Niet kunnen slapen...

Het was nacht en Norwood was nog steeds wakker. Hij kon niet slapen, hij zat met vele dingen in zijn hoofd. Madeline en trouwen, Hatori en Kale in de oorlog. Het was voor hem allemaal een beetje veel. Hij liep door de geheime tuin en keek rond. Hij had zijn gewoonlijke donkerblauwe lange jas aan en had hem dichtgeknoopt tot bijna zijn keel. Hij liep verder en liep naar de brug. Daar ging hij op de leuning zitten en keek naar de grond. Hij hoorde het beekje zacht kabbelen. Hij hoorde wat krekels en een cicade op de boom ieder hun geluid maken. Hij gleed onrustig van de leuning af en liep verder de brug over. Hij sprong naar de takken van de grote eik. Hij ging daar in een boom zitten en nam een rode appel waar hij een hap van nam. Hij leunde met zijn gezicht naar voren en keek naar beneden. Hij kon hier meestal zijn rust vinden. Maar slaap was nog ver te zoeken. Hij voelde zich niet moe, en de gedachten speelde maar door zijn hoofd.

Vine was zelf ook in de geheime tuin. Ze had een tas bij zich en aan het rinkelen te horen zat die vol glazen potjes. Haar donkerblauwe haar had ze in een los hangende staart over haar schouder gedrapeerd. Rond haar hoofd vlogen kleine wezentjes. Ze leken op mensen met aan hun armen en benen zwemvliezen. Ze hadden wel haar maar dat was marineblauw van kleur. Hun huid was lichtblauw met iets donkerdere vlekken. Hun vleugels zagen er ook uit alsof ze zwemvliezen waren. Ze vlogen rond Vine's hoofd heen en maakte piepgeluiden. Vine hield even stil en keek een van de wezentjes aan. ''Waarom nou precies hier?'' vroeg ze nieuwschierig. Het wezentje riep iets op haar pieptoon tegen Vine en die zuchtte. ''Oke dan, rustig maar'' grinnikte ze. Ze knielde bij het beekje neer en vulde de glazen potjes met het water. Zodra ze daar klaar mee was vlogen de wezentjes naar het potje en ging er ontspannen in zitten. Ineens hoorde ze geritsel in de boom boven. Vine keek even op en glimlachte toen ze Norwood herkende die in de boom zat. ''Een nachtelijke wandeling?'' vroeg ze glimlachend.

Norwood at rustig van de appel. Hij keek even naar beneden en zat nog steeds met een gebogen rug op de tak. Hij keek op toen hij een stem hoorde. Hij keek in de richting van het beekje. "Zo zou je het kunnen zeggen..." zei hij en glimlachte. Hij keek naar beneden en gleed van de tak af. Beneden aangekomen landde hij rustig op zijn voeten. Met rustige stappen liep hij naar de brug en bleef daar op staan. Hij legde zijn onderarmen op de leuning en keek naar Vine. "Je had Savador mooi op zijn nummer gezet daar bij het platform.." zei hij en een glimlach verscheen op zijn geizcht. De vreemde wezentjes bij Vine die in het potje gingen zitten trokken een beetje zijn aandacht. Hij gokte dat ze van Cassia afkwamen. Als dat zo was dan wist Shong vast meer over dit soort wezens. Norwood keek weer naar Vine en glimlachte lichtjes.

Vine glimlachte even licht. ''Of ik er zo trots op moet zijn weet ik niet. Savador verdiende het wel maar delsalniettemin heb ik wel het schoolhoofd toegesproken alsof hij leerling was terwijl hij eigenlijk een soort collega is. Aan de andere kant, en dat heb ik Gillan ookal vertelt, laat ik me niet beledigen door iemand die zichtbaar zelf meerendeel van zijn leven op straat heeft doorgebracht. Ik heb lessen in diplomatiek gevolgd als extra vak en ben daar al op afgestudeerd dus Savador hoeft mij niets te leren over respect en regels'' zei ze kalm. Vine keek naar de potjes water toen ze hoge schelle piepgeluiden hoorde. Twee van de wezentjes waren aan het vechten. Vine pakte ze voorzichtig op omdat het tere wezens waren en haalde ze uit elkaar. ''Niet vechten jullie. Jullie zijn toch geen kleuters meer'' zei ze streng tegen ze waarna ze elk in hun eigen potje liet glijden. ''Cassiaanse meervlinders. Men zegt dat ze de eerste bewoners op Cassia waren en dat Cassianen eruit zijn voortgekomen. Volle maan gepaard met water geeft ze kracht vandaar dat ik hier ben. Ik hou ze alleen nu nog liever even apart van elkaar voor ik ze zo los laat want zoals je ziet zijn ze changerijnig nu omdat ze moe zijn. Zodra ze zijn opgeladen laat ik ze even vrij'' legde Vine zachtjes aan Norwood uit terwijl ze naar de meervlinders bleef kijken.

Een glimlach verscheen op Norwoods gezicht. "Ik vind het in iedergeval dapper.." zei hij en knikte even. Hij luisterde naar haar woorden en keek haar aan. "Alles wat tegen Savador is probeert hij de grond in te boren.." zei hij en zuchtte even. Toen ze begon over de meervlinders keek hij aandachtig naar de wezentjes. Hij keek naar Vine. "Interresant.." zei hij en glimlachte. Ze had wel aanleg voor een lerares. Tenminste, zoals ze het uitlegde was voor Norwood het duidelijk begrijpbaar en zeker ook voor een leerling. Hij keek daarna weer naar de Meervlinders. Hij had zelf vele wezens gezien op Gren. Waarvan vele nog veel groter waren. Maar deze wezens waren toch iets nieuws. Hij bleef geinterreseerd kijken. Hij scheurde toen zijn blik van de wezens af en keek naar Vine. "En heb je Shong al ontmoet?" zei hij vriendelijk en glimlachte.

Vine keek weer op naar Norwood toen hij over Shong begon en knikte even. ''Ja ik heb hem ontmoet, dat leek me wel zo verstandig als ik in zijn lessen stagiaire ben'' zei ze. ''Mijn eerste indruk van hem was in elk geval goed. Optimistisch en niet vervelend in omgang. Verlegen dat wel maar erg sociaal'' zei ze. Daarna haalde ze voorzichtig alle Meervlinders een voor een uit hun potje. De meeste schudde hun vleugels even droog. Daarna stegen ze een voor een op. Het gefladder van hun vleugels lieten blauwe lichtpuntjes na net als vliegtuigen vaak door de lucht witte strepen trokken. Ze vlogen naar het beekje en begonnen een beetje te spelen. Elkaar natspetteren met water totdat de grootste, en meteen ook de leider, verder vloog. De rest volgde met bogen en allerlei andere capriolen. Ze bewogen met de hele groep als een en het leek een soort dans. Een van de Meervlinders maakte zich los uit de groep en ging naar Vine toe. Ze trok een een plukje haar om haar overeind te krijgen maar Vine bleef zitten. ''Ik kan niet dansen, dat weet je'' zei ze zacht maar met een glimlach. Daarna vloog het Meervlindertje naar Norwood en pakte met beide handen zijn wijsvinger. Omdat ze zelf niet groter waren dan een middelvinger van een volwassene gebruikte de Meervlinder al haar kracht. Toen het niet lukte piepte ze met haar hoge stem naar een paar andere en nog vijf Meervlinders kwamen aangevlogen. Ze pakte allemaal Norwoods hand beet en probeerde hem mee te trekken. ''Ze willen dat je meedoet'' grinnikte Vine zachtjes.

Norwood keek naar Vine en hoorde haar woorden. Hij dacht er precies zo over toen hij hem voor het eerst zag. Hij zag dat de meervlinders vrijgelaten werden en glimlachte. Aandachtig keek hij naar het schouwspel en vergat even al zijn gedachtes die in zijn hoofd rondspookte. Ineens voelde hij iets bij zijn vinger. Een meervlindertje trok aan de vinger van Norwood. Toen het niet lukte bleek die kennelijk hulp in te schakelen. Hij glimlachte. "Ik zou niet weten hoe ik met hun zou moeten dansen. Ik kan uberhaupt niet dansen. Stijldansen tot daar aan toe maar met een stel meervlinders zou ik niet weten hoe.." zei hij tegen Vine en haalde zijn schouders op. Die kleine vlindertjes waren nog eens sterk ook. Hij voelde dat ze nogal hard trokken. Norwood bleef toch nog even weerstand bieden tot hij antwoord van Vine had gehad. Hij keek naar het schouwspel. Hij kon uberhaupt niet eens vliegen.

Vine keek nog even naar de trekkende Meervlinders maar stond toen op. ''Oke, dan zal ik je laten zien hoe'' zei ze. Hoewel ze zelf niet kon dansen maakte ze voor deze keer een uitzondering. De Meervlinders hadden gezien dat Vine was gaan staan en ze vlogen op haar af. Ze vlogen rondjes om haar heen terwijl ze in een spiraal omhoog gingen. Ze strooide met iets dat leek op gliterstof over Vine heen. Vine kromp tot de grootte van zo'n Meervlinder en kreeg haar eigen set vleugels. ze steeg op samen met de rest en volgde hun bewegingen. Ze zwierde rond en had even het gevoel alsof ze een kunstschaatster was. Al waren haar bewegingen veel houteriger dan de sierlijke Meervlinders. Vine vloog op Norwood af en wenkte de Meervlinders. Die deden bij hem hetzelfde. Ze verkleinde hem en gaven hem vleugels. Vine trok Norwood aan zijn pols mee de lucht in. Ze leidde hem een beetje mee tussen de Meervlinders door.

Norwood keek naar Vine en glimlachte. Hij merkte wat er gebeurde en er verscheen een grijnsje op zijn gezicht. Dat verklaarde een boel. Hij zou in zijn normale grote nooit meegedanst kunnen hebben. Ineens zag hij alle meervlinders op hem af komen. Hij wist dat dit maar een ding kon betekenen. "Nou vooruit dan..." zei hij en grinnikte even. Hij voelde zich klein worden en zelf ook vleugels krijgen. Even probeerde hij ze uit. Hij glimlachte en keek naar Vine die zijn pols pakte. Hij knikte even naar haar en keek even naar de andere meervlinders. Zijn blik ging Vine en glimlachte daarna gingen zijn ogen terug naar de meervlinders. De net zo grote eik leek nu nog veel groter dan hij werkelijk was. Een glimlach speelde op het gezicht van Norwood. Hij liet zich verder gewoon leidden door Vine. De wereld zag er zo veel anders uit.

Vine danste rustig verder met de Meervlinders mee. Toch klonk er een waarschuwende stem in haar achterhoofd dat ze Norwood in de gaten moest houden. Hij mocht dit niet te intensief doen. Was dat wel het geval dan zouden het gevaar lopen om door de verleidelijke wereld zoals hij er nu uitzag meegezogen te worden met de Meervlinders. Dat was hier zo gevaarlijk aan en de tweede rede waarom ze liever niet meedeed met hun dans. Die dans kon je helemaal in je macht houden. Als dat gebeurde namen de Meervlinders je mee en hielden je in trance zodat je alles op de buitenwereld vergat. Het was onmogelijk om dan terug te keren. Dit deden Meervlinders omdat ze moeilijk te vinden waren en daarom juist zich erg aangetrokken voelde tot wezens die zij niet kende. En Meervlinders deden alles om hen te houden.

Norwood danste rustig mee en glimlachte. Hij sloot zijn ogen en danste gewoon rustig verder. Na een tijdje was het voor hem toch wel iets te veel en maakte hij zich los van de rest. Hij keek even rond en glimlachte. Het zag er zo best mooi uit al wilde hij liever terug naar zijn gewone zelf. Hij glimlachte en bleef even hangen in de lucht waar hij uithijgde. Zijn ogen op de dansende groep gericht. Het zag er best mooi uit. Daarna keek norwood intensief naar de groep. Hij zocht naar Vine. Ineens zag hij haar er tussen dansen. Maar al gauw verdween ze weer tussen de groep.

Toen Vine Norwood na een tijdje niet meer zag sloeg in eerste instantie even de angst om haar hart. Maar toen ze hem later bij de groep verwijderd zag staan haalde ze opgelucht adem. Hij was sterker van geest dan Vine gedacht had. Ook zij maakte zich los uit de groep. Ze pakte Norwood weer bij de pols en nam hem mee terug naar de grond. Alsof die aanvoelde wat ze wilde vlogen ze op haar en Norwood af en cirkelde nu in tegengestelde richting rond hen heen in een spiraal naar beneden. Hun vleugeks werden hen ontnomen en ze groeide weer naar hun oude formaat. Vine liep naar de potjes en goot het water terug in de beek waarna ze de potjes weer in haar tas deed en die om haar schouder hing. ''Nou, zoiets is best uitputtend'' zei ze daarna met een glimlach tegen Norwood toen ze weer overeind stond.

Norwood keek rond en merkte ineens Vine op die op hem af vloog. Ze greep zijn pols vast en zag de grond naderen. Hij glimlachte toen hij zag dat ze weer langzaam groter werden. Een zucht kwam uit zijn mond. Norwood voelde zich even gedesorienteerd en wist zich aan de grond vast te pinnen door een paar lianen aan zijn voeten te binden. Toen hij zijn evenwicht terug had liet hij ze weer los. "Nogal..." zei hij en glimlachte. "Maar wel een mooie ervaring.." voegde hij er aan toe en knikte even.

PROFILE MAGICIAN

» Ik was het niet!
» Niet wetend.
» IK KAN HET NIET VINDEN :[
» Postsheet of niet ~
» HELP ! Kan niet meer op SSA

Niet kunnen slapen...

Niet kunnen slapen...

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen