~Fealwen Fel'dan~

||Faelwen Eira Downsia Awyr Fel'dan||

In fields where nothing grew but weeds,
I found a flower at my feet,
Bending there in my direction,
I wrapped a hand around its stem,
I pulled until the roots gave in,
Finding there what I'd been missing,

But I know...
So I tell myself, I tell myself it's wrong.
There's a point we pass from which we can't return.
I felt the cold rain of the coming storm.

.Passport.

Naam: Fealwen [Eira Downsia Awyr] Fel’dan
Geslacht: Female
Planeet: Cassia
Magie: Water
Leeftijd: 208 jaar
Ouders: Seth Fel’dan en Gwenwyn [Mairwen] Fel’dan
Broers&Zussen: één broer, Tim Fel’dan
Dier: Bela de Samojeed
Oriëntatie: Hetero
Partner: Rest in Peace <3

All because of you,
I haven't slept in so long.
When I do I dream of drowning in the ocean,
Longing for the shore where I can lay my head down,
I'll follow your voice,
All you have to do is shout it out.

Inside my hands these petals browned,
Dried up, fallen to the ground
But it was already too late now.
I pushed my fingers through the earth,
Returned this flower to the dirt,
So it could live. I walked away now.

.Uiterlijk.

Haarkleur: Bruinrood
Haarstijl: Kort en piekerig
Oogkleur: Bruin
Lengte: 1.59m
Gewicht: 49 kg

But I know...
Not a day goes by that I don't feel this burn.
There's a point we pass from which we can't return.
I felt the cold rain of the coming storm.

All because of you,
I haven't slept in so long,
When I do I dream of drowning in the ocean,
Longing for the shore where I can lay my head down,
I'll follow your voice,
All you have to do is shout it out.

.Innerlijk.

Geschiedenis: Het klinkt vreemd. Maar voor een kind dat opgroeide Cassia had het kleine meisje in haar jonge jaren watervrees. Ze had een oudere broer en keek erg naar hem op. Hij was haar grote voorbeeld en gewoon haar bescherm engel. Ze was niet de handigste, dus hielp hij haar vaak uit de nesten. En ondanks dat ze omringd werd door water, kwam het nooit in haar op om ook maar te proberen te zwemmen. Ze keek altijd toe, spartelde wel een beetje met haar benen in het water. Maar van haar ouders mocht ze niet zwemmen, ze was te jong. En de stromingen van de rivieren rondom hun verblijf waren te sterk voor haar tengere lichaampje. Maar haar broer mocht wel altijd zwemmen. Jaloezie kende ze niet, enkel en alleen bewondering voor hem. Hij dook altijd de meren en rivieren in wanneer zij er iets in had laten vallen en het te ver van de kant was afgeraakt. Natuurlijk had ze in die etappe nog geen watervrees. Dat alles begon op een mooie lente dag. De laatste sneeuw van de strenge winter was gesmolten en het waterpeil van de rivieren en meren stond hoger dan normaal door al het ijswater dat erbij was gekomen. Zij was samen met haar broer op pad. Hij had haar gezegd goed op te letten, en het enige wat zij kon zeggen was ja. Maar toch was ze te onvoorzichtig.
Ze gleed uit, rolde zo het bergje af waar ze liepen en ging kopje onder in het water. De stroming was sterker dan normaal, en aangezien ze nog nooit in haar hele leven had gezwommen stond ze geen schijn van kans. Maar haar beschermende engel was er nog, ging haar achterna en dook het water in. Hij wist haar op de kant te brengen, maar het had hem zoveel energie gekost dat hij zelf de kant nooit meer is opgekomen. Noch dat hij deze weer heeft bereikt toen hij weg werd gesleurd. Het laatste wat Fealwen zich nog van die dag kan herinneren is dat ze huilend om hem schreeuwde, maar niet meer genoeg energie had om bij bewustzijn te blijven.
Als niemand haar had gevonden was ze waarschijnlijk omgekomen door onderkoeling. Het was nog ietwat frisjes, en het koude water hielp ook niet mee. Maar vreemd genoeg waren het niet haar ouders die haar vonden, of kennissen. Maar iemand anders: Aura. Door het feit dat de vrouw graag anderen hielp, en dit meisje het overduidelijk nodig had, nam ze haar mee. Het meisje was er slecht aan toe, haar lichaam was nooit het sterkste geweest. Maar het was vooral de shock die ze moest verwerken. Want zelfs nadat ze bijkwam zei ze niets. Ze vond de magiër maar eng, maar leerde haar verdragen naarmate de tijd verstreek. Aangezien Aura geen idee had wie haar ouders zouden kunnen zijn, en ze geen antwoord kreeg op haar vragen, besloot ze zelf voor het kind te zorgen.
Zelfs toen Fealwen eindelijk weer praatte liet ze niets los over haar familie. Het was alsof ze bang was dat Aura ze iets zou aandoen, of alsof ze het had verdrongen. Beiden waren een beetje waar. Ze kon de gezichten van haar ouders maar vaagjes herinneren, en naar namen en plaatsen moest je niet vragen. Maar ze wist dat het aardige mensen waren die al hun liefde gaven aan haar en een onbekende jongen. En ze wist niet precies wie Aura was, dus ondanks het feit dat ze ze niet goed kende wilde ze ze beschermen.
Het bleek al snel dat het meisje bang was voor water, om een onbekende reden. Maar Aura had wel een kleine theorie hierover. Ze had haar immers gevonden bij een rivier met een sterke stroming, doorweek en haar longen bijna helemaal gevuld met water. Maar het was ondragelijk om op Cassia te leven met een angst voor water. Dus nam de vrouw de taak op haar schouders om haar te helpen haar angst te overwinnen. Eerst weigerde het meisje, ze was bang. Maar er was wel iets dat haar de moed gaf het te proberen: Kendal. Een jongen die ze soms zag aan de andere kant van een van de rivieren. Maar zij had nooit de moed gehad om de rivier over te steken. Want er was geen brug. En ze durfde er niets over te zeggen tegen Aura. Het waren enkel korte gesprekken, schreeuwend om zichzelf verstaanbaar te maken over de toch wel lange afstand. Maar ze kon niet ontkennen dat ze hem aardig vond en hem graag beter wou leren kennen.
Na instemming begonnen de twee dus aan haar angst te werken. Het was goed te merken dat het er goed inzat, in haar systeem. Dus besloot de legendarische magiër het anders aan te pakken. Met behulp van magie. Er waren zat spreuken waarvoor je het water niet aan hoefde te raken, maar er wel mee in aanraking kwam in bepaalde zin. Je moest jezelf verbonden voelen met de doorzichtige vloeibare stof. En dat zou vast helpen bij het overwinnen van haar angst. Het bleek al snel dat Fealwen talent had, hoewel haar angst wel in de weg zat. Zolang het water een halve meter van het meisje verwijdert bleef kon ze alles ermee doen. Of ja, bijna alles. Ze was geen wonder. Maar het werd steeds minder. Totdat het moment kwam waar het meisje voor het eerst sinds een lange tijd het water weer durfde aan te raken in een rivier. Het was een grote doorbraak, en ook een teken voor Aura. Dit meisje had de juiste kwaliteiten om alle trucjes onder de knie te krijgen die je moest kennen als een grootse magiër, enkel was hier wel een goede leermeester voor nodig. En zij bood zichzelf aan. Het meisje dat Fealwen onderhand al aanzag als haar moeder, kon niet weigeren en nam het aanbod dus aan. En zo begon haar opleiding als opvolgster van legendarische magiër van het water.
Natuurlijk weerhield dit haar er niet van om Kendal op te zoeken. Ze kon hem nu zelfs nog beter opzoeken. Ze leerde zichzelf allerlei trucjes om het water over te steken. En hoe ouder ze werden, hoe vaker ze elkaar zagen. Een hechte vriendschap groeide uit tot een liefde. Maar tegen de tijd dat de twee elkaar het ja woord gaven was Fealwen haar leeftijd al stop gezet. En ze durfde Aura niet te vragen of ze het kon veranderen, de vrouw was zo trots op haar en alles wat ze had bereikt. Dus het zou allemaal wel goed komen toch?
Aura vertrok naar Starshine en liet de jonge Fealwen achter. Natuurlijk ging de jonge vrouw wel verder met haar studie en kreeg ze soms proefopdrachten per post van Aura om uit te voeren op Cassia. Maar ook was ze druk bezig met haar man. Ze hield zielsveel van hem. Maar jammer genoeg kan niet alles voor eeuwig duren. Kendal werd ouder, maar haar leeftijd was stopgezet. Met een zwaar hart moest ze toekijken hoe haar man stierf, enkel omdat ze niet wist hoe ze zijn leeftijd stop moest zetten. En omdat ze zeker wist dat Aura het zou weigeren te doen. Ze was niet zo gesteld op mannen, en het was te danken aan haar trouwring dat ze Kendal sowieso al vertrouwde. Anders zou ze hebben geweigerd dat ze zouden trouwen.
Kendal stierf. Fealwen bleef achter. En Aura verdween na een tijdje. Ze moest haar plek innemen, maar het duurde toch nog wel een tijd voordat ze eindelijk naar Starshine kwam. Haar huis was het enige wat ze nog had, wat haar dierbaar was. Al haar herinneringen waren daar, zelfs degene die ze uit haar gedachtes had gebannen en terug had gevonden. Over haar broer, haar ouders. Maar die waren er ook al niet meer. Ze was alleen. Wanneer ze erachter kwam dat haar nieuwe geluk onmogelijk op Cassia kon zijn, omdat al haar geluk daar verdwenen leek te zijn, kwam ze naar Starshine. Natuurlijk met veel nieuwe hoop haar nieuwe geluk te vinden.
Bela
Niet lang nadat Kendal stierf kwam Fealwen een kleine witte pup tegen. Doordat ze de behulpzaamheid van Aura had overgenomen nam ze het kleine dier mee, verzorgde het totdat het beter was. Het dier groeide snel en was erg leergierig. Om haar vrije tijd enigszins nuttig te besteden leerde ze hem trucjes en luisteren naar commando’s. Maar hij werd groter dan verwacht, en kon helaas niet blijven. Hij was een beetje koppig en had een eigenzinnig karakter. Dat paste dus niet zo goed bij het bescheiden karakter van Fealwen zelf. Ze liet het dier los in een dichtbijzijn bos, hopend dat het voor zichzelf kon zorgen.
Het was een precies een week geleden, of het dier had zijn weg terug alweer gevonden naar de vrouw die hem had verzorgd. Ze probeerde het nog eens, en nog eens. Maar hij kwam steeds sneller terug, tot hij haar uiteindelijk gewoon volgde. Hij was erg gesteld op haar, en door de eenzaamheid genoot ze eigenlijk wel van zijn aanhankelijke gedrag. Ze besloot hem een naam te geven Bela. En vanaf dat punt nam ze de conclusie dat de hond van haar zou zijn, want hij was de enige die ze nog had.
Helaas was het karakter van Bela dominanter van het hare en paste het het hare ook enigszins aan. Hoewel Fealwen klein is, is ze erg zelfverzekerd. Mits Bela aan haar zijde is. Ze kan erg dominant overkomen met de hond in haar bijzijn. Ze lijkt een compleet ander persoon, enkel omdat de hond haar het zelfvertrouwen en de moed geeft die ze nodig heeft. Ze houdt zielsveel van Bela omdat hij nog de enige is die ze heeft. Dus men kan zoveel zeggen over zijn invloed of haar, de hond zal niet vertrekken. Vooral aangezien Fealwen wist zijn leeftijd stop te zetten.
Persoonlijkheid: Faelwen is een rustige persoonlijkheid die andere mensen graag helpt maar niet meer woorden gebruikt dan ze hoogst noodzakelijk acht. De behulpzaamheid heeft ze van Aura overgenomen, omdat de vrouw die ze bijna als haar moeder beschouwde een voorbeeld voor haar was. Aura hielp altijd mensen, of het nu uitkwam of niet en voor Faelwen was dat een teken dat dat deel uitmaakte van de taak van een Legendarische Magician.
Soms kan ze overkomen als een kluizenaar, maar ergens heeft ze het lef niet om zich aan de bewoonde wereld te onttrekken. Lange tijd was Faelwen erg onzeker, hoewel Bela daar een flinke verandering in aangebracht heeft. De hond zelf had een houding in het leven die Faelwen bewonderde, waardoor ze zich op een gegeven moment realiseerde dat zij dat ook kon. De gebeurtenissen in haar leven hebben haar erg beïnvloed en hoewel ze er niet zoveel meer van weet – herinneringen slijten met de jaren – de emotie is altijd sterker en blijft hangen, hoeveel andere ervaringen er ook overheen gestreken zijn. Het is alsof ze altijd nadenkt, omdat ze vaak stil is, maar als je haar iets vraagt blijkt ze wel bij de les te zijn. Mensen kunnen zich in Faelwen vergissen omdat ze haar aanzien als een kleine, afgedwaalde meid die nog geen vlieg kwaad zou doen. Maar als ze ziet dat het nodig is, zal ze alles wat ze geleerd heeft inzetten om er iets aan te doen. Hoe ze zich gedraagt hangt erg af van de factor Bela. Als de hond wel bij haar is, zal ze zich dominanter en koppiger gedragen dan wanneer de hond er niet is; op dat soort momenten valt ze terug in haar eeuwige stilzwijgen, wat anders vaker verbroken wordt.
Over haar verleden vertelt Faelwen nooit; ze is bang dat ze dan misschien de tranen zal huilen die ze nooit gehuild heeft om het verlies van haar dierbaren. Ook vindt ze het niet nodig dat anderen weten wat haar overkomen is; men heeft zijn eigen problemen en zij moet de hare oplossen. Ze weet dat ze er alleen voorstaat, nu ze Aura niet meer kan bereiken, en probeert met man en macht alles zelf op te lossen zodat ze voor eens en voor altijd kan bewijzen dat ze op haar eigen benen kan staan. Dit neemt niet weg dat ze anderen haar hulp aanbiedt; ze projecteert haar eigen wensen niet op anderen maar houdt die voor zichzelf, net als zowat alles wat er in haar omgaat.
Ze is één van de jongere Legendarische Magicians en kijkt in stilte tegen haar collega’s op, die al een langere tijd in de business zitten en ook zo goed lijken te weten wat ze kunnen en moeten doen. Zelf is ze nog niet vertrouwd met de nieuwe situatie, een omgeving waarin andere dingen van haar verwacht worden. Ze houdt vast aan de training die ze van Aura gehad heeft en houdt ook haar normen en waarden hoog, omdat ze ervan overtuigd is dat ze dan net zo’n een goede Legendarische Magician kan worden als Aura en Celebrian.

All because of you,
I haven't slept in so long.
When I do I dream of drowning in the ocean,
Longing for the shore where I can lay my head down,
Inside these arms of yours.

All because of you,
I believe in angels.
Not the kind with wings,
No, not the kind with halos,
The kind that bring you home,
When home becomes a strange place.
I'll follow your voice,
All you have to do is shout it out.

.Extra.

*Fealwens angst voor water is nu minder, maar nog steeds niet helemaal over
*Beledig Bela en je riskeert je leven~
*Fealwen is niet heel erg sociaal aangelegd

» Fealwen
» It's a small world || Fealwen
» Sweater weather|| Fealwen
» The differences that make us equal || Fealwen
» We aren't Bitter, it's just Called Business -- [Fealwen]

~Fealwen Fel'dan~

~Fealwen Fel'dan~

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen