Les: Sound Barrier (Zorax en Shou)

Met een laatste krachtinspanning schoof Eres ook de laatste paar tafels en stoelen aan de kant. Ze veegde met de rug van haar hand even een paar zweetdruppels die bij de fysieke inspanning was ontstaan. Daarna trok ze haar lange vest weer aan. Nu ze niet meer in beweging was begon de kou grip te krijgen op haar opgewarmde spieren. Even ging Eres op een stoel zitten om rustig na te denken wat er nog meer moest gebeuren. De les van vandaag bestond uit het maken van een schild, en daar hadden ze de ruimte voor nodig. Als alle tafels en stoelen in de weg stonden konden ze hun schild nooit op maximale grootte brengen.
Eres stond weer op van de stoel en liep naar het enige meubelstuk in de ruimte wat ze niet verplaats had: haar bureau. Achter haar bureau had ze een middelgrote zwarte leren koffer staan. Ze legde hem op haar bureau en met een droge klik maakte ze de koffer open. In de koffer zat haar eigen lievelingsviool. Ze pakte het instrument voorzichtig uit de koffer en inspecteerde hem nauwkeurig op oneffenheden. Maar het donkere hout glansde haar gemoedelijk toe. Eres controleerde de spanning van de snaren en legde het instrument toen met veel zorgvuldigheid aan de kant. In het open geklapte deel van de koffer die nu dienst deed als bovenkant was een lijn die bijna over de gehele binnenkant liep en hiermee het bestaan van een afgesloten vak verried. Eres opende de twee smalle deurtjes en haalde de strijkstok uit de koffer. De bovenkant was van hetzelfde donkere hout gemaakt als de viool. Een mooie laklaag liet de stok zacht glanzen. De lange haren waren stevig, maar toen Eres eraan voelde, stug. Een ander vakje in de koffer bood plaats voor een klein blokje bijenwas. Eres pakte het blokje en streek een paar keer langs de stugge haren. Ze pakte vervolgens de viool op en had net de eerste drie noten gespeeld om te testen toen ze de deur open hoorde gaan.

Moonwalkend beweegt een roodharige jongen door de schoolgangen. Een brede grijns siert zijn gezicht. Zijn ogen stralen van plezier. Vandaag heeft hij een les muziek. Wie weet kan hij wel een instrument krijgen. Er was hem vertelt dat hij in het weeshuis een eigen gitaar had. Helaas is die met de aardbeving vernietigd. Net als zijn geheugen trouwens. Amper weet hij nog van zijn jeugd. Maar hij is niet het type om over het verleden te mieperren. Anders blijft er niks meer van iemand over. *Bam* Omdat hij achteruit liep zag hij niet waar hij tegen opknalde. Een beetje bedeesd kijkt hij om. 'Sorry pilaar.' Hij krabt een beetje achter zijn hoofd. Misschien kan hij beter op het grasveld de moonwalk doen. Daar zijn geen pilaren die in de weg staan. Hoewel, er zijn daar natuurlijk dingen die bomen heten. In ieder geval besluit hij maar om op de normale manier verder te lopen. Zo saai. Maar het moet wel even.

Bij het muzieklokaal aangekomen doet hij de deur open. Met een brede grijns kijkt hij naar de leerkracht. 'Zorax Yvar is binnen. Laat de muziek maar beginnen.' Zijn blik gaat naar de viool die ze in haar handen heeft. 'Die ziet er mooi uit Miss.' Bewonderend kijkt hij naar de viool, hoewel hij zelf meer van het gitaarspelen is. Met puppyoogjes kijkt hij naar de leerkracht. 'Miss, zou ik misschien even wat op een gitaar mogen spelen? Mijn vorige is geplet bij de aardbeving op Erd.' Ja, hij krijgt spontaan zin om gitaar te spelen.

De wekker ging en duf zette hij deze uit. Moe rekte hij zich uit om de spieren te rekken. Hij krabbelde achter zn hoofd en keek even rond. "Zo te zien... is hij al naar werk" mompelde hij tegen niemand in het bijzonder.spyro, z'n kleine huisdiertje, leek even op te kijken toen hij Syo hoorde. " hey hey manneke. " zei Syo vrolijk toe hij eindelijk uit bed was. Na zich aangekleed te hebben en ontbijt gegeten te hebben. Schreef hij een briefje voor Eragon, zn voogd, dat hij vandaag later thuis was. Hij keek even op van zn briefje. Het idee van thuis was hem sneller gaan wennen. Hij keek op de tijd en schrok even. Zn ochtend was wat uitgebreider dan hij wilde. Snel pakte hij zn spullen en rende de trappen af in de haast voor de lessen. Spyro was hem gevolgd. " spyro ik moet naar les, je zal toch echt eben boven moeten wachten. " sprak Syo op een serieuze toon. Het kleine draakje negeerde het en maakte van zichzelf een bronze bandje rond zn enkel. Syo mopperde er nog kort over, ook al wist hij dat het geen nut zou hebben. Waarschijnlijk had Eragon Spyro verteld op hem te letten.

EEnmaal buiten rende hij verder, buiten terrein mocht je gelukkig rennen. Eenmaal binnen mocht je niet meer rennen, hij zag een roodharige jongen nog wel moonwalken. Jij grinnikte er kort over en liep in een gehaast tempo een andere kant naar z'n les toe. Het muzieklokaal. Z'n ena favoriete plek was dat geworden. Hij hield van muziek en speelde zelf viool en vond het dan nog leuk om erbij te zingen. Hij kwam dichterbij en zag dezelfde roodharige jongen naar binnen lopen." Zou hij hier ook les hebben?" Vroeg hij zichzelf in zn gedachte af. Hij nam het voorbeeld en ging ook naar binnen. De jongen stelde zich netjes voor. Zorax, en hij vroeg of hij gitaar mocht spelen. Even glimlachte Syo, instrumenten spelen was leuk, maar lessen volgen waren wat belangrijker. Hij llopte op de deurpost als teken of hij naar binnen mocht. Na een toestemming kwam hij pas binnen en stelde zich netjes voor. " Shou Kurusu, meld me voor de les bariere." Sprak hij duidelijk zover het ging door de zenuwen. Op een of ander manier werd hij altijd zenuwachtig bij lessen. Kwam waarschijnlijk door zn verleden. Hij had zn hoedje even afgedaan. En na de ontmoeting weer op gedaan. Hij droeg de hoed het liefst altijd. Het maakte hem wat groter dan hij altijd was. Hij bleef even naar de viool kijken. Het zag er netjes ennin goeie staat uit. De ogen volgde naar de lerares die hij had. Afvragend bleef hij naar haar kijken, zouden er meer komen? Hoe zou de les gaan? Dit waren paar vragen die rond zn hoofd gingen. Afwachtend en nerveusnbleef hij rustig wachten tot de les zou beginnen.


Note: het is via mobile geschreven. Zal zodra ik thuis ben alle spelfouten en kleurtjes toevoegen. Excusses.

Eres glimlachte naar de roodharige jongen die binnen was komen lopen. Hij had een vrolijke grijns op zijn gezicht en zag er opgewekt uit. Hij stelde zich voor als Zorax Yvar en leek Eres een enthousiaste leerling. 'Dank je wel Zorax,' zei ze glimlachend toen hij haar complimenteerde met haar viool. Ze onderhield haar viool goed. Als iemand dat opviel was dat fijn om te horen. Ze lachte even toen hij met puppy ogen vroeg of hij gitaar mocht spelen. 'Natuurlijk mag dat. Als je zelf trouwens geen instrument hebt, dan mag je er hier een uitzoeken om deze les te kunnen gebruiken,' zei ze tegen hem. Terwijl ze dat tegen hem zei zag Eres vanuit haar ooghoek ook de andere student binnen komen lopen. Deze leerling stelde zichzelf voor als Shou. Eres knikte hem welkom. 'Fijn dat je er bent. Dan kunnen we beginnen,' sprak ze kalm. Ze legde de viool en de strijkstok voorzichtig neer. 'Goed. De spreuk die ik jullie vandaag ga leren heet Sound Barrier. Wie deze spreuk beheerst is in staat om een barrière van geluid te maken. Dit houd andere spreuken tegen als is de barrière maar kort van duur. Hoewel, met training komt ervaring. Wie genoeg traint is in staat om zo lang als de concentratie blijft, ook het schild actief te houden. Wij beginnen vandaag echter met de basis en het beheersen van de spreuk. Ik zal een kleine demonstratie geven om te laten zien wat ik bedoel,' zei ze waarna ze de viool weer oppakte. Ze begon met spelen in een hoog tempo. Naarmate haar spel vorderde verscheen er een troebel scherm voor haar dat telkens groter werd tot het haar volledig beschermde. Toen Eres stopte met spelen verdween het langzaam weer alsof het mist was dat oploste. 'Muziek spreuken bestaan voornamelijk uit klanken. Als je de klanken niet goed uitspreekt gaat je spreuk ook nu goed. De klanken voor de spreuk Sound Barrier zijn: San Ta. Zorg ervoor dat je ook de n goed uitspreekt. Oefen dit eerst een aantal keer droog. Als je denkt het goed onder de knie te hebben pak je een instrument waarmee je vandaag de opdracht gaat doen. Je spreek de klanken tegen het instrument. Als het oplicht kan je erop spelen en proberen een barrière te maken,' gaf Eres de instructies voor de les. 'Succes. Wie vragen heeft mag ze stellen,'

Zijn eerste muziekles zijn eerste muziekles wheeeee! Zo voelde Zorax zich op dit moment. Eindelijk muziekles op zijn nieuwe school. De leerkracht ziet er vriendelijk uit en haar viool erg mooi. Ze bedankte hem voor het compliment dat hij haar gaf. En ze moest lachen om hem. Een grote grijns verscheen op zijn gezicht toen hij hoorde dat hij een gitaar mag gebruiken voor de les. 'Oooh. Danku danku danku.' Klonk er opgewekt. Enkele buigingen werden daarbij gemaakt. Vervolgens kwam er ook nog iemand anders binnen die zichzelf voorstelde. 'Haaay Shou. Ik ben Zorax Yvar.' Een vrolijke grijns was op zijn gezicht te zien. Altijd leuk om mensen te leren kennen. Zeker omdat hij niemand meer kent.

Hij pakte snel een gitaar terwijl de leerkracht met haar uitleg begon. En 'Oooooh' was duidelijk bij hem te horen toen hij het muziekschild zag. Vervolgens ging hij het zelf proberen zonder de gitaar. 'Santasantsantafantafanta' Razendsnel sprak hij de woorden uit, niet doorhebbende dat hij het té snel deed en daarbij ook nog eens de tekst verbasterde. Vervolgens pakte hij de gitaar en begon weer de spreuk te zeggen. 'Santasantfantafantafantafantafantafantafantafantafantafantafantafantafantafantafantafanta.' Natuurlijk gebeurde er helemaal niks. Verbaasd kijkt Zorax naar de gitaar. Hij deed het toch goed? Zo moeilijk is het niet om gitaar te spelen? Hij kan het al jaren. 'Mihisss? Hij doet het niet.' Klonk er met een klaagelijk stemmetje. Zijn gezicht zat er een beetje sipjes bij. De arme jongen snapt er helemaal niks van. En waarom krijgt hij ineens dorst? Hij heeft ineens erg veel zin in frisdrank.

Hij keek naar de roodharige jongen, het was dezelfde die hij had zien dansen. Hij stelde zich voor. “Zorax Yvar, aparte naam” Hij glimlachte vrolijk naar de jongen toe. “Leuk je te ontmoeten!” Hij stak z’n hand uit naar de jongen. “Fijn dat je er bent, dan kunnen we beginnen.” Klonk de docent kalm en rustig. Hij luisterde aandachtig en probeerde alle informatie op te slaan. Ze pakte de viool op en toen keek Shou gespannen op, moesten ze zelf ook spelen, voor… een leraar die er nog goed in was. Het tempo dat ze speelde was snel, een scherm kwam voor haar waardoor Shou naar het scherm keek. Het werd groter en groter. Toen de tonen van de viool minder werden verdween het scherm. Al snel vatte Shou het op. Miss Eres legde de opdracht uit. Shou knikte op de sommige dingen. “san…ta…” Herhaalde hij haar rustig en stilletjes. 'Succes. Wie vragen heeft mag ze stellen,' Shou knikte nogmaals en liep naar zn kleine koffertje. Hij opende deze en keek naar een oudere viool. De snaren waren nog nieuw en de tonen zouden geheid zuiver zijn. Hij had de avond ervoor ze nog gestemd. Hij pakte deze op en zette het tegen z’n nek. Hij oefende eerst een korte melodie. Stemte de laatste snaar tot deze goed klonk. Hij keek even naar zn viool. Herinnerningen zaten hier aan vast, vrolijke en minder vrolijke. “ Sa ta.” Sprak hij rustig naar zn viool en begon te spelen. Even gebeurde er niets, hij ging de stappen na. “ Hmm…” klonk hij even. “San ta.” Zei hij opnieuw rustig en speelde weer kort en zachtjes een melodie. Even leek er iets te komen, maar verdween al snel. Even keek shou beteuterd ernaar maar z’n gezicht klaarde al snel op. “Yosh! Dat was het begin! denk ik...” Sprak hij zichzelf de moed in. Hij probeerde het opnieuw en opnieuw tot er een hand grootte aan schermpje was. Hij stopte even en hijgde lichtjes. Tijdens het oefenen had hij z’n adem ingehouden, hij had z’n adem weer te pakken en keek naar Zorax. Gitaar spelen kon hij wel, ook was hij vele malen langer dan hem. Z’n blik volgde naar de lerares en toen terug naar zn viool. “Heb een klein vraagje. “ Hij wachten even tot ze hem zou aankijken, of het gebeurde was de vraag. “ Bij mij komt de barrier vrij laat, klopt dat? “ Hij keek haar rustig maar ergens toch lichtjes nerveus.

Eres keek toe hoe de leerlingen aan de slag gingen. Al gauw merkte ze op dat het enthousiasme Van Zorax hem nu flink aan het tegenwerken was. Het verbaasde haar dan ook helemaal niks dat de spreuk bij hem niet werkte. 'Hij werkt inderdaad ook niet als je alles zo snel wilt doen Zorax. Probeer rustig adem te blijven halen. Je hebt alle tijd. Het hoeft niet in een snel vaart. Dus adem diep in, houd dat een paar seconden vast en adem weer diep uit. En als je tot rust gekomen bent probeer je het nog eens. De woorden zijn San...Ta,' probeerde Eres de jongen te helpen waarbij ze een overduidelijk pauze liet tussen de twee woorden. Ze gebaarde hem het nu zelf ook wat rustiger te proberen. Vanuit haar ooghoek keek ze ondertussen naar Shou. Die ging de oefening te lijf met een heel wat rustigere instelling. Ze draaide haar lichaam naar hem toe toen hij om haar aandacht vroeg. 'Ik zag het. Dat komt omdat je het tegenhoud Shou. Je hield je adem net in nietwaar? Dat moet je niet doen. Daarmee bouw je blokkades op waardoor de magie niet goed naar buiten kan stromen. Altijd door blijven ademen hoe goed je je ook concentreert,' adviseerde ze hem. 'Voor wie van jullie trouwens denkt dat hij het onder de knie heeft kan straks bij mij komen. Dan gaan we een klein testje doen. Deze test is bedoeld om te kijken hoe goed je de spreuk beheerst. Wie slaagt voor dat testje mag zeggen dat hij de spreuk officieel heeft geleerd en krijgt van mij een kleinigheidje daarbij. Maar ik waarschuw jullie, kon de test alleen doen als je er echt zeker van bent dat je de spreuk voldoende onder de knie hebt. Wees niet overmoedig,' sprak ze daarna beide leerlingen toe waarbij haar stem een klein beetje luider werd om de aandacht van allebei te kunnen vragen.