Met een wazige blik keek Spell naar het meer voor zich. Het meer was groot, strekte zich eindeloos uit en was een aanlokkende plaats voor diegenen die wilden gaan zwemmen. Dankzij de warm schijnende zon en het idee om in het meer te gaan had ook Spell zich laten verleiden om een bikini aan te trekken en in het water te gaan. Ze had aan de kant een handdoek liggen waarmee ze zich kon afdrogen en had een doorschijnend jurkje liggen. Je zou haar bikini er makkelijk in kunnen zien, maar in plaats van dat het lelijk was accentueerde het haar uiterlijk meer. Het legde nadruk op precies de juiste plekken en het had Spell een verstandige keuze geleken om dat kledingstuk bij zich te houden, al zeker met dit warme weer. Het meisje zwom geruisloos van het diepe gedeelte naar het ondiepe gedeelte. Haar lichaam was nat van het water en slechts haar magie hield haar een beetje koel onder die vreselijke hitte. Ze had kans op verbranden omdat ze zich niet ingesmeerd had, maar daar maakte het meisje zich nauwelijks zorgen om. Haar bikini was een setje dat bestond uit zwart spul. Vooral het bovenstukje had Spells aandacht getrokken toen ze in de winkel stond te kijken naar de verschillende bikini's die klaar lagen om gekocht te worden. De bikini had geen schouderbandjes, iets wat Spell momenteel zeer op prijs stelde. Ze vertrouwde de omgeving echter niet goed genoeg om topless op haar buik te gaan liggen, dus besloot ze om het zo te doen. Alleen haar rug zou een witte streep achterlaten, maar ze droeg toch altijd een bovenstukje, dus dat zou niemand zien. Haar schouders waren echter de delen die ze het meest wilde laten bruinen. Ook haar rug en haar buik verdienden wel een mooi bruin kleurtje. Ze was haar witte huid een beetje zat aan het worden, ook al vloekte het niet echt met haar ravenzwarte, lange haar en haar ijsblauwe ogen. Spell trok zich met gemak op aan de kant en begon zichzelf af te drogen, waarna ze het doorschijnende jurkje gauw aandeed. Ze liet haar lange zwarte haar aan één kant van haar schouder zakken en wierp een blik op het meer waar ze zojuist in gezwommen had. De zon weerkaatste op het hemelsblauwe water, waardoor het net leek of het oppervlakte van het water allemaal kleine kristalletjes bevatte. Het trok haar aandacht enorm.

De klap tegen haar schouder kwam dan ook onverwachts en Spell keek geschrokken opzij. Ze trok het jurkje wat meer over haar blote benen toen ze zag dat het een jongen was. Het jurkje kwam tot boven haar knie en in de positie waarin ze nu zat gleed het zelfs een stukje naar beneden, maar het leek haar niet echt een jongen met verkeerde intenties, dus ze hield haar zorgen voor het jurkje voor later. 'Maakt niet uit,' wist ze de jongen zachtjes te zeggen. Het was lang geleden dat ze weer echt met een jongen gepraat had. De laatste keer was in een café geweest waarin een jongen heel veel van haar leek te weten. Het had haar enorm zenuwachtig en zelfs een tikkeltje bang gemaakt, maar deze jongen leek gelukkig een beetje anders in elkaar te zitten. Natuurlijk zei ze dat ook maar door gewoon een blik op hem te werpen. Misschien was het gewoon een gedachte van het soort hoop dat ze had. Ach wat, ze zou wel zien hoe het zou lopen. Je kon het leven eenmaal niet bepalen, toch? 'Wat is het toch mooi weer, hè?' vroeg ze aan hem. 'Wel jammer dat ik me ben vergeten in te smeren,' grinnikte ze erna. Als laatste klopte ze een paar keer op de grond naast zich ten teken dat de jongen mocht gaan zitten als hij daar zin in had. Voor de rest wist ze niet echt iets meer te zeggen tegen de jongen en wachtte dus gewoon af op wat hij zou gaan zeggen of doen.
En vooral op welk soort indruk hij zou gaan maken op haar.

De jongen leek niet echt te aarzelen om te gaan zitten, hij deed het gewoon. Dat apprecieerde Spell wel. Wat ze ook apprecieerde was dat hij, vooral in dit vreselijke warme weer, niet te dicht bij haar ging zitten. Hij hield een goede, ruime afstand tussen hun. Dat was wel fijn. Met dit weer moest je sowieso niet met veel mensen dicht tegen elkaar gaan zitten. Al met z'n tweeën dicht bij elkaar gaan zitten kon al voor weinig zuurstof zorgen. Nee, de jongen had zijn plek verstandig gekozen. Spell liet ondertussen haar benen in het koele water glijden. Er verschenen kleine plekjes op haar benen ten teken dat ze kippenvel had, maar echt koud had het meisje het niet. Ze had alleen het doorschijnende jurkje en een bikini aan, maar nog plakte haar kledij tegen haar huid. Warme dagen zoals deze kon ze echt missen als kiespijn. Ze vond het vreselijk hoe het weer telkens leek te veranderen. Gisteren was het bijvoorbeeld aan het regenen en aan het onweren en vandaag was het dan weer zo zonnig. Van dit weer konden veel mensen erg ziek worden. Het meisje had sinds de dood van haar moeder echter een eigen kamer voor zichzelf gevraagd, dus van zieke mensen had ze niet echt last. Het was beter zo, ook al was haar kamer niet echt groot. Voor een douche en een wc moest ze nog altijd in een andere kamer zijn, maar voor het bed en een spiegel om zich een beetje te kunnen optutten was het kamertje wel fijn. En bovendien had ze nu ook geen last van al die stemmen om zich heen. Nu kon ze gewoon uitslapen zonder wakker gemaakt te hoeven worden door iemand die per ongeluk iets op de grond liet vallen. Nee, het was een zeer verstandige keuze geweest om alleen te slapen. Spell draaide haar hoofd een tikkeltje geschrokken opzij toen de jongen een opmerking maakte. 'Ee rode huid,' zei ze bedenkelijk. 'Past goed bij mijn blauwe ogen.' Ze sloot haar ogen even en schudde haar hoofd heen en weer alsof ze een mooie godin was, waarna ze grinnikte. Het was natuurlijk allemaal maar flauwe onzin. Natuurlijk zag ze zichzelf niet als een schoonheid. Ze zou niet eens durven. Ze luisterde naar de jongen die zichzelf voorstelde als Slen. Slen. Een naam die ze nog niet gehoord had. Maar dat had je hier op Starshine wel vaker, besefte ze zich.

Spell besefte na een paar seconden pas dat Slen zijn hand had uitgestoken. Raar dat ze dat tegenwoordig nog deden. Zij deed het ook wel, als ze het niet vergat, maar het kwam gewoon niet veel meer voor. Ze glimlachte naar hem en nam zijn hand aan. Ze had eerst stiekem haar natte, kleverige hand aan het gras afgeveegd en hoopte dat er nu niet allemaal grassprietjes tussen zijn vingers zouden blijven zitten. Ach, ze kon het nog altijd verwijten op het meer waarin ze had gezwommen, niet waar? 'Mijn naam is Spell,' zei ze glimlachend. Het was al een opluchting dat Slen niet heel haar naam wist, zoals de laatste jongen die ze had ontmoet. Die jongen had zo veel details van haar geweten dat het gewoon eng werd. Slen was echter niet eng. Hij leek een doodnormale jongen, opzoek naar wat gezelschap. Natuurlijk wist ze zelf ook wel dat schijn kon bedriegen, maar oké. 'Je hebt een aparte naam,' wist Spell hem te vertellen. 'Ik vind hem wel leuk. Weer eens wat anders dan de gebruikelijke namen zoals Jack of Jason.' Ze gokte gewoon maar wat namen, ze wist natuurlijk niet of ze écht zo veelvoorkomend waren.. 'Zit je hier al lang op Starshine?' vroeg ze vervolgens oprecht geïnteresseerd.