een oude bekende

Deshas zag Savador's giftige blik maar zei niets. Savador moest inmiddels toch wel weten dat Deshas hem gewoon altijd een beetje treiterde. Hij keek naar Mizore toen hij haar vraag hoorde. ''Nou dat was eerder een ongeluk dan opzet. Net als veel andere Shadranen hou ik van macht zie je, en wel zo veel mogelijk. Nu had ik een manier gevonden om de vijf andere legendarische magicans, ik tel Aiden niet mee want dat is een bondgenoot, in een soort stenen gevangenis op te sluiten zodat ik en Aiden de enige waren met de grootste macht. Het lukte me aardig totdat ik tegen Ferost moest strijden. Hij was sterker dan ik had verwacht omdat hij dit al aan had zien komen. Hij kreeg Aiden ook in zo'n stenen gevangenis. En in zijn laatste minuut net voordat hij compleet opgesloten was lukte het hem dezelfde vervloeking over mij uit te spreken waardoor ik ook in mijn eigen val belandde. In die stenen gevangenis staat de tijd stil. Het heeft sommige van ons behoorlijk gek gemaakt. Toen we weer vrij kwamen waren er dus driehonderd jaar verstreken'' vertelde Deshas.

Mizore luisterde aandachtig naar het verhaal van Deshas, ookal zag ze er zo niet uit. 'Maar waarom teld die Aiden niet mee, alleen omdat het een bondgenoot is?' dat was het enigste stukje wat ze niet goed begreep. 'Maar savador, we zijn een beetje van ons onderwerp afgedwaald. Welke dieren mogen hier op star shine academy of makkelijker gezecht welke niet.' Ze keek hem met een strakke blik aan.

Savador sloeg kalm zijn armen over elkaar en luisterde zwijgend mee naar het gesprek tussen Mizore en Deshas. Zijn mondhoeken krulden om tot een brede glimlach. 'Zo gek dat je mij ook een hoop macht hebt gegeven,' zei hij op een tevreden toon op Deshas' woorden. Hij wierp hem een vriendschappelijke blik toe. De prijs er voor terugbetalen, wat ze lang geleden al hadden afgesproken, was er nog niet van gekomen. Ergens hoopte Savador met al zijn valse Shadraanse aard dat Deshas het vergeten was. Iets teruggeven voor de macht waar hij al zo lang naar snakte was eigenlijk al teveel gevraagd. Savadors slangachtige ogen gingen even naar Mizore toen hij haar vraag hoorde. 'Wat mij betreft mag jij alles nemen, nicht. Zolang het dier maar tussen de wanden van het schoolgebouw past en het kan gehoorzamen,' antwoordde hij met een zwakke grijns.

''Juist omdat Aiden een bondgenoot is. Dus hem zou ik nooit opsluiten. Die andere vijf dus wel. Daarom telde ik Aiden niet mee'' legde Deshas uit aan Mizore. Hij keek naar Savador toen hij diens woorden hoorde en haalde even zijn scouders op. ''Hey, ik had een opvolger en een nieuwe bondgenoot nodig en jij de baan als schoolhoofd. Eerlijke ruil leek me'' grijnsde hij. Echter was Deshas nog lang niet vergeten wat Savador met hem had afgesproken. Hij had alleen nog geen rede gehad om die afspraqak boven tafel te halen. Deshas blik ging weer naar Mizore. ''Als je een water of ijswezen wilt kan ik je aanraden met Celebrian te gaan praten. Die weet precies welk soort beesten je makkelijk kunt houden en waar je ze precies kunt vinden'' zei hij tegen haar.

Mizore keek naar Deshas. Toen hij uitgepraat was keek ze hem een beetje vragend aan. 'Celebrain?' vroeg ze daarom ook vragend. Nu ze 50 jaar verder was was ze nog een beetje verward omdat iedereen die ze vroeger kende dood waren nu, behalve Savador. 'Ik zou ook zelf een ijsmonster kunnen creeren of is dat niet mogelijk en als Savador dat niet te gevaarlijk vind.' Ze keek Savador een beetje plagerig aan.

Savadors gezicht betrok even toen Celebrians naam viel. 'Doodeng mens,' uitte hij zijn mening nors. 'En bloedirritant.' Hij herinnerde zich zijn laatste ontmoeting met Celebrian nog wel. Daar was niet veel vriendelijkheid van gekomen. Bovenal wilde hij niet toegeven dat Mizore best eens langs haar kon gaan voor advies. Celebrian was en bleef immers Vrouwe van het Water, hoezeer hij het ook haatte. Savador wierp Mizore even een geniepige blik toe toen hij haar plagende woorden hoorde, maar het was niet echt gemeend. 'Zolang je je monster maar niet laat smelten vind ik het goed,' zei hij met een kleine glimlach.

''Celebrian is de Vrouwe van het Water. Als er iemand veel over water en ijs magie of de wezens die erbij horen dan is zij het zeker weten'' vertelde Deshas kalm aan Mizore. Hij keek even naar Savador toen hij zijn woorden hoorde en lachte even. ''Oke daar geef ik je gelijk in. Cel kan best doodeng zijn en bloedirritant maar als je eenmaal weet hoe je met haar moet omgaan valt ze reuze mee'' grijnsde hij tegen Savador. Hij was inmiddels een beetje uitgelachen maar begreep wel waarom Savador een hekel aan haar had. Ze had nou eenmaal water magie. Savador zou haar nooit mogen dat wist Deshas zeker.

Mizore had Celebrain nog nooit ontmoet maar zoals ze het nu van Deshas en Savador hoorde had ze er nu al niet echt veel zin in om er heen te gaan. 'Savador ik zou geen water bij je laten smelten dat jij je best, ik weet wat er gebeurt is en ik snap je angst.' nadat ze dit gezecht dat keek ze even naar Savador omdat ze niet wist of Deshas dit al wist. attans de reden dan. In haar gedachte waren de woeden voor haar vader weer opgekomen. Ze heeft zelf nooit echt het dode lichaam van haar vader gezien. Als hij nu nog geleefd zou hebben, wat waarschijnlijk nog niet zou zijn gebeurt, in plaats van vermoord zou worden, had ze nog het idee dat hij elk moment weer voor haar neus kon staan. Die gedachte hielpen haar nu niet echt om weer te kalmeren. Ze balde even haar vuisten van woede.

Savador trok lichtelijk een wenkbrauw op toen Deshas om zijn woorden lachte. Het was niet de bedoeling geweest het enigzins sarcastisch te laten klinken; ieder woord had hij er van gemeend. Voor hem was Celebrian ook doodeng en bloedirritant. 'Dan hoop ik dat ik dat nooit leer. Stel je voor zeg: ik en omgaan met een waterrat, al is het een Legendarische,' reageerde hij nors op Deshas. Savador richtte zijn blik glimlachend op Mizore bij het horen van haar woorden. Ze was één van de weinige die zijn vreselijke angst voor water begreep. 'Daar ben ik je dankbaar voor,' meende hij eerlijk.

Mizore moest even lachen omdat Savador iets aadigs zei wat hij ook nog echt meende ook. Het was heel lang geleden voor haar toen hij dat nog deed. 'Ik zoek wel eerst in de bieb een boek op om te kijken voor een watermonster als huisdier. Dan kijk ik wel verder of ik hulp of zo nodig heb.' Ze keek even naar Deshas. 'Is hier eigenlijk veel te doen op deze school? Zo ziet het er namelijk niet echt uit.' Ze keek even van Deshas naar Savador.

''Tja, dit blijft wel een school. Veel zal er wel niet te doen zijn behalve leren. Maar problemen zul je er denk ik altijd tegen komen. Als ik ze niet maak dan iemand anders wel'' zei Deshas kalm en keek even kort naar Savador. Het zou niet de eerste keer zijn dat de halve school vernietigd zou worden door toedoen van een leerling of legendarische magican. Enkel de leraren deden daar bijna nooit aan mee. Hoewel leraren onder elkaar toch ook voor flinke verwoesting kon zorgen. Deshas, als Heer der Duisternis, vond dat absoluut geen probleem en stemde zelfs voor als het om chaos en paniek ging.

Savador leunde met een brede grijns achterover bij het horen van Deshas' woorden. 'Zonder problemen word het beheren van een school als deze maar saai. Al zou ik nooit mijn positie om die reden afstaan. Madeline moet me wel heel goed kunnen overhalen als ze haar baantje terug zou willen,' zei hij triomfantelijk. Hij lachte even zacht. Saethion kroop over zijn borst naar beneden over zijn bovenbeen en liet een zacht gesis hoorde, alsof hij met zijn baas instemde. Savador pakte het grote dier op en streek met een hand over het slanke slangenlichaam. Hij keek Deshas en Mizore even aan. 'Verder staat hier een hele leuke regel ingesteld. Althans, voor mij. Ik ben bereid ongehoorzame leerlingen terecht te laten komen in de martelkamer. Dat is de meest amusante plaats op deze hele school,' vervolgde hij met een vals glimlachje.

Mizore moest Deshas er wel gelijk in geven dat het nou eenmaal een school was. Toen ze de woorden hoorde van Savador kreeg ook zij een brede grijns op haar gezicht. 'Dat wist ik niet. Daar zit jij zeker wel vaak of niet.' Zei ze met een iets wat plagerige toon. 'Gaat er binnekort nog iets leuks op deze school gebeuren of blijft het maar saai? Teminste als je de martelkamer niet mee teld.' Ze keek weer van Savador naar Deshas en eindigde haar blik bij de ramen die Savador bedekt had zodat er geen licht binnen kwam.

Ineens vloog de deur met een klap open. Ferost stond in de opening en hij zag er razend uit. Zijn zeis stevig in èèn hand geklemd. Het blad glinsterde gevaarlijk. ''Jou moet ik hebben'' zei hij kwaad en richtte zijn zeis op Deshas. ''Hoe durf je het in te breken op mijn kamer en dan ook nog eens wat van me te stelen! Nu ben je echt te ver gegaan Des!'' schreeuwde Ferost naar hem en zijn vrije hand balde zich tot een vuist. Zijn donkergroene ogen spoten vuur. Hij negeerde Savador en het meisje bij hem volkomen en bleef Deshas kwaad aankijken.

Deshas wou net antwoord geven op Mizore toen de deur open vloog. Hij grijnsde even vals toen hij Ferost zag. ''Zocht je dit soms?'' vroeg hij kalm en haalde uit zijn zak aan twee vingers een gouden ketting tevoorschijn. Onderaan bungelde een massief gouden medallion. Deshas stopte de ketting terug in zijn zak en greep direct naar zijn zwaard die hij met een soepele beweging uit de schede trok. ''Nou technisch gezien heb ik niet echt ingebroken Fer, je deur zat niet op slot'' vervolgde hij kil grijnzend. ''Laten we dit netjes houden en dit buiten uitvechten oke'' zei hij daarna en liet tussen zijn schouderbladen twee vleermuisvleugels verschijnen. Deshas stoof Ferost voorbij en keek in de gang naar hem om. ''Kom maar halen dan vlooienbaal'' riep hij naar hem en vloog weg.

Mizore wachte op antwoord van Deshas maar voordat ze die kreek vloog de deur open en kwam ieman razend binne. Ze ging weer in aanvals houding staan. Ze begeek het tafreeltje tussen de man en Deshas af. Ze begon het al wat spandender te vinden, op dit moment dan. Zij en Savador genegeerd werden en Deshas al weer naar buiten vloog ontspande ze zig weer. Ze keek Savador aan. 'Gaan wij mee om te kijken of wil jij hier blijven hangen?' Zei ze met een brede grijns, dat betekende dat ze wilde gaan kijken of hij nou mee in zou stemmen of niet. Ze zag dan ook meteen kunsten van iemand anders en van Deshas.

Savador kroelde Saethion onder zijn onderkaak en siste de slang af en toe wat geruststellende woorden in het Shadraans toe. 'Een kamp,' antwoordde hij even later op Mizore's vraag met iets van afschuw in zijn gouden ogen. 'Al betwijfel ik of dat plezierig gaat worden, met zoveel leerlingen en leraren die me zo vreselijk liefhebben,' voegde hij er sarcastisch aan toe. Hij schrok licht op toen de deur openvloog en een kwade Ferost binnenkwam. Toen Savador zag dat hij het was, probeerde hij zich te ontspannen en onverschillig te blijven. Toch was er een klein beetje angst in zijn ogen te vinden. Een Legendarische Magican op je dak, dat wilde je niet meemaken. Hij amuseerde zich aan het tafereel. Deshas had waarschijnlijk iets van Ferost gestolen. Hij keek toe hoe hij zijn vleermuisvleugels liet verschijnen en uitdagende woorden naar Ferost roepend wegstoof. Savador kon het niet laten te proesten. Hij had het altijd al leuk gevonden mensen die hij niet mocht te observeren die een slechte bui hadden. 'Wil je dat echt?' vroeg hij grijnzend richting Mizore. 'Een gevecht tussen twee Legendarische Magicans is entertainment, maar levensgevaarlijk.'

Ferost staarde naar het medallion dat Deshas uit zijn zak haalde en slikte kort. Hij kon zijn blik er maar met moeite van los rukken. Deshas woorden zorgde ervoor dat er een grom vanuit Ferost' keel kwam. Een wolvengrom. Deshas stoof net iets te snel langs Ferost heen en die keek naar hem om. ''Hier blijven laffaard. Ik ben nog niet klaar met jou!'' schreeuwde Ferost naar hem. Zijn zeis klapte hij in en de stok kromp waarna Ferost die tussen zijn riem stak. Hij rende Deshas achterna en onder het rennen veranderde hij in een grote bruine wolf. Groter dan gemiddelde wolven maar met zijn eigen donkergroene ogen. Zo stoof Ferost achter Deshas aan.

Mizore keek naar de verschijning Ferost die in een wolf veranderde. Haar grijns werd nog breder. Ze keek nu met vol plezier naar Savador. 'Zeker weten. En dat het levensgevaarlijk is, dat is alleen maar leuk.' Na deze woorden gezegd te hebben liep ze naar de deur toe en keek hoe Ferost Deshas achterna zat. 'Kom, En vertel me nu niet dat je het niet wilt.'

Savador zag hoe Mizore naar de deur liep maar zelf bleef hij nog lui op zijn bureau zitten. Pas na een paar enkele minuten slaakte hij een zucht en liep grijnzend op haar af. 'Wat je wilt, nicht. Je moet me alleen wel beloven dat je je vooral niet in het gevecht mengt. Ik heb geen zin om mijn laatste familielid te verliezen waar ik het nog goed mee kan vinden,' zei hij uiteindelijk op een wat strenge toon. Ook de grijns was van zijn gezicht verdwenen. 'Wellicht ken je de kracht niet van een Legendarische Magican, maar ik kan je vertellen dat die dodelijk is,' voegde Savador er aan toe. Daarna keerde de grijns weer terug en liep hij langs Mizore het kantoor uit.

Mizore luisterde naar Savador's woorden. Nadat hij eindelijk opstond en zijn kantoor uit liep ging ze hem achterna. 'Ik was dat ook niet van plan, tenzij jij je er mee gaat bemoeien dan doe ik het ook want voor mij geld hetzelfde.' Haar grijns was ook al weg getrokken. 'Waar zouden ze heen zijn gegaan?' vroeg ze, omdat ze hoopte dat hij dat wel wist en dat zij ook wist waar ze heen moest lopen.

Savador beende stevig door de gangen en liet zijn kantoor steeds verder achter zich. Bij iedere pas deinsde zijn lange haar zwierend mee. Hij merkte dat Mizore hem op de voet volgde, maar was niet van plan zijn tempo voor haar aan te passen. Ergens wilde hij ook niet bij het gevecht zijn enkel voor zijn eigen amusatie, stiekem was hij ook bezorgd om Deshas. Hij wist dondersgoed dat Ferost veel gevordender in de magie was dan hijzelf, maar mocht er iets met Deshas gebeuren waardoor hij makkelijk kon worden afgemaakt, dan zou hij wel voor hem inspringen. In ieder geval proberen hem daar zo snel mogelijk weg te krijgen. Niet voor niets was Deshas als een vriend voor hem. 'Dat doe jij niet!' snauwde Savador boos over zijn schouder naar Mizore. 'Dwaas! Hoe goed getraind je ook mag denken te zijn in je ijsmagie, Legendarische Magicans zijn drie keer zo sterker als jij en ik!' Hij richtte zijn blik weer aangebrand op het gangpad voor hem. 'Ze zijn in ieder geval naar buiten gegaan,' reageerde hij nors op Mizore's laatste vraag.

Mizore merkte dat Savador stevig door liep, het maakte haar niet veel uit, ze kon hem makkelijk bijhouden. Toen hij tegen haar snauwde rolde ze even maar haar ogen. 'Ik ben altijd ouder als jou geweest en ik blijf dat nogsteeds' Ze wachte even voordat ze verder ging. 'Ik weet dat ze sterker zijn al wij samen. Jij bent de enige waar ik vrienden van heb. Ik heb hier nog niemand, ik zorg goed voor me zelf en red me prima maar dat betekend niet dat ik me niet alleen kan voellen en zeker niet omdat jij nog leeft, werk je eigen a-alsjeblieft de dood niet in.' Ze had moeite gehad met het woord alsjeblieft uit te spreken. Ze bleef hem wel op de voet volgen, maar was niet van plan om verder nog iets te zeggen tot dat ze bij het gevecht waren.

PROFILE MAGICIAN

» Oude wonden.
» Oude lettertype
» Oude lettertype?
» Literatuur les: H1 Het oude Puffoon.
» verdwaalt in de oude ruïnes

een oude bekende

een oude bekende

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen