Kalm besloot Esmeralda om naar de geheime tuin te gaan, en ze was er gewoon heen gegaan voor na te denken. Ze wist namelijk niet hoe ze het Kale kon vertellen, maargoed dan liep ze gewoon de kassen verder in. Even zocht ze naar de ingang, en dan liep ze er gewoon door. Haar ogen sloot ze dan ook even kort, en een zucht verliet dan haar mond. Kalm ging ze naar het brugje toe, en daar zou ze wat naar het water gaan kijken. Even keek ze wel in het rond om te zien of er niemand was, maar dan leunde ze rustig op de leuning van het brugje. Ze werd zowat alles een beetje beu, en nu vooral omdat ze binnenkort voor de rechter moest verschijnen voor de 4e keer. Haar blik hield ze op haar spiegelbeeld gericht, en ze snoof dan ook even diep. "Waarom kan die rechter me niet gewoon met rust laten?" Mompelde ze dan ook tegen zichzelf, en alweer verliet een diepe zucht haar mond.