Het viel te verwachten dat er op een school waarin alle planetaire nationaliteiten rondliepen, er leerlingen waren die van nature geen lichtmagie bezaten. Ze had weinig ervaring met dat soort leerlingen, had altijd lesgegeven aan vol- of halfbloed Novanen: mensen met lichtmagie in hun genetische opmaak. Hier liepen echter Shadranen rond, mensen met totaal geen aanleg voor lichtmagie, mensen van Erd en Puffoon die hun magie op een totaal andere manier gebruikten.
Vandaar dat ze een beginnersboek lichtmagie had opengeslagen en haar eigen versie van een Introductie in de Lichtmagie had opgesteld, die de leerlingen in combinatie met het lesboek verstrekt door de school zouden kunnen gebruiken. Het ging haar niet zozeer om de spreuken: die kwamen vanzelf wel. Het ging om de techniek, de manier wáárop je magie in energie veranderde en gebruikte. Pas als je vat had op dat concept, kon je spreuken uitvoeren en werkelijk “toveren”.

Ze had de mazzel om ’s ochtends les te geven aan deze groep leerlingen, op het moment dat ze al een aantal lessen gehad hadden en dus wakker waren, maar nog niet genoeg geleerd hadden om te moe te zijn om er nog wat bij te leren. Zeker voor dit cluster zou dat belangrijk zijn, omdat het hier om de basis ging. Beheerste je de basis niet, dan kon je niets beginnen.
Toen de bel ging, was ze nog bezig met de lesmaterialen over de tafels verdelen. Bonnie deed dat soort dingen liever voor de les, want ze bewoog niet zo snel en had er een hekel aan om tijd te verspillen. Op elke tafel stond een gloeilampje dat op een batterij werkte, nu moest ze de bijbehorende handout nog verdelen. Daar was ze nog mee bezig toen de eerste leerlingen binnenkwamen. Maar in plaats van te reageren op opgetrokken wenkbrauwen (een leraar in een rolstoel, what?) groette ze haar leerlingen opgewekt. ‘Goedemorgen jongens, ga gerust zitten. Je boek mag voorlopig nog in je tas blijven.’

Toen ze de laatste rij had voorzien van handouts duwde ze zichzelf naar de projector, die ze met een vinkerknip aanzette. Daarna reed ze terug naar haar bureau, waar ze zich aanschoof en haar stoel op de handrem zette. Ze haalde haar bril uit haar haren (die ze in een paardenstaart had opgebonden) en keek de klas glimlachend aan.
‘Goedemorgen en welkom bij Introductie in de Lichtmagie. Ik ben Bonnie Mae Grace, Miss Grace voor jullie, en ik ben jullie lerares.’ Hopelijk voor langer dan een les, voegde ze er in gedachten aan toe. De vorige leraren hadden het niet al te lang uitgehouden, had ze het idee. ‘Het idee achter deze lessenserie is dat de leerlingen die minder aanleg hebben voor lichtmagie de mogelijkheid krijgen om dit bij te spijkeren, in plaats van hen meteen in het diepe te gooien bij gewone lessen lichtmagie.’ Ze had inmiddels via haar tekentablet aangesloten op de laptop, haar naam op het geprojecteerde bord geschreven. In haar achterhoofd herinnerde ze zich dat ze Grayson een bedankje moest sturen. Het projecteren en toch kunnen schrijven was een enorme opluchting.
‘Voordat ik begin met de les van vandaag, wil ik graag van iedereen weten waar ze vandaan komen en wat jullie aangeboren magiesoorten zijn.’

Iedereen die zich heeft opgegeven voor introductie in de lichtmagie is welkom. Jullie hebben max. een week om te reageren, waarna ik weer post. Als er eerder door iedereen wordt gepost, ga ik eerder verder. Je posts hoeven niet lang te zijn, de mijne zal de volgende keer ook wat korter zijn~!

Een jongen met duistere en woudmagie, twee leerlingen met luchtmagie (waarvan er een van Nova kwam) en een gewone lichtmagiër. Dat laatste verbaasde haar ietwat – ze had duidelijk aangegeven dat het hier om de basis van de lichtmagie ging, de mindset waarmee men lichtmagie beoefende. Maar ja, als de jongen het graag wilde, dan ging ze het hem niet verbieden.
‘Goed. Woud, lucht en duistere magie dus. Dan kan ik de uitleg voor aard- en vuurmagie laten en hebben we wat meer tijd voor de praktijk – fijn.’

De roodharige vrouw haalde diep adem. Het grootste deel van deze les zou uitleg zijn, vermoedde ze. ‘De basis voor elke magie is, in zekere zin, energie. Met behulp van onze magie zetten we onze energie om resultaat. Dit resultaat varieert per magiesoort: bij luchtmagie is is deze actie verplaatsen of bewegen van lucht. Meestal wordt dit resultaat verkregen door een beweging te maken en die kracht bij te zetten door magie, wat leidt tot de sterke windstoten die Kaoru en Aislin ongetwijfeld kunnen produceren.’
‘Bij woudmagie “verplaatsen” de gebruikers hun energie als het ware in een plant of dier, wat groei of beweging tot resultaat heeft. Aangezien het hier om een constante stroom energie gaat, is het voor woudmagiërs vaak gemakkelijker om de lichtmagie aan te leren, die ook met constante energiestromen werkt.’
‘Als laatste hebben we dan duistere magie. Duistere magiërs werken, in tegenstelling tot de rest van de zeven magiesoorten, met de afwezigheid van energie. Hoewel er vele spectra van de duistere magie zijn, ligt de basis in het onttrekken van energie aan een bepaalde plaats of persoon: dit is bijvoorbeeld hoe duistere magiërs schaduw creëren.’

Ze had een paar steekwoorden opgeschreven bij elke magiesoort, hoewel alles ook in het boekje wat de leerlingen op hun tafel hadden liggen.
‘Ik begrijp dat dit een hele hoop uitleg is die nergens toe lijkt te leiden, maar de reden dat ik dit allemaal vertel is omdat de mindset bij lichtmagie anders is dan die bij jullie natuurlijke magie, en het is belangrijk om te weten wat die mindset nu ongeveer is. Lichtmagie is niets meer en niets minder dan een constante toevoer van energie, in plaats van korte stoten zoals bij luchtmagie of het wegstromen bij duistere magie.’
‘De basis van lichtmagie ligt bij het creëren van licht en die creatie ligt, zoals bij elke magie, bij de visualisatie van het gewenste resultaat. Hoewel dit kinderachtig klinkt, is het bij lichtmagie van uiterst belang om het resultaat voor je te zien. Je kan zoveel spreuken zeggen als je wilt, zoveel energie toevoeren als je wilt, maar zonder een resultaat voor ogen kom je praktisch nergens.’

Ze draaide haar hand zodat de palm van haar hand naar het plafond gericht waren en vormde een klein lichtbolletje. Bonnie vertraagde het proces expres, zodat de leerlingen konden zien hoe er vanuit het midden van haar hand langzaam een stroom licht tot een bol vormde. Ook vanuit haar vingertoppen zag je kleine draadjes licht lopen. Normaal waren deze niet zichtbaar, verdwenen ze bijna de seconde dat ze verzchenen – het oproepen van een lichtbol werd vaak gedaan in een vingerknip. Toen de bol ongeveer de grootte had van een vuist, braken de draadjes af en zweefde het lichtbolletje een paar centimeter van haar hand. Haar hand trok ze weg, maar het bolletje bleef boven haar bureau zweven.

‘Probeer met je dominante hand een lichtbol zoals deze te vormen. Hij hoeft niet zo groot te zijn als deze, zolang het idee maar hetzelfde is. Laat je magie naar je hand en vingertoppen toestromen en stel je voor dat er een lichtpuntje ontstaat uit die energie. Probeer de energie stromend te houden, want zonder constante toevoer flakkert je licht uit. Als dat lukt, dan mag je proberen het bolletje groter of kleiner te maken door de energietoevoer te vergroten of verminderen. Lukt het niet, dan kom ik je even helpen.’

Met die woorden haalde ze voorzichtig haar stoel van de rem, hopend dat ze niet al te veel rond hoefde te bewegen.

Jullie hebben (opnieuw) max. een week om te reageren, waarna ik weer post. Als er eerder door iedereen wordt gepost, ga ik eerder verder.
Sorry dat hij weer zo lang is, maar ik moest er erg veel uitleg in stoppen, anders gaat de les op zo'n slakkengangetje.

De Novaanse jongen had weinig moeite met repliceren wat ze had voorgedaan. Niet dat ze verwacht had dat hij daar moeite mee zou hebben – kom op, een kind van acht kon een fatsoenlijk lichtbolletje produceren als hij zijn best deed, een zeven- of achttienjarige was daar meer dan toe in staat.
Ook een van haar Puffoonse leerlingen wist een lichtbolletje op te roepen, maar ze was daar een stuk enthousiaster over dan Jason was geweest. Wapperende haren en een opgewekte stem, zo enthousiast. Ze stopte zichzelf midden in de beweging van haar hoofd schudden en glimlachte in plaats daarvan. Als Aislin er werkelijk zo vrolijk van werd, wie was zij dan (een docente met het volste recht om haar terecht te wijzen, maar met een neus die nu niet in die richting stond) om haar een halt toe te roepen in de vrolijkheid? ‘Blaas niks om, Aislin.’ was dan ook het enige commentaar wat ze gaf, voordat ze haar stoel van de rem haalde en zichzelf naar achteren duwde.

Hoewel het twee van de vier leerlingen was gelukt, was dat maar de helft van de klas en dat was lang niet goed genoeg. Aan het eind van deze les wilde ze het voor elkaar hebben dat iedereen op z’n minst een klein lichtbolletje kon manipuleren, maar zoals het er nu uitzag ging dat niet lukken. Een van haar leerlingen probeerde het wel, maar kreeg het nog niet onder de knie en de ander… wel, de andere was Xavier, de jongen met duistere magie. Erg optimistisch was ze al niet over zijn vooruitzichten geweest, maar ze had wel íets meer verwacht dan een bolletje schaduwen.
Ze wierp een korte blik op Kaoru, die nu rook van zijn vingers had komen. Hij was het op z’n minst nog aan het proberen, mooi. ‘Als het lukt, probeer de grootte dan een beetje aan te passen, of probeer het rond te bewegen. Als je het aandurft, mag je van mij overgooien, maar niet over al te grote afstanden, en probeer alles een beetje onder controle te houden.’ Als de rest zich even bezig hield, dan kon zij even haar volle aandacht besteden aan de jongen die dat niet meer deed, die z’n hoofd op tafel had gelegd en gewoon was gaan maffen (of zo leek het).

Haar stoel draaide ze zo dat hij in het gangpad stond, maar met haar gezicht in de richting van Xavier’s tafeltje. ‘Zeg, ik snap dat het voor een duistere magiër niet makkelijk is en geloof me, ik ben al blij als je een speldenknopje weet te produceren aan het eind van de les, maar met schaduwbollen kom je helemaal nergens.’ Bonnie was Novaanse, ze gaf als de eerste toe dat ze geen enkel talent had voor duistere magie. Niet dat ze het ooit geprobeerd had, maar ze was er vrij zeker van dat ze er slecht in zou zijn. Het lag nu eenmaal niet in haar natuur, net zoals dat lichtmagie duidelijk niet in Xavier’s natuur lag.
Ze knipte in haar vingers en dreef de schaduwen weg uit het centrum van de bol, veranderde het duister in licht. Zoveel kon ze nog, hoewel dat echt niets te maken had met Shadraanse magie en heel veel met Novaanse trucjes. Daar waren lichtmagiërs wel erg goed in, ja. Trucjes. Goochelarij. Kleine dingetjes die het leven leuker of makkelijker maakten.
Bijna dwingend duwde ze de lichtbol in Xavier’s handen, hem half streng aankijkend over haar bril heen, half glimlachend. ‘Probeer ‘m eens in stand te houden, Slade. Als dat je lukt, ben je halverwege.’

Jullie hebben (opnieuw) max. een week om te reageren, waarna ik weer post. Als er eerder door iedereen wordt gepost, ga ik eerder verder.

Vanuit haar ooghoeken gluurde ze naar wat haar klas aan het doen was. Ze nam de mentale notitie dat Kaoru met zijn hand omhoog zat. Aislin en Jason waren inmiddels begonnen met het overgooien van lichtbollen, wat vrij goed leek te gaan. Maar zolang er niets kapot ging, ging het in Bonnie’s ogen goed, dus dat was niet direct een betrouwbare conclusie.
Maar nu moest ze haar aandacht weer richten op de witharige leerling voor zich, die er overduidelijk geen zin in had. Daar had ze haar bril niet eens voor nodig – zijn uitdrukking en het uitvoerige zuchten zei genoeg. De Novaanse voelde irritatie opborrelen om zijn gedrag. Als hij niet naar de les wilde, waarom had hij zich dan ingeschreven? Het was niet alsof ze hem gedwongen had. Ze probeerde hem gewoon te helpen.
Xavier leek het niet te waarderen: eerst werd zijn bolletje kleiner, daarna verdween het in z’n geheel. Zijn reactie klonk niet erg enthousiast. Ze voelde de neiging om te fronsen en hem te vertellen dat hij ten minste moest doen alsof het hem interesseerde, maar aangezien ze zowel Novaans als leraar was, vond ze dat ze dat niet kon maken.
Bovendien: met kinderen als Xavier zou dat toch niet werken. Ze zou wel een andere manier vinden om hem te motiveren. Voor nu knipte ze met haar vingers gewoon het lampje aan en gaf ze hem een specifieke opdracht. ‘Als je geen bolletje licht in stand kan houden, dan is het waarschijnlijk beter als je oefent met het groter en kleiner maken van een reeds bestaande lichtbron. Met je duistere magie zou dat niet erg moeilijk voor je moeten zijn. Dat is echter geen echte lichtmagie – meer lichtmagie door proxy.’

De vrouw draaide zich weg van Xavier en duwde zichzelf naar Kaoru toe. Het feit dat hij zijn hand opstak en een werkelijk nuttige vraag stelde duwde haar ietwat verduisterde humeur aan de kant en ze glimlachte. Over Grace kon je veel zeggen, maar extra uitleg geven had ze nooit erg gevonden. ‘Energie omzetten in magie is voor iedere persoon anders, maar de meeste mensen visualiseren wat ze willen maken. Ze beelden het in en concentreren zich dan op dat resultaat. Bij lichtmagie kan dat nog worden bijgezet door positieve emoties, zoals gelukkige herinneringen.’
Ze hield haar handen voor zich, zo’n twintig centimeter uit elkaar. ‘Probeer te bedenken dat al je energie door je armen stroomt en bij je vingertoppen uitkomt, en dan in een bol van licht veranderd. Concentreer je op het idee van die lichtbol en laat je magie dan gewoon het werk doen.’ Tijdens haar uitleg was er in haar handen een bol licht ontstaan. Ze keek de Novaanse jongen verwachtingsvol aan, tot hij haar na zou doen. Of het in elk geval zou proberen.

Jullie hebben (opnieuw) max. een week om te reageren, waarna ik weer post. Als er eerder door iedereen wordt gepost, ga ik eerder verder.
NOTE: Het is niet verplicht om te posten als je het te druk hebt/je niets hebt om op te reageren. Ik kan me voorstellen dat het bij individuele uitleg niet zo nodig is dat iedereen post.

Vanuit haar ooghoeken kon ze de witharige jongen in de gaten houden en ze vermoedde dat dat nodig zou zijn, maar het grootste deel van haar aandacht vestigde ze nu werkelijk op Kaoru. De jongen had haar advies aangenomen en ging er, in tegenstelling tot Xavier, goed mee om.
Tussen zijn vingers kon ze het licht zien beginnen, zien groeien. Voor een luchtmagiër was lichtmagie niet de makkelijkste magie – een constante stroom in plaats van een korte stoot energie – maar de jongen kwam van Nova, dus ze hoopte op een goede uitkomst.
Niet zo goed als ze gehoopt had echter, want de jongen stopte teveel energie in het bolletje en met een ruk schoot het naar voren, de jongen tegelijkertijd naar achteren werpend. Haar hand schoot uit en stopte het bolletje voordat het schade aan kon richten. Met een wenk van haar hand lokte ze het kleine lichtpuntje naar haar eigen handen en gaf het, toen de jongen hersteld was van de klap, terug aan Kaoru. ‘Gaat het?’ glimlachte ze. ‘Je doet het prima en ik denk niet dat ik je hoef te waarschuwen voor wat er gebeurd als er een overschot aan energie is. Verder denk ik dat je hem het beste een beetje kan bewegen – probeer hem van de ene hand naar de andere te gooien. Als je dat onder controle hebt, kan je misschien met iemand overgooien.’

Even keek ze naar Jason en Aislin, de twee die hun lichtbolletjes onder de knie hadden. ‘Doen jullie voorzichtig jongens? Ik heb dit lokaal nog vaker nodig.’ waarschuwde ze de twee, maar aangezien ze niet helemaal had meegekregen wat er gebeurd was, vond ze het niet nodig om ze te stoppen.
In plaats daarvan richtte ze haar aandacht weer kort op Xavier, hoewel haar stoel nog steeds bij Kaoru stond. Hopelijk had hij haar advies niet helemaal door het toilet gespoeld en was hij bezig met zijn werk, anders zou dit langer duren dan nodig was.

Jullie hebben (opnieuw) max. twee weken om te reageren, waarna ik weer post. Als er eerder door iedereen wordt gepost, ga ik eerder verder.
NOTE: Het is niet verplicht om te posten als je het te druk hebt/je niets hebt om op te reageren. Ik kan me voorstellen dat het bij individuele uitleg niet zo nodig is dat iedereen post.

De witharige jongen had haar advies aangenomen. Het voelde altijd als een kleine overwinning, als een leerling die eerst koppig tegenwerkte dan toch deed wat ze zei. Kinderachtig, ja, misschien, maar hey, ze mocht zelf ook plezier hebben in haar lessen. Als dit haar plezier deed, wie was er dan om het haar te ontzeggen?
Het moest gezegd worden dat hij wel zijn duistere magie gebruikte – dat kon ze op zo’n kleine afstand gewoon zien, de manier waarop het licht toestroomde en weer afnam – maar ze vond het niet heel erg. Ze ging hem niet zo voor de gehele klas aanspreken op zijn magie; dat zou ze zometeen wel even doen. Zometeen, als de les was afgelopen, wat hij inmiddels bijna was. Een uur leek veel tijd, zeker als je net als Bonnie gewend was om maar drie kwartier les te geven, maar het bleek prima te doen, zelfs al was haar klasje nog zo klein. Ze had de vragen van haar leerlingen kunnen beantwoorden, Kaoru had nu een fatsoenlijke lichtbol weten te creëren en Xavier.. Xavier zou ze zo meteen wel helpen. Eerst terug naar haar bureau.

Over de gladde houten vloer rolde ze terug naar haar bureau. De leerlingen liet ze even overgooien, ze hadden immers nog wel even, zelf focuste ze zich op een aantal papieren. De leerlingen waren allemaal aanwezig – dat kon ze afvinken. Een paar notities vonden hun plaats in haar agenda, voornamelijk over wat voor een spreuk ze met dit stel kon gaan leren; gevaarlijk zou hij niet worden, als ze zo keek naar de controle die haar leerlingen hadden over hun lichtbolletjes. Op haar laptop tikte ze een paar concepten in – de beamer had ze al lang uitgezet, dus het werd niet geprojecteerd. Een of twee verassinkjes over wat je in een les ging doen was leuk, toch?
Na haar administratie op orde gekregen te hebben, kwam ze terug bij Xavier. In haar schoot lagen een aantal vellen papier, aan elkaar bevestigd met een nietje. Op zachte toon sprak ze hem aan. ‘Xavier, de les is bijna afgelopen en ik geloof niet dat het zin heeft om je hier na de les nog langer te houden, dus ik heb wat oefeningen voor je die je als huiswerk kan doen. Probeer er wel een rustige plek op te zoeken, of het buiten te doen, want zoals je misschien al doorhad bij Kaoru is er altijd de mogelijkheid dat je de controle verliest.’ Haar blanke hand legde de blaadjes op tafel. Het was misschien geschreven in een ietwat wetenschappelijke taal, maar het was wel de meest duidelijke uitleg van hoe lichtmagie nu werkelijk ontstond. Een paar oefeningen die ze van een ex-collega gekregen had stonden er in haar nette handschrift onder gekrabbeld. Op haar gezicht tekende zich een behulpzame glimlach af. Hij mocht niet willen, maar zij wilde wel dat hij het kon.
Daarna keek ze over haar schouder, naar de rest van de leerlingen. ‘Okay, het is wel zo’n beetje tijd. Schrijf even ergens op dat we de volgende les in de arena hebben, want offensieve spreuken oefenen in dit lokaal is geen goed idee. Trek wat warms aan. Bedankt voor jullie aandacht, jongens, en tot volgende week.’

De les is hierbij afgerond. Aislin, Jason en Kaoru hebben de vaardigheid Basis Lichtmagie verkregen - dit houdt in dat je licht kan creëren en tot op zekere hoogte kan controleren. Houd er rekening mee dat je in de RPG nog niet veel ervaring hebt met deze vaardigheid en dat hij dus nog lang niet zo sterk is als die van (meer) ervaren magiërs.
In principe mag je nog posten - vind je dat nodig/leuk - maar ik zal dat waarschijnlijk niet meer doen. Bedankt voor de les, jongens, ik vond het leuk!
NOTE: Ruuz, als je Xavier de vaardigheid wil geven, mag dat in principe van mij, maar in de les heeft 'ie het niet echt geleerd. Het kan dat hij het met de oefeningen heeft geleerd, you can figure it out for yourself ~