Just like Hansel and Gretel did (Echo)

Een van de enige plekken op school waar het altijd donker was, waren de kerkers, daarom dat Uriah het ook zo'n geweldige plek vond om te zijn. Waarschijnlijk kwam dat door zijn Shadraanse karakter duisternis was nu eenmaal iets dat hij gewoon was en hoeveel problemen het hem ook had gebracht toch hield er ook op een vreemde van en zou niet zonder kunnen leven. Hij was hier eerst gekomen om gewoon even alleen te zijn, want niet veel leerlingen waagden zich hier, maar al snel was hij de weg verloren in het labyrint van ondergrondse gangen en cellen die allemaal op elkaar leken. Astra zijn huisdier was boven gebleven, ze was een vogel en bleef liever in de lucht dan onder de grond. Hij had natuurlijk niet op een situatie als deze gerekend en had haar dus buiten vrij laten rondvliegen en was er zelf op uitgetrokken terwijl haar hulp op dit moment wel erg handig zou zijn. Hij kwam bij de zoveelste splitsing aan. "Links of recht" zei hij stilletjes tegen zichzelf en ademde toen diep in en uit. "Links dan maar" zei hij en sloeg een nieuwe gang in die hem toch wel bekend voorkwam. Wie weet was hij in cirkeltjes aan het lopen. Om zich niet verder uit te hoeven putten zette hij zich neer tegen een van de stenen en speelde met enkele kiezeltjes die op de grond lagen. Maar dat was het, die kiezeltjes daarmee kon hij een spoor leggen en zo zou hij vanzelf wel zien waar hij al geweest was en uiteindelijk moest hij dan toch een uitgang bereiken. Vol nieuwe moed begon hij te wandelen en liet telkens om de zoveel meter een steentje vallen. Het zou waarschijnlijk lang duren, maar hij gaf niet zomaar op en wat kon hij anders doen, wachten en om hulp schreeuwen, zoiets zou hij echt nooit doen.

De kerkers, Echo's toevluchtsoord. En de enige ruimtes waar ze rustig kon oefenen met haar magie. Ze loopt rustig naar de splitsing, waar ze altijd Links gaat natuurlijk. Rechts loopt nog zo'n 600 Meter door en dan ben je ingesloten. Ze sloeg linksaf toen ze steentjes hoorde. Zou er iemand zijn? nee dat kanniet. Niemand kwam zomaar in dit deel. Dit was het donkerste deel, niemand zou zich hier zomaar wagen. Ze liep op haar hoede verder. Een van de zwaarden die ze altijd in haar mouwen had uitgeschoven. Ze zag een gestalte zitten en liep er zacht heen."Handen omhoog en geen onverwachte bewegingen." Ze liep verder tot ze voor het gestalte stond, wat blijkbaar een jongen was. "Naam, Planeet van Afkomst." Geen enkele emotie was te horen in haar stem. "Laat ik me in ieder geval maar voorstellen, Echo, Echo Bakerville. Servant Van Mistress Leech. Old Servant Van de Nightray's." Ze liet haar hand met het zwaard zakken. "Je lijkt in ieder geval niet op een Novaan. Wat ik eerder had verwacht." Ze stak haar hand uit naar de jongen, om hem omhoog te helpen.

Toen hij iemands voetstappen hoorden was het al te laat want slechts enkele seconden later voelde hij het koude metaal van een zwaard of dolk tegen zijn rug en werd hij op de grond geduwd. Hij beredeneerde dat hij nu maar best kon blijven liggen zeker nu hij niet wist wie hem bedreigde pas later kon hij zien of het wel een goed idee was zijn eigen dolk te trekken, of zou die persoon hem dan al vermoord hebben. 'Zou ik vermoord worden' dacht hij, al beredeneerde hij ook dat dat tamelijk onwaarschijnlijk was. Dan zou hij of zij die dolk gewoon recht in zijn rug hebben gestoken, tussen zijn ribben in zijn hart hij kon die plek perfect aanduiden als het moest. Eigenlijk was hij wel verbaasd om te zien dat diegene die hem bedreigd had een klein meisje was, pas toen hij haar manier van spreken hoorde wist hij dit dat wel eens niet de eerste keer kon zijn dat zij iemand met een mes bedreigd had. Hij wou antwoorden op haar vraag maar nog voor hij iets kon zeggen begon ze opnieuw te spreken. "Wel Echo mijn naam is Uriah Pentragon en zoals je al goed hebt opgemerkt ben ik inderdaad geen Novaan, integendeel hun vrolijkheid is iets wat mij voornamelijk irriteert, waarschijnlijk omdat ik van Shadra afkomstig ben. Maar genoeg over mij gepraat van welke planeet bij jij eigenlijk afkomstig en je zei net dat je een servant bent het enige wat ik er mij bij kan voorstellen is een bediende, maar die dragen toch normaal gesproken geen zwaarden op zak.

Het arme kind was terecht bang. Maar wie zou dat nou niet zijn als je ineens een zwaard in je rug kreeg? "Wel Echo mijn naam is Uriah Pentragon en zoals je al goed hebt opgemerkt ben ik inderdaad geen Novaan, integendeel hun vrolijkheid is iets wat mij voornamelijk irriteert, waarschijnlijk omdat ik van Shadra afkomstig ben. Maar genoeg over mij gepraat van welke planeet bij jij eigenlijk afkomstig en je zei net dat je een servant bent het enige wat ik er mij bij kan voorstellen is een bediende, maar die dragen toch normaal gesproken geen zwaarden op zak." een spottend lachje, zonder enige emotie was het enige wat de stilte in de kerkers vulde. "Zo Uriah, Ik ben geboren op de planeet Shadra, daar in tegen is mijn magie Luchtmagie. En Een Bediende, mijn oude Master vroeg me soms om bepaalde dingen te doen, hij zei dat ik bescherming nodig had en daarom de zwaarden." Het zwaard zat met een klik weer in haar mouw. Ze keek onderzoekend naar de jongen, ook al zou je dat niet kunnen zien aan haar gezichtsuitdrukking. "Wat doe jij hier eigenlijk?"

PROFILE MAGICIAN

» Echo Bakerville.
» The morning serves me a servant//Echo
» Les: Spirits Echo [Maryce - Liam - Adrian]
» Adviseur van Heer van het water - Echo Ilian Azgéda

Just like Hansel and Gretel did (Echo)

Just like Hansel and Gretel did (Echo)

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen