Casper .
 PROFILEReal Name : Talita ~ Posts : 20 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: WaterKlas: Partner: I just want to be alone
 |  Onderwerp: Daydreams can't last forever | Shiina  zo aug 11 2013, 22:37 | |
| Casper wou niet weg van Cassia. Maar welke andere keuze had hij? Zijn zus Emily kon niet voor hem zorgen: de drugs en de alcohol waar ze aan zat hadden haar kapotgemaakt en nu was ze dood. Jammer vond hij het eerlijk gezegd niet. Dat klonk misschien hard, maar hoe kon hij haar missen als zij er nooit was voor hem?
Zijn ouders konden ook niet voor hem zorgen. De drukke baan die ze hadden konden ze niet opgeven omdat ze anders arm werden. Nu was Caspers familie rijk door dat werken en Casper had ALLES wat hij wou - materieel dan. Andere aandacht had hij nooit gekregen en daarom miste hij het nooit. Hij verlangde er niet naar om romantisch te doen met een meisje of gezellig met familie. Knuffels kende hij niet en zelf een kus op de wang had hij nooit gekregen of gegeven. Liefde kende hij niet. Het enige wat hij wou was dromen en leren.
Wie zou er dan nog voor hem kunnen zorgen? Bij zijn familie moest hij ook niet aankloppen – die hadden zich tegen zijn gezin gekeerd toen het nieuws van Emily bekend raakte bij de rest van de familie. Zijn tijd zou hij daar dus beter ook niet verspillen. Emily had alles verpest met die stomme drugs van haar, maar vooral Caspers leven. Hij had het moeilijk met praten tegen anderen omdat hij urenlang in een kelder opgesloten zat. Maar ja, wat had het voor zin om iemand te haten die meters onder de grond lag?
Nee, de beste keuze was weggaan van Cassia waar iedereen hem negeerde, hem behandelde als iemand die niet bestond, naar een plek waar hij zelfstandig zou moeten zijn, maar meer zorg zou krijgen dan hij thuis ooit had gehad: een internaat. Hij had Starshine Academy gekozen, een school op Kovomaka. Er zat vast niemand uit zijn dorp zodat hij opnieuw kon beginnen en nu gewoon op de achtergrond blijven en niet opvallen.
Hij zou Cassia zeker wel missen, tenminste, de weinige plaatsen van Cassia waar hij ooit was geweest. De kelder met de grijze muren, de school met de verborgen plekjes waar hij zich altijd wegstopte van de drukte en de witte muren van de slaapkamer met de deuken die Emily had gemaakt in dronken buien, met alle geheime luikjes en kastjes met Emily's drugs waar hij pas achter was gekomen als de politie in hun huis was gekomen om haar doodsoorzaak te onderzoeken. Dát zou hij niet missen. Hij haatte drugs omdat het alles had verpest voor Emily en Casper daar de gevolgen van droeg.
Met het ticket voor de shuttle in zijn handen stond hij op Cassia's lanceringsplatform. Een zucht ontsnapte uit zijn mond en hij zette een voet binnen in de shuttle. Een bende aandachtszoekers begon naar hem te schreeuwen: 'Hé, da's het broertje van die drugsverslaafde! Zou hij er zelf niet aan zitten? Check zijn zakken maar!' Luid gelach steeg op. Bende sukkels, dacht Casper. Hij haatte die types en als hij niet te rustig en verlegen was, zou hij al lang naar hun nek vliegen. Tenslotte wou hij zich ook niet naar hun niveau verlagen.
Het geschreeuw ging de hele rit door, die voor Casper een hel was. Dit was meer geluid dan hij gewend was en hij wou dat de rit zo snel mogelijk over was. Het was dan ook een opluchting toen de shuttle halt hield. De sukkels riepen nog wat dingen, maar Casper negeerde ze en stapte rustig uit. Eerst naar het kasteel? Hij dacht er niet aan. Hij had rust en stilte nodig. Voor het vertrek had hij de kaart van Kovomaka gecheckt, op het deel rond Starshine Academy. Hier ergens was een dorpje genaamd Oak's Field. Daar zou hij vast wat rust vinden in de afgelegen delen.
Met zijn bruine koffer in zijn handen begon hij aan zijn tocht. Hij had een route uitgestippeld en had die proberen vanbuiten leren, wat aardig lukte want hij zag een bordje met Oak's Field staan na een tijdje stappen. Waar zou hij rust kunnen vinden? Van het centrum bleef hij beter weg, maar aan de rand was er vast en zeker iets waar hij alleen kon zijn.
Hij wandelde een eindje en zag dan een huis staan. Enkele ruiten waren kapot en er bleven enkel nog wat scherpe uitsteeksels over. In het hout waren overal gaten en kieren die door de jaren erbij was gekomen, net zoals klimop en mos. Hier was vast niemand. Ideaal dus. Hij opende de half kapotte deur en kwam binnen. Alle planken kraakten onder zijn nette zwarte schoenen.
Na even rondslenteren vond hij een klein kamertje met een half afgebroken plank als deur. Ideaal voor hem. Hij ging zitten binnenin het kaartje en liet zijn kin op zijn opgetrokken knieën rusten. Meteen vloog hij naar zijn dagdroomwereld, een rustige vredige wereld waar niemand praat of knuffelt, waar iedereen gewoon rustig was. Hij wou dat hij daar kon zijn. Helaas duurde zijn dagdroom niet lang: na nog geen minuut klonk het gekraak van planken iets verder. Casper zuchtte. Het had weer lang geduurd. Toch niet zo'n goede plek dus…
\\Only Shiina\\Beetje derp\\
|
|
