Miss Summer liep met een korf op haar rug door de school. Het was een ruime korf, aangezien het lesmateriaal van deze les de ruimte nodig had. Het waren Petit Angels, kleine engeltjes. Het was een extra les voor dit semester, aangezien de vorige lessen geen succes waren geworden, en niemand de vaardigheid tot het verzorgen van het vorige lesmateriaal had gekregen, hadden de leerlingen een vervangende les. Deze les. In plaats van dinosauriërs en vleesetende planten, kleine engeltjes. Dit was één van de makkelijkste lessen van het jaar. Het kwam ook niet uit een standaard fabeldierenencyclopedie. Nee, deze les had ze voorbereid uit "Klauwen, haartjes en ogen. Fabeldiereninformatie voor Dummy's" Ze had verwacht dat ze dit jaar kon beginnen met het standaard Fabeldieren lesmateriaal, wat ze geleerd had te gebruiken op haar opleiding. Maar het mocht niet baten, nu stond ze hier met vrijwel nutteloze Fabeldiertjes. Ze had de les maar wat kleiner gemaakt, dan konden de leerlingen nu hun concentratie niet verliezen, en ze hoopte dat het niveau van de leerlingen hoog genoeg was. Ze wou dat minstens de helft voor deze les zou slagen, en dan ook zou weten hoe ze dit beestje konden gebruiken. Het was vrij eenvoudig. Maar ze zou ze meteen voor het blok zetten, ze zou beginnen met een opdracht waarbij er meteen gezien zou worden wie wel, en wie niet zijn voorwerk had gedaan. Het enige huiswerk wat je had bij verzorging van fabeldieren was van te voren het lesmateriaal doorlezen in een encyclopedie of in dit geval, een lesboek voor dummy's. Summer had voor deze les de grote zaal gereserveerd. Zo was er voor de eerste opdracht al meteen een probleem ontstaan voor de leerlingen, in grote ruimtes gingen vrije Petit Angels rondvliegen, en langzamerhand zo snel vliegen dat ze vrijwel onzichtbaar waren. Als de leerlingen hadden gelezen over dit beest, wisten ze dat ze hem gemakkelijk trager konden laten vliegen, als ze iets mee hadden genomen uit het beestje's natuurlijke omgeving. De natuurlijke omgeving van een Petit Angel is een tornado. Dus de Air leerlingen waren zwaar in het voordeel. Als ze het lesmateriaal hadden gelezen natuurlijk. De andere leerlingen moesten maar creatief zijn. Eenmaal aangekomen bij de grote zaal, deed ze de deuren dicht. Op de deur hing ze een bordje: Leerlingen voor de les, kras 3x als een Black-Panther op de deur. Dan kon ze zelf de deur opendoen, anders zouden de Petit Angels ontsnappen. Ze sloot de ramen, en verplaatste alle tafels, alle tafels stonden nu als een vierkant in het midden van de zaal. Ze pakte de gevlochten korf van haar rug, en zette het op tafel. Met haar Wood magic beval ze de takken uit elkaar te vlechten, en de korf viel uit elkaar. Twee kleine engeltjes zaten op tafel, knepen een keer met hun ogen tegen het felle licht, en vlogen omhoog. Toen ze zagen dat ze genoeg ruimte hadden, begonnen ze rond te zoeven. Een klein brom geluidje van de vleugeltjes was te horen. Nu wachten op de leerlingen.

Met een slaperige blik in haar ogen sloft Aressuka door de gangen van de school. Ze had zich niet lang geleden ingeschreven voor de les dierencommunicatie. Daarbij schreef ze zich ook nog in bij Verzorging voor Fabeldieren. Simpelweg omdat beide vakken met dieren te maken hebben. En misschien leert ze nog wel hoe ze beter voor Vulpes, haar vos, kan zorgen. De twee hebben een hechte band samen en Aressuka wil zo goed mogelijk voor haar vos kunnen zorgen. Deze les ging echter niet over vossen maar over engeltjes. Aressuka had zich vantevoren goed ingelezen over het lesonderwerp. Daarbij stuitte ze al op een probleem, de vliegsnelheid van deze wezens. Aressuka kon niks vinden om ze te vertragen, simpelweg omdat ze geen windmagie heeft. Ze heeft dus de hele nacht geoefend in iets om met licht iets te maken dat een beetje op een tornado leek. En dat is ook de reden dat ze er een beetje moe uitziet. Uiteindelijk kwam ze bij de deur van de grote zaal aan. Als een Black-Panther op de deur krabben. Wat bedoelen ze daar nou mee? Ze maakt met haar duistere magie eventjes een kleine klauw waarmee ze drie keer tegen de deur aan krabt. Voordat de deur geopend word laat ze haar klauw alweer verdwijnen. Ze loopt liever niet te koop met haar duistere krachten. Toen de deur openging glipte ze snel naar binnen. Die engeltjes mogen namelijk niet uit de grote zaal ontsnappen. Dat zou vast een ramp worden als dat gebeurt. Nadat ze binnenkwam keek ze richting Miss Summer 'Goedemorgen Miss. Aressuka Marina meld zich.' Vervolgens keek ze rond in de zaal. Af en toe koen ze net een soort flits door de lucht heen zien. Ze zucht even. Hopelijk gaat haar plan werken.

(Sorry dat ik je liet wachten. Hopelijk gaat er nu wat leven in komen)

Er was maar één persoon komen opdagen in deze les, dus zou Miss Summer deze les maar moeten voortzetten met één leerling. Het spijt me Miss Aressuka, je zult deze les alleen moeten doen, je partner is niet komen opdagen. Dus gaat het er nu om dat je niet beide maar één petit angel vangt, om de nek van de petit angel hangt een stukje perkament, deze zullen ze alleen afstaan als je het op zijn gemak stelt. Als je dit praktisch lukt, zal ik je een spreuk leren waarmee je het beestje overal en altijd weer naar je toe kunt roepen, dit omdat een petit angel het altijd zal onthouden dat jij de gene was die het op zijn gemak stelde. Dit gezegd te hebben mompelde Miss Summer een spreuk binnenmonds zodat Aressuka het nog niet zou horen, maar er wel een petit angel op haar af kwam, en ze deze weer vrij kon laten. Ze opende een raam, en liet de ene die op haar af kwam er uit. Daarna sloot ze het raam, aangezien er nog een petit angel rondvloog en dit het lesmateriaal was voor Aressuka. Nu was het aan Aressuka of ze goed genoeg had geleerd om dit beestje op zijn gemak te stellen. Ondertussen observeerde Miss Summer Aressuka aandachtig. Wat had een Light Magican bedacht op het probleem dat er geen tornado uit haar handen getoverd kon worden? Je mag beginnen als jij er klaar voor bent!

Nadat ze de grote zaal inkwam gaf ze haar ogen even goed de kost. Maar om te zien wat ze wilde zien is nogal een uitdaging. Holy Light, die engeltjes zijn bloedsnel. Aressuka kan alleen maar bidden en hopen dat hetgene waar ze de laatste dagen voor heeft geoefend werkelijk werkt. Het zal niet de eerste keer zijn dat ze faalt in een les. Een zuur lachje kwam op haar gezicht terwijl ze aan de les watermagie dacht. Hoewel, dat is uiteindelijk wel goed gekomen. Jup, ze moet gewoon wat vertrouwen in haarzelf hebben. Ze keek wel even sipjes toen Aressuka hoorde dat haar medeleerling niet was gekomen. Ze had graag nieuwe mensen willen leren kennen. Maar ja, je kan niet alles hebben. Tijdens de uitleg knikte Aressuka enkele keren met haar hoofd om aan te geven dat ze de uitleg begrijpt. Ze baalde lichtelijk toen ze zag dat één engeltje werd vrijgelaten. Als ze nou beide in het lokaal waren zou ze misschien een grotere kans gehad hebben. 'Je mag beginnen als je er klaar voor bent!' 'Dank u Miss.' Aressuka knikte even vriendelijk naar Miss Summer. Haar blik was niet meer zo vrolijk als het normaal gesproken is. Nee, dit is het gezicht van iemand die serieus aan het werk gaat. Tijd om te kijken of hetgene wat ze heeft verzonnen werkelijk werkt.

Aressuka kijkt eerst goed naar het licht dat via de ramen de grote zaal binnenkomt. Ze loopt naar de plek met het meeste licht. Ze steekt haar rechterhand op en begint de lichtstralen te verzamelen in haar hand. Vervolgens probeert ze het licht te beïnvloeden. Langzaam maar zeker ontstaan er verschillende kleuren licht. Het is amper te zien, nog erg flauwtjes. Maar het is er wel. Vervolgens beweegt Aressuka met haar vingers. Ze bestuurt de lichtstralen als een poppenspeler. De lichtgekleurde lichtstralen gaan langzaam rondjes draaien. Steeds sneller beweegt Aressuka haar vingers. De lichtstralen worden feller en gaan sneller draaien. Vanaf Aressuka's hand ontstaat een tornado van licht. De zeven kleuren van de regenboog zijn nu duidelijk te onderscheiden. Steeds sneller en sneller beweegt de tornado. Zweet druppelt van Aressuka's gezicht. Een lichttornado als deze maken kost best veel energie. Zeker omdat het een experimentele spreuk is. Kon ze maar zo goed de kleuren aanpassen zoals Miss Cassandra dat kan. Dan zou het haar veel minder moeite kosten. Met een tornado aan kleur, gemaakt van het licht dat ze verzameld heeft, hoopt Aressuka te slagen voor haar opdracht. Jammer genoeg kan ze het zelf amper zien nu haar zich word belemmert door het zweet op haar gezicht. Het afvegen met haar linkerhand doet ze echter niet. Al haar focus zit nu in haar rechterhand. Als ze daarin de focus kwijtraakt zal de lichttornado direct verdwijnen.

(Ik weet niet of je mag bepalen dat de angel op de leerling afkomt, dus ik laat dat wel aan jou over ^^)

De leerlinge, Aressuka, verraste Miss Summer meteen. De Light Magican boog het licht dat door de ramen viel zo af, dat ze verschillende kleuren kreeg. Summer merkte nog wel wat foutjes op, maar wie was zij om over andermans lichtstuurkunsten te bepalen? Zelf was ze een Grenaan, en kon waarschijnlijk de plantjes uit de vochtplekken uit het plafond gebruiken, verder zou zij de omgeving niet kunnen gebruiken. Summer maakte een kleine aantekening over de methode van de leerling, maar tot haar verbazing was dit niet het enige wat de leerlinge deed. De leerlinge ging vol concentratie verder en boog de stralen af naar een vorm die veel weg had van een tornado. er zat alleen een klein probleempje in. Het engeltje had meteen door dat het voor de gek gehouden werd, aangezien het meisje vol zweet niet had gezien dat de stralen tegen het beestje weerkaatsten. Het was een kleine fout, maar zeker niet groot genoeg om punten af te trekken, Summer zou haar helpen, ze was niet voor niet lerares. Snel pakte ze een kleine camera uit haar tas, die ze bij zich had om het vast te leggen om dan de foto's te kunnen bespreken en de leerling de fout te kunnen laten zien. Toen ze een foto had genomen nam ze weer het woord. Dat was zeker geen foute lichtstuurkunst. Je mag even stoppen, dan kunnen we je methode evalueren. Toen het meisje gestopt was, ging Summer verder. Ze pakte de foto die ze zo snel genomen had, en liet hem aan het meisje zien, er op was te zien dat de lichtstralen begonnen als een perfecte tornado, maar eindigde in een licht show, zag er niet verkeerd uit, maar het was niet helemaal het meisje d'r bedoeling. Je idee is niet verkeerd, helemaal niet verkeerd. Je had me verrast met je licht stuurkunsten! Het enige probleempje zit hem hier in, kijk het licht weerkaatst tegen de Engel aan. Ik wil je vragen het nog een keer te proberen, maar er dit keer de bedoeling in te gooien het diertje te omhullen met je tornado, dan weet ik zeker dat het goed komt! Miss summer veranderde weer in haar observatie methode om de nieuwe poging van de leerlinge te observeren, het meisje was er echt bijna, het zou nu niet veel langer duren voor het meisje de spreuk kon leren.

Het zweet zit bij Aressuka op haar voorhoofd. Deze methode van lichtsturen had ze enkele dagen geleden verzonnen en is nog het verre van perfect. Ze heeft ook eerlijk gezegd geen idee of deze truc later nog van pas zou kunnen komen. Het lijkt in haar ogen op een lichtshow. Eentje die leuk is om naar te kijken, maar verder geen enkele waarde heeft. En het kost haar zoveel moeite. Zal het eigenlijk wel werken? Toen Aressuka hoorde dat ze even kan stoppen haalde ze zuchtend haar hand weer naar beneden. Het licht verspreid zich direct door de zaal. Niets dat nog verraad van een lichtshow die enkele seconden geleden er nog was. Het zweet uit haar ogen vegend kijkt ze met Miss Summer mee naar de foto die ze net gemaakt had. Het is zoals de leerkracht al zei te zien op de foto, het licht weerkaatste tegen de engel aan. 'Oké, ik snap het.' Even vormt Aressuka met haar hand en vuist. Haar vingerkootjes tintelen een beetje. Ze zal het nu goed moeten doen, haar hand zal het niet lang meer volhouden.

Opnieuw staat Aressuka klaar en verzameld het binnenvallende licht. Dit keer vormt ze al wat sneller haar lichttornado. Het zweet zit weer op haar voorhoofd. Ze knippert flink om te voorkomen dat het zweet in haar ogen komt. Met moeite weet ze de kleine engel te omhullen met de lichttornado, zonder het beestje te raken. Langzaam maar zeker vliegt het beestje naar beneden, richting Aressuka's hand. Haar vingers beginnen pijn te doen. Maar ze mag het echter nu niet opgeven. Ze. Moet. Doorgaan. Als ze ineens wat op haar hand voelt stopt Aressuka van schrik abrupt met haar lichtsturing. Met een vermoeide blik kijkt ze naar het kleine wezentje dat op haar hand staat. Met een kleine glimlach kijkt ze naar het engeltje. Het is haar toch gelukt.

(Als het niet goed is pas ik het wel aan ^^)

De leerlinge zat vol goede moed, en na de korte uitleg begon ze opnieuw. De engel moest geheel omgeven worden met licht, dit was omdat het anders nog steeds niet het idee had in zijn eigen omgeving te zitten. Okee de engel had dan een klein plaatje van zijn omgeving, maar zat er nog niet echt in. Nu had de leerlinge het ook door en vuurde de lichtshow dit keer gecontroleerd af. Grappig om te zien dat door een les Verzorging van Fabeldieren ook meteen haar licht stuurkunsten verbeterde. Dat was toch wat je al leraar het graagst zag. Dit maal lukte het de leerlinge wel, en het engeltje vloog rustig naar de hand van de leerlinge. Rustig ging het zitten, en zodra het zat stopte de leerlinge met sturen. Je kon goed zien dat het aardig wat energie had gekost. Maar dat mocht ook, dit liet wel weer zien dat de leerlinge gemotiveerd was voor de les. Nu moest ze het praktijk gedeelte nog afmaken. Om nu het praktische gedeelte af te maken, hoef je alleen nog maar het stukje perkament van zijn nek af te halen en het voor te lezen aan me, dan gaan we nog even aan de lichte spreuk werken. Niet getreurd, deze spreuk is alleen om het engeltje te roepen, zodat je de volgende keer niet zoveel energie nodig hebt! Miss Summer grinnikte even, en keek daarna de leerlinge aan. Hij doet je niks meer, pak hem maar rustig.

Stukje perkament: