A drop of starlight||Malekith

Enya draaide haar hoofd naar Malekith, om hem een kus op zijn lippen te geven. Malekith streelde nog altijd zachtjes over haar schouders en armen. Voorzichtig liet Enya haar korset los, waardoor het met een zacht plofje op de grond viel. Ze sloeg haar armen over haar borsten, en uit beleefdheid keek Malekith er niet naar. Hij wilde niets overhaasten, en voor de eerste keer... voor de eerste keer voelde hij zich... hij kon het niet helemaal plaatsen. Kwam het omdat Enya een echte dame was, en hij eigenlijk maar een wild beest? Hij was bang om haar te beledigen, of iets te doen wat zij eigenlijk niet wilde. Toch liet Malekith het niet merken. Toen Enya zich omdraaide bleef hij haar in de ogen aankijken, en wilde niet onbeleefd overkomen door naar beneden te kijken. Zijn eigen ogen waren inmiddels felzilver, en schenen nog net niet als koplampen op de muur. Enya liep langzaam naar de rand van het bad, met haar rug naar hem toe. Ze was mooi. Klein, maar helemaal in verhouding, en haar haren dansden als vlammen om haar hoofd heen. Ze trok haar onderbroek uit, en stapte via een trapje het water in. Weer dwong Malekith zichzelf om niet naar beneden te kijken, hij wilde bewijzen dat Meryles niet alleen maar beesten waren, maar ook gentlemen konden zijn. Enya stond tot haar schouders in het water, en liet haar armen zakken, waarna ze een knot van haar haar maakte. Malekith keek nog altijd naar haar, en vond haar prachtig. Zijn ogen vielen bijna uit zijn hoofd, en hij kon het bijna niet laten om haar achterna te springen. Ze liep verder naar een bankje wat in het zwembad gebouwd was, en ging erop zitten. Ze tilde een paar van die enge, ronde, zwevende dingen uit het water, en blies die naar Malekith toe. Gelukkig, ze waren dus niet gevaarlijk. Enya lachte even, en waste toen de bloedvlekken van haar lichaam. "Ik kan niet zeggen dat al je soortgenoten zo lekker zoenen als jij." Zei ze pestend. Malekith dacht weer terug aan de kus met Alysia, en werd er nog steeds een beetje jaloers van. "Je weet toch hopelijk heel goed dat het een afleidingsmanoeuvre was?" Vervolgde Enya, nu op wat serieuzere toon. Malekith kreeg een lachje op zijn gezicht. "Daar twijfel ik niet aan." Zei hij geruststellend. Het was ook zo, Enya was niet zo iemand die iedere knappe jongen zomaar even op zijn bek pakte. Malekith draaide zich in de richting van het bad, en liep er langzaam op af. Zijn bovenlichaam was al ontbloot, en dus hoefde hij alleen nog maar zijn broek uit te doen. Zijn onderbroek hield hij aan, omdat het hem onbeschoft leek om zomaar voor Enya's gezicht zijn kleine man te onthullen. Zijn schoenen had hij al wel uitgeschopt. Hij keek Enya even recht in haar ogen aan, nu met een iets begerende blik. Terwijl hij naar het zwembad liep, strekte hij langzaam zijn vleugels uit. Echte vogels deden dat ook altijd, de mannetjes probeerden dan de vrouwtjes te versieren met hun mooie kleuren veren. Die van Malekith waren echter zwart, maar dat nam niet weg dat ze erg mooi waren. Hij was er dan ook erg op gesteld, en keek er even trots naar. Langzaam liet hij zich in het zwembad zweven, zonder oogcontact met Enya te verliezen. Hij liep naar haar toe, en zodra hij bij haar was, gaf hij haar een kusje op haar mond, en streek even over haar wang. Voordat hij nog iets deed, wilde hij zichzelf toch nog even duidelijk maken. "Dus onthoudt alsjeblieft, ik doe niets wat jij niet wilt. Wanneer jij stop zegt, stop ik." Fluisterde hij zachtjes, en lachte even. Daarna gaf hij haar nog een kus op haar mond, maar hield deze keer wat langer aan. Langzaam opende hij zijn mond, en maakte van de kus een gepassioneerde tongzoen. Rustig leunde hij weer naar achter, en streek Enya zachtjes over haar wang. "Heb ik je al verteld hoe ongelofelijk mooi ik je wel niet vindt?" Zei hij zachtjes, en gaf haar een kusje op haar wang. Hij tilde voorzichtig haar arm op, en gaf een spoor van kusjes van haar nek naar haar hand, waarna hij die op zijn wang legde. "Ik krijg het er warm van, voel je dat?" Zei hij op een iets verleidelijker toontje, en keek Enya vurig aan.

Eindelijk keerde de warmte terug en rilde ze niet langer van top tot teen. Er stegen allerlei exotische luchtjes op uit het water die haar weer in de roes brachten, waar ze eerder die avond al bijna door in slaap was gesukkeld. "Daar twijfel ik niet aan." Zei hij geruststellend. Ze gniffelde even. Hij was nog steeds jaloers.
Ze hoorde een geruis en zag dat hij zijn vleugels had uitgeslagen en in het bad was beland. Zijn onderbroek had hij aangehouden, wat ze misschien bijna fijner vond dan dat hij zijn derde been gebruikte als extra aandrijving voor het vliegen. Ze vulde de helft van het bad, maar dat maakte toch niks uit; ze waren maar met z'n tweeën. Wat haar opviel, en geruststelde, was dat Malekith zo beleefd was om zijn blik niet op het hout voor de deur te vestigen, maar star haar aan bleef kijken.
Hij waadde naar haar toe en gaf haar weer een kus. "Dus onthoudt alsjeblieft, ik doe niets wat jij niet wilt. Wanneer jij stop zegt, stop ik." Fluisterde hij zachtjes, en lachte even. Daarna ging de kus over in een anders soort zoen, die ze even niet vast kon leggen, omdat het de eerste keer was. Onhandig kopieerde ze zijn bewegingen, maar of het echt romantisch was wat ze deed, bleef voor haar even een raadsel. Voorzichtig en aarzelend plaatste ze haar handen tegen zijn borstkas. In haar kringen was het aanraken van de blote huid al net zo intiem als elkaars geslachtsorganen zien. "Heb ik je al verteld hoe ongelofelijk mooi ik je wel niet vindt?" Ze bloosde en lachte even. Hij liet weer een spoor achter op haar arm en legde haar hand tegen zijn eigen wang. Liefkozend streek ze erover met haar duim. "Ik krijg het er warm van, voel je dat?" Ze schrok opnieuw van de verleidelijke blik die hij toonde.
Ze was inmiddels al zo oud dat ze de verzinsels waarmee haar gouvernantes haar plaagde niet echt meer geloofde. Maar ze was bang. Bang voor de pijn die ermee kwam, bang dat hij controle zou verliezen. Met grote ogen die leken te zeggen ''wees alsjeblieft heel eerlijk'' keek ze hem aan. 'Doet het pijn?' vroeg ze met een klein stemmetje. Ze sloeg haar andere arm om zijn hals en streek hem weer over zijn wang. 'Ik...ik durf gewoon niet Male...' Voorzichtig legde ze haar hoofd tegen zijn borst aan en voelde zijn hartslag tegen haar slaap.

Malekith zag iets in Enya's ogen, waardoor hij meteen stopte. Ze leek bang, en dat was het laatste wat hij wilde. Enya keek hem met grote ogen aan, en Malekith wist dat hij nu eerlijk moest zijn. "Doet het pijn?" Vroeg ze met een klein stemmetje, waardoor Malekith's hart bijna brak. Het kwam er zo lief uit, dat hij zich in moest houden om haar niet spinnend te omhelzen, en in een luid "ge-awwww" uit te barsten. Enya sloeg haar arm om Malekith's nek, en streek hem met haar andere hand zachtjes over zijn wang, waardoor zijn lust gelijk weer terug was. "Ik....ik durf het gewoon niet Male..." Zei ze zachtjes, en legde haar hoofd tegen zijn borst. Malekith wilde eerlijk tegen haar zijn, ondanks dat hij haar het liefst nu zou willen bespringen. Hij pakte haar zachtjes vast bij haar hoofd, en tilde het zachtjes op, zodat hij haar in haar ogen kon kijken. "Het doet in het begin een beetje pijn, maar dat is heel snel weer over." Zei hij zachtjes, en streek voorzichtig over haar wang. "En weet alsjeblieft dat ik het liefst alle pijn weg zou willen nemen, als ik dat kon." Ging hij verder, en nam haar in zijn armen. Malekith legde Enya's hoofd tegen zijn borst, en streelde zachtjes over zijn hoofd. Opeens ging er een schok door hem heen, en kreeg hij een enorme glimlach op zijn gezicht. "Wacht eens even..." Zei hij opgewekt. Hij tilde Enya's hoofd voorzichtig weer op, en keek haar weer in haar ogen aan. "Ik kan de pijn ook wegnemen, als je dat wilt!" Zei Malekith blij, en gaf Enya een kusje op haar voorhoofd.

[Kort postjuh allus]

Hij kon haar makkelijk aan, haar makkelijk dwingen of het tegen haar wil doen. Maar hij deed het niet, ook al voelde ze dat hij zich zat in te houden. Ze wist niet of dat haar gerust moest stellen of niet, maar het deed haar opluchten dat hij echt niets leek te willen doen als zij zich er niet prettig bij voelde. "Het doet in het begin een beetje pijn, maar dat is heel snel weer over." Zei hij zachtjes, en streek voorzichtig over haar wang. "En weet alsjeblieft dat ik het liefst alle pijn weg zou willen nemen, als ik dat kon."
Het begin...Wat wilde dat zeggen? Moest ze het toch doen omdat ze verder geen excuus meer had? "Wacht eens even..." Hij tilde haar hoofd op en keek haar stralend aan. "Ik kan de pijn ook wegnemen, als je dat wilt!" Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd. Hoe erg was het? Ze voelde zich zo onzeker dat ze hem weer losliet en wat verderop wat dieper het water inzakte. 'Geen pijn...' mompelde ze. Ach stel je niet aan Luccas! snauwde een stem in haar hoofd. Alsof alles wat je vader ooit heeft gezegd de zuivere waarheid is, je bent bijna volwassen!
Langzaam zette ze haar pas naar het trapje van het bad. Druipend kwam ze boven en sloeg een handdoek om zich heen. Wetend dat hij haar zou volgen liep ze terug over de koude gang naar haar warme slaapkamer waar het haardvuur nog steeds knetterde. Twijfelend of hij in de weg zou zitten, bracht ze trillend haar vingers naar haar hoofd en trok in één beweging het lint los dat haar haar bij elkaar hield. In golven vielen de rode krullen naar beneden, terwijl sommigen nog naar andere kanten bleven steken. Het generende geheim van haar kapsel dat als een ontplofte bol wol om haar hoofd heen sprong als het niet in toom werd gehouden door een vlecht of knot. Tegelijk met haar haar, liet ze ook haar handdoek op de grond vallen en draaide zich om.
'Wees alsjeblieft héél, héél voorzichtig.'

doet u maar een epic tijdsprongetje tussendoor ofzeu

Enya leek nog steeds niet helemaal tevreden, en liet zich wat dieper het water inzakken. "Geen pijn..." mompelde ze zachtjes. Malekith keek haar rustig aan, hij had alle tijd van de wereld. Langzaam liep Enya naar het trapje van het zwembad, en klom eruit. Ze sloeg snel een handdoek om zich heen, en liep weg. Malekith keek haar wat verward na, en klom toen ook het zwembad uit. Hij liep snel achter haar aan, uit angst te verdwalen in het enorme huis. Hij had het niet koud, hij voelde zich zelfs beter als het wat fris was. Misschien wel omdat Meryles enorme heethoofden zijn, en de kou hun hoofd koel houdt. Malekith kwam langzaam de kamer ingelopen, en zag hoe Enya het lint wat haar lange, rode haar bij elkaar hield, los trok. Wat er toen gebeurde had hij niet verwacht, half Enya was verdwenen! Het enige wat hij zag was een enorme bos rode krulletjes. Enya liet, tegelijk met haar haar, ook haar handdoek vallen, en draaide zich om. "Wees alsjeblieft héél, héél voorzichtig." Zei ze met een klein stemmetje. Malekith liep langzaam op haar af, en pakte haar handen voorzichtig vast. "Weet je nog die keer dat ik zei dat ik altijd op je zou passen?" Zei Malekith zo lief mogelijk. "Dat doe ik nu ook." Maakte hij zachtjes zijn zin af, en gaf Enya een zachte, liefhebbende kus op haar voorhoofd. Daarna begeleidde hij haar voorzichtig naar het raam, en ging achter Enya staan, met zijn hoofd op haar schouder. Hij pakte weer zachtjes haar hand vast, en wees met haar hand in de zijne naar de lucht, die donker was, maar bezaaid met sterren. "En zij passen ook allemaal op je." Fluisterde Malekith zachtjes in Enya's oor, en gaf haar een kusje op haar wang. Daarna bracht hij haar hand naar zijn mond, en gaf daar ook een zacht kusje op, waarna er een zilveren gloed naar binnen kroop. "Ik zou al zo voorzichtig zijn als ik maar kan, maar nu heb je zeker geen pijn meer." Fluisterde Malekith weer in Enya's oor, en gaf haar nog een kusje op haar oor. Hij pakte Enya voorzichtig op, en liep met haar naar het bed. Voorzichtig, alsof ze een stapeltje oud keramiek was, legde hij haar neer, en kroop al kusjes gevend over haar heen, en eindigde met een zoen op haar mond.

[EEEEEEEN JUMP OVER THE RAINBOW ON A PINK FLUFFY UNICORN!!!!! Rainbow Sheep

]

Wat was onder, wat was boven? Lag ze op haar zij, op haar rug, haar buik? Heel in de verte een stem..of misschien twee...Het heelal schoot voor haar ogen voorbij met de snelheid van het licht, sterren verblindden haar...

'Papa...' Zes jaar oud en met haar haar dat nu al bij elkaar moest worden gehouden. Haar blote voeten kromden zich in de stof van het vloerkleed. Voor haar stond een bureau met daarachter een vermoeid uitziende man, die zijn rode haar in een klein staart droeg. Hij keek op van zijn schrijfwerk en knipperde een paar keer met zijn ogen. 'Sophia.' zei hij langzaam en bedeesd, alsof hij bang was dat zijn woorden net zo treffend zouden zijn als de vloek die hij een jaar geleden over het meisje had uitgesproken. 'Wat is er?' Alsof ze zelf niet wist wat ze deed, liep Enya naar het bureau en klom op de schoot van haar vader. Ze sloeg haar dunne armpjes om zijn nek en gaf hem een kus op zijn wang. 'Welterusten papa.' Daarna was ze bliksemsnel weer de kamer uit. Een vermoeid uitziende Danio achter zich latend. Zijn nagels drongen heel even in zijn eigen vlees en bijna brak de ganzenveer waarmee hij had zitten schrijven. Hij haalde diep adem en legde zijn pen neer. Hij trok de la van zijn bureau open en haalde er een dossier uit. Het opschrift luidde: Subject 123. Onder de titel stond een foto van een kleine jongen met zwart haar, wiens grote ravenvleugels onmisbaar uit waren gespreid en met een cijferbord in zijn hand zijn tanden ontblootte en zijn fotograaf woedend, maar ook trots aankeek.

Haar neus kriebelde. Haar hand leek te zwaar om hem omhoog te halen. Ze verschoof haar hoofd een beetje en voelde de bron van haar neus afglijden. Er was geen fel licht, maar haar ogen open doen leek even een te zware optie. Ze bleef nog even liggen en voelde onder haar zachte bewegingen die op en neer gingen. Met omhoogkrullende mondhoeken herkende ze Malekith's lichaamswarmte. Wat er gebeurd was, schoot allemaal door haar heen in de seconden die ze nodig had om op te staan. Ze hees zichzelf overeind uit bed en rekte zich uit. Haar ogen openden zich eindelijk en meteen werd ze begroet door haar hoofdkussen en dekbed dat zo'n beetje aan flarden was gescheurd. De veertjes zweefde zachtjes door de kamer. Vanwege de winter scheen er geen heldere zon naar binnen, maar toen ze naar het raam liep, zag ze het landschap dat in een dunne nevel was gehuld en een aantal waterige zonnestralen die boven de kale bomen uit schenen. Wintervogels lieten zich zacht horen.
Het haardvuur was uit en het was koud in de kamer. Snel trok ze haar boeltje weer aan. Alleen haar korset...dat liet ze liggen.
Toen ze de kamerjas aantrok, schoot er een prikkend gevoel door haar schouder. Ze keek omlaag en zag een diepe bijtwond. Het leek of hij een paar maanden oud was, maar ze wist inmiddels wel wat van de aard van Meryles af. Wie nu nog met z'n tengels aan haar zat, deinsde meteen terug zodra ze Malekith's permanente handtekening zagen.
Nog een beetje versuft liep ze de trappen af en ging naar de keuken. Die was vrij klein voor een landhuis, maar gezellig ingericht. Ze schoof een stoel aan de houten tafel en een grote, rode kater sprong luid spinnend op haar schoot. Milly en Mully hadden het niet echt op Rush, maar hij leek hen met rust te laten nu ze hun snavel niet vertoonde.

Malekith voelde hoe zijn tanden ergens naar binnen boorden... Hij maakte het allemaal niet zo mee. Hij was in een roes belandt, maar geen donkere, slechte roes zoals het altijd was geweest. Hij voelde zich nu vrediger, gelukkiger. Langzaam liet hij zich hijgend op het bed vallen, en sloeg zijn armen om het lichaam naast hem heen. Er was weer een zilver wolkje te zien, wat door het lichaam naast hem heen ging. Zijn ogen vielen zachtjes dicht.

De zonnestralen die de kamer binnenvielen, kietelden zachtjes op Malekith's huid. Hij merkte het wel, maar sliep nog half. Langzaam werd hem weer duidelijk waar hij was, en opende zachtjes één oog. Met het ene oog keek hij de kamer bestuderend rond, en zag (wat hem niet erg verbaasde) dat de kamer vol lag met veertjes. Ze waren echter niet van hem afkomstig, want wit kwam in zijn vleugels niet voor. Opeens herinnerde hij zich dat hij nog bij Enya in bed la... tenminste, waar was Enya? Zonder verder te bewegen voelde hij in het rond met één hand (hij was te lui om de rest van zijn lichaam te bewegen), maar voelde niets. Langzaam duwde hij zich overeind, en keek nu wat meer gefocust rond. Nope, Enya was niet meer in de kamer. Malekith keek speurend in het rond, op zoek naar zijn onderbroek, en keek opgelucht toen hij zag dat die er nog wel was. Snel trok hij hem aan, en besloot zich ook maar in zijn broek te hijsen. Een t-shirt was niet nodig, hij had zijn vleugels om zich te verwarmen. Voorzichtig keek Malekith door de kamerdeur naar de gang, niet wetend waar hij heen moest. Er zaten overal deuren en trapjes, en hij had geen idee meer hoe hij hier gekomen was. Dan maar het geluid volgen. Uit één trapgat hoorde hij wat gerinkel komen, wat op het geluid uit een keuken leek. Enya was verder de enige in het huis, dus daar zou ze wel zijn. Inderdaad, door een paar deurposten heen zag hij haar aan een houten tafel zitten, met een grote, rode kater op schoot. Zonder geluid te maken liep Malekith op haar af. Voorzichtig gaf hij haar een kusje op haar hoofd. "Goedemorgen, schoonheid." Zei hij zachtjes. "Heeft u een beetje goed.... "geslapen"?" Zei hij grinnikend. Geslapen kwam er een beetje spottend uit, verwijzend naar alles wat er die nacht was gebeurt. Opeens viel Malekith de bijtwond in Enya's nek op. Voorzichtig gaf hij er een kusje op. Zonder dat Enya het zag keek hij er een beetje trots naar, dat aangezicht gaf hem als Meryle toch altijd een voldaan gevoel.

Rush begon zijn poot te wassen. Hij was zo groot dat hij nauwelijks op haar schoot paste. Ze kietelde hem achter zijn oren en wreef door haar verwarde haren. Geweldig, dat ging weer een uur duren voor ze het weer in een fatsoenlijke vlecht kreeg. Hierom vermeed ze om hem los te maken. Ten eerste zag ze er niet uit met de bos die alle kanten op stond en ten tweede duurde het eeuwen voor hij weer ordelijk wilde blijven. Bovendien viel het de hele tijd voor haar gezicht.
Er kwam al een lekkere zon naar binnen die aangenaam warm was. Plotseling sprong Rush van haar schoot en gromde even nijdig tegen de nieuwkomer in de keuken. "Goedemorgen, schoonheid." Zei hij zachtjes. "Heeft u een beetje goed.... "geslapen"?" Zei hij grinnikend. Nijdig probeerde Enya Malekith een pets met haar hand te verkopen, maar ze miste net. Rush trippelde hooghartig de keuken uit, zijn staart als een vlag omhoog gestoken.
'Als een roos, en zo voel ik me ook.' grinnikte ze, duidend op haar haar dat alle kanten opstak. Hij gaf een kus op de bijtwond in haar hals'Was dat nou echt nodig?' vroeg ze geïrriteerd. 'Het deed pijn.'
Ze herinnerde zich plots dat ze twee lijken in haar voortuin had liggen en dat Malekith waarschijnlijk geen shirt meer had om aan te trekken. Ze geeuwde. Dat kwam later wel. Ze stond op en liep naar het aanrecht om het water op te zetten.'Koffie? Thee? Sap?' Ze haalde voor zichzelf een doosje met theeblaadjes uit de kast en deed ze in een filterzakje.

PROFILE MAGICIAN

» I don't need you [Malekith]
» This is only getting worse||Malekith
» The winged boy [Malekith]
» Stupid day||Malekith
» This is farewell||Malekith

A drop of starlight||Malekith

A drop of starlight||Malekith

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen