Well sorry. (Open)

Lushy slofte was suf langs de oever van het meer, handen diep in zijn broekzakken geduwd. Er lagen hot en her wel wat andere te liggen, lezen, oefenen, praten, of wat mensen dan ook deden als ze hier waren. Lu's ogen waren een paar centimeter voor zijn bewegende voeten gericht, en zag de aarde onder hem voorbij gaan. Met een verbaasde brom viel hij een beetje voorover, en zag nog net een schoen in het water verdwijnen. Balen! Hij beet op zijn onderlip, en keek naar de andere schoen, en de persoon die erachter zat. Voorzichtig liep hij op die af en tikte op de schouder. "Je schoen, nou, uh .." Een blos verscheen op zijn wangen, en de verlegenheid nam weer de bovenhand. "Nou ja, die ligt .. Misschien perongeluk .. In het water, sorry." Hij keek naar de grond, en beet harder op zijn onderlip.

+Open/Ganzenopdracht

Het stille meer was een mooie en rustige plek om te komen. Geen drukte en spelende kinderen op het moment wanneer hij daar lag. Mischien kwam dat ook wel omdat hij de meeste al had weg gejaagd maar dat intereseerde hem niet zo veel. Hij had een paar minuten geleden gehoord dat er weer iemand in de buurt was gekomen maar schonk zijn aandacht er niet aan. Hij bleef rustig zitten met zijn ogen dicht. Hij voelde de wind langs zich heen gaan en vondt het wel fijn. Toen voelde hij getikt op zijn schouders. "Je schoen, nou, uh .." hoorde hij de persoon zeggen. hij schonk er eerst geen aandacht aan maar wachte wel ff. "Nou ja, die ligt .. Misschien perongeluk .. In het water, sorry." zei de jongen toen tegen hem. Hij zuchte diep. Tuurlijk had iemand weer iets geflikt. "Nou heel erg bedankt daar voor." zei hij rustig. Hij deed ze open ogen en keek toen naar de jongen. "Ten eerste wie ben jij?" zei hij en zijn toon klonk wat bozer. Niemand moest iets bij hem uit halen want dan kon je het flink te voorduren krijgen.

Lushy had op de schouder van de jonge getikt, die rustig lag te liggen, en besefte dat dit lastig ging zijn. Eerst deed de jongen niets, maar toe, Lu uitegsproken was wel. Een zucht. Yep, dit ging niet makkelijk worden. "Nou heel erg bedankt daar voor." Het klonk rustig, en dat vond hij al niet echt al te normaal. Nu opnde de ander zijn ogen, en keek Lu aan. "Ten eerste wie ben jij?" Nou, daar was de woede dus. Lushy keek in de blauwe ogen van de jongen, en beet op zijn lip. Zenuwtrekje. "Lushy." Hij keek licht uitdagend de jongen aan. "Jij?" waagde hij brutaal, wetende dat hij niet in zijn recht was om brutaal te zijn, hij was in fout over de schoen en dergelijke.

Die brutale toon, wat kon hij daar boos om worden. Hij keek met zijn blauwe ogen naar hem maar die werden al snel zwart. Hij zuchte nog dieper. De woede moest onderdrukt worden. Hij pakte het medailon en zijn ogen werden zwart. Hij gromde zachtjes en keek toen weg. Hij wist neit hoe die het meost bedwingen maar hij had er moeite mee. Hij deed enorm zijn best maar haar begon al te veranderen in een raaf. Hij keek rond en zocht een uitweg. "Sukkel dat je bent"zei hij woedend. Hij richte zich op de jongen.

Yuno was aan het rond lopen toen ze een plotselingse steek voelde. Ze wist wel waar het vandaan kwam en rende er snel op af. Ze zag hoe yoki zich probeerde te verzetten en ging naast hem zitten. "Yoki, ik ben het yuno. Kom tot rust" zei ze zachtjes en legde haar hand op yoki's schouder neer. Iemand had hem wel boos moeten krijgen. Ze keek naar de jongen die er bij stond. "Wat heb je met hem gedaan?" vroeg ze op een rustige toon. Yuno was moelijk boos te krijgen maar als het om haar eigen neefje ging kon ze wel boos worden. Ze ging met der hand over Yoki's haar en knuffelde hem. "Het komt goed, yoki." zei ze zachtjes en glimlachte. "ik ben yuno en dit is mijn neefje Yoki" zei ze tegen de jongen en glimlachte klein maar nog met een wantrouwende blik.

Het leek alsof de jongen's ogen donkerder werden. Noh. kon dat, door woede? Ach duidelijk wel.Gromde hij nou als een hond ofzo? Zuchten tot daar aan toe, wegkijken, negeren, maar grómmen? Lushy had niets door, vermits hij gefacineerd naar de gozer's ogen bleef kijken. "Sukkel dat je bent" Iemand werd boos. "Dankje." Hij wierp een blik en een meisje dat aangelopen kwam, en ze leek de jongen te kennen. "Yoki, ik ben het Yuno. Kom tot rust" Lushy greens, waarom leken hen namen zo op elkaar, waanzin.
Het meisje keek nu Lu aan. "Wat heb je met hem gedaan?" Hij haalde zijn schouders op. "Perongeluk zijn schoen het water in, en hij werd best heel kwaad, ik wou nog voorstellen die schoen te gaan zoeken, maar hé, kan hij iets minder raar doen," Zij stelde hen beide voor, en Lushy knikte. "Aangenaam Yuno, Lushy is de naam," Hij stak zijn hand naar haar uit, niet wetend of ze h'm zou schudden of niet. Zoniet, verzon hij wel iets van een wesp op haar jurk.

ze nam de hand aan en schudde het voorzichtig, ngo steeds met haar ogen gericht op haar lieve neef. Ze voelde de boosheid van hem in haar en snapte hoe hij zihc voelde. De uitbarsting kon elk moment komen en hij had zich al een hele lange tijd ingehouden. Ze glimlachde even naar de jongen. "het komt wel goed" zei ze zachtjes

Die jongen die daar stond bij de waterkant. Herkende ze hem ergens van. ze wist het bijna zeker maar ze wist niet meer waarvan. ze rende naar hun toe toen ze ene paar bekende zag. Yuno en Yoki. Ze keek naar de situatie en glimlachte klein. Iemand had yoki duidelijk boos gekregen en indien alleen die jongen er stond moest het hem wel zijn. Ze rende nog een stukje verder tot ze bij hun was. "Hey" zei ze zachtjes. Soms was ze niet zichtbaar en ze wist niet of dat nu ook zo was. met haar ene rode oog keek ze naar de jongen. De jongen kwam haar zo bekend voor maar waarvan...Ze bleef kijken. ze had hem toch wel eerder ontmoet. Haar gevoel zei het. "Ik ben Mei, en jij bent?" zei ze zachtjes en in haar gedachte kwam de naam Lushy op. Ze sprak het niet uit.

Ze schudde zijn hand, en Lu glimlachte symathiek. "het komt wel goed" Hij knikte, al ws hij niet zeker tegen wij ze het zij. "Hey" Lu draaide zich, en zag dat er nog een derde persoon gekomen was, een meisje, en hij glimlachte breed. "Ik ben Mei, en jij bent?" Ze leek de andere te kennen, dis Lu dacht wel dat het over hem ging. Hij vond haar een beetje apart, leek haar te herkennen, misschien eens tegen gekomen in de gang, ofzo. "Ik? Ik ben Lushy, Lu als je wilt," Ook naar haar stak hij zijn hand uit, en zijn glimlach was zowat brutaal als oprecht en vriendelijk.

Het was zo vage herindering en ze bleef de jongen aan kijken en schudde zijn hand. Het voelde vertrouwd en ze glimlachte vriendelijk. Iets aan hem stond haar wel aan wat het ook was. ze keek naar yoki en yuno, ze waren een van de gene die haar zagen als ze was. Ze had als gewoonlijks haar ooglapje op haar ogen. Ze keek met der rode ogen even weg van de jongen maar keek alweer snel terug. Zijn naam kwam haar ook bekend voor. "lu, het is leuk om kennis te maken" zei ze zachtjes en keek toen naar zijn outfit. De letters kwamen haar bekend voor. "op dit school heb ik ook gezeten, in 9c" zei ze bijna fluisterend, terwijl ze ingedachte zat aan alles wat er op die school gebeurt was.

PROFILE MAGICIAN

» OPEN || Not getting any better
» { S H O P P I N G A R O U N D } // OPEN
» Open Air
» How are you? -open-
» Alone or not? [Open]

Well sorry. (Open)

Well sorry. (Open)

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen