.Passport.
Naam: Fealwen [Eira Downsia Awyr] Fel’dan
Geslacht: Female
Planeet: Cassia
Magie: Water
Leeftijd: 215 jaar
Ouders: Seth Fel’dan en Gwenwyn [Mairwen] Fel’dan
Broers&Zussen: Tim Fel’dan
Dier: Bela [Samojeed]
Oriëntatie: Hetero
Partner: Rest in Peace
.Uiterlijk.
Haarkleur: Bruinrood
Haarstijl: Kort en piekerig
Oogkleur: Bruin
Lengte: 1.59m
Gewicht: 49 kg
.Innerlijk.
Geschiedenis: - Spoiler:
Fealwen Vroeger
Het klinkt vreemd. Maar voor een kind dat opgroeide Cassia had het kleine meisje in haar jonge jaren watervrees. Ze had een oudere broer en keek erg naar hem op. Hij was haar grote voorbeeld en gewoon haar bescherm engel. Ze was niet de handigste, dus hielp hij haar vaak uit de nesten. En ondanks dat ze omringd werd door water, kwam het nooit in haar op om ook maar te proberen te zwemmen. Ze keek altijd toe, spartelde wel een beetje met haar benen in het water. Maar van haar ouders mocht ze niet zwemmen, ze was te jong. En de stromingen van de rivieren rondom hun verblijf waren te sterk voor haar tengere lichaampje. Maar haar broer mocht wel altijd zwemmen. Jaloezie kende ze niet, enkel en alleen bewondering voor hem. Hij dook altijd de meren en rivieren in wanneer zij er iets in had laten vallen en het te ver van de kant was afgeraakt. Natuurlijk had ze in die etappe nog geen watervrees. Dat alles begon op een mooie lente dag. De laatste sneeuw van de strenge winter was gesmolten en het waterpeil van de rivieren en meren stond hoger dan normaal door al het ijswater dat erbij was gekomen. Zij was samen met haar broer op pad. Hij had haar gezegd goed op te letten, en het enige wat zij kon zeggen was ja. Maar toch was ze te onvoorzichtig.
Ze gleed uit, rolde zo het bergje af waar ze liepen en ging kopje onder in het water. De stroming was sterker dan normaal, en aangezien ze nog nooit in haar hele leven had gezwommen stond ze geen schijn van kans. Maar haar beschermende engel was er nog, ging haar achterna en dook het water in. Hij wist haar op de kant te brengen, maar het had hem zoveel energie gekost dat hij zelf de kant nooit meer is opgekomen. Noch dat hij deze weer heeft bereikt toen hij weg werd gesleurd. Het laatste wat Fealwen zich nog van die dag kan herinneren is dat ze huilend om hem schreeuwde, maar niet meer genoeg energie had om bij bewustzijn te blijven.
Als niemand haar had gevonden was ze waarschijnlijk omgekomen door onderkoeling. Het was nog ietwat frisjes, en het koude water hielp ook niet mee. Maar vreemd genoeg waren het niet haar ouders die haar vonden, of kennissen. Maar iemand anders: Aura. Door het feit dat de vrouw graag anderen hielp, en dit meisje het overduidelijk nodig had, nam ze haar mee. Het meisje was er slecht aan toe, haar lichaam was nooit het sterkste geweest. Maar het was vooral de shock die ze moest verwerken. Want zelfs nadat ze bijkwam zei ze niets. Ze vond de magiër maar eng, maar leerde haar verdragen naarmate de tijd verstreek. Aangezien Aura geen idee had wie haar ouders zouden kunnen zijn, en ze geen antwoord kreeg op haar vragen, besloot ze zelf voor het kind te zorgen.
Zelfs toen Fealwen eindelijk weer praatte liet ze niets los over haar familie. Het was alsof ze bang was dat Aura ze iets zou aandoen, of alsof ze het had verdrongen. Beiden waren een beetje waar. Ze kon de gezichten van haar ouders maar vaagjes herinneren, en naar namen en plaatsen moest je niet vragen. Maar ze wist dat het aardige mensen waren die al hun liefde gaven aan haar en een onbekende jongen. En ze wist niet precies wie Aura was, dus ondanks het feit dat ze ze niet goed kende wilde ze ze beschermen.
Het bleek al snel dat het meisje bang was voor water, om een onbekende reden. Maar Aura had wel een kleine theorie hierover. Ze had haar immers gevonden bij een rivier met een sterke stroming, doorweekt en haar longen bijna helemaal gevuld met water. Maar het was ondragelijk om op Cassia te leven met een angst voor water. Dus nam de vrouw de taak op haar schouders om haar te helpen haar angst te overwinnen. Eerst weigerde het meisje, ze was bang. Maar er was wel iets dat haar de moed gaf het te proberen: Kendal. Een jongen die ze soms zag aan de andere kant van een van de rivieren. Maar zij had nooit de moed gehad om de rivier over te steken. Want er was geen brug. En ze durfde er niets over te zeggen tegen Aura. Het waren enkel korte gesprekken, schreeuwend om zichzelf verstaanbaar te maken over de toch wel lange afstand. Maar ze kon niet ontkennen dat ze hem aardig vond en hem graag beter wou leren kennen.
Na instemming begonnen de twee dus aan haar angst te werken. Het was goed te merken dat het er goed inzat, in haar systeem. Dus besloot de legendarische magiër het anders aan te pakken. Met behulp van magie. Er waren zat spreuken waarvoor je het water niet aan hoefde te raken, maar er wel mee in aanraking kwam in bepaalde zin. Je moest jezelf verbonden voelen met de doorzichtige vloeibare stof. En dat zou vast helpen bij het overwinnen van haar angst. Het bleek al snel dat Fealwen talent had, hoewel haar angst wel in de weg zat. Zolang het water een halve meter van het meisje verwijdert bleef kon ze alles ermee doen. Of ja, bijna alles. Ze was geen wonder. Maar het werd steeds minder. Totdat het moment kwam waar het meisje voor het eerst sinds een lange tijd het water weer durfde aan te raken in een rivier. Het was een grote doorbraak, en ook een teken voor Aura. Dit meisje had de juiste kwaliteiten om alle trucjes onder de knie te krijgen die je moest kennen als een grootse magiër, enkel was hier wel een goede leermeester voor nodig. En zij bood zichzelf aan. Het meisje dat Fealwen onderhand al aanzag als haar moeder, kon niet weigeren en nam het aanbod dus aan. En zo begon haar opleiding als opvolgster van legendarische magiër van het water.
Natuurlijk weerhield dit haar er niet van om Kendal op te zoeken. Ze kon hem nu zelfs nog beter opzoeken. Ze leerde zichzelf allerlei trucjes om het water over te steken. En hoe ouder ze werden, hoe vaker ze elkaar zagen. Een hechte vriendschap groeide uit tot een liefde. Maar tegen de tijd dat de twee elkaar het ja woord gaven was Fealwen haar leeftijd al stop gezet. En ze durfde Aura niet te vragen of ze het kon veranderen, de vrouw was zo trots op haar en alles wat ze had bereikt. Dus het zou allemaal wel goed komen toch?
Aura vertrok naar Starshine en liet de jonge Fealwen achter. Natuurlijk ging de jonge vrouw wel verder met haar studie en kreeg ze soms proefopdrachten per post van Aura om uit te voeren op Cassia. Maar ook was ze druk bezig met haar man. Ze hield zielsveel van hem. Maar jammer genoeg kan niet alles voor eeuwig duren. Kendal werd ouder, maar haar leeftijd was stopgezet. Met een zwaar hart moest ze toekijken hoe haar man stierf, enkel omdat ze niet wist hoe ze zijn leeftijd stop moest zetten. En omdat ze zeker wist dat Aura het zou weigeren te doen. Ze was niet zo gesteld op mannen, en het was te danken aan haar trouwring dat ze Kendal sowieso al vertrouwde. Anders zou ze hebben geweigerd dat ze zouden trouwen.
Kendal stierf. Fealwen bleef achter. En Aura verdween na een tijdje. Ze moest haar plek innemen, maar het duurde toch nog wel een tijd voordat ze eindelijk naar Starshine kwam. Haar huis was het enige wat ze nog had, wat haar dierbaar was. Al haar herinneringen waren daar, zelfs degene die ze uit haar gedachtes had gebannen en terug had gevonden. Over haar broer, haar ouders. Maar die waren er ook al niet meer. Ze was alleen. Wanneer ze erachter kwam dat haar nieuwe geluk onmogelijk op Cassia kon zijn, omdat al haar geluk daar verdwenen leek te zijn, kwam ze naar Starshine. Natuurlijk met veel nieuwe hoop haar nieuwe geluk te vinden.
Bela
Niet lang nadat Kendal stierf kwam Fealwen een kleine witte pup tegen. Doordat ze de behulpzaamheid van Aura had overgenomen nam ze het kleine dier mee, verzorgde het totdat het beter was. Het dier groeide snel en was erg leergierig. Om haar vrije tijd enigszins nuttig te besteden leerde ze hem trucjes en luisteren naar commando’s. Maar hij werd groter dan verwacht, en kon helaas niet blijven. Hij was een beetje koppig en had een eigenzinnig karakter. Dat paste dus niet zo goed bij het bescheiden karakter van Fealwen zelf. Ze liet het dier los in een dichtbijzijn bos, hopend dat het voor zichzelf kon zorgen.
Het was een precies een week geleden, of het dier had zijn weg terug alweer gevonden naar de vrouw die hem had verzorgd. Ze probeerde het nog eens, en nog eens. Maar hij kwam steeds sneller terug, tot hij haar uiteindelijk gewoon volgde. Hij was erg gesteld op haar, en door de eenzaamheid genoot ze eigenlijk wel van zijn aanhankelijke gedrag. Ze besloot hem een naam te geven Bela. En vanaf dat punt nam ze de conclusie dat de hond van haar zou zijn, want hij was de enige die ze nog had.
Helaas was het karakter van Bela dominanter van het hare en paste het het hare ook enigszins aan. Hoewel Fealwen klein is, is ze erg zelfverzekerd. Mits Bela aan haar zijde is. Ze kan erg dominant overkomen met de hond in haar bijzijn. Ze lijkt een compleet ander persoon, enkel omdat de hond haar het zelfvertrouwen en de moed geeft die ze nodig heeft. Ze houdt zielsveel van Bela omdat hij nog de enige is die ze heeft. Mensen kunnen zeggen wat ze willen, maar Bela zal niet weggaan. Vooral aangezien Fealwen wist zijn leeftijd stop te zetten.
Fealwen 2.0BreakdownZe kon het niet aan. Ze voelde zich verloren op Starshine, tussen al haar dominantere, wijzere en sterkere collega’s. Al schreeuwde ze wat ze wilde, niemand leek haar te horen. Natuurlijk kende ze Lesaiah en Alejandro, maar die twee waren vaak te druk bezig met elkaar en hun eigen problemen om echt aan haar te denken. Natuurlijk had ze Bela, maar wat had ze aan een trouwe compagnon als ze niet meer in zichzelf geloofde? Fealwen verloor vertrouwen in haar kunnen. Steeds vaker merkte ze dat ze meetings oversloeg, papierwerk liet liggen. Ze begon zichzelf te vergelijken met de rest. Zij was jonger, zij was nieuw; als je zag wat zij allemaal vergat en nog moest leren. Er zouden toch veel betere kandidaten zijn dan zij? Al vanaf het moment dat ze hier begonnen was, was het eigenlijk al verkeerd gegaan. Ze had Bela nodig gehad om haar meer zelfvertrouwen te geven, maar wat wist de hond nu van staatszaken? Fealwen voelde zich steeds slechter in staat haar werk te doen; ze lag langer in bed, voelde zich lusteloos en kreeg meer en meer het idee dat ze maar op moest geven. Haar gedachten waren meer bij haar onmacht dan de dingen die ze wel kon; concentreren op haar taak ging moeilijk. Het werd zo erg dat ze er zelfs lichamelijk last van kreeg; hoofdpijn, gewichtsverlies, zwakker immuunsysteem. Ze leek meer een schaduw dan wie ze eerst geweest was.
Kort gezegd, Fealwen ging steeds dieper gebukt onder de lasten van haar initiële onzekerheid. Zeker toen ze foutjes ging maken; soms uit onkunde, soms uit vermoeidheid. Soms nam ze haar beslissingen te snel, te roekeloos; soms was het gewoon een foutje dat ervoor zorgde dat Cassia problemen had met een bevoorrading. Elke misser was als een klap in haar gezicht en zorgde ervoor dat ze zich nog verder terug trok. Haar rustige, introverte persoonlijkheid en haar sociale onzekerheid maakte helemaal dat ze voor haar eigen gevoel alleen voor stond. Wie was nu een Legendarische Magician die ’s avonds angstig voor zich uit zat te staren met haar hond stevig in haar armen? Fealwen walgde van de manier waarop ze zich gedroeg en haar steeds verergerende onzekerheid. Ze kon niet verder zo. Ze praatte niet meer met de andere LM’s, kwam nauwelijks meer van haar kamer af. Bela moest zichzelf maar uitlaten. Soms droomde ze, had ze nachtmerries waarin iedereen haar uitlachte en haar vertelde wat een mislukte LM ze was. Hoe erg ze het verpestte voor haar hele wereld. En dat terwijl ze zo’n goede LM had willen zijn.
Fealwen besloot dat ze het aan moest pakken. Ze had het in zich gehad, ergens, en het potentieel moest er nog ergens zijn. Ze wilde het, had de drive om een goede LM te worden. Wilde ze ooit doen waar Aura haar voor uitgekozen had, dan zou ze beter moeten worden. Haar onzekerheden moeten overwinnen. Maar diep vanbinnen wist ze ook wel dat het niet alleen haar onkunde was die aan de grond lag van haar twijfels; het was Kendal. Sinds hij overleden was, zoveel jaren geleden, was ze zich steeds meer terug gaan trekken uit het sociale gebeuren, uit de levens van anderen. Zo’n instelling was niet de instelling van de leider van een planeet, maar ze had het aardig volgehouden. Maar zonder Kendal voelde ze zich alleen op de wereld en er was niemand die hem kon vervangen. Vanaf het moment dat ze besloten had dat er niemand was naast Kendal, was de onzekerheid erin geslopen. Ze kende anderen niet meer; wist niet wat ze met hen aan moest, wilde niet met hen omgaan. Zag hen als beter, omdat ze in haar ogen completer waren dan zij. Het klinkt misschien vreemd, maar de psychologische impact die Kendal bij haar veroorzaakt had, was tekenend geweest voor haar hele leven tot nu toe.
”I’m sorry, but I have to go”Zodra ze Savador en de andere Magicians gemeld had dat ze zou vertrekken voor een korte stop, reisde ze af naar Cassia en ging direct naar de plek waar ze samen met Aura opgegroeid was. Sliep er een week of meer voor ze zichzelf kon dwingen naar Kendal’s graf te gaan. Het kostte haar zoveel moeite, om haar ogen te openen en naar de steen te kijken waar zijn naam veel te formeel op uitgespeld stond, waar zijn trouwring aan een kettinkje aan de zijkant van de steen bungelde. Ze hadden de ring daar gehangen, zodat ze de hare erbij had kunnen hangen om het einde van hun verbond de symboliseren. Ze had het nooit gedaan. Zonder Bela had ze de stap nooit durven nemen. Ze was voor zijn graf geknield en had het opgeruimd; rond het graf groeide meer dan genoeg onkruid en de bloemen die ze er ooit neer had gelegd waren allang verdroogd en weggewaaid. Ze schuurde aanslag en mos van zijn grafsteen af, plukte de soort bloemen die hij ooit aan haar had gegeven toen ze trouwden en legde het boeket neer bij de steen.
De komende dagen bleef ze naar het graf gaan, sprak uit waar ze allemaal mee zat. Hoe ze hem miste, maar hoe ze ook verder moest. Waar ze over twijfelde. Alles wat ze nooit had durven te zeggen tegen haarzelf kwam eruit, nu ze de laatste stap had genomen. Het achterlaten van Kendal. Hij had haar altijd achtervolgd; domineerde haar gedachten en deels haar gedrag. Had ervoor gezorgd dat ze meestal in gedachten verzonken en stil door de gangen liep, contact met andere mensen maar liet voor wat het was, omdat hij het enige was waar ze om kon geven. Nu dwong en leerde ze zichzelf hoe het was om de lang geleden overleden man het plekje te geven in haar leven waar hij hoorde; in de dagen die lang achter haar lagen. Ze verloor alle concept van tijd, had geen idee hoelang ze precies op die plek leefde. Ze nam echter haar tijd; haar opvolger Victoire zou wel naar Starshine gegaan zijn, ze had haar een persoonlijke brief geschreven om haar in te lichten over de situatie. Ze had de jonge vrouw gevraagd haar training af te breken en direct naar Starshine te komen. Daar zou ze nog wat opdrachten en instructies voor haar achterlaten, samen met de berg werk die zij achtergelaten had. Victoire zou aan de anderen kunnen vragen hoe het werkte. Fealwen had geen adres bijgesloten, aangezien ze niet gestoord wilde worden. Het kwam wel goed, toch? Fealwen had daar alle vertrouwen in; ze had eeuwig leven, kon alle tijd gebruiken om het verleden echt achter zich te laten. Victoire zou zich tot die tijd wel redden. Pas de dag dat ze haar trouwring bij die van Kendal hing, durfde ze haar spullen bijeen te rapen en de plek te verlaten. Als ze hem achter zich liet, zou ze ook dit deel van haar jeugd achter zich laten. Het was tijd dat ze verder ging.
Fealwen keerde niet direct terug naar Starshine. Ze had besloten dat ze niet meer tegen haar collega’s op wilde kijken, zich niet meer inadequaat wilde voelen. Kendal was misschien de wortel geweest van haar disfunctionele emoties, maar er waren zeker dingen die ze beter zou kunnen leren. Dus begon Fealwen, met schuilnaam, om haar identiteit niet bekend te maken, aan verschillende cursussen. Het waren cursussen over politiek, over het besturen van een bedrijf of regering. Cursussen over de menselijke geest en haar functioneren. Geen van de cursussen ging diep op de stof in, of was toegespitst op het specifieke doel wat zij ermee wilde behalen, maar ze was er zeker van dat ze de kennis deels toe zou kunnen passen; en dat het haar zelfvertrouwen omhoog zou halen. Bijvoorbeeld het besturen van een bedrijf; dat leerde je alleen maar vaardigheden die eventueel nuttig waren voor besturen; er bestaat geen cursus om een LM te worden. Wel kon ze zoveel mogelijk leren en dat alles combineren in een poging de LM te worden die al haar opvolgers zouden willen zien. Natuurlijk lukte niet alles; ze was redelijk slecht in taken die administratieve vaardigheden en goed ordenen vereisten. Ook merkte ze dat ze niet altijd goed was in beslissingen maken met haar hoofd in plaats van haar hart.
Meer dan ze de cursussen deed, was Fealwen bezig met Watermagie. Ze had Aura’s collectie aan boeken meegenomen en begon ze verder uit te pluizen. Startte met het perfectioneren van de basis en begon verder op te werken naar de dingen die ze vergeten was of nooit goed beheerst had. Het kostte veel tijd en de meeste dingen had ze al geleerd, maar ze vond ook spreuken in de boeken die ze nooit gekend had. Spreuken die niemand meer gebruikte, maar die niettemin krachtig waren. Gelukkig was Oud-Cassiaans een taal die Fealwen nog steeds redelijk machtig was, dus kwam ze een heel eind. Het belangrijkste was ze leerde, was het besturen van water dat ze niet kon zien. Ze leerde zichzelf water uit de lucht te onttrekken en dat te gebruiken, of het nu wel of niet zichtbaar was. Ze kwam te weten dat ze waterdamp en soortgelijk gas ook kon besturen. Ook water in planten en in de bodem kwam binnen haar bereik. Het enige onderwerp dat ze oversloeg wat het besturen van bloed en lichaamssappen in mensen: ze vond het een gruwelijk onderwerp, maar leer het zichzelf desondanks toch aan. Hoewel Fealwen het bloedsturen beheerst en het na flink wat gezeur van Victoire ook aan haar geleerd heeft, weigert ze het zelf te gebruiken. Ze vindt dat ze mensen niet moet kunnen besturen; als ze een goede leider is, zullen ze vanzelf naar haar luisteren. Ze verafschuwt de magiesoort. Naast pure watermagie, begon ze ook te begrijpen hoe ze moest helen. Geen fatale wonden of resurrectie; wel het helen van gemiddeld erge wonden en inwendige pijnen. Fealwen had besloten zich te focussen op Witte en Defensiefe magie, al vanaf het begin van haar studies eigenlijk, maar nu werd dat accent nog duidelijker.
Naast al het leren van magie en de bestuurskundige taken die bij het zijn van een LM hoorden, werkte ze ook aan zichzelf. Hoe kon je een goede LM zijn als je je niet één kon voelen met je element? Het was tijd dat ze leerde zwemmen. Hoewel Fealwen wel weer water aan durfde te raken na haar trauma, was ze nog nooit zover gekomen dat ze echt had gezwommen. Met veel pijn en moeite dwong ze zichzelf de Cassiaanse zwembaden in. Begon, vol schaamte, in het kikkerbadje. Met bandjes om haar armen. Dan is het weer een voordeel dat je niet zo lang bent. Progressie gaat langzaam en zelfs na wekelijks zwemmen voor een aantal jaren komt ze nog steeds niet verder dan een beetje schoolslag boven water. Duiken en dingen onder water zijn nog niet voor haar weggelegd als ze haar magie er niet bij kan gebruiken. Het maakt haar beschaamd, maar ook trots dat ze bezig is haar angst te overwinnen.
Overcoming My FearsZe besloot dat ze genoeg geleerd had en alles toe wilde passen, nadat ze ongeveer vier jaar op Cassia doorgebracht had. Het was misschien een lange tijd, maar niet voor iemand die de tijd verloren had. Ze wist het jaartal nauwelijks meer; hield niet bij welke week het was. Fealwen had zichzelf helemaal overgegeven aan haar gedachten en onzekerheden en had er hard aan gewerkt. Iedere avond als ze terugkwam in de kamer die ze afgehuurd had, was ze kapot, maar nog wilden haar gedachten niet rusten. Ze maalde en maalde, dacht aan alle dingen die haar vroeger gedefinieerd hadden en hoe ze nu wilde worden, in hoeverre dat zou lukken. Ze probeerde een realistisch doel te stellen en werkte zich een slag in de rondte, maar uiteindelijk bereikte ze toch wat ze gewild had. Meer zelfvertrouwen, betere vaardigheden voor de taken die voor haar weggelegd waren; maar bovenal de mogelijkheid opnieuw te beginnen nu ze Kendal en haar verleden een plekje gegeven had.
Ze had misschien nog langer willen blijven, als de situatie van Cassia haar niet zo aangegrepen had. Victoire was natuurlijk naar Starshine gestuurd voordat ze helemaal klaar was met haar opleiding, door het plotse vertrek van Fealwen. Ze voelde zich schuldig hierover; dit was hetzelfde als Aura bij haar gedaan had. Ze zou terug moeten gaan om Victoire uit de positie te ontheffen en opnieuw opvolger te maken, zodat ze verder zou kunnen met haar studies. Ze ging er wel vanuit dat Victoire de positie niet zomaar op zou geven; ze deed het niet slecht. Het waren de kleine dingetjes die je alleen als inwoner van Cassia merkte. Fealwen zelf had nu pas door hoeveel je van je eigen volk vervreemde, nu ze zelf weer tussen hen woonde. Al die tijd op Starshine had ervoor gezorgd dat ze de planeet alleen nog maar als een blauwe bol zag die af en toe wat brieven met hulpvragen naar haar zond. Zo zat het natuurlijk niet; het was een planeet vol mensen, die hulp vroegen van een vertegenwoordiger. Die haar mening nodig hadden, haar advies. Ze was niet hun tiran; ze was de representatie van haar volk. Tenminste, dat was hoe Fealwen koos het te zien. Daarnaast begon ze te merken hoe Victoire in haar uitvoerende positie steeds meer hetzelfde gedrag als zijzelf leek te gaan vertonen. Steeds vaker hoorde ze dat er niet gereageerd was op vragen van de staat, dat Cassia niet vertegenwoordigd was geweest in een belangrijke bespreking; dezelfde dingen die ongetwijfeld gebeurd waren toen zij bij de pakken neer was gaan zitten. Dat was het moment dat Fealwen besloot na die vier jaar weer te vertrekken van Cassia, samen met Bela. Terug naar Starshine om de positie Legendarische Magician opnieuw op te eisen, zodat ze het bestuur van Cassia in goede banen kon leiden en Victoire van de positie kon verlossen.
Persoonlijkheid:- Spoiler:
Fealwen Vroeger]
Faelwen is een rustige persoonlijkheid die andere mensen graag helpt maar niet meer woorden gebruikt dan ze hoogst noodzakelijk acht. De behulpzaamheid heeft ze van Aura overgenomen, omdat de vrouw die ze bijna als haar moeder beschouwde een voorbeeld voor haar was. Aura hielp altijd mensen, of het nu uitkwam of niet en voor Faelwen was dat een teken dat dat deel uitmaakte van de taak van een Legendarische Magician.
Soms kan ze overkomen als een kluizenaar, maar ergens heeft ze het lef niet om zich aan de bewoonde wereld te onttrekken. Lange tijd was Faelwen erg onzeker, hoewel Bela daar een flinke verandering in aangebracht heeft. De hond zelf had een houding in het leven die Faelwen bewonderde, waardoor ze zich op een gegeven moment realiseerde dat zij dat ook kon. De gebeurtenissen in haar leven hebben haar erg beïnvloed en hoewel ze er niet zoveel meer van weet – herinneringen slijten met de jaren – de emotie is altijd sterker en blijft hangen, hoeveel andere ervaringen er ook overheen gestreken zijn. Het is alsof ze altijd nadenkt, omdat ze vaak stil is, maar als je haar iets vraagt blijkt ze wel bij de les te zijn. Mensen kunnen zich in Faelwen vergissen omdat ze haar aanzien als een kleine, afgedwaalde meid die nog geen vlieg kwaad zou doen. Maar als ze ziet dat het nodig is, zal ze alles wat ze geleerd heeft inzetten om er iets aan te doen. Hoe ze zich gedraagt hangt erg af van de factor Bela. Als de hond wel bij haar is, zal ze zich dominanter en koppiger gedragen dan wanneer de hond er niet is; op dat soort momenten valt ze terug in haar eeuwige stilzwijgen, wat anders vaker verbroken wordt.
Over haar verleden vertelt Faelwen nooit; ze is bang dat ze dan misschien de tranen zal huilen die ze nooit gehuild heeft om het verlies van haar dierbaren. Ook vindt ze het niet nodig dat anderen weten wat haar overkomen is; men heeft zijn eigen problemen en zij moet de hare oplossen. Ze weet dat ze er alleen voorstaat, nu ze Aura niet meer kan bereiken, en probeert met man en macht alles zelf op te lossen zodat ze voor eens en voor altijd kan bewijzen dat ze op haar eigen benen kan staan. Dit neemt niet weg dat ze anderen haar hulp aanbiedt; ze projecteert haar eigen wensen niet op anderen maar houdt die voor zichzelf, net als zowat alles wat er in haar omgaat.
Ze is één van de jongere Legendarische Magicians en kijkt in stilte tegen haar collega’s op, die al een langere tijd in de business zitten en ook zo goed lijken te weten wat ze kunnen en moeten doen. Zelf is ze nog niet vertrouwd met de nieuwe situatie, een omgeving waarin andere dingen van haar verwacht worden. Ze houdt vast aan de training die ze van Aura gehad heeft en houdt ook haar normen en waarden hoog, omdat ze ervan overtuigd is dat ze dan net zo’n een goede Legendarische Magician kan worden als Aura en Celebrian.
Fealwen 2.0Nog steeds is Fealwen rustig, hoewel ze op een andere manier rustig is dan vroeger. Eerst verstopte ze zich achter de stilte; om confrontaties te vermijden, andere mensen niet aan te hoeven spreken. Tegenwoordig is ze rustig uit een soort vertrouwen dat ze zichzelf aangeleerd heeft, dat ze zich eigen heeft gemaakt in de jaren dat ze weg was van Starshine. Haar zelfvertrouwen is ook hoger dan het ooit is geweest, nu zelfs zonder de hulp van Bela. Ze kan, ondanks haar lengte en postuur, uitstralen wie ze is en wat haar plannen zijn.
Ook haar gegroeide kennis is van belang; ze is nu niet meer een amateur die maar wat dingen probeert, ze kan nu serieus leiding geven aan een planeet en ze weet dat ze het kan. Toch zal ze er nooit over opscheppen en zodra ze doorheeft dat iemand anders het écht beter kan of weet, zal ze altijd naar diegene proberen te luisteren. Ook al is ze wat meer met zichzelf bezig dan eerst, ze staat altijd open voor advies en dingen die Cassia goed zouden doen.
Toch is Fealwen niet alleen maar erop vooruit gegaan. Ze is vatbaarder dan ooit voor kritiek. Hoewel ze geleerd heeft dat fouten maken mag en dat ze altijd kan leren, kan ze het niet hebben als mensen de vaardigheden in twijfel trekken die ze denkt het best te beheersen. Een goed gemikt kritiekpunt doet haar meer pijn dan een rake slag en brengt haar helemaal uit balans. Toch is advies iets wat ze niet zal negeren; het gaat vooral om de manier waarop het gebracht wordt. Advies is geen probleem, alleen opzettelijk kritiek zal haar veel pijn doen.
Ook is Fealwen door haar lange alleen zijn wat egocentrisch geworden: ze gelooft dat zij degene is die Cassia goed kan besturen en zal daar ook alles voor geven. Natuurlijk heeft dat zijn goede kanten; ze zal nachten doorwerken zodat ze alles voor haar planeet op orde kan krijgen en zal altijd naar hen luisteren, maar door dezelfde karaktertrek is ze heel slecht in het delegeren van werk en doet ze liever alles zelf. Ze is bang om werk aan anderen door te geven, omdat ze dan zelf het overzicht dreigt te verliezen.
Daarnaast voelt Fealwen een groter schuldgevoel en een grotere verantwoordelijkheid dan ooit. Ze is weggegaan; heeft Victoire en Mizore zomaar achtergelaten, zonder ondersteuning of wat dan ook. Hoewel ze het nodig had, is dat natuurlijk geen fatsoenlijk excuus. Ze zal haar uiterste best doen alles recht te zetten en nooit meer zo’n fout te maken, hoewel dat haar alleen maar overijveriger maakt.
Andere karaktertrekjes zijn hetzelfde gebleven; naast haar rustige uitstraling is ze nog steeds een persoon die erg eerlijk en direct is, zolang ze tegen je durft te praten. Ze is socialer geworden en kan nu beter met mensen omgaan en haar eigen mening delen en publique. Fealwen houdt niet van uitstellen en heeft haar werk altijd op tijd af; ze vergeet nooit afspraken. Verder is ze misschien wat stijfjes op het eerste gezicht, maar nooit zo als je haar beter leert kennen. Ze doet graag haar best om anderen haar aardig te laten vinden en wil graag bevriend zijn met de meeste mensen. Ook wordt ze niet snel boos en kan ze goed onderhandelen tussen ruziënde partijen. De liefde van haar leven is tegenwoordig Bela en ze heeft nog steeds alles over voor het dier.
Verder kun je Fealwen in haar vrije tijd vaak vinden bij de waterval of in het zwembad. Ze had vroeger een angst voor water, maar door haar intense oefeningen ermee toen ze van Aura leerde, is de angst steeds minder geworden. Ze kan nu zelfs een klein beetje zwemmen, hoewel dat zeer onhandig gaat. Ze ontspant het liefst door het luisteren naar muziek en heeft ook nog steeds graag tijd op zichzelf. Ook al gaat het sociale aspect beter, absurd veel behoefte aan mensen om zich heen heeft ze nog steeds niet. Fealwen’s respect voor haar mede-Magicians is niet verdwenen; ze kijkt echter minder tegen hen op. Voelt zich meer één van hen. Af en toe zal ze ook in hun kamers te vinden zijn, uit diplomatieke of vriendschappelijke overwegingen.
Hobby’s zijn het zorgen voor Bela, lezen, naar de regen kijken. Fealwen begint ook steeds meer lol te krijgen in zwemmen, al kan je het nog niet echt een hobby noemen. Qua lezen leest ze vooral de oude literatuur van Cassia, omdat die zich nog situeert in de tijd waarin zij geboren is. Al het andere uit haar jeugd is zo ongeveer al verloren. Dingen waar Fealwen zich aan ergert zijn mensen die doen alsof, of die denken dat ze alles al kunnen terwijl ze er helemaal niets voor gedaan hebben. Ze is een voorstander van: hard werk loont, en kan er dus niet tegen als mensen aannemen dat minimale inzet goed genoeg is. Zelfs nu ze weer op Starshine is, blijft ze focussen op ontwikkeling en leren, met het volste vertrouwen dat ze haar doel zal halen: Aura waardig opvolgen en de beste zorg voor Cassia dragen.
.Extra.
*Haar angst voor water is zo goed als weg
*Ze houdt van traditionele Cassiaanse muziek
*Fealwen kan tegenwoordig een lopende agenda zijn; ze vergeet nauwelijks afspraken en is iemand die altijd meetings probeert op te zetten om de huidige stand van zaken goed in het oog te houden.
*Fealwen – Japan [Female] - Hetalia
*Song: Diamond Eyes - Shinedown
PROFILE
Onderwerp: Fealwen 
ma sep 15 2014, 20:43
