Deshas!!!!!!!!

Felicia had hem niet laten zitten, maar ze had al die tijd in het ziekenhuis gelegen voor vergiftiging. Ze had haar kinderen zien vermoord worden door mensen en dat toen ze even in Shadra was gegaan om dingen te onderzoeken. Kalm keek ze in het rond en ze liep dan door de toren naar Deshas zijn kamer. Tranen had ze al die tijden gehad en nu wilde ze Deshas weer zien. Ze had hem niets vertelt over wat ze was gaan doen, maarja ze wou eens met de kinderen weggaan naar haar geboorteplaats. Haar ogen speurden elke deur af en ze bleef bij Deshas zijn deur staan. Hoewel ze ontsnapt was uit het ziekenhuis was ze nog niet volledig genezen, maar ze moest bij hem zijn. Even keek ze naar haar nu ontzettende vermagerende toestand en ze zakte dan ook letterlijk neer voor zijn deur. Ze klopte wel op de deur, maar ze had niet veel kracht. Haar ogen sloeg ze dan ook neer en ze ademde wat zwaar doordat ze nog wat vergiftiging had in haar.

(Sorry dat ik zolang weg was van de site maar ik zat in een zware depressie.)
[Enkel voor Deshas, Savador en Ik]

Deshas was in zijn eigen, achthoekige kamer van rust. De enige plek in heel Kovomaka waar de magische trillingen in de lucht precies op hem waren afgesteld. Daar waar hij zich het beste kon concentreren en daar waar zijn magie het sterkst was. Hier was hij onsterfelijk. Tenminste, zo voelde hij zich hier. Hij had Marina dan ook bevolen om hem niet te storen zolang hij hier was. Hij wou zo lang mogelijk van dat onsterfelijke gevoel genieten voordat hij weer aan andere dingen moest denken. Aan dingen die hem niks konden schelen. Soms was het stom om een magiër te zijn, al zou hij het voor geen goud willen opgeven. Maar soms, was het misschien niet zo slecht geweest om niet over magie te beschikken. Natuurlijk was hij dan allang dood geweest. Maar hij had nooit zijn problemen omtrent de magie gehad. Hij had in principe een redelijk normaal leven kunnen leiden als alles goed gegaan was. Maar dat was het hele punt, dingen gingen nooit helemaal goed. Altijd was er wel iets mis. Dan kon hij maar beter wel magie hebben.
Zonder te beseffen hoeveel tijd er verstreken was sinds het moment dat Deshas op zijn plek in de kamer was gaan zitten werd hij ineens ruw gestoord door geklop op de deur. En dat nadat hij nog zo nadrukkelijk had gezegd niet gestoord te willen worden. Zuchtend, en met een humeur om op te schieten, hees Deshas zichzelf uit zijn gemakkelijke positie overeind en sleepte zichzelf mee naar de woonkamer en daarmee ook de deur. Toen hij de deur open deed gleed zijn blik haast automatisch naar beneden en bleven hangen bij een vermagert, maar toch bekend gestalte. Voor een paar seconden bleef Deshas neerkijken op Felicia. De vrouw die hem zomaar in de steek gelaten had. Die hem het recht had ontnomen om bij de geboorte te zijn van zijn eigen kinderen. Deshas had de deur dicht willen slaan en terugkeren naar zijn magische vertrek om in alle rust verder te mediteren. Maar hij stond als versteend, met zijn mond een klein stukje open en zijn blik vastgelijmd op Felicia.

Felicia wist dat ze beter in het ziekenhuis was gebleven, maar ze kon het niet. Niet na hoe ze gedaan had tegenover hem en tegenover zichzelf. Al had ze een poging gedaan om hun kinderen te beschermen toch was het niet gelukt. Het deed diep vanbinnen zoveel pijn en ze wou dat ze die vreselijke dag weer kon herbeleven. Haar handen trilden tijdens dat ze zat te wachten, nouja ze lag eerder half op de grond. Haar ogen hadden hun mooie kleur dan ook verloren en ze was niet zeker of hij hier zou zijn. Laat staan dat ze zekerheid had dat hij zou gaan open doen. Daar zag ze weinig hoop in komen en ze begon dan ook even te hoesten. Voor iemand met vergif inzich was ze wel erg sterk, al was dat eerder schijn. Ze zag er sterk uit van wil, maar om eerlijk te zijn was ze héél erg verzwakt. Na een tijdje viel ze haast bijna achterover toen de deur openging, aangezien ze er de hele tijd had tegen geleund. Toen ze merkte dat Deshas achter haar stond durfde ze hem niet eens aan te kijken en ze besloot het dan toch maar voor kort te doen. Ze keek naar omhoog aangezien ze op de grond zat, maar dan bracht ze haar blik weer naar de grond. "D....es....ha....s" Kwam er enkel uit haar mond en ze trilde dan ook weer dit keer in haar gehele lichaam. "H....het s......s....spijt m.....m.....m.....me. I...ik p...probeerde h...hen t...te beschermen." Volgde er daarna en ze bleef nu naar de grond kijken. Ze wist dat ze dit niet kon terugdraaien en ze keek even naar haar verslechterde toestand. Het enige wat ze toen gewild had was wat tijd met haar kinderen zelf en hen aan haar ouders laten zien. Alleen dat was in het water gevallen na het voorval. Dit had haar een wantrouwend deel gedrag gegeven en ze probeerde zich te herstellen van sinds ze wakker was geworden in het ziekenhuis.

PROFILE MAGICIAN

» Deshas?
» Deshas genezen.

Deshas!!!!!!!!

Deshas!!!!!!!!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen