Met een zucht klapte Eowyn het boek dat ze aan het lezen was dicht. Ze was hier gekomen om in stilte te kunnen lezen, maar had daar nu toch wel spijt van gekregen. Omdat het winter was, was het redelijk koud en Eowyn begon het gevoel te krijgen dat ze dood zou vriezen als ze nog langen stil bleef zitten. Moeizaam stond ze op en strekte haar benen. Ze had niet zolang stil moeten zitten en in stilte wenste ze dat ze gewoon binnen was gebleven en daar was gaan lezen. Maar nee, zij moest weer zo nodig buiten gaan zitten. Nu moest ze de consequenties ook maar aanvaarden.
Ze borg het boek op een een tas die ze speciaal daarvoor had meegenomen en begon met haar handen diep in haar zakken te lopen. Natuurlijk was ze ook zo slim geweest om handschoenen en een sjaal te vergeten, waardoor ze het nu al helemaal koud had. Toch was ze op dit moment liever buiten dan binnen. Doordat het redelijk koud was, was het grootste deel van de leerlingen binnen gebleven, waardoor de kans groter was dat iemand haar zou storen terwijl ze aan het lezen was en daar had ze totaal geen behoefte aan. Nee, dan vroor ze nog liever halfdood buiten. Eowyn was vastbesloten haar boek dezelfde dag nog uit te lezen en kon dus geen enkele andere afleiding gebruiken. Bovendien wilde ze ook nog wat met haar magie oefenen dus ze was nog druk.
Iedere stap die ze zetten liet het licht bevroren gras onder haar voeten kraken. Haar voetsporen waren duidelijk te zien en het viel Eowyn op dat er verder nog niemand over het gras had gelopen. Niemand was dan ook zo gek om met dit weer naar buiten te gaan, maar daar had ze totaal geen problemen mee. Ze vond de rust af en toe wel fijn. Niemand die haar afleid kon leidden of wat dan ook. Omdat ze niet wist hoelang deze rust nog kon duren, zocht ze de dichtstbijzijnde boom op waar ze tegenaan kon zitten en ging weer verder met lezen.
[Sorry dat hij niet zo heel lang is, moet even weer wennen aan het rpg'en -.- ]