Looking around and reading

Felicia had vandaag besloten om na de lunch te gaan kijken in de kassen. Kalm liep ze naar de aula om eerst iets te gaan eten en ze nam dan ook een broodje gezond. Nouja ze mocht dan wel graag taartjes enz eten, maar toch hield ze het vaak bij een gezond broodje waar enkel groenten in zat. Nadat ze dat had gegeten liep ze gewoon naar buiten richting de kassen. Toch besloot ze het rustig aan te doen en daarbij had ze nu misschien een rustige plek waar ze een boek kon lezen van de bibliotheek. Haar ogen hield ze even op de omgeving gericht, om te zien of ze niet werd gevolgd. Als dat niet het geval werd liep ze verder en ze geeuwde dan ook even kort. Langzaam kwam ze eindelijk bij de kassen terecht en ze liep er rustig naar binnen. Ze zag verschillende soorten planten en bloemen, hoewel het haar niet echt iets kon schelen. Enkel de zwarte rozen waren interessant voor haar. Totdat ze een deur vond en ze keek er dan ook even naar. Kalm en beheerst deed ze deze open en liep ze via de deur naar binnen. Vol van verbazing merkte ze een prachtige tuin op en dus bleek dat het waar was wat die leerlingen hadden gezegd. Een kleine glimlach sierde zich om haar lippen. Op dit moment wilde ze in volle rust genieten van een interessant boek. Niet alleen dat was interessant maar ook andere dingen. Kalm liep ze een keer in het rond vooraleer ze zich in het gras ging neerzetten om het boek te lezen. Na een tijdje rond gekeken te hebben ging ze op haar gemak in het gras zitten en ze sloeg dan ook de eerste pagina van het boek open. Nouja dit boek ging over de 7 krachten die er waren en altijd wel handig om er dingen over te weten.

[Alleen Savador, Deshas en ik]

Deshas was achter Savador aangelopen naar de tuin. Zijn waarschuwing om niet stiekem ervandoor te gaan had erg aanlokkelijk gekozen maar Deshas had zich uiteindelijk toch mee laten slepen. Los van het feit dat hij hiet eigenlijk geen tijd voor had. Deshas schoof de bladeren opzij die de ingang verborgen hielden, vandaar de term 'geheime tuin', en ging naar binnen. Daarna draaide hij zich om naar Savador. ''En nu wens ik geen smoesjes meer te horen. Eén omdat ik je dan echt niet meer geloof en twee omdat ik het ronddwalen zat ben en je vil als je nog steeds de behoefte hebt geintjes met me uit te halen'' zei hij maar de grijns op zijn gezicht toonde dat hij zijn dreigement niet meende. Omdat hij met zijn rug naar haar toe stond had hij Felicia nog niet gezien.

De hele weg naar de kassen had Savador met een glunderende grijns voor zich uitgekeken. Deshas had geen idee wat hem te wachten stond. Wat was het toch o zo leuk om mensen voor de gek te houden. Hij leidde zijn vriend door de kassen naar de geheime tuin, waar hij stopte toen Deshas zich tot hem keerde. 'Smoesjes?' herhaalde hij met een gemaakt niet-begrijpende uitdrukking op zijn gezicht. 'Ik heb geen smoesjes aan je laars gelapt, vriend. Het is allemaal werkelijkheid, nu en wat er nog staat te gebeuren,' zei Savador met een geheimzinnige glimlach terwijl hij langzaam achteruit begon te lopen. 'Succes met de zoektocht naar je geluk. Als je je omdraait zul je het echter snel genoeg vinden.' Na die woorden gezegd te hebben, draaide Savador zich met een ruk om en rende in een verassend hoge snelheid weg, als een ondeugende kwajongen die net iets geflikt had. Buiten de kassen bleef hij even hijgend tegen de deur staan om uit te hijgen. Er stond een brede grijns op zijn gezicht. Schichtig wierp hij nog een vlugge blik door het glas naar binnen, maar kon niet verder zien dan de takken die het zicht op de geheime tuin belemmerden. Met een kleine sleutel draaide hij de uitgang van de kassen op slot. Als Deshas midden in het hele gebeuren wegliep, was er geen lol meer aan. Savador liet zich met zijn rug tegen de glazen deuren in het gras zakken. Hij zou hier geduldig blijven wachten, hopend op een goed verloop.

Felicia had niet door wat er achter zich afspeelde, aangezien ze druk bezig was met het lezen van het boek der 7 magiëen. Kalm sloot ze even kort de ogen en ze sloot het boek door er eerst een bladwijzer tussen te zetten. Ze rekte zich even uit, maar toch bleef ze gewoon nog zitten. Alleen toen ze vaag een deur hoorde dichtvallen keek ze op en met een ruk stond ze dan ook als de bliksem recht. Voor even had ze gedacht dat het Marcus was, al kalmeerde ze zichzelf toen ze zag dat het Deshas was. Verbaasd keek ze hem even aan en ze begreep al wie erachter zat. "Zo dit was dus het plannetje van meneer dat hij ging regelen?" Mompelde ze dan onhoorbaar voor Deshas en toch bleef ze op haar plek staan. Haar lange haren waren voor haar ogen beland doordat ze zo snel was opgestaan.

Deshas keek Savador wantrouwend aan toen hij achteruit liep en zette zelf al een stap vooruit. Toen Savador begon te rennen schoot het door Deshas heen wat hij van plan was en sprintte achter hem aan. Hij was net te laat de deur viel vlak voor hem dicht en Deshas zag hoe Savador hem op sloot. Wat was dit voor zieke grap? Deshas sloeg met een vuist tegen de deur. ''SAVADOR!'' schreeuwde hij. Het had geen zin. Savador zou hem er echt niet uitlaten. ''Als ik hier uit kom...'' mompelde Deshas zacht. Hij legde zijn hand tegen het glas en sloot zijn ogen. Daarna vloekte hij zacht een oud- Shadraanse verwensing. Het glas was volledig van magie, hij kwam er met geen mogelijkheid doorheen. ''Dan maar een andere uitgang zoeken'' zei Deshas redenerend tegen zichzelf. Bedachtzaam en zoekend liep hij terug verder de tuin in. Eén geluid was voor hem genoeg. Het was een stem, en al kon hij niet horen wat die stem precies zei, het zorgde ervoor dat hij alert rondkeek. Lang had hij daar niet voor nodig. Al gauw zag hij Felicia staan. Toen in een klap begreep hij alles. Deshas zuchtte en liet zijn hoofd hangen. ''Wat ben ik een sukkel. Dat ik hier met open ogen in ben getrapt'' zei hij zacht tegen zichzelf. Niet goed wetend wat te doen, of wat hij met zijn houding aan moest bleef Deshas een beetje ongemakkelijk staan.

Felicia keek verbaasd toen hij zo luid schreeuwde, maar verder reageerde ze er niet op. Algauw wend ze haar blik gewoon weer van hem af, om zo het boek van de grond te nemen. Ze wist niet wat Savador gedaan had en laat staan dat ze gedacht had dat hij hun beide hier zou opsluiten. De kalme blik van haar veranderde even kort en op dat moment sloeg haar hart sneller. Na een tijdje merkte ze dat Deshas haar had gezien en een vage glimlach was om haar lippen te speuren. Na een tijdje besloot ze maar om naar hem te gaan en ze stond dit keer vlak voor zijn neus. "Euh Deshas ik wist heus niet dat hij zoiets van plan was hoor, toen bij het meer was ik weggegaan om wat te gaan lezen." Zei ze dan zacht tegen hem en ze keek hem kalm aan. Daarna dacht ze even aan het gesprek tussen haar en Savador en dat deed haar even blozen toen ze erover nadacht. "Eigenlijk is er iets wat ik je moet vertellen, alleen ik weet niet hoe ik het jou moet vertellen." Vertelde ze dan zelf een beetje ongemakkelijk en kort daarna draaide ze haar rug naar hem toe. Ze kon hem even niet aankijken, omdat ze nogal fel aan het blozen was.

Deshas slikte even onhoorbaar toen Felicia ineens voor hem stond. Hoewel hij de laatste tijd boeken had gelezen van Shadra waarin hij werd afgespiegelt als held, voelde hij zich nu eerder een held op sokken. Hij kon nog net tegengaan dat zijn knieën knikten nu Felicia zo voor hem stond. ''Ik verdenk jou er ook niet van dat je wist van Savadors plannetjes'' hoorde hij zichzelf zeggen tegen haar. Hij kreeg een heel sterk vermoeden waar dit gesprek heen zou gaan toen hij Felicia's laatste woorden hoorde. ''Allereerst, kun je je naar me omdraaien anders kan ik je niet verstaan mocht je gaan mompelen. Verder kan ik je aanraden even te gaan zitten. Dat praat wat gemakkelijker'' zei Deshas kalm die ging zitten en Felicia met zich mee op de grond trok. Hij had wel vermoedens wat ze wou zeggen, maar wou het uit haar eigen mond horen.

Felicia bleef zo met haar rug staan en ze slikte dan ook even kort. Ze had namelijk geen idee hoe ze het hem moest vertellen en toen ze zijn woorden hoorde over Savador knikte ze even kort. Dan hoorde ze zijn andere woorden en ze draaide zich dan ook terug om. Verder luisterde ze naar hem en ze zat dan neer, aangezien hij haar met zich meegetrokken had. "Ik...." Even slaakte ze een zucht en ze probeerde niet nog roder te worden in zijn buurt. Haar blik ging even naar de zijne, maar algauw richt ze deze op de grond. "Ik heb uhm gevoelens voor uhm jou." Zei ze zachtjes. Toch kon ze hem niet aankijken en ze speelde dan ook even met een haarlok. Diep in gedachten oordeelde ze dat er nooit een kans zou komen, maargoed daar zou ze dan wel mee leven. Natuurlijk was dat maar een vooroordeel, omdat ze niet wist wat hij voelde en het ook nooit zou kunnen lezen. Toch was ze blij dat ze het gezegd had, ookal kon het antwoord negatief zijn.

Deshas bleef Felicia kalm aankijken terwijl die hem vertelde wat hij al weken vermoedde. In het begin zei hij niets, niet goed wetend hoe hij moest reageren. Daarbij was hij zijn eigen gevoelens voor Felicia aan het peilen. ''Ik vermoedde dit al een tijdje. Maar nu het echt tot sprake is gekomen weet ik niet goed wat ik moet nu'' begon Deshas zacht en op serieuze toon. ''Heel lang geleden heb ik voor mezelf de liefde afgezworen. Ik weet niet of ik je het ooit verteld heb maar ik heb ooit een soort van vriendin gehad. Dat was lang geleden. We leefde toen zogezegd in de verkeerde kringen dus konden we niet openbaar bij elkaar zijn. Ze heette Katherine. Haar vader dwong haar toen een huwelijk in met een andere man. Omdat Katherine niet zonder mij wou is ze van pure ellende van een toren gesprongen. Na die dag wou ik het niet meer, verliefd worden. Maar ik moet je eerlijk bekennen Felicia, dat wat ik bij jou voel, ik het laatst gevoeld heb toen ik bij Katherine was. Al lieg ik mezelf voor door te zeggen dat het niet zo is'' vertelde hij daarna. Hoewel hij het niet met precieze woorden had gezegd, zei Deshas nu wel dat hij ook gevoelens voor Felicia had.

Felicia keek nog steeds naar de grond en ze luisterde dan ook naar zijn eerste woorden. Kort daarna hoorde ze zijn andere woorden en dat deed haar even opkijken. Ze zou hem niet onderbreken met wat hij nu vertelde, maar ze vond het wel erg voor hem dat hij dat had meegemaakt. Zelf had ze nog nooit het woordje liefde gekent, aangezien ze tot haar 18 geleefd had en kort daarna in een coma was beland. Nouja normaal zou ze ongeveer een 10tal jaren jonger zijn dan Savador, al was dat coma geval op haar 18 gebeurd. Ze richt zich dan op zijn ogen met haar blik en pas als hij gedaan had met praten begon ze zelf weer wat te zeggen. "Om eerlijk te zijn heb je me dit niet verteld." Zei ze dan zachtjes niet echt wetend wat ze nog kon zeggen. Felicia vond het erg wat hij had meegemaakt en alweer keek ze even naar de grond voordat ze hem weer aankeek. Daarna kroop ze onbewust dichter naar hem toe en ze bleef nog wel op een erg korte afstand van hem af zitten.

Deshas keek even opzij naar Felicia toen ze dichter tegen hem aan kwam zitten. ''Maar maakt het je dan niet uit dat we best verschillen in leeftijd? Ik ben driehonderddertig al heb ik meerendeel daar niet van mogen meemaken. Technisch gezien ben ik wel zo oud. Jij kunt zoveel jongere knullen krijgen. Waarom wil je iemand als ik?'' vroeg hij zacht. Deshas had zichzelf nooit echt gezien als de partner van iemand. Hij kon zich niet voorstellen wat iemand in hem kon zien. Hij was een van de slechtste mannen die ooit geleefd hebben. Tenminste als hij de boeken moest geloven.

Toen hij zijn eerste vraag stelde en kort daarna zijn andere keek Felicia hem aan in de ogen. "Het kan mij niet schelen hoe oud je bent, in de liefde is er geen leeftijd. Waarom ik voor jou koos, geen idee je trok me van het begin al aan. Niet omdat je machtig bent ofzo." Vertelde Felicia dan zacht tegen hem en ze richt haar blik even op enkele zwarte rozenstruiken die er stonden. Een korte glimlach werd zichtbaar en voor even wist ze verder niet echt wat doen. Het enige wat ze wel wist was dat ze erg opgelucht was dat ze het verteld had, maar ook omdat haar hart nu weer iets rustiger klopte. Kort keek ze hem in de ogen aan en daarna drukte ze een korte kus op zijn lippen. Toch plaatste ze daarna haar hoofd op zijn schouder en ze sloot even een tijdje de ogen.

Deshas bleef Felicia aankijken toen ze antwoord op zijn vragen gaf. Toen ze hem kuste liet hij haar begaan. Hij zei er ook niets van toen ze hem weer losliet. Maar daarna deed Deshas iets waarvan hij had gedacht dat hij het nooit meer zou doen. Hij keek Felicia even aan. Maar daarna tilde hij voorzichtig haar kin op en kuste haar zachtjes terug. Een eeuwigheid leek voorbij te gaan al waren het maar een paar seconden. Deshas week weer wat terug en wende direct zijn blik af. ''Sorry, ik weet niet waar dat zo ineens vandaan kwam'' mompelde hij zachtjes.

Plots werd haar kin opgetild en Felicia keek dan ook diep in zijn ogen. Toen ze zijn lippen op de hare voelde werden haar wangen een beetje rood en om eerlijk te zijn wist ze even niets te zeggen. Ze herinnerde zich wel dat ze hem vaak op de lippen had gekust, al was dit als een kleine verrassing dat hij haar terug zoende. Toen ze zijn woorden hoorde bleef ze hem kalm aankijken en ze zorgde er zelfs voor dat hij haar weer in de ogen aan keek. "Je hoeft geen sorry te zeggen hoor. Het kwam wel wat onverwachts, maar ik vind het heus niet erg." Zei ze met een glimlach terwijl ze hem omhelsde. Ze zou hem nooit willen verliezen, aangezien hij eerlijk gezegd haar eerste liefde was. "Wat gaan we nu doen, aangezien we opgesloten zitten?" Vroeg ze dan zachtjes tegen hem en ze gaf hem kort daarna nog een kus. Al liet ze deze iets langer duren dan de vorige kus.

Deshas toonde een zwakke glimlach naar Felicia toen ze zijn verontschuldiging wegwuifde. Hij legde een arm om haar middel toen ze hem omhelsde. Hij kuste haar zelfs terug toen ze hem weer kuste. Hij keek haar even aan. ''Nou eerder dan dat ik het vraag zal hij ons toch niet vrijlaten. Felicia, zou je mijn partner willen zijn?'' vroeg hij daarna aan haar. Zijn stem klonk vrij kalm maar van binnen stond hij net zo gespannen als de pees van een boog vlak voor het loslaten van de pijl. Hij had zich in jaren niet meer zo gespannen gevoeld als nu al liet hij dat niet aan zijn uiterlijk merken. Daar was hij immers op getraind en dat kwam hem nu mooi van pas.

Felicia bleef hem omhelsen en na de kus keek ze hem in de ogen aan. Ze wilde hem eerlijk gezegd voor even niet meer loslaten, aangezien ze zich deels ook veiliger voelde. Bij het horen van zijn woorden wat gevolgd werd door zijn vraag glimlachte ze. "Ja ik wil je partner worden." Zei ze dan zachtjes. Haar donkere ogen begonnen even te twinkelen en dat omdat ze Deshas nu niet meer ging loslaten. Haar hart sloeg weer eens erg snel en dat probeerde ze dan ook zo min mogelijk te laten merken. Hoewel ze nu erg dicht tegen Deshas aanzat en hij het waarschijnlijk heel goed kon horen. "Ik weet dat Savador mij liever gelukkig ziet, al snap ik hem soms niet." Vertelde ze dan aan hem toen ze even naar achteren keek, naar de deur waar Savador waarschijnlijk nog stond.

Deshas grijnsde even breed naar Felicia en drukte haar nog dichter tegen hem aan toen ze ja zei. ''Je moet me alleen èèn ding beloven'' zei hij daarna op serieuze toon. ''Spring nooit van een toren. Een tweede keer overleeft mijn hart namelijk niet'' zei hij maar aan de zwakke grijns waarmee hij het zei was te zien dat hij een grapje maakte. Hij voelde zijn hart tekeer gaan samen met een onwennig gevoel in zijn buik. Vlinders in de buik noemde men dat. Dat gevoel was hem vervreemd geraakt. ''Ik trek geloof ik nog meer met Savador op dan jij, maar zelfs ik snap hem soms niet. Momenteel ben ik blij met hem, maar ook behoorlijk kwaad. Zijn leermeester een beetje voor de gek houden. Als hij denkt dat hij hiermee van me af is kan hij nog lang door dromen'' zei Deshas zacht en met een grijns waaraan te zien was dat hij van plan was Savador terug te pakken hiervoor. ''Kom, we gaan kijken of m'n nieuwe schoonfamilie bereid is ons hieruit te laten'' zei Deshas kalm terwijl hij opstond en Felicia voorzichtig en zacht aan haar hand mee omhoog trok.

Felicia merkte dat ze dichter tegen hem gedrukt werd en ze glimlachte dan ook naar hem. Toen ze zijn woorden hoorde keek ze hem aan, maar dan hoorde ze zijn woorden van een toren afspringen. Dit deed haar even grinniken, aangezien ze dat nooit zou doen. "Geen zorgen zoiets zal ik niet doen hoor, trouwens ik heb een klein beetje hoogtevrees." Zei ze dan tegen hem en ze keek dan even in het rond. Toen ze zijn woorden hoorde over Savador kon ze het niet laten om te lachen. "Agh hij wilde er waarschijnlijk alles voor doen om ons bij elkaar te krijgen. Ookal weet hij wat de gevolgen nadien kunnen zijn." Zei ze grinnikend. Kalm liet ze zich door hem meetrekken en ze stond dan naast hem recht. Toch liet ze zijn hand niet los en ze fatsoeneerde dan ook even haar kleding. Ze zou hem nooit of nooit verlaten dat was iets waar ze zeker van was. Haar hart hoorde bij hem en dat mocht hij weten.

Savador zat onderuit gezakt in het gras tegen de glazen deur van de kassen, zijn hoofd wat gebogen. Het warme weer had hem wat loom gemaakt. Schoot het wel op daarbinnen? Waren ze al dingen aan het doen die hij niet mocht weten? Met een sluw grijnsje tuurde Savador over zijn schouder naar binnen. Het zou toch eens leuk geweest zijn als hij dan 'per ongeluk' toevallig even binnenviel. Terugdenkend aan Deshas' eerdere, nogal kwade reactie bracht een zachte lach naar boven. Die arme knul had niet geweten wat zijn opvolger hem aandeed. Hij moest hem nu toch zeker wel dankbaar zijn. Savador zag Felicia en Deshas hand in hand uit de geheime tuin komen. Zoals de bedoeling was geweest. Hij maakte echter nog geen aanstalten om de deur voor het nieuwe koppel te ontgrendelen, maar bleef met een plagende grijns met de sleutel in zijn hand voor de deur staan. Uiteindelijk maakte hij toch de glazen deuren open. 'Klaar met aan elkaar plukken?' vroeg Savador spottend zodra hij de deuren open had getrokken, maar met een niet gemeende grijns.

Deshas liet Felicia los toen Savador de deur weer open deed. ''Dat was een erg gemene streek Savador'' zei hij verrassend kalm. Hij liep naar buiten en draaide zich daar weer om naar hem. ''Ik weet ook niet goed of ik nu blij met je moet zijn, of juist kwaad op je'' vervolgde hij nog steeds kalm. Hij kraakte zijn vingers even en bleef Savador aankijken. ''Daarom mag je opdrukken tot je armen er vanaf vallen. Mij een beetje in de maling zitten nemen met smoesjes over een gesprek en dan wegrennen. Zeker, als je het niet had gedaan dan was ik nooit uit mezelf naar Felicia gegaan. Maar het feit blijft dat ik dit als leermeester moet afkeuren'' zei hij op harde, kille toon. Hij zei het luid maar zonder stemverheffing. ''Maar als vriend ben ik je dankbaar'' voegde hij er zacht en met een kleine grijns aan toe. Die grijns verdween echter snel weer. ''KOMT ER NOG WAT VAN? IK WIL JE ZIEN OPDRUKKEN LUI STUK VRETEN'' snauwde hij daarna. Zijn ogen schitterde nu ook als die van een kwajongen.

Felicia keek beide even aan en ze luisterde rustig naar hun gesprek. Ze grinnikte dan ook even om de woorden van Deshas en ze bleef gewoon kalm staan. Haar blik ging even kort in het rond en om eerlijk te zijn was ze wel blij geweest dat Deshas daar was. Nouja ze had al een geluk dat het niet Marcus was die in de geheime tuin zat. Toch ging haar blik even naar Savador en ze stak dan even de tong uit. De andere woorden van Deshas deden haar even lachen en ze vroeg zich af of haar neef dat wel zou doen. Kalm ging ze naast Deshas staan, waarna ze dan toekeek naar haar neef. Toch dacht ze even aan het boek dat ze aan het lezen was, maar ze bleef wel kalm staan. Inzichzelf sprak ze een spreuk uit, waardoor het boek in haar handen verscheen. Deze zou ze later wel terug brengen naar de bibliotheek.

Savador volgde Deshas grijnzend toen die hem aansprak en zich eenmaal buiten weer naar hem omdraaide. 'Oh?' gaf hij als een zogenaamd verbaasde reactie op zijn woorden, alsof hij van niets wist. Hij hield zijn hoofd met dezelfde grijns schuin en liet die tegen de deur rusten, zijn hand nog op de klink, klaar om zich in de kas op te sluiten als Deshas hem iets terug wilde doen - wat vast nog wel ging komen, hem kennende. Hij trok even glimlachend zijn wenkbrauwen op toen hij strijdlustig zijn vingers kraakte. Wilde hij hem hier fysiek iets voor aandoen? Hij bleef kalm en beheerst onder de kille toon waarop Deshas zijn woorden vervolgde, maar hij schrok zich te pletter toen hij plots tegen hem uitviel. Savador maakte zich uit de voeten om onmiddellijk in een opdrukpositie een plek in het gras te zoeken. Zijn grijns was op slag van zijn gezicht verdwenen. Met een verbeten gezicht plaatste hij zijn armen in het gras en begon zich in een rap tempo op te drukken, nijdig naar Deshas opkijkend. Hier baalde Savador ontzettend van.

Een brede valse grijns sierde Deshas' gezicht toen hij Savadors nijdige blik zag. Dat zal hem leren. Die denkt de in het vervolg wel twee keer na als hij me wilt koppelen dacht hij in zichzelf. Hij liep op Savador af en zette een voet op zijn rug waar hij druk op uitoefende om het Savador nog een klein beetje zwaarder te maken. ''Kom op. Ik heb Novanen gezien die nog beter waren!'' riep hij tegen hem. Na een tijdje haalde Deshas zijn voet van Savadors rug en trok hem overeind. ''Het is dat je nu schoonfamilie bent anders had ik je het zwaarder gemaakt'' zei hij met een grijns om aan te geven dat hij niet echt kwaad op hem was.

Savador wendde argwanend zijn blik af toen hij Deshas' grijns zag, en richtte zich nors op het gras onder zich. Uit woede beet hij op zijn tanden en sloot hij geërgerd zijn ogen toen Deshas even later ook nog eens een voet op zijn rug zette om het voor hem te verzwaren. Hij voelde zijn armspieren trillen om alle lichamelijke kracht uit te oefenen. In deze kleding en dit warme weer begon het zweet al op zijn voorhoofd te parelen. Hij vond het alles behalve eerlijk. Hij mompelde iets onaardigs in het Shadraans op Deshas' beledigende woorden. Een moment later liet Savador zich overeind trekken en veegde nonchalant de grassprieten van zijn kleding om niet te laten blijken dat het opdrukken hem toch wel veel moeite had gekost. Er verscheen een kleine grijns op zijn gezicht toen hij besefte dat Deshas helemaal niet kwaad was. 'Waar blijft mijn dank? Waar is mijn geschenk als beloning?' vroeg Savador hem glimlachend, en hij bleef Deshas afwachtend aanstaren.

Felicia keek even naar Deshas en ze grinnikte dan ook even kort. Daarna richt ze haar blik even op de omgeving en ze glimlachte dan zachtjes. Ze volgde beide met haar blik, maar dan richt ze deze even ergens anders op. Ze rekte zich heel even kort uit, waarna ze dan rustig een haarlok achter haar oor deed. Toch hield ze het boek nog in haar hand en ze hoorde dan de woorden van Deshas tegen Savador. Zijn laatste woorden deden haar weer grinniken en ze sloot dan voor kort de ogen. Kalm liep ze naar Savador toe. Ze gaf hem een kus op de wang en ze bracht haar mond naar zijn oor. "Dankje." Fluisterde ze zachtjes in zijn oor en ze zorgde ervoor dat hij het alleen kon horen. Algauw stond ze weer op en ze liep naar Deshas. Hem gaf ze even een kus op de lippen en ze keek dan even in het rond.

PROFILE MAGICIAN

» Reading [Thayeline]
» Reading is a way of learning something about others (Aloyisius)
» Happy reading ║ Adrian
» beware, little chance of survival after reading
» Reading a Story, or making one up...(Aloiysius)

Looking around and reading

Looking around and reading

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen