A Dragons Fury VvF les 4

Het stille meer, al hoewel de laatste weken was het meer alles behalve stil geweest. Één of andere grappenmaker had de grap van de eeuw uitgehaald. Niet dus. Iemand had een fabeldier misbruikt om er een grap mee uit te kunnen halen. Een Waterdraak was te water gelaten, en bij gebrek aan bewegingsruimte was het beest agressief geworden. Over 3 weken was het volgroeid, en zou het zoals Summer al jong in boeken had gelezen ruimte creëren. Ofterwijl als het niet gestopt werd, zou geheel StarshineAcademy onder water staan. Summer zou het allang gestopt kunnen hebben, maar had het nu alleen wat gerekt. Haar leerlingen waren uitgedaagd het beest te stoppen. Iedereen wist dat een draak alleen te temmen was door het eerst te verslaan, dus had Summer een aantal leerlingen laten optrommelen om het beest te 'temmen'. Ze had nu samen met haar vorige lesmateriaal een kleine barrière gecreëerd. Samen met de kleine beetjes magie die de Samsara Lotussen hadden, hadden ze een grote haag om het meer gebouwd. De Petit Angels hadden hierbij telkens hun energie bijgevuld zodat ze niet uitgeput raakten. Om het meer stond nu dus een grote haag, met een kleine opening. De opening was te klein voor de draak om er doorheen te kunnen, al kwamen er geregeld golfen water doorheen. Summer stond naast de opening en wachtte op de deelnemers. De leerlingen moesten nu niet lang op hun laten wachten, het beest brak bijna door haar barrière heen. Summer vuurde nog snel een energie-straal af, versterkt door dezelfde stralen van de Samsara Lotussen en de support van de Petit Angels. Zo, de draak was nu wel even een minuutje stil.

~~A Dragons Fury~~ VvF les 4 Ou1k0l

Vreselijk. Hij zat nu al een paar dagen opgesloten in dit veel te kleine meer. Een zee, dat was wat hij wou, en als hij het niet zou krijgen dan maakte hij het zelf wel! De waterdraak werd steeds agressiever. Vooral omdat dat kreng van een bloemenwicht hem steeds bestookte met verdovende ingrepen. Ze kon wat hem betreft de waterpokken krijgen! Hij vuurde nog eens een extra vloedgolf af op de opening waar dat wijf d'r gezicht steeds zichtbaar was, maar die planten barrière verpestte zijn prachtig gevormde water. Die pokke planten en engeltjes hielpen haar ook nog! Waar was de eer van een fabeldier gebleven in deze tijd? Maar hij wist het wel, haar planten konden hem niet lang meer tegenhouden, en hij zou overwinnen! Net toen hij een waterbal wou vormen en over de plantenmuur wou vuren, schoot madelief-mens een straal op hem af. Die planten vuurden nota-bene met haar mee, en versterkt door de support van die gevleugelden was de klap groot. "GRAAWW!" Was het enige wat hij uitbracht voordat hij weer een minuut de diepte indook.

Dit is een nieuwe manier van lesgeven. Offensief tegen fabeldieren, een uitleg: Ik speel Summer die observeert, maar tegelijkertijd ook de WaterDragon waar jullie tegen vechten. Er komt zo snel mogelijk een reactie op al je daden, zodat het ook een gevecht lijkt, een wilde draak wacht in het echt namelijk ook niet totdat iedereen wat gedaan heeft. Deze les zou dus ook spoedig verlopen. Bij het meedoen aan deze les accepteer je een lichte god-mode vanuit de WaterDragon, natuurlijk ga ik niets over de daden of handelingen of minds van je karakter bepalen, maar vanuit de Waterdragon kan ik wel bepalen of hij je raakt of niet, of iets in die trant, rustig maar de WaterDragon wordt niet overpowered ofzo, het is alleen om de les zo echt mogelijk te laten lijken.

{Deze les wordt gevolgd door: Danny, Nariko, Nathan, Nhoa en Roakes.}

Nadat Danny had gehoord dat Miss Summer leerlingen nodig had een waterdraak te verslaan had Danny zich gelijk aangemeld. Eigenlijk had hij alleen het woordje "Water" Gezien en niet draak dus dat zou nog wat worden met zijn angst voor draken. Nu was hij onderweg naar het Stille Meer samen met zijn eigen mini-waterdraakje Wu. Hij was niet groter als een struikje, dus gevaarlijk was hij totaal niet. Misschien zou hij nog wel van pas komen bij de grotere draak. Bijna blij liep hij naar Miss Summer. "Danny Holmes meld zich Miss Summer." Zei hij vriendelijk. Hij keek even kort naar het nu vredige water. Maar voor hoelang zou het zo stil blijven? "Er was iets over een water-draak, heb ik vernomen?" Hij stond rustig tegenover Miss Summer, geheel op zijn gemak. Dat was hij altijd bij water, en vooral als er iets te doen was met water. Wu keek van Danny naar Miss Summer en toen naar het water. Waggelde toen naar het water toe en ging er in staan. Danny facepalmde even. "Wu kom eruit, dat is niet voor jou." Het draakje gehoorzaamde meteen en ging zowaar kwispelend naast zijn baas staan. Hij glimlachte en streek even over de kop van zijn trouwe wezen en keek met diezelfde glimlach naar Miss Summer. "Dit is Wu, ik heb hem meegenomen, misschien komt hij nog van pas aangezien hij zelf een Cassiaanse Poel-draak is." Legde Wu uit aan Miss Summer. "Wat is dit eigenlijk voor draak? Heb het niet bepaald goed doorgelezen. Als ik zelfs eerlijk moet zijn stopte ik bij Water." Bloosde hij en keek naar de grond. Wauw Danny, was je nou verlegen aan het worden? Bij een Docent? Record, sjezus zeg. "Zeg ehm... Miss Summer." Begon hij wat verlegen. "Moeten we hem uitschakelen of kunnen we hem niet gewoon in slaap brengen? Er zijn genoeg krachtige slaapliederen heb ik eens gelezen in een boek." Hij loog niet, hij las. Alleen als hij zin had natuurlijk, en dan ging het meestal over Cassiaanse gewoontes en al die shit. Maar ach het was Danny, die deed of iets leuks lezen of niet. Wu, die net nog kwispelend bij Danny stond liep nu waggelend naar Miss Summer, Danny daarintegen was op zijn hoede. Wu zag er ontzettend schattig uit, maar laat je niet misleiden door zijn schattige uiterlijk en zijn grote blauwe ogen. Daaronder school een draakje dat opstandig en gemeen kon zijn.

Baby Wu:::

De eerste kandidaat was gearriveerd, en had zich niet voorbereid. Hij had notabene een poel-draakje meegenomen. EEN POELDRAAKJE. "Hallo Danny, Fleur Summer is de naam, maar zeg gerust Miss Summer. De jongen riep het draakje terug toen het het water in wou gaan. "Als jij denkt dat je Wu kunt gebruiken is dat best, het probleem is dat Wu een poeldraakje is, die zich hier zeer op zijn gemak zal voelen. En wat daar in het meer schuilt, is een Noord-Cassiaanse Oceaaniër. Ofterwijl, hij hoort niet hier in een meertje, als hij zijn zin niet krijgt, maakt hij hier een zee. Toen het poeldraakje net buiten bereik was van het meer, schoot er een enorm waterhoofd uit het water omhoog. De waterdraak rees omhoog, en hapte mis toen hij Wu voor een lekker hapje had aangezien. Summer trok Wu en Danny achter de plantenmuur, net op tijd, een vloedgolf van 3 meter hoog schoot door de enige opening die er was. "Als je je had ingelezen, wist je dat een Waterdraak alleen in een agressieve staat te temmen is door hem te verslaan, tenzij je de sound of destruction hebt geleerd van mijn collega Eres zou ik het afraden. Maar ik wens je veel geluk, muziek mag je maken. Je mag wachten op de andere deelnemers of nu al een gok wagen. Dat gezegd te hebben, nam Summer plaats op de muur van planten. Ze zou de leerlingen waar het anders niet goed mee zou aflopen redden. Ze had geen zin in bloederige catastrofes. Eenmaal op de muur keek ze de draak aan, de spanning was te snijden, als blikken konden doden lag de draak al dood in het meer.

~~A Dragons Fury~~ VvF les 4 Ou1k0l

Toen hij weer wakker werd, voelde hij rimpelingen vormen in het water. Er was iets het water ingestapt. Niet slim, zeker niet slim. Meteen maakte de WaterDragon vaart en schoot op de beweging af, en net toen hij een heerlijk hapje vlees zou hebben, was het weg. De WaterDragon hapte mis, en zag dat het een poeldraakje was. De originele bewoners van deze plek. Hij zou hem afmaken, wegjagen of neerhalen. Dit was nu zijn territorium, en geen plek voor andere draken. Meteen vuurde hij weer een perfect gevolgde golf af op de wezens. Er was er nog één bij gekomen, een jonge magiër. Kansloos zoals de WaterDragon nu zag. Maar net als zijn vloedgolf het groepje zou raken, vlogen ze achter de plantenmuur. Zijn prachtige golf brak weer in spetters uit elkaar. "GRAWF!" Hij zou ze wat. Ieder in zijn nieuwe territorium zou er van langs krijgen! Plots stond het bloemen grietje óp de muur. De draak keek haar aan, en de spanning was om te snijden. Als blikken konden doden lag het stuk onkruid al aan de andere kant van de muur. In drie stukken.

Een waterdraak verslaan, twee woorden: te gek. Om risico's te voorkomen had ze haar blonde haar in een lange staart gebonden die tot haar knieën reikte. Niet het gemakkelijkste werk, maar ze wilde het graag zo lang houden. Ze holde op een drafje naar het meer en zag daar al de lerares en een andere leerling. Ze praatte met elkaar en...Daar had je meneer! Ze gniffelde en versnelde haar pas om net op tijd een golf water te ontwijken achter een muur van planten die miss Summer had gecreëerd.
'Goedemiddag mevrouw!' riep ze boven het lawaai van het kolkende water uit. Een tweede golf water vloeide door de opening in de muur. 'Volgens mij wordt-ie een beetje chagerijnig.' zei ze grinnikend. Daarna hield ze vlug haar mond, wetend dat de situatie ondanks haar grapjes toch niet zo lollig was. Ze zag hoe miss Summer op de muur klom en het beest aankeek. Nhoa gaf de jongen naast haar even een begroetend knikje.
De wind begon harder te blazen en tilde haar een eindje de lucht in zodat ze over de rand van de muur heenkeek.

Miss Summer begon te praten tegen hem. "Hallo Danny, Fleur Summer is de naam, maar zeg gerust Miss Summer.Als jij denkt dat je Wu kunt gebruiken is dat best, het probleem is dat Wu een poeldraakje is, die zich hier zeer op zijn gemak zal voelen. En wat daar in het meer schuilt, is een Noord-Cassiaanse Oceaaniër. Ofterwijl, hij hoort niet hier in een meertje, als hij zijn zin niet krijgt, maakt hij hier een zee. Toen het Wu net buiten bereik was van het meer, schoot er een enorm waterhoofd uit het water omhoog. De waterdraak rees omhoog, en hapte mis toen hij Wu voor een lekker hapje had aangezien. Miss Summer trok ons beide achter een plantenmuur, net op tijd, een vloedgolf van 3 meter hoog schoot door de enige opening die er was. "Als je je had ingelezen, wist je dat een Waterdraak alleen in een agressieve staat te temmen is door hem te verslaan, tenzij je de sound of destruction hebt geleerd van mijn collega Eres zou ik het afraden. Maar ik wens je veel geluk, muziek mag je maken. Je mag wachten op de andere deelnemers of nu al een gok wagen. Dat gezegd te hebben, nam Summer plaats op de muur van planten. Eenmaal op de muur keek Miss Summer de draak aan, de spanning was te snijden, als blikken konden doden lag de draak al dood in het meer. Even kort grinnikte Danny daarom. "Technisch gezien denkt Wu dat ik z'n Mama ben." Hij zei het met een gezicht van Maar-ikbentochduidelijk-eenJONGEN. Op datzelfde moment kwam er een meisje bij. En niet een al te stille ook. Danny lachte haar vriendelijk toe en stak zijn hand uit. "Danny" Glimlachte hij. Hij zag hoe beide nu over de muur keken en stuurde water uit het meer, en stond daar nu bovenop zonder natte voeten te krijgen. Hij keek gefronst naar de draak. "Hij lijkt op Aïre, de Noord-Cassiaanse Oceaaniër van mijn opa." Hij hield zijn hoofd wat schuin, terwijl het water vlakbij de draak begon te borrelen.

Ondertussen was er nog een deelnemer gearriveerd, een meisje dit keer. Het leek Summer een giechelend druktemakertje, misschien moest ze op deze deelnemer wat meer letten, deze zou in een afgeleide bui een harde klap kunnen krijgen. Het meisje stelde zich niet voor, dus Summer negeerde haar verder. Ze was veel te druk met de muur staande houden, als de draak door bleef gaan op de muren, zouden die het niet lang houden. Iets moest de draak afleiden. Plots voelde Summer een briesje, en zag de deelneemster naast haar plaats nemen op de muur. Een Puffoon dus, als ze dat zo kon stellen. Ze gilde dat het beest een beetje chaggy werd, volgens haar. Volgens Summer was het beestje niet geirriteerd, maar vet woedend. Dat sprak ze echter niet uit, de leerlingen zouden er zelf achter komen. "Als ik jullie was zal ik maar eens gaan beginnen, als ik dit zo zie wordt hij met elke agressie sterker. Nog even en ik kan je in 3 stukken naar de ziekenzaal brengen!" Summer grinnikte er even achteraan. Nu kwam Danny in beweging, hij ging óp het meer staan, en rustig begon het water te borrelen. Wat de jongen deed begreep Summer niet, een draak was enorm snel, en je moet meteen in actie komen. Passieve magie werkt hier niet op, stralen en knallen dat was de beste methode, ze wou het uitleggen, maar de draak was haar al voor.

~~A Dragons Fury~~ VvF les 4 Ou1k0l

Nu was er nog een jonge magiër bijgekomen, een dame in dit geval. Ze bleef op de muur staan naast het bloemen-mens, en de WaterDragon zag zijn kans. Wat deed je als draak bij een dame? Natuurlijk, iedereen gokt er op dat sprookjes fabeltjes zijn. Niet dus. Met zijn staart greep de WaterDragon het meisje vast, en caste met water magie een hurricane. Deze was geheel hol van binnen, en er zat zelfs een raampje in. Hij wierp het meisje daar in, en focusde zich op de jongen. Ja zoals in sprookjes, de prins tegen de draak in ruil voor de prinses opgesloten in haar toren. De draak gromde even, er waren wat belletjes om hem heen ontstaan in het water, passieve magie. Dat is niet waarmee een draak getemt word. Draken temmen was meer een actieve, offensieve taak. Hij schoot dan maar meteen een waterbal op de jongen af, en liet de bal exploderen in het gezicht van de jonge magiër. Een plens water van 8 liter schoot over de jongen heen en duwde hem achteruit. Zo dat zal hem leren.

Vechten tegen een waterdraak en zijn nieuwgeleerde skills er op uit testen, daarbij ook nog heel awesome eruit zien? Why not, dacht Nate. Hij had nog nooit tegen een draak gevochten, noch tegen enig ander magisch wezen. Maar hij wou het proberen, het kon toch niet zó moeilijk zijn? Hij zou er wel een vette kick van krijgen en dat was waar Nate van genoot. Het gevoel van de adrenaline, de inspanning die hij erdoor krijg. Hij vond het heerlijk. Mensen konden hem voor gek verklaren, maar dat deerde Nate niet. Hij wist toch al dat hij een roekeloze little shit was... Heel roekeloos.
Nate liep kalm over het grasveld naar het meer toe. Onderweg deed hij zijn bril in zijn tas en trok zijn pet achtertevoren. Hij wist dat hij deze monster niet met vuisten, maar met magie moest gaan bestrijden. In zijn vrije tijd had hij uit oprechte interesse eens wat boeken bekeken (lees; bekeken, niet gelezen) en wat geoefend. Het was niet erg veel wat hij nu kon, maar het was toch iets? Daarbij kon hij als goede afleiding dienen vanwege zijn snelheid en behendigheid... Hoewel hij toch wel graag de held zou spelen. Want de held kreeg uiteraard al de credits, de held was de beste. Even tho' I'm not all that heroic... Hij zag in de verte al het meer, maar het was blijkbaar overkapt met een schild zodat de draak niet uit het meer zou komen. Hij keek naar boven en zag zijn lerares Fabeldieren en nog wat mensen bovenop de haag om het meer heen. Nate stopte even met lopen en besefte zich dat het best wel hoog was. Hij kon daar niet op komen zonder te vliegen en zijn luchtmagie beheerste hij nog niet eens zo goed! Dan werd het maar klimmen... Nate smeet zijn tas op de grond en rende op de haag af op volle snelheid. Toen hij voor zijn gevoel dichtbij genoeg was, nam hij een hoge sprong richting de ranken. Hij vloog een tijdje door de lucht heen en kwam een anderhalve meter hoog. Hij reikte naar de ranken en greep ze vast met zijn handen. Als een kat dat over een hek klom, klauterde hij vlug omhoog en klom zo over de rand van de haag. Hij bleef hangen, zijn ene hand vast aan de wand en zijn voeten veilig erop geplaatst. Hij keek even naar de rest. 'Nathan Collins, ready to kick some oversized lizard's butt.' zei hij met een lichte grijns en keek omlaag naar de draak. Oh wauw, hij was toch wel heel erg groot... Ehehe, waar was zijn attitude nu? Had hij niet gedacht dat dit niet zó moeilijk kon zijn? Well, you're dead wrong, Nate...

Kort en fluttig

De jongen stak zijn hand naar haar uit. "Danny" Glimlachte hij. Ze glimlachte terug. 'Nhoa.' zei ze en gaf hem snel een hand. Ze bekeek het beest nog eens goed, die leek niet eens echt chagrijnig, nee, die was ziedend. 'Wacht maar vriendje, ik zal je eens kietelen.' zei ze gniffelend tegen zichzelf. Terwijl Danny het water begon te laten borrelen, liet Nhoa zichzelf meer en meer in de lucht zweven. Dat was in ieder geval één voordeel; de draak kon bij haar weten niet vliegen.
Het scheen hem ook niet aan te staan. Ze had haar energie nodig om voorlopig goed in de lucht te blijven en hoopte hem tot die tijd te kunnen ontwijken, daarna zou ze aanvallen. Maar zijn grote staart wikkelde zich om haar lichaam heen. 'Zeg wat zullen we nou krijgen?!' schold ze en blies een harde stormwind in zijn richting. Ze belande in een draaikolk van water die vanbinnen hol was. Hier was ze dus absoluut niet van gediend. Ze begon luchtmagie tegen de wanden te gebruiken in de hoop die weg te blazen, dat beest zou ze later wel een lesje leren.

De derde magiër was aangekomen. Nathan. Een zeg maar, macho-type. Het probleem was echter dat hij al niet de haag op kwam, laat staan dat hij zijn magie kon gebruiken op de WaterDragon. Het voordeel was nu wel dat ze met meer waren, en de draak nu niet meer zijn volledige aandacht op één kon gaan gebruiken. Het probleem was dat Er dus sommigen te laat waren, en dit ging ten koste van de leerlingen die wel op tijd waren gekomen, het druktemakertje zat namelijk al opgesloten. Maar met luchtmagie begon ze al meer vrij te komen als Summer het zo zag. "Well Nathan, you can kick that oversized butt. Enjoy the water!" En Summer was alweer aan het giechelen. Snel klapte ze haar vleugels uit, en ging achter de muur staan in plaats van er op. Dat was wel een goed plan geweest, voor ze het wist lag Nathan naast haar. Snel stuurde ze een Petit Angel op hem af om hem te healen.

~~A Dragons Fury~~ VvF les 4 Ou1k0l

De volgende kandidaat was er gekomen hoor. Alhoewel hij deze wat meer uitdagend vond, hij had namelijk de vorm van een échte ridder. Het probleem was, de jongen kon al niet met magie de muur op komen, laat staan een gevaar vormen! Hij zal die snel een lesje leren. Alsof hij aan het bowlen was, schoot hij een waterbal op de pion(Nate) af, en schoot hem zo de muur af. Die zou niet heel snel weer durven op te staan. Maar ook meteen zag de WaterDragon de gloed van die gevleugelde wezentjes weer. Waarom waren nu magiër én fabeldier tegen hem?! Net toen hij klaar was met het euforische gevoel wat hij voelde tegen Nate, hoorde hij een enorme plons. De prinses was met windvlagen tegen de hurricane gaan duwen, en hij was compleet ingestort. 300 liter water viel naar beneden boven op haar, en verdeelde zich weer over het meer. De dame was helemaal nat. Maar dat was niet waar de WaterDragon zich zorgen om maakte, het probleem was, dat de meid zichzelf vrij had weten te maken. Dit kwam omdat er nu te veel riddertjes met hem probeerden te spelen. Hij zal het er in ieder geval niet bij laten zitten. En met een luide "WRAAURR" stuurde hij een vloedgolf op de prinses af. Wist ze hier ook een antwoord op, of werd dit haar ondergang?

Boos was Danny op gestaan. Dit liet hij dus niet over zich heen komen, en trouwens, wat dat ding kon kon hij ook. Terwijl hij van al zijn woede een Ijsbal maakte, en die naar de draak slingerde alsof hij tegen een voetbal trapte. Liet hij de muur van water die naar het blonde meisje genaamd Noah was gegaan uit elkaar splitsen. Allee, wel met moeite. Hij had nog nooit een muur van water goed kunnen splitsen, het was dus immers een wonder dat het nu wel redelijk lukte. Hij wenkte het blonde meisje en maakte een -nou ja perfect- schild van water om zich heen. Dat zou hem wel even beschermd houden. Wu, die een beetje achterlijk toe had staan kijken kwam -eindelijk- een beetje in aktie en hapte naar de staart van de draak. Op het eerste gezicht zou je denken dat het kleine poeldraakje geen scherpe tandjes kon hebben. Maar Danny wist wel beter. Het mondje van het kleine ding stond nu immers vol met vier rijen vlijmscherpe tanden die zich diep in de huid van de draak boorde. Snel zette Wu het op lopen en ging bij Miss Summer staan en keek redelijk onschuldig omhoog. Echter had Danny dit als kans gezien en was -hoe dom ook- het water in gegaan en had Noah's pols gepakt en onmiddelijk het -stukje bij beetje beter wordende schild om hun gezet en was naar de kant gezwommen. En duwde haar achter de muur van Miss Summer. "Nou dat was een lekkere duik." Zei hij lachend tegen de andere. Oeps..Grapjesbui

Te laat! Ze was veel te laat! Ze had vannacht ook niet zo lang moeten lezen. Maar het boek was zo spannend geweest, ze was bijna bij het laatste hoofdstuk, waar alles goed kwam. Of fout ging. Het was een boek waarbij je het gewoon niet wist. Nu holde Nariko naar de grote zaal, goot wat Ju d'orange naar binnen en propte een broodje in haar mond. Ze holde met haar tas over haar schouder naar buiten, richting het meer. Zelfs van ver af kon je zien dat er wat gaande was. Een grote vloedgolf gutste het meer over en kwam weer bij het meer terug. Zie je wel! Ze had alles gemist. Nariko begon te hijgen maar begon nog harder te rennen. Ze kwam eindelijk aan. Hijgend stond ze even voor Miss Summer neer. 'Nariko meld zich, Miss Summer. Ben ik nog op tijd?' Vroeg ze en kwam weer overeind. na het antwoord rende ze de doorgang door. Ze bekeek het tafereel even. Het was duidelijk dat ze nat zou worden. Nariko knoopte haar sjaal stevig om haar nek en begon haar krachten in te zetten. Ze kwam van Gren, maar was ook grotendeels Novaans. Allereerst kwam het idee bij haar op om hem te verblinden, hem misschien te verwarren. Ze creëerde twee grote lichtbollen en stuurde deze op het hoofd van de draak af. Ze waren fel, en begonnen rond te draaien om hem te irriteren en af te leiden. Vervolgens bond ze onderwater verschillende waterplanten bij elkaar en zette zo zijn vinnen vast. Maar de planten waren zwak en ze had geen idee hoe lang het zou houden. Zij zorgde er wel voor dat de rest niet werd aangevallen. En intussen probeerde ze haar bonkende hart van angst te negeren.

Het had effect, met behulp van een grote ijsbal die kennelijk van Danny afkomstig was, lukte het haar om de muur te doorbreken. Breken hield in dat ze een vloedgolf van water over zich heen kreeg. Nhoa kon zwemmen, dat was een geluk, maar het water sleurde haar alle kanten op en ze kon niet boven komen. Plotseling voelde ze een hand die haar pols beetgreep en na een tijdje ademde ze weer lucht in in plaats van water. Ze kwam hoestend en sputterend omhoog. "Nou dat was een lekkere duik." zei Danny toen hij haar achter de muur van planten had gebracht. Hij moest lachen en Nhoa deed met hem mee.'Dat was het zeker, nu weet ik dat in ieder geval tot waar z'n staart reikt.' zei ze lachend terwijl ze haar natte staart uitkneep boven het gras. 'Maar toch sta ik bij je in het krijt, volgens mij ben ik niet echt een schoonzwemster.' zei ze met een knipoog en liet een bries opkomen die haar redelijk afdroogde. Ze gaf Danny een bedankend knikje en vloog weer omhoog maar bleef dit maal op de heg staan.
Ze keek naar het beest dat inmiddels een bijgekomen leerling had aangevallen. Voor de nieuweling met een noodgang van de muur kon vallen, vloog Nhoa op hem af en wist zijn val wat af te remmen door hem onder zijn oksels te grijpen en met behulp van al haar kracht, wist ze hem zo veilig als mogelijk naar de grond te begeleiden. Toch was hij vrij hard aangekomen en ze zag algauw een helertje dat bij miss Summer hoorde. Ze knipoogde naar de jongen voor ze weer opvloog. 'Nhoa, tot je dienst.' zei ze grinnikend.
Intussen was er een tweede meisje bijgekomen. Ze leek nog vrij klein maar niettemin een vechtertje. Nhoa lande achter haar om er zeker van te zijn dat ze niet van de muur zou worden geblazen en zag hoe twee lichtbollen de draak begonnen af te leiden, hopelijk. 'Kwader dat dit kan-ie niet worden.' zei ze met een grinnik naar het meisje. 'Kun je proberen om z'n aandacht naar die kant te richten, dan kan ik van achteren iets proberen.' Ze wees naar een kant waar geen mensen waren.
Ze vloog weer op en bracht zichzelf naar de andere kant van de draak, maar lette dit keer goed op de staart. Ze concentreerde zich op het water rondom de draak en begon het zo goed mogelijk weg te blazen naar de zijkanten van het meer. Een tactiek à la Mozes, maar bruikbaar hoopte ze. Als hij niet kon zwemmen, zou hij nog raar opkijken.

Daar hing hij dan, meters boven de gigantische waterdraak die hem liever dood dan levend wou zien. De draak was woedend, dat was duidelijk, en het beest zou alles wat in zijn weg liep verscheuren. Zo langza begon Nate zich te realiseren dat hij magisch niet bekwaam genoeg kon zijn. Hij kon wat truukjes en hij had zichzelf een nieuw iets aangeleerd, maar hij wist niet of het genoeg was en of hij uberhaupt kon vechten. Solide wapens zouden niet helpen en die had hij nu overigens ook niet, slechts een aantal takken tussen zijn vingers. Hij keek naar de draak en bleef stil op zijn plek. Hij hoopte dat de draak hem niet zou opmerken, dat hij zich op wat anders ging richten... Maar natuuuuurlijk niet. De draak moest zich weer op uitgerekend hem richten. Hij hing er eigenlijk ook wel opvallend bij, maar dat ging niet bepaald door Nate's hoofd. Wat wél door Nate's hoofd ging: Shit shit shit shit shit shit shit shit. Nate zag het hoofd van de draak naar hem toe draaien en hij wist dat hij elk moment hier weg zou vliegen.
Jep, hij vloog weg. Hij voelde een harde klap tegen zijn lichaam alsof iemand een tafel naar hem had geworpen. Zijn greep hield hem niet op zijn plek door de sterke sturing van het water dat hem de andere kant op wou zwieren. Hij voelde niks onder zijn voeten, voelde zich gewichtloos maar tegelijktijd ook zwaar door zijn kletsnatte kleding. Met een klap belandde hij naast Miss Summer op de grond. 'Eeeeugh!' Hij rolde op zijn zij en bleef even liggen. 'Jus' let me lay here for a sec...' klaagde hij terwijl hij bij probeerde te komen van de pijn van de klap. Het gras voelde plots zo lekker aan, zo zacht en fijn om op te slapen. Misschien moest hij even een dutje doen en pas wakker worden als dit voorbij was... Hoewel dat zwak over zou komen, vond hij. Dus opende hij zijn ogen en krabbelde langzaam overeind, eerst op zijn knieën rn dan zijn voeten. Maar de pijn, oh, hij wou gelijk weer gaan liggen... Tot er plots kleine engeltjes kwamen en zijn wonden begonnen te helen. Hij keek verbaasd naar de kleine diertjes en grinnikte. Zo schattig... En ze heelden hem ook nog eens. Hij voelde een warme energie door zijn lichaam en hij voelde hoe de pijn langzaam wegtrok. 'Thanks, lil' ones.' zei hij dankbaar en ging gelijk terug naar het slagveld. Hij bleef voor de muur staan en keek even omhoog. Hij had wel een soort truukje om boven te komen, maar hij wist dat er nog niet veel kracht was. Hij zou niet gelijk omhoog vliegen, waarschijnlijk maar halverwege. Maar het was nu of nooit. Magie was nou eenmaal een deel van hem. Hij raakte het niet kwijt en hij was de enige uit zijn familie met magische krachten, afgezien van zijn grootmoeder. Hij moest het wel leren. Hij zuchtte even en knielde neer op een knie. Hij bleef een paar seconden zitten, zichzelf moed insprekend en concentrerend tot hij in beweging kwam, en niet zomaar. Hij kwam omhoog, ging opnieuw door zijn knieën en nam een sprong waarbij hij zichzelf de lucht in stuurde. Het voelde als een schokgolf onder zijn voeten. Hij vloog voor een nieuweling nog best ver omhoog, tot de vaart minderde. Hij greep de takken vast en klom opnieuw omhoog, waarna hij zich over de rand de arena in wierp. Hij pakte een paar takken en ging weer hangen, deze keer ergens onderaan. Hij grijnsde even blij toen hij zich realiseerde dat hij en magie nog wel eens konden werken. 'Ik help bij het afleiden van deze gigantische hagedis!' riep hij uit terwijl Nariko de draak vastbond. Hij zette zijn voeten tegen de wand en wierp zich naar voren met een windstoot onder zijn voetzolen en sprong voor de ogen van de draak langs. 'Hey, ik wil je wel eens UIT het water zien vechten!' riep hij terwijl hij zich weer vastklemde aan de muur.

Wu had de draak gebeten hoor, en was daarna naar Summer toe gegaan. Als je iets wist dan was het dat het niet ongestraft bleef. Dus Summer sprong, klapte haar vleugels uit, en vloog naar de andere kant van het meer om daar te observeren. De eerste echte aanval was er geweest hoor, Danny gooide een ijsbal, 't was niet veel, maar hij lag voor op de rest, die nog geen directe aanval hadden geprobeerd. Het bleek maar goed te zijn om bij Wu weg te gaan, want Wu was alweer van de muur af. Hoe en wat, dat kon Summer niet zeggen, het ging ook allemaal wel zo snel. Er kwam een nieuw meisje, Nariko. Een vechtertje, dat wel. Het zou echter kunnen dat het meisje bang kon worden. Al was het nou niet dat Nariko het niet kon. Meteen zonder tijd te verdoen ging ze de arena in, en begon magie te sturen. Twee grote lichtbollen vlogen op het hoofd van de draak af, terwijl hij onder water werd vastgebonden door waterplanten. Dit zou hem nog kwader maken, en hoe kwader hoe agressiever. Nariko kon maar snel wat doen met haar tijdelijke actie, anders zou de draak zich losmaken, en nog sterker terugslaan. Nhoa was weer vrij uit de draaikolk, en hiel meteen Nathan minder hard terechtkomen. Waarna de Puffoon met wind onder zijn voeten de draak ging afleiden. Summer wist nu waar het probleem zat met deze groep. Niemand nam echt de rol op zich om puur aan te vallen. Danny was de middenvelder, een scout, hij viel aan en trok zich terug, viel weer aan, en trok weer terug. Nariko leid af, maar maakt ook kwader, geen foute functie in een gevecht, maar wel als je het met meer dan één doet. Nhoa was, ja, schoonmaakster? Ze was het water aan het wegblazen, vroeg het meisje dan niet af hoe een draak een zee creëerde? Het beest MAAKTE water. Voor dat ze het wist zou het meer weer vol water staan. En Nathan. Ja, Nathan. Hij was gewoon de lul. Die zou met een nat pak, en blauwe plekken hier wegkomen.

~~A Dragons Fury~~ VvF les 4 Ou1k0l

Rot beest! Het kleine draakje had hem in zijn staart gebeten, en probeerde daarna bescherming te zoeken bij het bloemen-wicht. Dat ging niet gebeuren, de WaterDragon had al gemerkt dat het bloemen mens op één of andere manier alleen maar aan het kijken was, dus liet hij haar met rust. Toen ze wegvloog zag hij ook zijn kans, en greep met zijn staart het kleine draakje. In de drakentaal sprak hij: "Dat was geen slim plan, ik ben niet zo van het aanvallen van soortgenoten, dus houd je er buiten. De volgende keer zit je in mijn maag gesnopen?!" En daarna gooide hij het kleine draakje dwars door het water schild van Danny heen tegen het achterhoofd van de jongen. Plots kon hij niets meer zien, en gedeeltelijk niet meer bewegen. Iemand had hem vastgebonden en verblind. Hij kon ook niet zien wie het was. En toen kwam het, de eerste echte directe aanval. Een ijsbal vloog tegen zijn lange lijf aan. Het stelde niet veel voor, maar de eerste echte directe aanval maakt het altijd meteen serieus. Met een waterstraal die hij uitspuugde schoot hij de lichtbollen in stukken, hij zat nu wel mooi vast maar kijken kon hij weer. De lichtbollen waren afkomstig van een nieuweling, een meisje. En haar hart leek hard te bonken. Maar voordat hij zich op de kleine kon focussen, schoot er één of andere kikker vlak langs hem heen. Was er nog iemand een uitdaging met directe aanvallen? Of kon hij volop blijven aanvallen? De Puffoon die rondsprong alsof zijn achterste in de fik stond schoot hij rustig uit de lucht met een waterstraal. Het ding moest leren hem aan te vallen, dit werkte toch niet? En toen gebeurde het meest hilarische, één van de meiden blies het water weg! Hadden ze dan niets geweten over WaterDraken? WaterDraken MAKEN water. Dus meteen verdubbelde hij zijn lichaam, maar dan in liters water. Iedereen die nu nog in het droge meer had gestaan, kon gaan zwemmen. Een watermassa met 680000 liter vloog naar beneden en vulde het meer. Nhoa liet hij met rust, ze deed toch niets speciaals.

Het fijn was dat je niet alleen stond. Er waren nog drie anderen mensen. Maar tot nu toe leek alles niet goed te gaan. Het leek als een film, tegenslag na tegenslag na tegenslag, totdat iemand een slechte plek van de draak zou vinden en hem vervolgens zou verslaan. Maar tot nu toe was dat moment niet gekomen, en het leek ook heel erg ver weg. Iedereen verdedigde zichzelf en haast niemand viel aan. Nariko versterkte haar greep op de lichtbollen en liet ranken van waterplanten over het lichaam van de draak glijden om hem vast te maken. Ondertussen was Nhoa, die net druipnat uit het water was gekomen naast haar komen te staan. 'Kwader dat dit kan-ie niet worden.' zei ze met een grinnik naar Nariko, die alleen maar stijfjes kon knikken vanwege haar hoge concentratie en haar angst. Ze begreep niet dat mensen zo relaxed bezig konden zijn. 'Kun je proberen om z'n aandacht naar die kant te richten, dan kan ik van achteren iets proberen.' Nhoa wees naar een plek waar geen mensen waren. Ze knikte en draaide de bollen de kant op die Nhoa aan had gewezen. Nhoa zelf blies zichzelf de lucht in en probeerde het water weg te blazen. Nu kwam Nathan eraan, ook druipnat. Het ging lekker hier. Hij hielp haar mee, mooi nu kon ze haar aandacht meer op de waterplanten richten. Maar de aanvallen hadden geen succes. Nathan werd met een ruwe waterstraal teruggestoten en toen Nhoa bezig was, kon Nariko het al zien aankomen. Waterdraken. Ze verdubbelen zich. Ze was het vergeten. Was ze dan de slimste hier? Ze schrok op en verloor het contact met de waterplanten, die slap over het lichaam van de waterdraak vielen. Ze proestte het uit toen een golf over haar heen spoelde. Hijgend zwom ze naar een droge plek, en stond op. Ze hoestte een aantal keer hard, draaide zich om en keek het beest woedend aan. Het plan was om droog de dag door te komen. Met alle kracht die ze had liet ze de planten die om zijn lichaam gedrapeerd lagen vervallen en deze schoten allemaal naar zijn nek, dichtbij zijn luchtpijp en zette zich stevig vast. Het beest kon vast onderwater ademen, maar bovenwater zonder lucht waarschijnlijk niet. De planten verstrakten om de tien seconden, en Nariko keek niet op of om naar de anderen, ze had haar volle concentratie nodig.

De draak sloeg aanval na aanval af. En lette niet eens meer op de afleidingsmanoeuvres. En daar maakte een dame enorm gebruik van. Nariko had ondertussen haar afleidingsmanoeuvre veranderd naar een gerichte aanval. Ook al waren haar lichtbollen in stukken gereten, ze had haar planten nu sterk genoeg om het beest vast te zetten. In haar gedachten zette Summer een plusje naast de naam Nariko. Die meid wist van doorzetten. De rest werd steeds kletsnat, en droop letterlijk en figuurlijk af. Nariko was bijna nog de enige die echt wat uithaalde, en het lukte haar ook nog. Het beest zat vast, maar voor hoelang?

~~A Dragons Fury~~ VvF les 4 Ou1k0l

Hij had al die niksnutten neergeslagen, en was druk bezig geweest met de afleidingsmanoeuvres afslaan, en had daar een grote fout begaan. Hij was vergeten naar zijn lichaam te luisteren. Hij zat nu vastgebonden met zeeplanten, en kon zich bijna niet verroeren. Hij zag een klein dingetje. Het meisje wat zo druk was met de planten, had geen aandacht voor andere dingen. En vanaf daar schoot hij nog snel een waterbal op de kleine meid af. Zou iemand haar te hulp schieten? Iemand zou haar moeten helpen, door zo'n waterbal zou ze haar gehele concentratie verliezen en dan zou de draak los zijn en een tweede kans met zo'n zelfde geintje zou niet meer voorkomen. Het stond in zijn geheugen gegrift.

Hij kon dan misschien geen effectieve aanval doen met magie, maar afleiden ging nog wel. Tastbare wapens zouden geen nut hebben, tenzij het scherpe dingen als zwaarden waren, maar ze moesten de draak nou niet gaan vermoorden. Daarbij was Nate geen dragonslayer, hij was een honkballer. Hij wist niks over het bevechten van draken. In films zag het er wel cool uit, hoe ze de draak vastbonden en alles. Dat gebeurde nu ook wel, maar voor hoe lang zou het meisje met de sjaal het kunnen volhouden? En waarom werd er niet aangevallen? En waarom dacht hij zoveel na? Hij kon elk moment van zijn plek geworpen worden! Hij keek naar de draak en wou zichzelf weer de lucht in werpen, hopend om op het hoofd van de draak te landen, maar de draak had andere plannen. Duidelijk. Want de draak was nu echt woest, nog veel kwader dan eerst. Nog even en hij zou beginnen te happen, hongerig naar een lekkere magiër. Van Nate mocht de draak best naar de rest happen, zolang het maar niet bij hem zou gebeuren. Dat zou ook biet, want de draak leek meer geinteresseerd te zijn in hem de hele tijd rondzwieren. Een waterstraal raakte hem van onderen en opnieuw vloog hij door de lucht, weggerukt van de takken en haag. Het werd heel even zwart voor zijn ogen door de klap en hij voelde zich gewichtloos door de lucht vliegen, zijn kleren wapperend in de wind en zijn trommelvliezen overdonderd door het luide geruis. Het klonk zo luid dat het gewoon pijn deed. Pijn... De pijn bracht hem weer terug naar de wereld en hij wierp zijn lichaam naar voren zodat hij recht in de lucht hing. Hij leunde naar voren en links, zodat hij nog een beetje aircontrol had en niet buiten de haag viel. Hij liet zichzelf omlaag vallen en gaf op het laatste moment een halve windstoot onder zijn voeten, zodat hij goed zou landen. Hij landde bovenop de rand en trok een lange tak uit de haag. Deze keerde hij om, zodat de stompe kant naar voren wees. 'Well, if I can't do magic, this'll have to do.' zei hij, meer tegen zichzelf dan tegen iemand anders en pakte nog een tweede lange tak. Hij voelde zich moe door het gebruik van zijn magie, maar hij kon nu niet opgeven. Hij wachtte tot hij een zwakke plek bij de draak zag en sprong weer naar voren met een razende snelheid. Hij kwam dichterbij en dichterbij, tot hij op het hoofd van de draak landde. Met een krachtige beweging van zijn arm bracht hij de stompe kant van de eerste tak naar voren en stak dat met al zijn armkracht in het linkeroog van de draak. Met een andere vlugge beweging, stak hij de tweede tak ook in het oog van de draak, zodat hij even blind zou zijn. 'Kom oooooop, doe iets! Voordat wij de maaltijd van de draak worden!'

Dit gaat te haaaard D:

Dit liet danny niet over zich heen komen. Hij maakte gebruik dat een ander meisje de draak vast had gezet met planten, en maakte van het meer ijs. Het ijs hielden de draak zijn kop naar beneden, en hielden zijn lichaam en staart vast zodat hij geen bewegingen kon maken om het ijs te breken. Terwijl Danny zich op het ijs concetreerde, maar tegerlijk ook op de draak zelf, was Wu het ijs op gegaan en stond nu voor de draak. "Ha, ik zei toch dat ze je zouden krijgen!" Huppelend ging hij terug naar de andere. Danny begon het moeilijk te krijgen, hij kon best nog wat hulp gebruiken. Bijvoorbeeld van een Vuurmagiër. Ze zouden mist kunnen maken en dan de draak op zijn zwakste punt aan kunnen vallen. "Miss Summer? Weet u of er nog een vuurmagiër komt?"Gilde hij door het geluid van de draak door. Hij voelde hoe zijn voeten begonnen te slippen en zette deze vast met ijs, zodat hij niet verder zou bewegen. Zijn hoofd deed pijn, zijn armen werder moe. Maar stug hield hij vol. Hij was immers zelf een watermagiër! Ze kwamen van dezelfde planeet. Dit zou voor hem als een makkie moeten zijn. Maar Danny zelf had nooit zoveel geleerd als dat draken van kleins af aan goed verzorgd moeten worden. En van magie had hij eigenlijk niet veel geleerd tot hij naar de Academy ging.

Nijdig moest ze toezien hoe haar magie geen zin had; hij vermenigvuldigde zich alleen maar. Stom ook, die beesten waren het water zelf. Ze zag dat Nariko's magie echter wel zin had. Onder water had ze het beest vastgebonden met planten, dat leek effect te hebben. Nhoa zag haar geconcentreerde gezicht, maar toen ook het woedende gezicht van de draak die een waterbal op haar afspuwde. Ze zette een duikvlucht in naar het kleine meisje, greep haar om haar middel heen en vloog omhoog, net op tijd voor het water als een vloedgolf over de plek golfde waar ze net had gestaan. 'Hou vast Nariko, hou vast. Blijf die salamander in je greep houden, je kunt het!' zei ze dringend terwijl ze de kleine lichtmagiër naar een veiligere plek bracht.
Ze zette haar neer en zag hoe Danny het water om de draak in ijs had veranderd. 'Danny!' gilde ze naar hem. 'Houd die adder in je greep, ik regel het vanaf hier!'
Om te voorkomen dat Nariko nogmaals uit haar concentratie zou worden gehaald, zette Nhoa al haar kracht in naar de lucht om hen heen. Ze ging achter haar staan en maakte een bol van lucht om hen heen, waar Nariko doorheen kon kijken, maar zo veilig als wat was. Het schild zou stand houden zolang Nhoa op haar benen stond. Nu legde ze zacht haar handen op Nariko's schouders en begon het resterend van haar energie naar haar te sturen. Dit zou haar extra kracht geven om de planten in bedwang houden.

Zweetdruppels parelde op haar voorhoofd en Nariko besefte ineens dat ze niet meer bang was. Terwijl ze naar de planten bleef kijken die zich steeds strakker om de nek van de draak bonden, en met steeds meer kwamen, had ze niet in de gaten dat de draak een enorme waterbal op haar had afgestuurd. Ze zag hem op het laatst, eigenlijk te laat. Maar er was een redding! Nhoa greep haar om haar middel en vloog omhoog. Nariko was even uit haar concentratie gehaald en de planten verslapten, maar toen ze zag dat het veilig was ging ze meteen door. Dit moest lukken. 'Hou vast Nariko, hou vast. Blijf die salamander in je greep houden, je kunt het!' zei ze dringend Nariko naar een veiligere plek werd gebracht. Nariko knikte kort. Nu de draak in ademnood kwam keek ze heel even om zich heen. Iedereen was druk bezig met zichzelf, ze deden geen teamwork! 'Danny!' Gilde Nhoa van achteren naar Danny. 'Houd die adder in je greep, ik regel het vanaf hier!' Ze werd omgeven door een doorzichtige bol en voelde hoe extra kracht vanuit Nhoa door haar stroomde. 'Nhoa, ga de anderen helpen. We werken niet als een team, dat moet! We moeten op een gelijk tijdstip de draak aanvallen.' Zei ze, hijgend. Nathan had ondertussen de draak in zijn ogen gestoken met een stompe stok en Danny had het water rondom de draak in ijs verandert. 'Vertel hen dat we op een moment allemaal moeten aanvallen met het beste wat we hebben! Ga!' Zei ze, en ze concentreerde zich nog harder.

De groep had het eindelijk door, een draak verslaan was niet een speciale vaardigheid. Summer gaf nu eigenlijk les in vechten tegen fabeldieren. Bij fabeldieren ging het meer om samenwerken. En ergens, ergens leek deze groep het meer te bevatten, Nariko had het door, en Nhoa, Nhoa was het vliegende voorbeeld hiervan, met een spectaculaire redding had ze een streepje voor gekregen, en te pushte zowaar haar medestrijders. Nathan was nog een beetje aan het struggelen in zijn eentje, maar wie was Summer om het hem af te raden, dit was immers de eerste les offensief tegen fabeldieren! Danny had nu door dat het slim was om de tactiek van een medestrijder te versterken, en hij versterkte de greep van Nariko met een bevroren meer. Er werd Summer een vraag gesteld. "Je zult moeten roeien met de riemen die je hebt Danny!" Het was een slimme tactiek die de jongen wou gebruiken, maar in een gevecht kon je ook niet altijd voorbereid zijn, creativiteit van de geest werd hier gevergd.

~~A Dragons Fury~~ VvF les 4 Ou1k0l

Pijn, dat was alles wat hij voelde. Het gevecht zou snel ten einde gaan. Hij had vrijwel bijna verloren, het groepje magiërs had hem in de ban. De meesten hadden zijn zwakkeplek gevonden. Bewegingsvrijheid. Als dat snot-jong het nu ook nog begreep was het klaar geweest. Op een afstand kon de draak weinig betekenen. Alleen was er nog één die nu op zijn kop zat die het niet begreep. Nathan was aan het rodeo-rijden op zijn kop. Hij schudde alle kanten op, en smeet het joch er af. Meet daarna vuurde hij nog een vloedgolf af, die was wel bevroren, wat maakte dat er een enorme bak ijs naar de jongen toe vloog. Het zou zijn einde betekenen. De draak was hem spuugzat.

Net toen Summer dacht dat ze de draak zouden hebben, schoot hij een bak ijs op Nathan af. Summer moest instaan voor de kritieke veiligheid van haar studenten, en vloog op het ijs af. Samen met de Samsara Lotussen die het nog gedeeltelijk hadden meegekregen, pakte ze een klein gedeelte van de waterplanten van Nariko af, genoeg om een lasso te maken, en die om het ijs heen te binden. Maar niet te veel, zodat het meisje de draak nog wel in toom kon houden. Het ijs hing nu stil boven Nathan, en de engeltjes die samen sterk genoeg waren, sleepten Nathan over het ijs terug naar de ingang. Nathan moest nu de groep helpen, anders zou Summer het met de groep afmaken, en zou Nathan zakken. Niet dat Summer het niet erg vond, ze zou juist balen als een leerling van haar zou falen. Maar om een les nou het einde van de jongen te laten betekenen, nee dat niet. Dus toen Nathan er onder weg was, liet ze het ijsblok op het meer zakken, en hield zich weer buiten het gevecht.

Even een snelle reactie voor Sanie weg moet (op werk in de pauze op mijn mobiel geschreven):

Nate was niet de slimste, zeker niet. Hij was ook niet de beste, absoluut niet. Hij gaf het nooit toe, maar hij had zo ook zijn zwakke plekken en zijn momenten waarin hij zijn geest met die van een bromvlieg deelde. Hij wist nu in ieder geval al dat hij niet met magie kon omgaan. Tuurlijk, hij kon zichzelf de lucht in sturen en hoger springen, maar zoveel controle had hij nog niet. Hij voelde zich nu al moe door het magiegebruik en het was het enige wat hij nog kon. Ja, en een spreuk om dieren te kunnen verstaan. What else? Niet veel. Maar hij probeerde het wel in ieder geval, met of zonder magie. Helaas mocht het niet baten voor hem en begon de draak met zijn kop te schudden. Hij hield zich vast aan de draak om er niet af te vallen, maar hij kwam er ook nog eens achter dat hij geen kampioen rodeodriven zou worden, want hij werd er sneller afgeslingert dan hij kon knipperen. Met een boogje vloog hij door de lucht, maar zette zich schrap en herstelde zijn positie zodat zijn voeten naar de grond wezen. Hij viel omlaag en vermande zich voor zijn landing op het ijs, tot de gewelddadige draak een beweging maakte en een gigantisch ijsblok op hem af stuurde. Zijn ogen verwijdden zich en in zijn hoofd begon hij tientallen scheldwoorden op te noemen. Niet vlak daarna ook hardop. 'FUUUUUUUUUUUCK!' riep hij uit en probeerde nog uit de weg te springen met een luchtstoot. Hij vloog opzij, maar het ijs zou hem nog steeds wel raken. Hij sloot zijn ogen alvast, klaar voor de gigantische klap van het ijs dat hem zijn dood kon betekenen... Tot die nooit kwam. Am I dead yet...? Hij opende een oog en had de klap van zijn lichaam dat de grond raakte niet eens gevoeld. Hij zag het grote blok ijs boven hem, hangend aan een liaan. Hij knipperde ietwat verbaasd en werd al weggesleept door de engeltjes. Hij kwam op een droog stukje land neer en zuchtte opgelucht, waarna hij zijn blik op de draak wierp. Was hij eigenlijk wel zo nuttig geweest? De draak had hem al drie keer de lucht in geslagen en net bijna geplet. Moest hij hier wel zijn, meevechten met de rest? Hij kon hier toch niks! Hij kon nog niet veel met magie en het enige wat hij wel kon was rennen en wegduiken. Maar daar zouden ze alsnog niets mee opschieten. Zijn snelheid en lenigheid... Het was nu niet bepaald van toepassing. Nate baalde, hij baalde zo erg dat hij hier automatisch geen zin meer in had. Hij had het wel opnieuw willen proberen, maar tja, hij zou toch wel zakken voor het zo nutteloos zijn als een zak vieze luiers. Nate keek chagrijnig weg van de draak. 'Fuck this shit.' zei hij kwaad en deed iets wat hij nog nooit in zijn leven had gedaan: ragequitting. Hij vloog omhoog, de haag op en klom de rest naar beneden zodat hij uiteindelijk uit de arena van de draak kwam. Hij gaf even een harde trap tegen zijn tas, vergezeld door een reeks scheldwoorden en sleepte zijn tas mee en liep stampvoetend terug naar het gebouw toe, snakkend naar een fijne opluchtende rampage. Die prullenbak daar leek hem een goede eerste slachtoffer.

Nathan gaf er de brui aan, Summer was furieus. Ze had nog liever dat iemand zakte voor haar les, dan dat ze gewoon wegliepen. Midden in een les, het was dan wel een praktijkles, maar ze zou met de hoofdmeester een afspraak maken om het opstandige gedrag van deze jongen weg te halen. Maar omdat de groep nu iemand miste, had ze wel wat anders aan haar hoofd.

Ze sprong meteen op, klapte haar vleugels uit, en riep de engelen bij haar. Ze kwamen meteen met een vaart aanzetten. Ook de Samsara Lotussen hadden begrepen dat er een einde aan zat te komen. Samen met de Samsara's maakte ze een enorme cocon om de draak heen, en de engelen verstrekten hun magie. Summer ''leende'' het ijs om de cocon te verharden. De draak zat gevangen, de overige leerlingen waren geslaagd.

~~A Dragons Fury~~ VvF les 4 Ou1k0l

Zijn trots had hij terug, de Puffoon was afgedropen, het voelde als een overwinning. Het was goed zo. Hij gaf zich over. Meteen ontstond er een cocon om hem heen, die versterkt werd met ijs. Als teken van verslagenheid, perste de draak 3 tranen uit zijn ogen. Meteen vormde er een ketting om heen, gemaakt van eeuwig ijs. Niet koud aanvoelend, nooit smeltens ijs. De tranen waren aanvalskracht versterkend. De kettingen vlogen als door magie naar Nariko, Danny en Nhoa. De draak was vredig zo.

Summer haalde de muur om het meer weg. In het midden lag de cocon nog. Summer zou het weghalen als de leerlingen weg waren. Zoals verwacht vlogen er kettingen naar de leerlingen toe. Het waren tranen van de draak. Ze waren aanvalskracht verhogend in een gevechtssituatie. in ieder geval waren drie leerlingen van haar geslaagd voor de les, ergens voelde Summer zich trots. Haar eerste leerlingen die geslaagd waren voor een les van haar.

De volgende leerlingen zijn geslaagd voor de les:
Nariko
Danny
Nhoa

Jullie mogen het volgende kopiëren en plakken in jullie vaardigheden lijst:

Tear of a WaterDragon (Aanvalskrachtverhogend in gevechtssituatie)

"Gefeliciteerd, jullie zijn geslaagd, de draak heeft jullie een cadeau achtergelaten.

-Jullie mogen nog posten (Juichen etc.) But I'M OF TO TURKEYYY

Danny zette na dat Nathan van het dier afgegooid was, de kop van het dier ook vast. "Nariko! Planten om zijn bek, maak die dan vast aan zijn staart en aantrekken!" Gilde hij door het geluid heen naar het kleine maar zeer pittige meisje. Hij knikte naar Miss Summer en begon zich volledig op het ijs te richtten, dat aan het versplinteren was aan de onderkant en in de draak begon te steken. Hij legde er een aantal lagen bovenop. Hij was volledig buiten adem, zijn armen begonnen met de minuut meer pijn te doen en zijn hoofd bonkte. "Weetje, als dit over is claim ik het meer nog." Grinnikte hij in het algemeen. Hij kantelde de draak en liet deze met een klap op zijn rug vallen. Dat was een zwak punt van elk dier, zijn rug. Ze moeten proberen recht te komen, en aangezien de draak vast zat ging dat niet makkelijk lukken. Wu was naast Miss Summer gaan zitten, technisch gezien hield hij haar been vast. En toen deed hij iets, wat niemand zou verwachten. Hij liep naar de draak en ging voor hem, nogwel het ijs onder bedwang houdend, op zijn hurken zitten. " Do Vahkin, Nalok zin los vahrin. Wah Dein,Vokul Mahfaeraak Asht vaal." Zei hij tegen de draak, Watermagiërs zouden weten dat hij zei dat ze hem geen pijn wouden doen, maar dat iemand hem in het meer gegooid had en ze hem terug de zee in wouden hebben. "Huzrah Nu Kuldo Wahaan?" Hij vroeg of de draak het er mee eens was dat ze hem veilig terug de zee in zouden brengen, in ruil dat hij hun niks aan deed. Hij had zware medelijden met de draak. En toen deed hij iets wat eigenlijk raar was in verband met wat ze net hadden gedaan. Hij begon, tenminste probeerde het ijs op te laten lossen.

Nariko deed alles wat haar toegeroepen werd, en het plan van Danny klonk erg aanlokkelijk om te doen. Maar het gevecht leek bijna af te zijn gelopen. Jammer, want ondanks de angst die elke keer dat de draak een actie uitvoerde bij haar bleef vond ze het geweldig om te doen. Haar armen werden steeds zwaarder en haar magie verzwakte. Ze raakte uitgeput. En ze moest nog een hele dag! "Nariko! Planten om zijn bek, maak die dan vast aan zijn staart en aantrekken!" Riep Danny. 'Bestelling komt eraan!' Riep Nariko terug en ze deed wat er werd gezegd. De draak begon te verliezen en Nariko keek hoe Nathan van zijn kop werd gegooid. Ze slaakte een kreet toen ze zag dat een gigantisch ijsblok op hem afvloog. Maar Miss Summer kwam hem redden. Godzijdank! Allen bleek het dat Nathan er geen zin meer in had, hij klom over de haag, verdween en kwam ook niet meer terug. Dat was ook niet echt een doorzettertje. Miss Summer nam het van iedereen over. Samen met de kleine engeltjes en andere wezentjes maakte ze een cocon om de draak heen en versterkte deze met ijs. Het was gebeurd. Ze hadden gewonnen! Nariko haalde met een opgeluchte zucht haar armen naar beneden. Iets glinsterends kwam naar haar toe vliegen. Een laatste aanval? Ze schrok, maar ontspande toen het een prachtige ketting bleek te zijn met een traan van ijs eraan. Een cadeau van de draak. Wat lief! Ze sprong even in de lucht een juichte. Het was haar gelukt! Ze was geslaagd! Ze holde naar Miss Summer en de wezentjes. Wat waren ze schattig. Ondanks dat ze haar weinig hadden geholpen, eigenlijk niet, zakt ze door haar knieën en keek ze liefkozend aan. 'Bedankt voor het helpen van de anderen.' Zei ze warm, en ze gaf er een een aaitje op zijn hoofd. Ze stond op en keek Miss Summer aan. 'Bedankt voor deze les Miss Summer, hij was erg leerzaam. Ik kijk graag uit naar de volgende!' Ze wachtte op een antwoord, glimlachte toen en huppelde weg, bijna haar tas vergetende.

PROFILE MAGICIAN

» ~~A Dragons Fury~~ VvF les 5
» Ours is the fury [&Savador]

A Dragons Fury VvF les 4

A Dragons Fury VvF les 4

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen