Deshas genezen.

Clera had Deshas meegenomen naar zijn eigen kamer. Ze legde hem nu voorzichtig op zijn eigen bed neer en snelde even de kamer uit waarna ze later terug kwam met dingen om hem te helpen genezen. Ze maakte zijn bovenkleding los en trok dat voorzichtig uit hoewel het meeste vol scheuren en gaten zat. Daarna maakte ze voorzichtig al zijn wonden schoon. Veel wonden moest ze hechten, andere moest ze magisch genezen. Hoe dan ook er was geen moment dat Clera langzaam aan deed. Ze was continu in de weer. Nu de andere wonden van Deshas verbonden waren hield Clera zich bezig met de grootste wond, die in zijn borstkas. Ze maakte hem zorgvuldig schoon en hield haar handen erboven. Ze bleef aan een stuk door spreuken en bezweringen mompelen terwijl haar handen lichtgaven en ze die op de wond van Deshas gedrukt hield.

Deshas had zich mee laten slepen daar Dorchadas. Het ijlen was erger geworden, net alsof hij stomdronken was en zacht en vals allerlei liedjes uit zijn jeugd zong. Toen hij eenmaal op bed lag voelde het zachte matras erg uitnodigend aan. Deshas gloeide helemaal en had lichte verhoging. En ondanks dat Clera met naalden in hem aan het prikken was viel hij zo in slaap. Hij merkte haast niks meer van wat ze deed. Het maakte hem ook niks meer uit. Het enige wat hij nu wou was slapen. Desnoods voor een paar jaar.

Savador kwam wat later binnen, maar dat deed er op dit moment niet toe. De gedachte hoe het er nu met Deshas voor stond had als een huisloze rat binnenin zijn schedel zitten knagen. En antwoorden op die tientallen vragen die door zijn hoofd spookten kon hij nu krijgen. Hij liep gehaast naar het bed in de kamer en keek met een ernstig gezicht op Deshas neer. Hij leek in een diepe slaap te verkeren. Eentje waar hij niet zo makkelijk uit wakker zou worden. Savador keek naar Clera die in opperste concentratie een hoop spreuken en bezweringen achter elkaar mompelde en trok zwijgend een stoel naar zich toe, waar hij op neerzeeg. 'Hoe is het nu met hem?' vroeg hij zacht en dwars door Clera's genezingsspreuken heen. Ondanks dat Deshas er voor nu vredig bij lag, zag hij er alles behalve uit dat hij een vredige tijd achter de rug had.

Clera merkte dat Savador binnen was gekomen maar ging verder niet op hem in. Zelfs niet toen ze zijn vraag hoorde. Ze moest nu geconcentreerd blijven en dit afmaken. Pas na een tijdje stopte de stroom van spreuken en bezweringen. Clera voelde even aan het gloeiende voorhoofd van Deshas. ''Hij heeft een flinke klap te verduren gehad. En niet alleen van die dolk. Dat hele gevecht had hem al te veel uitgeput. Hij stond letterlijk aan het einde van zijn krachten. Waar hij de kracht vandaan heeft gehaald om je weg te duwen zou ik niet weten'' begon Clera kalm. Ze pakte een schone doek en depte die in een kom met koud water. Met de doek veegde ze het zweet van Deshas' voorhoofd. ''Of hij het overleeft kan ik niet zeggen. Zoals het er nu uit ziet is hij buiten levensgevaar maar dat kan veranderen zodra hij bijkomt. Dan is het nog maar te bezien of de genezing helpt'' zei ze en ging zelf nu ook zitten. ''Als hij weer bijkomt is het belangrijk dat hij wat eet. Hij moet veel aansterken nu hij zoveel bloed verloren is'' eindigde ze zachtjes.

Mizore kwam naar binnen gelopen. Ze keek even in de kamer rond en zag dat alleen Savador Deshas en nog een vrouw aanwezig was. Ze keek naar Deshas toen ze naar Savador liep, 'Slaapt hij?' vroeg ze maar iets of wat zachtjes om te voorkomen dat hij wakker werd als hij licht sliep, maar ze dacht eerder dat hij bewusteloos was. 'Gaat het met jou Savador?' En ze keek hem aan om te kijken of zijn gezicht het zelfde zei. Ze keek de vrouw even aan. 'Ik ben trouwens Mizore' Zei ze wat kort omdat ze niet zo goed was in zichzelf voor te stellen. Ze maakte snel een ijsklomp om op te zitten omdat ze geen zin had om een toel te pakken.

(Jongens, ik spoel de tijd even door anders moet ik zo lang wachten voorat ik weer kan posten xD)

Ondanks dat Deshas makkelijk een paar dagen achtereen had kunnen slapen was hij na een paar uur alweer wakker. Minstens twee. Toen zijn ogen opende keek hij eerst loom op. Hij herkende vaag de gestalte van Savador, Clera en Mizore. Daarna liet hij zijn hoofd met een lichte zucht terug in de kussens vallen. ''Goden, m'n hoofd voelt aan als een blok beton'' mompelde hij met schorre stem. Hij probeerde een beetje overeind te komen en met veel pijn en moeite lukte het hem. Hij keek kort naar Clera. ''Wat is de schade?'' vroeg hij droog.

Savador scheurde zijn blik van Deshas los toen Clera na een tijd op zijn vraag antwoordde. Zijn bleke gezicht betrok even. 'Hoe bedoel je dat je niet kan zeggen of hij het overleeft?' schoot hij snauwend uit zijn slof. Hij probeerde zich te kalmeren en zich weer op Deshas te richten. Als hij nu zou uitbarsten zou de gespannen sfeer er niet veel beter op worden. Savador keek zwijgend om toen Mizore's stem door de ruimte klonk. 'Richt je niet op mij, het gaat prima,' reageerde hij kortaf op haar vraag. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Mizore haar ijsmagie gebruikte om te kunnen zitten. De tijd tikte de minuten langzaam weg, en hij voelde zich in het lange afwachtende moment wat loom worden. Hij weerhield zich er echter van om nu in slaap te vallen. Hij moest Deshas bijstaan als hij weer wakker werd. Tot zijn verbazing gebeurde dat ook na een aantal uur. Een kleine glimlach kon Savador niet verborgen houden toen Deshas vroeg wat de schade was.

Clera keek even met een ruk om naar Savador toen ze zijn snauwdende woorden hoorde. ''Hij heeft op het einde van zijn krachten lopen vechten. Het is hem gelukt om het binneste van zijn magie boven te halen. Weet je hoe weinig magiers het lukt om de voledige kracht te bereiken? Onze hele werelden geschiedenis telt er nu maar vijf met Ferost en Deshas meegetelt. Er waren er die het meer gelukt waren maar die het nooit overleeft hebben Savador'' zei ze op koele toon tegen hem. Aan de manier waarop ze 'voledige kracht' had uitgesproken was te horen geweest hoe bijzonder maar gevaarlijk het was. Clera keek hem nog even zwijgend aan met haar zilverkleurige irissen. Daarna ging haar blik weer naar Deshas. Ze controleerde even zijn hartslag en ademhaling maar ging toen weer zitten. Ze keek op toen er een ander meisje binnen kwam die zich even later voorstelde als Mizore. ''Clera, Vrouwe van het Licht'' sprak ze kalm tegen haar. Ze minuten streken voorbij zonder dat er iets gebeurde. Clera bleef Deshas' controleren. Toen hij wakker werd ging ze naast hem op het bed zitten. Ze hoorde zijn woorden over hoofdpijn. ''Dat mag ook wel. Des, je hebt de voledige kracht weten te ontketenen en je hebt het overleefd'' zei ze tegen hem. Misschien zelfs met iets van ontzag in haar stem. ''Je bent flink toegetakelt, maar voor jou doen had het slechter gekund. Je grootste probleem is het bloedverlies. Ik raad je aan iets te eten Deshas en verder zou ik je bed niet uitkomen. Die wonden moeten helen. Je zal ook nog wel een tijdje last houden van je ademhalings stelsel. Die dolk zat zo dichtbij je hart'' zei Clera en gaf een maatlengte aan van iets dat maximaal 7 centimeter was.

"Kijk eens wie er nog leeft,"Klonk een stem vanuit de deuropening.Het was Aiden,die tegen de deurpost aan stond geleund.Hij keek even glimlachend naar Deshas."Sorry dat ik zo laat ben,Des.Ik was bezig met uitzoeken waar die worm heen was gegaan."Hij spoog,maar het speeksel verdampte voor het de gront raakte.Hij had een vuurduiveltje achter Ferost aangestuurd,en moest wachten tot die verslag had uitgebracht."Ik naam aan det je nu geen alcohol moet drinken,Dus heb ik maar iets anders voor je meegebracht."Zijn hand verdween in een rookwolk,en toen hij hem er weer uit trok,had hij een fles vruchtensap vast.Hij keek Clera even aan of hij dat wel mocht hebben,en zette het toen naast zijn bed neer.

Deshas keek Clera even verbijstert aan toen ze hem vertelde dat hij de voledige kracht had ontketend in zichzelf. Dat was het dus geweest. Het ultieme doel waar Deshas ooit naar had gestreefd. Vervelend dat hij het juist met Ferost moest delen. Deshas was niet vergeten dat die hetzelfde had gedaan. ''Clera, dacht je serieus dat ik het niet zou redden? Ik heb vaker bijna doodervaringen gehad. En meestal met veel geluk'' zei Deshas kalm tegen Clera. Deshas keek opnieuw op toen hij een andere stem hoorde. Hij herkende hem direct als die van Aiden. Deshas kreeg het voor elkaar een zwakke glimlach te tonen. ''Geloof me Aid. Dat gedoe met Ferost is een verloren zaak. De haat zit te diep'' zei hij serieus tegen hem. ''Lekker hoor, vruchtensap'' zei Deshas sarcastisch maar met een brede grijns waarmee hij aangaf dat hij het wel wardeerde. Toch had hij veel liever een stevige borrel gehad, maar ja. Zolang Clera hier was zou ze hem dat toch nooit toestaan. Hij pakte de fles en maakte die open waarna hij er een flinke slok uit nam. ''Ik was vergeten hoe zoet vruchtensap was. Verschrikkelijk'' zei Deshas zacht maar nam wel nog een slok. Zijn blik ging daarna naar Savador. ''Na die slingeractie van die vlooienbaal heb ik niet veel meer meegekregen. Jij hebt toch niets he Savador?'' vroeg hij en liet zijn ogen speurend afgaan op zoek naar eventuele wonden. Anders was het helemaal voor niks geweest dat Deshas hem aan de kant geduwd had.

Mizore rolde even met haar ogen toen Savador kort af op haar had gereageerd, daardoor wilde ze ook niet beleeft doen, je krijgt nooit het antwoord wat je wilt. Ze zat net als Savador te wachten totdat Deshas weer zou wakker worden. Na dat een paar uur voor bij waren gegaan en ze uitermaten goed het plafond had gebestudeerd keek ze op toen Deshad weer wakker was geworden. Ze had zwijgend toe gegeken. Ze keek echter even om toen er een jong, die ook op het grasveld was, in de deur opening stond. Ze moest even lachen toen hij een fles vruchtensap tevoorschijn haalde en Deshas er een slok van nam. Ze keek Deshas aan maar bleef zwijgen. Ze wist ook niet echt iets te zeggen maar bleef er wel bij voor Savador en Deshas ookal kende ze die nog maar net.

Savador wierp Clera een norse blik toe toen hij haar koele woorden hoorde. Niettemin realiseerde hij zich nu wel door haar uitleg hoe dicht Deshas bij de grens van leven en dood had gezeten. Hij stootte dan ook geen botte woorden terug, maar hield zich stil. Hij keek op toen Aiden binnenkwam met een fles vruchtensap voor Deshas. Vreemd genoeg kon hij geen afkeurende blikken of kritisch gedrag tegenover Aiden tonen. Wellicht omdat het een vriend van Deshas was. Savador richtte zich weer tot Deshas toen hij zijn vraag hoorde en glimlachte licht. 'Wat denk je zelf? Als er één of andere idioot een vlijmscherpe dolk voor me opvangt. Dwaas die je bent, met je vruchtensap,' zei hij grijnzend. Het was niet gemeend, eerder vriendschappelijk. Onbewust had hij nu meer respect voor Deshas dan ooit tevoren.

Deshas lachte even kort. Misschien iets dat hij beter niet had kunnen doen. Zijn lach ging over in wat gehoest terwijl het leek alsof hij krampachtig naar adem probeerde te snakken. Hij rustte een paar tellen voordat hij zich herstelde en weer opkeek naar Savador. ''Misschien ben ik een dwaas. Maar ik kon jou toch niet laten doorboren door zo'n vlooienbaal als Ferost? Dat is wat vrienden doen'' zei hij. Zijn laatste zin misschien iets zachter dan de rest. Ondanks dat even gemeend als de rest. Afwezig nam Deshas nog een slok van zijn vruchtensap. ''Maar als Ferost het ooit nog eens durft te flikken dan elektrocuteer ik hem en maak ik stof van hem'' zei Deshas daarna fel en met veel haat in zijn stem.

Clera keek om toen ook Aiden binnen kwam. ''Deshas mag inderdaad geen alcohol. Minstens een week zonder. Het is op het moment gewoon niet goed voor je organen. Dat is het nooit maar vooral niet nu ze beschadigd zijn van het gevecht'' zei Clera kalm en stond daarna op. ''Je leert maar even te teren op water en vruchtensap'' zei ze met een brede grijns. Ze verzamelde haar spullen weer en liep naar de deur. Daar draaide ze zich even om. ''Ik kom straks wel weer even kijken hoe het met je gaat. Nu moet ik eerst Ferost vinden'' zei ze tegen Deshas. Daarna verliet ze de kamer.

''Ongelofelijk. Jij kunt van kliffen springen, met tien meter hoge monster vechten, de bliksem in de kop ingeslagen krijgen en dan alsnog blijven leven zonder schade. Maar een gevecht met je mede legendarische magican en je wordt neergehaald. Je verbaasd me elke keer weer Deshas.'' De stem die die woorden sprak ging gepaard met een zachte, misschien zelfs spottende lach. Tegen de deuropening aangeleund stond een jongen van amper 18 jaar. Zijn lange witte haar lag in een vlecht gebonden over zijn schouder gedrapeerd. Zijn amberkleurige irissen keken recht naar Deshas die daar op het bed zat. Hij had voor een jongen van 18 een vrij volwassen stem. Er kronkelde een wit zilveren slang op zijn schouders heen. De slang siste even kort terwijl zijn alerte, inteligente ogen het hele gezelschap langs ging. ''Rustig maar Asb'el, Deshas is een vriend. Een van lang geldeden'' suste Zalas tegen het dier. Wat opviel was dat hij met Shadraans accent sprak. Eentje die al een tijdje niet meer gebruikelijk was op Shadra.

Deshas keek Clera even met een vernietigende blik na. ''Waarom zou je moeite doen. Hij evrdient het niet'' riep hij haar na maar of ze hem gehoord had zou hij niet weten. Deshas wende zijn blik weer af maar zijn aandacht werd opnieuw getrokken door een oude bekende stem. Hij keek op, recht in oud bekende ogen maar een vreemd gezicht. ''Zalas?'' vroeg Deshas vragen met gefronste wenkbrauwen. Hij klonk als Zalas, en de ogen waren hetzelfde. Maar de jongen was Deshas vreemd en leek totaal niet op de man die hij kende wie de eigenaar was van die ogen en stem. Niettemin grijnsde Deshas even. ''Hey, ik leef nog en daar gaat het om. Maar ik heb aan jou twee vragen. Een, waarom zie jij eruit als een achttien jarige? En twee, wat is dat met dat haar van je?'' vroeg hij grijnzend. Hij was Zalas niet gewend met zulke lange lokken. Typisch Zalas ging er door zijn gedachte toen hij de naam van de slang hoorde. ''Asb'el? Withete furie?'' vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw. Het was oud-Shadraans.

Een kleine grijns speelde rond Zalas' lippen toen hij Deshas' vragende toon hoorde. ''In levende lijve'' zei hij kalm. Toen Zalas de vragen van zijn oude vriend hoorde veranderde er iets in zijn blik. ''De oude wisseltruc. De geestenwereld is erg machtig en ingewikkelt Deshas. Ik moest alleen een sterveling vinden die zijn lichaam aanbood om mijn geest in te laten huizen'' zei hij op duistere, samenzwerige toon en met een geheimzinnig blik in zijn ogen. Die verdween weer wat toen hij antwoord gaf op de volgende vraag. ''Ik was eens toe aan iets nieuws vond ik. Niet leuk dan?'' vroeg hij simpel en gooide met een licht dramatisch gebaar een losgeraakte, lange lok wit haar over zijn schouder. ''Ik zie dat je moedertaal er niet op achteruit gegaan is. Mooi, we behoren onze taal te behouden. Zo onderscheiden we ons van onze minderen'' zei hij kil.

Savador keek Deshas wat ongemakkelijk aan en toonde een licht grijnsje. Het was nooit eerder met woorden aan het licht gekomen dat ze vrienden waren. Dat had hij enkel geweten dat ze een vriendschappelijke band hadden door de manier waarop ze met elkaar omgingen. Hij wist dan ook niet echt goed wat te zeggen, dus richtte hij zijn blik op Clera, die op dat moment de kamer verliet. Hij draaide zich om toen hij een stem hoorde en zag een voor hem nog onbekend persoon staan. Overduidelijk een Shadraan, te zien aan zijn uiterlijk en de manier waarop hij sprak. Ook hij had een slang als dierlijk gezelschap. Savador zweeg en stond stil het gesprek bij tussen Deshas en de jongen, Zalas. Waarschijnlijk leek hij hem te kennen, wat hijzelf nogal vreemd vond. Op het eerste gezicht zag Zalas eruit als een student. Hij begreep later pas waarom hij er zo jong uit zag. Hij nam de jongen met een strakke blik in zich op, maar was niet van plan tegen hem te spreken voor hij dat deed. Tegenover nieuwelingen die Deshas schenen te kennen was hij altijd wel stroef, bang dat hun pas gecreeërde vriendschap geschonden en vergeten zou worden.

Asb'el was ondertussen van Zalas' schouders afgegleden en gleed nu richting Savador. Hij kronkelde zich losjes om hem heen en bekeek hem even met een scheve kop. Zalas keek toe met zijn handen in zijn broekzakken. ''Asb'el mag je. Dat heeft hij niet bij iedereen. Kun je goed met slangen overweg?'' vroeg hij. Pas toen bedacht hij zich iets. ''Stom, ik ben nu de jongste van het gezelschap, dat is waar ook'' mompelde hij. Tegen Savador gericht ''Excuseer me. Ik ben niet meer gewend aan het 18 zijn vrees ik'' zei hij. Daarna keek Zalas even naar Deshas. ''Vergeef me mijn nieuwschierigheid mijn vriend'' zei hij. Zijn amberkleurige ogen lichten even op terwijl hij oogcontact hield met Deshas. Uit zijn ogen las Zalas de nodige informatie af die hij weten moest. De felle kleur van zijn ogen verminderde. ''Asb'el ga van die man af'' beval Zalas zacht. De slang gehoorzaamde en gleed het raam uit. Waarschijnlijk om te jagen. Zalas keek ondertussen kalm en misschien met iets van ontzag naar Savador. ''Deshas' opvolger. U heeft een mooie plek bemachtigd'' zei hij met ontzag. Daarna keek hij naar Deshas. ''Ik denk wel dat Shadra in goede handen komt te vallen Des'' zei hij daarna.

Deshas luisterde geboeid naar de uitleg van Zalas. ''Je weet dat geestverwisseling onbetrouwbaar is toch? Het is niet zeker of de geest van de vorige bewoner over gaat of blijft hangen. Het is een groot risico dat je hebt genomen Zalas. Op zijn laatste woorden was hij eerst even stil. ''Wij onderscheiden ons op nog meer manieren Zalas. Enkel de sterkste overleven dat weet jij net zo goed als ik'' zei hij eveneens kil. Deshas blik ging even kort naar Savador maar al weer gauw terug naar Zalas toen die opnieuw begon met praten. Hij grijnsde even toen hij zijn opmerking hoorde. ''Kies dan ook geen achttienjarig jochie'' lachte hij zachtjes. Ook Deshas' ogen lichtte amberkleurig op toen die van Zalas dat deden. Hij kon niets verborgen houden voor Zalas, niet langer in elk geval. Dit was een spreuk waar Deshas nooit zo sterk in was geweest. Deshas sloot zijn ogen toen Zalas klaar was en wendde zijn blik even af. ''Ik haat het als je dat doet'' mompelde hij zacht. Hij keek hem weer aan toen hij Zalas' weer hoorde praten. ''Dat wist ik van het begin af aan al'' zei hij met een grijns waar onmiskenbare trots in weerspiegelt was.

Savador keek zwijgend toe hoe de witte slang naar hem toe kwam gegleden en zich los om hem heen kronkelde. Zonder erbij na te denken en zonder het idee te hebben het risico te lopen gebeten te worden, streek hij de slang met zijn wijsvinger zacht onder zijn onderkaak. Hij was te gewend met slangen om te gaan om te denken dat ze hem iets aan zouden doen. Het waren immers nog altijd wel gevaarlijke dieren. Of hij goed met slangen overweg kon? Die vraag liet zijn mondhoeken omkrullen tot een klein grijnsje. In zijn jongere jaren had hij zelfs betere sociale banden met slangen gehad dan met mensen. Savador trok zijn hand terug toen Zalas de slang beval om van hem af te gaan. Zoals het hoorde gehoorzaamde het beest meteen. Er waren geen andere dieren die zo goed konden gehoorzamen als slangen, vond hij vastberaden. Savadors blik ging kort, en nog steeds met iets van wantrouw in zijn ogen, naar Zalas toen hij wist dat hij Deshas' opvolger was. 'Natuurlijk komt het dat,' mompelde hij wat snauwerig in zichzelf na het horen van zijn woorden. Shadra was de volmaaktste planeet in de geschiedenis, dat standpunt had al een halve eeuw een plek in zijn achterhoofd. In Savadors ogen overtrof het de zes anderen in trots en macht.

Mizore keek hoe Clera de kamer verliet. Al gauw daarna kwam iemand anders binnen die blijkbaar Zalas heette. Ze keek vanuit haar ijsblok hoe het gesprek tussen Zalas Deshas en Savador ging. Haar ogen waren gericht op het witte haar en daarna op de slang. Ze bleken haar niet in het gesprek mee te vormen maar dat vond ze niet erg, blijkbaar hadden Zalas en Deshas een verleden gehad en zagen elkaar weer na jaren. Ze bleef rustig zitten op haar ijsblok en keek half richting Deshas nog al dromerig naar de muur.

Deshas hoorde het zachte snauwerige in zichzelf gepraat van Savador maar besloot het te negeren. Zijn ogen bleven op Zalas gericht. ''Ik ben blij dat ik je nu hier tref Zalas'' begon hij. ''Ik zat er eigenlijk net aan te denken...'' De rest van de zin bleef onuitgesproken. Deshas had zijn zin in het midden onderbroken en keek even uit het raam maar daarna weer in de amberklaurige ogen van Zalas. Dit is iets wat de rest niet hoeft te horen. Nog niet athands. Maar ik vroeg me af... Jij bent een meester in geest bezweringen en informatie verschaffen via de ogen. Je bent hier zelfs nog beter in dan ik. Misschien dat jij deze vorm van magie beter aan Savador kan leren dan ik. Denk er maar over. Ik spreek je vast nog eens privè stuurde Deshas in gedachte naar Zalas. Hij verbrak het oogcontact niet, zelfs niet met knipperen. Bijna tien minutenlang had hij Zalas zo aangekeken. Daarna wende hij zijn blik af en verbrak de spreuk. ''Ik heb nog een vraag voor je. Wat doe je nu eigenlijk hier? Ik bedoel geestelijk ben je volwassen en weet je hoe magie werkt. Wat doe je dan nog hier?'' vroeg Deshas alsof hij daarmee zijn eerdere vraag stelde toen hij ruw zijn eigen zin had afgekapt.

Zalas keek kalm naar Savador. Ookal praatte hij zacht Zalas kon duidelijk horen dat het snauwerig was. ''Excuseer, ik maakte enkel een compliment naar uw kwaliteiten op magisch gebied. Het was niet beledigend bedoeld'' zei hij simpel. Hij keek Deshas pas aan toen hij zijn stem in zijn eigen hoofd hoorde weergalmen. Het duurde even voordat het tot Zalas doordrong dat Deshas daarna weer tegen hem praten op een manier dat iedereen hem kon verstaan. ''Ik weet alleen dingen op gebied van duistere magie. Ik ben nog lang niet uit geleerd Deshas. Daarbij is het de leerplicht die mijn lichaam tegen houd, niet mijn geest'' zei hij met een kleine grijns. ''Ik ga er maar weer eens vandoor. Jij moet nu eerst op krachten komen en daar kun je mij niet bij gebruiken. Asb'el, kom'' zei Zalas, zijn laatste zin bevelend. De witte slang kwam direct aan glijden. Aan de bobbel in zijn lijf was te zien dat hij zojuist gegeten had. Hij liet zich rond de hals van zijn meester glijden en legde zijn kop op diens schouder. Zalas liep naar de deur maar daar draaide hij zich om. ''Wat je voorstel betrefd. Ik zal erover nadenken'' zei hij angstaanjaagend kalm. Daarna liep hij weg.

PROFILE MAGICIAN

» Deshas!!!!!!!!
» Deshas?
» Gespecialiseerde Lichtmagie - Les 1 - Genezen
» Genezen en opzoek naar mijn geliefde Kale

Deshas genezen.

Deshas genezen.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen