krachten, of, als dit heel goed ontwikkeld is, het zelfs andersom laten werken en wondweefsel achterlaten. Vuurmagiërs en luchtmagiërs kunnen met hun eigen energie meer van hun element creëren en zitten niet vast aan een bepaalde hoeveelheid. Vuur is efficiënter bij een hogere temperatuur en kan met droge lucht alleen maar sterker gemaakt worden. De zeer gevorderde kunnen het zelfs in bliksem omzetten. Lucht is overal aanwezig en kan met een simpel gebaar al gevaarlijk gemaakt worden. Daarbij kan geluid ook met luchtmagie gemanipuleerd worden. Magiërs met duisternis zijn vaak meesters over illusies of schaduwen. Maar aarde is slechts aarde. Je kan het niet veranderen. Maar dit hoeft helemaal geen nadeel te zijn.”

Even lastte de vrouw een korte pauze in, nam ze de tijd om door de klas te kijken en de boel in de gaten te houden. Kort daarna vervolgde ze haar verhaal weer. “Hoewel aardemagiërs vast zitten aan het geheel, scheelt dit ze echter enorm veel energie en moeite. Terwijl de vuurmagiërs hun energie opmaken aan het creëren van de hete vlammen, hoeven aardemagiërs geen extra moeite ervoor te doen. Terwijl watermagiërs extra hun best moeten doen om hun vloeistof te laten stollen, breken de aardemagiërs al ergens doorheen. Aardemagiërs hoeven niet te creëren, omdat hun element al is wat het moet zijn.”
Opnieuw tuurde de vrouw het lokaal door tijdens haar trage stappen. Maar deze keer was het niet om de boel te controleren, maar om iemand uit te kiezen. Eens zien met wie ze de zooi wakker zou gaan houden… Uiteindelijk bleef ze voor iemand zijn tafel stilstaan. De jongeman die zich voorgesteld had met de naam ‘Zack Fair’. “Meneer Fair, kunt u wellicht een vaardigheid van aardmagiërs noemen?” Met een vriendelijke uitdrukking op haar gezicht keek Casca de jonge aan, benieuwd of hij kennis over het vak had.