Een beetje verrast was Roakes wel toen ze een tijdje nadat ze de inschrijvingen geopend had nog één kreeg. Niet dat ze er niet blij om was, dat zeker niet. Hoe meer mensen er in haar groep op school kwamen, hoe beter. Kon ze grotere grappen uithalen met de mensen op school. Daar keek ze echt enorm naar uit: mensen entertainen. De straf - als ze betrapt zou worden - zou ze er maar bijnemen: daar gaf ze eigenlijk niks om, ze deed het voor de fun.
Dagen had ze zitten denken over waar ze het nu zou doen. Ze was best ideeloos na de drie inschrijvingen die ze al had, maar uiteindelijk had ze gekozen om het aan het stille meer te houden. Op warme dagen zoals deze zat het er VOL mensen, wat ideaal was: degene die vandaag de bewijsproef mocht afleggen, Nathan, kon kiezen uit de menigte wie hij een poets wou bakken.
Ze had Nathan al één keer ontmoet - aan het lanceringsplatform toen hij net toegekomen was. Dat ze hem hier nog eens ging zien had ze toen niet geweten, toen zat het idee nog niet in haar hoofd. Maar nu het er wel was, was het natuurlijk leuk dat het eens niet iemand was die ze niet kende voor haar groep.
Vandaag was het een verschrikkelijk hete dag. Typisch voor de zomer en een paradijs voor Roakes. In een strak oranje topje en een kort jeansshortje liep ze buiten, op weg naar het stille meer. De zon brandde op haar zwarte lokken en scheen op haar gebruinde gezicht. De meesten zouden dit net iets te warm vinden maar voor Roakes was het perfect.
Eindelijk was ze aangekomen bij het stille meer. Ze had met Nathan afgesproken aan het begin van het meer, en dat was waar zij nu in het gras stond, wachtend tot hij er was en ze kon beginnen met uitleggen wat hij moest doen.
\\Verschrikkelijk kort maar ik wou je niet NOG langer laten wachten\\Sorry voor de belachelijke laatheid\\