Fear.

Deshas zat middenin zijn geheime kamer. Zijn handen waren geboden op zijn rug. Zijn Victoriaanse zwarte overhemd lag ergens gescheurd en aan flarden op de grond. Deshas hijgde zwaar en trilde licht. Hij was verder niet alleen. Een donker gestaltestond voor hem. In het weinige licht van de kaarsen was het niet te zien wie of wat het was. ''Je bent te laat met je schuld aflossing Deshas'' zei de monsterlijke stem die bij de gestalte hoorde. Deshas keek de gestalte voor hem aan en voor het eerst in zijn leven was er angst te zien in zijn ogen. ''Wat wil je dan?'' vroeg hij haast wanhopig. ''Bloed, waar denk je anders waar ik van moet leven in dat armzalige lichaam van jou'' snauwde de stem Deshas toe. ''Goed je kan dat bloed krijgen....'' begon Deshas maar werd ruw onderbroken. ''Dat van jou hoef ik niet. Dat is waardeloos geworden sinds je mijn krachten verkreeg. Ik wil puur en zuiver bloed. Je tijd raakt op Deshas'' gromde de monsterlijke stem tegen hem. ''Geef me gewoon iets meer tijd'' probeerde Deshas en boog eerbiedig zijn hoofd. De gestalte snoof even kort. ''Je krijgt twee dagen. Zo niet, dan zul je een grotere prijs moeten betalen.'' Met die woorden dook de gestalte weer in Deshas' lichaam. Deshas slaakte een pijnlijke kreet. Het touw om zijn polsen verdween en Deshas steunde op de vloeer mert zijn handen. Hij probeerde zijn angst weg te slikken. Een van zijn dienaren kwam naar hem toe. Het was een meisje met vuurrood haar en zwarte ogen. Ze droeg een zware rok met een rood met zwart korset eroverheen. Deshas keek haar even aan. ''Haal Savador voor me'' zei hij zacht tegen haar. Ze knikte en liep weg. ''En haal direct een shirt voor me'' riep Deshas haar na. Nog een beetje natrillend ging hij op zijn knieen zitten.

Alsof zijn leven ervan afhing had Savador zich direct uit de voeten gemaakt toen hij in zijn slaap gestoord werd door een meisje en zij hem vertelde dat ze hem van Deshas moest halen. Er moest vast iets aan de hand zijn. Buiten adem kwam hij bij Dorchadas aan en stormde zonder te kloppen naar binnen. Deshas was niet in zijn kamer - de weg naar de geheime kamer in de muur was echter wel open. Zonder enige twijfel gebruikte hij zijn laatste beetje energie om door de lange gang naar de achthoekige kamer te snellen. Savador liet zich hijgend naast Deshas op zijn knieën vallen en legde een hand op zijn ontblote rug. Hij kwam eerst op adem voor hij sprak. 'Wat is er gebeurd?' vroeg hij hees. Hij zag Deshas' overhemd in flarden op de grond en zelf zag Deshas er ook niet gezond uit.

Deshas keek pas op toen hij Savador's stem hoorde. ''Dat is een vrij lang verhaal. Maar die tijd heb ik niet echt om dat te vertellen'' begon hij. Ondertussen kwam het meisje weer bninnen en reikte Deshas een shirt aan. Deshas nam het zwarte shirt over en trok het aan. Een kleine steek van pijn was door hem heen gegaan toen Savador een hand op zijn rug had gelegd en toen hij het shirt had aangedaan. Er zaten allemaal wonden op zijn rug. Kleine welliswaar maar pijnlijke. Deshas streek even al zijn haar naar achteren. Daarna keek hij Savador recht aan. ''Jij kent mijn tweede vorm toch? Zo niet dan laat ik dat ooit nog wel eens zien. Hoe dan ook ik heb die vorm en de macht die daarbij hoort verkregen door een demoon. In ruil dat hij in mijn lichaam mocht leven kreeg ik zijn krachten. Het punt is dat ik hem wel in leven moet houden anders raak ik mijn krachten kwijt. Dit moet ik doen door middel van bloed. Het mijne kan ik hem niet geven. Het is te duister, niet puur genoeg. Hij moet puur en zuiver bloed hebben. Maar ik ben te zwak om het zelf te doen. Hij verzwakt me om hert me moeilijk te maken. Ik heb nog maar twee dagen. Je moet me helpen. Ergens in deze school loopt een meisje, Kori. Zij heeft nog nooit iemand vermoord of opzettelijk verwond. Zij heeft puur en zuiver bloed'' vertelde Deshas. Zijn ogen verrieden nog een klein beetje angst.

Savadors gouden ogen keken Deshas zijdelings ernstig aan. Hij zag er, zo hij er nu bij zat, zwak en hopeloos uit. Maar het was het kleine beetje angst in Deshas' ogen dat hem nog de meeste zorgen baarde. Angst bij Deshas; dat had hij nog nooit eerder mogen aanschouwen. Savadors aandacht was zo uitgegaan daar die schaarse angst, dat hij zichzelf moest forceren om naar zijn uitleg te luisteren. Hij had nooit gedacht dat Deshas' tweede vorm eigenlijk niets meer dan een contractsverbond was. Zelfs Legendarische Magicans konden dan toch niet altijd de machtigste zijn. Savador richtte zich op toen Kori's naam viel. Hij kende haar wel als één van de studentes hier. 'En waar is dat kind?' vroeg hij op een geërgerde toon. Niet omdat hij juist aangewezen werd om deze taak uit te voeren, maar omdat Deshas' angst en serieuze houding haast aanstekelijk waren.

Deshas had zich inmiddels van zijn angst een beetje herstelt. Het was vrijwel compleet verdwenen, alsof het er nooit was geweest. Zijn angst echter had plaatsgemaakt voor woede. Hij was ongelofelijk opgejaagd. ''Hoe moet ik dat weten'' viel hij tegen Savador uit. Deshas zuchtte even en kalmeerde zichzelf. Hij trok een kom naar zich toe en vulde dat met zwart kleurig water. ''Laat Kori zien'' beval hij zacht. Het water rimpelde en toonde het Puffoonse meisje. ''Kenelijk is ze op haar etage'' zei Deshas tegen Savador.

Savador was wat geschrokken van Deshas' plotselinge uitval, maar hij had hem direct daarna boos fronsend aangestaard. Over Deshas' schouder keek hij mee hoe hij een kom naar zich toe trok, het vulde met water en het beval Kori te laten zien. Zijn geheugen werd opgefrist zodra hij de gestalte van het meisje in het wateroppervlakte zag. Het was immers een tijd geleden dat hij haar voor het laatst had gezien. Savador stond op toen Deshas meldde dat ze op haar etage was. 'Dan ga ik daar nu heen. Jij blijft hier en maak dat beest niet nog kwader dan het al is. Dit is zo opgelost,' zei hij vastberaden terwijl hij al aanstalten maakte om de geheime kamer te verlaten.

Deshas knikte even kort. Hij staarde een beetje dood naar de grond. ''Sorry voor die uitval. Ik ben mezelf gewoon even niet'' mompelde hij haast onverstaanbaar. Deshas was niet echt iemand die graag zijn excuses aanbood maar hij was onnodig tegen Savador uit gevallen en kon dat gewoon niet maken tegenover hem. Niet nadat hij zelfs bereid was om hem te helpen. Deshas probeerde op te staan maar moest zijn steun bij de muur terug vinden. Doordat die demoon in en uit hem was gegaan had Deshas dat veel energie gekost. Hij zakte tegen de muur naar beneden en bleef daar even zitten.

In de deuropening keek Savador nog even over zijn schouder achterom naar Deshas. Hij moest zijn best doen om zijn gemompel te kunnen verstaan. 'Kan gebeuren,' vergaf hij hem uiteindelijk. 'Doe geen onnodige dingen in de tussentijd, Deshas,' voegde Savador er waarschuwend aan toe toen hij zag dat Deshas probeerde op te staan, maar weer tegen de muur naar beneden zakte. 'Ik ben zo terug.' Na die woorden gezegd te hebben, maakte Savador zich snel uit de voeten om op weg te gaan naar de etage van Puffoon.

(Tja ik denk ik ga hier maar verder want bij dat andere topic was ik kennelijk al door Savador meegeduwd xD)

Kori had zich verzet. Ze had geprobeerd te vluchten, ze had gehoopt dat Mitsu het zou lukken haar te bevrijden maar niets had geholpen. Haar angst was nu omgezet in woede. Wat had ze nou fout gedaan? Ze had het recht om dat te weten. Maar haar woede was weer weggevloeid toen ze aankwamen bij Dorchadas. Ze bleef als verstijfd voor de deur staan. Als ze ergens geen voet naar binnen wou zetten dan was het wel deze kamer. De onheilspellende sfeer kwam haar nu al tegemoet en ze was nog niet eens binnen. ''Master, waarom moest ik hiermee naartoe?'' vroeg Kori zacht en met een geknepen stem.

(Is goed ^^)

Savador hield even stil voor Dorchadas toen hij merkte dat Kori geen stap meer verzette. Hij kon haar haast horen denken over de mogelijke ideeën die haar te wachten stonden. Maar Savador kneep genadeloos in Kori's nekspieren en duwde haar naar binnen. 'Dat kom je zo wel te weten,' reageerde hij bot op haar vraag. In plaats van dat hij haar eenmaal binnengekomen in de kamer losliet, nam hij haar mee door een verborgen doorgang in de muur naar een andere geheime kamer. Zogezegd een kamer in een kamer. In de deuropening keek Savador even zwijgend op Deshas neer en hoopte maar dat het beest in hem zich uit ongeduld in de tussentijd geen tweede keer had laten zien. 'Hier is je prooi.' Hij duwde Kori de achthoekige kamer in, richting Deshas, en bleef dicht bij de deur staan om het bloedbad dat hij verwachtte niet mis te lopen.

Deshas zat nog steeds tegen de muur aan. Hij probeerde zoveel mogelijk van zijn restende energie te besparen. Hij keek tussen zijnn zwarte lokken door toen hij Savador's stem hoorde. Deshas onderdrukte een kleine kreun van pijn toen de demoon binnen in hem opnieuw naar buiten wou. Dwars door zijn huid verscheen het beest en zorgde ervoor dat Deshas veel moeite kreeg met ademhalen. Hij hapte naar lucht terwijl de demoon zich van hem los maakte. Uiteindelijk was het hele beest uit hem. Deshas zag bleker dan anders. Onder zijn ogen hadden zich donkere kringen gevormd alsof hij al in geen weken een goede nachtrust gehad had. Hij haalde lichtjes en oppervlakkig adem. Toen Deshas opkeek waren zijn irissen spierwit met een doorzichtige waas eroverheen en een zwarte rand om de iris. De demoon zelf zag eruit als Deshas' tweede vorm maar dan nog iets menselijker. De donkere ogen van de demoon keken Kori even keurend aan. Hij breep haar beet bij haar pols en maakte een snee in haar handpalm. Hij proefde een beetje van het roodkleurige bloed. Daarna streek de demoon ruw Kori's haren uit haar hals zodat hij rode striemen in haar nek achterliet en zette zijn tanden in haar nek. Een straaltje bloed liep langs Kori's nek en maakte rode, donkere vlekken op de vloer.

Kori viel bijna toen Master Savador haar ruw naar binnen duwde. De angst was in haar ogen duidelijk af te lezen. Ze schrok toen ze Deshas zag zitten. Maar vooral de woorden die Master Savador had gezegd hadden haar veel angst aangejaagd. Ze keek naar de deur waardoor ze naar binnen was gekomen maar Master Savador versperde de weg. Nergens hierbinnen was een raam. Kori voelde zich in de val gezet. Waar bleef mitsu om haar te helpen? Ze deinsde nog verder achteruit toen er een of ander beest uit Deshas kwam. Als versteend bleef ze staan toen hij op haar afkwam. Zelfs haar stem was zo goed als bevroren. Toen de demoon haar pols beetgreep kon ze niets uitbrengen. Ze gilde echter wel toen ze de scherpe tanden van het beest in haar nek voelde. Kori voelde iets warms en kleverigs langs haar nek lopen. Een klein stemmetje in haar achterhoofd zei dat het bloed moest zijn. Naarmate het beest meer en meer bloed van haar dronk voelde Kori zich steeds zwakker en slapper worden tot ze zelfs door haar benen zakte.

Savador had opgemerkt dat Deshas er nog ongezonder uitzag dan voor hij deze kamer had verlaten. Het was eigenlijk ook niet meer dan logisch. Voor de demoon was Deshas niets meer dan een container, zijn leefplaats. Hij keek zwijgend toe hoe het monsterlijke wezen zich van Deshas losmaakte en Kori's bloed allereerst keurde voor hij toesloeg in haar hals. Savador grijnsde licht toen Kori's snerpende gegil zijn trommelvliezen pijnigden en hij haar verse bloed op de grond zag druppen. Ondanks alle problemen en oponthoud was dit toch een goede beloning voor het uitvoeren van zijn opdrachten, vond hij zelf. Savador keek van de demoon naar Deshas en weer terug en vroeg zich af of de demoon al Kori's bloed nodig had. Als dat het geval was bestond er een kans dat ze het niet zou overleven door bloedverlies.

Ookal had Mitsu geen toestemming om hier te komen en was voor hem te veel dat Kori meegenomen werd. Hij liep door de gangen en stond stil voor de deur van de kamer van Deshas. Hij gromde licht. Hij maakte een zegel en keek naar de deur. Langzaam ging het van slot en vloog de deur open. Ineens versteende hij. Wat hij zag was voor hem nog erger dan het virus dat hij had meegemaakt. Hij beet zijn kaken op elkaar en keek strak naar Deshas. Hij voelde een traan over zijn wangen lopen maar deze was meer van angst dan verdriet. Hij wilde Kori alles behalve kwijt. Zelf liet hij een blad door de toren gaan die mogelijke andere magicians zou kunnen bereiken. Hij kon dit zelf nooit alleen af. Hij keek strak naar Kori maar niet met woede. Hij was kwaad op Savador, Deshas en...zichzelf. Hij keek strak naar Deshas. Maar een stap vooruit zetten kon hij niet. Hij leek vastgenageld.

''Ze hoeft niet dood hoor'' zei Deshas met een schorre stem tegen de demoon toen hij zag dat Kori al door haar benen heen zakte. De demoon gromde zacht maar liet Kori daarna met tegenzin los. Wat dat betrefd luisterde hij toch nog naar Deshas. Maar dat kwam meer omdat hij Deshas nodig had, evenals dat Deshas de demoon nodig had. Niet zozeer voor macht, dat was een extraatje. Hij had hem inmiddels ook nog om in leven te blijven. De demoon stond voor Deshas stil en tilde even zijn kin omhoog zodat Deshas gedwongen was zijn 'wederhelft' aan te kijken. ''Volgende keer zal ik minder genadig zijn'' gromde de demoon dreigend. Daarna verdween hij weer met veel pijnlijke kreten en gevloek van Deshas terug in Deshas' lichaam. Direct zag Deshas er een stuk gezonder uit. Zijn energie keerde langzaam terug. Het enige wat nog niet normaal was waren zijn spierwitte irissen. Deshas steunde tegen de muur terwijl hij zichzelf overeind hielp.

Kori hoorde Deshas stem ergens in de verte iets zeggen maar kon niet verstaan wat. Het volgende wat ze voelde was dat ze werd losgelaten en als een levenloze lappe pop op de grond viel. Ze was op sterven na dood. Als Deshas die demoon niet tegen had gehouden had hij Kori compleet leeggedronken. Kori haalde heel zwak adem. Wat zich er verder om haar heen afspeelde wist ze niet. Het enige wat ze voelde was het pijnlijke kloppen in haar nek waar de demoon zijn tanden in had gezet.

Ook Savador voelde iets van teleurstelling toen Deshas de demoon aanspoorde om ermee te stoppen. Hij zag dat de demoon weer terug in Deshas' lichaam kroop en slaakte een zachte, opgeluchte zucht. Dat was ook weer voorbij. Zijn blik ging naar Kori's slappe lichaam op de grond. In tegenstelling tot Deshas was het Kori die er nu ongezond uitzag. Toch had het hem weinig gedaan als ze per ongeluk teveel bloed verloor en stierf. 'En wat doen we nu met dat kind? Afmaken? Bewaren?' Hij sprak over Kori alsof ze niets meer dan enkel een bloedvoorraad van weinige waarde voor de demoon die in Deshas huisde was. Savador voelde plotseling een andere aanwezigheid en draaide zich met een ruk om. Zijn gouden ogen knepen zich tot spleetjes toen hij Mitsu zag staan. 'Ik dacht dat ik jou op je etage gelaten had, waar je thuishoort. In ieder geval ben je te laat,' zei hij op een spottende toon.

Mitsu keek strak naar Kori die nu haast levenloos op de grond lag. Het zwakke ademhalen verraadde dat ze nog leefde. Mitsu keek strak naar Kori. Hij liep naar haar toe en legde zijn hand op haar nek. Zijn ogen verwijdde zich. Haar hart klopte ook al minder snel. Hij vloekte even. Hij keek nijdig naar Deshas. Hij wilde hem aanvallen, vermoorden en op zijn graf dansen maar hij wist dat dat niet zou gaan gebeuren. Mitsu pakte Kori op en slikte even. Ze voelde zelfs lichter aan. Hij keek naar Savador en liep richting de deur. Nog voor hij vertrok trapte hij ruw tegen de rug van Savador en rende toen de kamer uit met Kori op zijn rug. Hij moest haar redden. Maar hoe?

Deshas wankelde nu niet meer. Hij kon gelukkig gewoon staan nu. Hij zag de nijdige blik van Mitsu en snoof even sarcastisch. ''Wat wil je doen jochie? Me aanvallen? Wil je me doden?'' vroeg Deshas spottend aan hem. Hij spreidde zijn armen. ''Nou, hier sta ik, knul!'' schreeuwde hij naar Mitsu. Hij liet zijn armen vallen alsof ze van lood waren toen Mitsu de kamer uit rende met Kori. ''Zwakkeling'' mompelde hij zacht. Hij keek even naar Savador. ''Dank je'' zei hij kalm. Hij besefte heus wel dat zonder Savador, hij een groot probleem had gehad.

Savador hield Mitsu met een argwanende blik in het oog en zag hoe hij Kori opraapte. De manier hoe de jongen keek verraadde dat hij Deshas alles behalve levend wilde. Hij slaakte een geërgerde zucht toen Mitsu op het punt stond om met Kori in zijn armen te vluchten. Nu was er niets meer te merken van de 'held' die hem op de etage van de Air Magicans probeerde tegen te houden. Savador stootte een korte kreet uit toen hij plotseling in zijn rug getrapt werd en liet zich op zijn knieën zakken, terwijl hij met een pijnlijk gezicht over zijn ruggengraat wreef. 'Rotjong! Vlucht maar snel weg, angsthaas!' riep hij hem woedend na. Hij kwam weer langzaam overeind en keek Deshas aan toen hij zijn woorden hoorde. 'Het was niets,' antwoordde Savador nuchter. Op de problemen die Mitsu hem had veroorzaakt na, was het ook niets geweest. In ruil had hij er een amuserend schouwspel voor teruggekregen.

Deshas sloot even zijn ogen en legde twee vingers op zijn slaap. Waarom had hij zo'n vervloekte hoofdpijn? Hij keek naar zijn weerspiegeling in een van de kaarsenhouders. Hij zag zijn eigen witte irissen met de vage doorzichtige waas eroverheen. Het was erg lang geleden dat hij op die manier naar zichzelf had gekeken. Het waren zijn echte ogen. Toen Deshas nog geen demoon in zich had gehad was hij geboren met deze ogen. De spierwitte irissen waren een kenmerk in zijn familie geweest. Pas toen Deshas zich had versmolten met de demoon waren zijn ogen donker gekleurd. Nu Deshas zichzelf daar weer aan herinnerde kwam er opeens een andere gedachte in hem op. Iets dat hij moest onthouden. Hij keek naar Savador. ''Ik moet binnenkort even weg. Ik moet naar Cassia toe. Er is daar iets dat ik moet halen. Iets voor jou'' zei hij een beetje afwezig.

Savador streek de haren voor zijn ogen weg die door de trap in zijn gezicht waren gaan hangen en keek Deshas zijdelings met een licht opgetrokken wenkbrauw aan. 'Cassia?' beaamde hij met afgunst. 'Wat heb je op die verachtelijke planeet te zoeken?' Savador was benieuwd wat Deshas dan zoal voor hem moest gaan halen, al zou hij zelf nooit een stap op die planeet willen zetten. Het was daar één grote plensboel, met overal waar je keek water en overal smerige waterratten.

Deshas keek even afwezig voor zich uit en leek wel uit een soort trance te ontwaken toen hij Savador's vraag hoorde. ''Ik wil je iets speciaals en bijzonder moeilijks leren. Maar het boek dat ik erbij nodig hebt ligt in een grot op Cassia'' legde hij uit. Hij had er een tijdje over getwijfeld of hij Savador nu al over kineses zou leren. Deshas dacht dat hij er wel klaar voor was. Dat boek moest hij toch hier hebben al zag hij wel op tegen zijn reis naar Cassia. De grot waar hij wezen moest was een ijsgrot hoog gelegen in de bergen.

Er verscheen een tevreden glimlach op Savadors gezicht. Iets nieuws leren, daar had hij vrijwel alles voor over. Alles wat hem hielp om Norwood in enige opzicht naar zijn smaak nog meer te overtreffen dan dat hij nu al deed. 'Helpt het me welliswaar met mijn training?' vroeg hij met een neutrale stem om zijn enthousiasme te verbergen. Savador hoopte dat Deshas niet te lang wegbleef. De macht en nieuwe spreukenkennis werd na een tijd te 'oud'. Niet goed genoeg om dezelfde spreuken te blijven gebruiken. Dat was bij lange na nog niet genoeg. Hij moest meer hebben en meer weten.

''Uiteraard. Wat ik je ga leren is van groot essenstieel belang voor je basis. Veel spreuken zijn namelijk op de vier spreuken die ik je ga leren gebaseerd. Als je die vier eenmaal goed onder de knie hebt kun je talloze variaties erop verzinnen'' vertelde Deshas kalm. Hij zweeg even maar keek Savador daarna opnieuw aan. ''Ik durf het bijna niet te vragen want ik weet dat water nou niet bepaald je favoriete element is maar zou je anders mee willen?'' vroeg hij rustig. Hij wachtte kalm Savador's reactie af.

PROFILE MAGICIAN

» >>The only thing to fear is the fear itself, right?
» Don't fear me....fear the other guy...
» When fear prevails..
» Fear me...if you dare || Closed
» The Fear of the Unseen [open]

Fear.

Fear.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen