Met een wapperende zwarte mantel loopt Linea door de gangen. In haar handen houd ze enkele boeken vast. Normaal gesproken zou ze die in de bibliotheek lezen, waar het niet dat het daar vol is met mensen. Oftewel in Linea's ogen, dwazen. Ze opend de deur naar de etage en loopt de leerlingenkamer binnen. Met een zucht neemt ze plaats op een sofa naast de open haard. De boeken legt ze op een klein rond tafeltje naast de sofa. Linea neemt even de tijd om de omgeving in haar op te nemen, bestudeerd alles wat ze ziet. Het missen van een detail kan namelijk gevaarlijk zijn, dat heeft ze wel ontdekt hier. Nadat ze goed om haar heen heeft gekeken pakt Linea het bovenste boek van haar stapel. Rustig leest Linea het boek door met de titel Bloedzuigers, nemers van leven. Dit boek slaat welliswaar niet op Linea's Leech-krachten, het gaat wel over een wezen die iets soortgelijks kan. Daardoor trekt dit boek Linea's interesse. 'Hallo, wat lees je daar?' Verbaasd kijkt Linea een stukje boven haar boek uit. Een jongen kijkt haar nieuwsgierig aan. Ow bloody, why? Waarom moet ze nu weer door een kleine dwaas lastig gevallen worden? Hier heeft Linea dus helemaal geen zin in. Ze probeert het kind maar te negeren, hij is haar woorden niet waard. 'Negeren is niet erg netjes hea?' zegt de jongen. Met een frons haalt Linea het boek voor haar gezicht weg. 'Iemand storen tijdens het lezen is ook niet beleefd.' antwoord Linea. Ze kijkt de jongen ongeintereseerd aan. Grote ogen, kinderlijke lichaamsbouw en dom gepraat. Dit is duidelijk een eerstejaars. 'Laten we wat afspreken. Ik ga lezen en jij zegt helemaal niks. Afgesproken?' Dit alles zegt ze met een strenge blik tegen de jongen. Streng zijn is namelijk belangrijk bij dwazen als deze. Streng zijn en duidelijkheid. Nog voordat de jongen kan antwoorden gaat Linea weer verder lezen. Ze is dan ook direct weer in de wereld van de bloedzuigerbeschrijvingen. 'Mag ik ook erin lezen?' Met een ruk kijkt Linea de jongen weer aan. 'Welk deel van 'mond houden' snap jij niet? Je kan maar beter stil zijn, of het zal je bezuren, dwaas.' In Linea's paarse ogen is een kleine glinstering te zien. Ze weet namelijk al hoe ze deze dwaas het zwijgen op gaat leggen. De jongen schiet in de lach. 'Wat een grap! Alsof een dame als jij me wat aan kan doen.' 'Dat kan ik zeker.' zegt Linea duister. Nog voordat de jongen wat kan doen staat Linea op, legt haar boek neer en pakt de handen van de jongen. Een kleine blik van schrik is in zijn ogen te lezen. 'Geen zorgen. Ik help je wel met stil zijn.' Met een genietende duistere glimlach gebruikt Linea haar speciale kracht, The Leech. Met gemak ontneemt Linea een deel van de levenskracht van het jongetje. Hij lijkt nog wat te willen zeggen maar verliest het bewustzijn. Linea laat hem los en de jongen op de grond in elkaar. 'Zie je wel, stil zijn is niet moeilijk.' Met een duistere glimlach gaat Linea weer zitten lezen, de jongen als voetensteun gebruikend.

Dat rottige kind iriteerde Linea mateloos. Je kan niet eens meer rustig een boek lezen. 'Welk deel van 'mond houden' snap jij niet? Je kan maar beter stil zijn, of het zal je bezuren, dwaas.' In plaats van stil te zijn begon dat kleutertje haar ook nog uit te lachen. Eigenlijk is hij het niet waard. Maar toch besluit Linea om wat levenskracht bij het kind af te nemen. Dan is hij teminste voor enkele uren stil. Ze pakt de handen van het kind, die het totaal niet verwachte. 'Geen zorgen. Ik help je wel met stil zijn.' Ow wat geniet Linea hiervan. Erg veel levenskracht hoeft ze niet af te nemen en met een voldane blik ziet ze hoe het jochie bewusteloos op de grond neervalt. De jongen als voetensteun gebruikend wil Linea weer verder lezen. Ze voelt dat haar warme voetensteun verschoven word en kijkt weer van haar boek af. Wie waagt het om haar te storen? Haar blik veranderd echter als ze de persoon tegenover haar ziet. 'Ongebruikelijk miss Leech, heel ongebruikelijk.' Zegt de jongeman die tegenover Linea staat. Wie hij is weet Linea niet. Ze heeft echter wel door dat hier geen doorsnee persoon voor haar neus staat. 'Ongebruikelijk, dat klopt. Maar zeer handig voor wie rustig wil studeren.' antwoord Linea. Ze kijkt de persoon tegenover haar aan. Dit is geen leerling, dat weet ze zeker. Ook geen leerkracht, dit moet dus een stagaire zijn. Iemand die dus hoger in rang staat dan Linea. Direct staat ze op van de sofa en maakt ze een buiging naar de stagaire. 'Mijn excuses voor de rommel, de volgende keer ruim ik het beter op.' Hij mag zelf wel bepalen wat ze met opruimen bedoelt. Maar nu hij er toch is wil Linea wel weten wie deze stagaire is. Hij heeft iets, wat weet ze niet maar er is sprake van iets onnatuurlijks. 'Ghirahim is de naam, als ik me niet vergis? Linea The Leech, a pleasure to meet you.' Hierbij maakt Linea weer een buiging. Dit is geen neerbuigendheid, nee op deze manier toont Linea haar respect naar anderen. Hogeren in rang dienen namelijk gerespecteerd te worden.

Eerst maar eens kijken of het kind manieren had. 'Ongebruikelijk, dat klopt. Maar zeer handig voor wie rustig wil studeren.' Een passend antwoordt, maar het stond hem nog niet echt aan. Misschien had ze niet doorgehad wie ze voor zich had. Inderdaad, dat had ze. Ze stond op en maakte een buiging. 'Mijn excuses voor de rommel, de volgende keer ruim ik het beter op.' Kijk, dat was beter. Manieren had ze zeker. Het stond hem aan, dit meisje. 'Ghirahim is de naam, als ik me niet vergis? Linea The Leech, a pleasure to meet you.' Hierbij maakt Linea weer een buiging. Hij herkende haar lichaamstaaltje. Niet neerbuigend, alsof hij een dodelijk insect was. Nee, het was respect. Hij gebruikte het in zijn jeugd ook vaak. 'Insgelijks, je bent aanmerkelijk rijp voor je leeftijd miss Leech.' Hij gunde haar een respectvolle blik terug.
Het bewusteloze jongetje lag daar nog steeds, ze er niet eens naar. Ghirahim nam plaats op de sofa en legde zijn benen elegant over elkaar. Hij gebaarde Linea dat ze naast hem kon komen zitten. 'Maar vertel mij eens, wat een formidabele kracht. Gebruikte je een bloedzuiger-bezwering, of is er iets anders gaande?' Hij wist allang dat dat niet het geval was, maar hij wilde het uit haar mond horen. Dat was altijd belangrijk, anders had je nooit genoeg zekerheid.
Een aparte gedachte, dat hij nu naast een vrouw zat. Dat was voor twintig jaar lang niet nodig geweest. Vrouwen waren vaak een symbool van zwakheid in zijn ogen. Maar dit meisje, hij voelde bij haar een krachtige essentie van oeroude magie. Zij had beslist iets geërfd van een familielid, een kracht die de rest hier te boven ging.

(omg, gebruik jij een faiceclaim uit vampire knight?)

Toen ze de jongeman tegenover haar wat beter bestudeerde, besefte Linea dat het de stagaire is. 'Ghirahim is de naam, als ik me niet vergis? Linea The Leech, a pleasure to meet you.' zegt Linea terwijl ze een buiging naar hem maakt. 'Insgelijks, je bent aanmerkelijk rijp voor je leeftijd miss Leech.' antwoord Ghirahim met een respectvolle blik in zijn ogen. Ondertussen ging hij op de sofa zitten, gebarend dat Linea naast hem kan zitten. Dit kan nog interessant worden. Gracieus neemt Linea naast hem plaats en vraagt zich af waar dit heen zal gaan. Wie weet komt ze wat teweten over deze mysterieuze stagaire. 'Maar vertel mij eens, wat een formidabele kracht. Gebruikte je een bloedzuiger-bezwering, of is er iets anders gaande?' vraagt Ghirahim. Hm, Linea denkt even na. Zal zij Ghirahim de waarheid vertellen? Maar misschien kan ze hier nog wel een samenwerking uit krijgen. Dan is het kweken van vertrouwen zeer belangrijk. 'Ik maak geen gebruik van bezweringen. Wat je net zag is de werking van onze familie-kracht, The Leech.' zegt Linea met een glimlach. 'Het is een kracht die al sinds mensenheugenis in de familie zit. Slechts één persoon kan deze kracht bezitten. Als diegene ervoor kiest om te sterven en overlijd, zal de persoon die het dichts bij de dood van die persoon aanwezig was de kracht erven. Natuurlijk moet het wel een bloedverwant zijn.' Nee The Leech is geen spreuk, dat moge duidelijk zijn. En het is voor niet iedereen weggelegd. Bovendien zijn er maar weinig bloedverwanten van The Leech. De kans dat er iemand Linea zou vermoorden om zelf de kracht te krijgen is vrijwel nul. Maar Linea heeft nu alleen nog maar verteld hoe ze aan de kracht kwam. Wat het inhoud moet Ghirahim zelf maar vragen, ze geeft niet alles weg. 'En Ghirahim, wat is jouw afkomst?' vraagt Linea geïnteresseerd. Ze wil namelijk graag weten wat hij eigenlijk voor magiër is.

(Jups, ik ken de serie eigenlijk niet. Maar de faceclaim is gewoon perfect )

Interessant, in zijn hele leven had hij nog nooit één enkel meisje echt aansprakelijk gevonden, maar dit was anders. Ze was hard, beleefd en had een kracht waar hij nog niet van afwist. Om haar vertrouwen te winnen wist hij dat hij uiteindelijk iets van zichzelf moest vertellen. Dat was een lastig punt, zijn instinct dat altijd zei dat hij niets moest vertellen als het niet nodig was, verzette zich ertegen. Maar dit was ook nodig. Het moest wederzijds komen, of er kwam niets.
'Ik maak geen gebruik van bezweringen. Wat je net zag is de werking van onze familie-kracht, The Leech.' zei Linea met een glimlach. 'Het is een kracht die al sinds mensenheugenis in de familie zit. Slechts één persoon kan deze kracht bezitten. Als diegene ervoor kiest om te sterven en overlijd, zal de persoon die het dichts bij de dood van die persoon aanwezig was de kracht erven. Natuurlijk moet het wel een bloedverwant zijn.' Achja, van zulk soort magie had hij wel degelijk gehoord, maar hij had het nooit heel erg nodig gevonden erachteraan te gaan. Hij werkte liever alleen. Maar goed, haar leeftijd verklaarde al hoe ze de jongen niet had kunnen doden. Ze was natuurlijk niet sterk genoeg.
'En Ghirahim, wat is jouw afkomst?' vroeg Linea geïnteresseerd. Hij besloot dat ze dat wel mocht weten voor nu, zijn familie was geen geheim. Dat kon iedereen opzoeken. 'Och, niet erg bijzonder. Mijn vader bezat een stuk land, niet eens erg groot. Ik had echter wel goede vergoeding in mijn studie.' Hij keek haar schuin aan. 'Maar ik merk dat jou magie niveau beperkt is. Als je wilt, kan ik je persoonlijk trainen.' dat laatste kwam er met een veelbetekenende glimlach uit. Ze had meer kracht nodig, dat bleek wel.

(in vampire knight heet ze Maria weet ik dan ook toevallig heur, omdat ik de serie kijk xD)

Eigenlijk wilde ze niet teveel over haar kracht vertellen maar ze zit hier niet met zomaar met een medeleerling te praten, nee het is de stagaire van duistere magie. Wie weet kan ze wat van hem leren. Linea vertelde dus over hoe de kracht in de familie zit, en deze doorgegeven word. Dat kan ze wel vertellen. En voorzover ze weet zijn er hier geen famillieleden van haar. Tenzij de zus van haar oma kinderen heeft. Maar ze weet alleen dat ze een zoon heeft. Bovendien is hij geen volbloed Shadraan, maar half Grenaan. Het zou Linea verbazen als dat bevuilde bloed The Leech zou erven. Natuurlijk is ze nieuwsgierig naar Ghirahims afkomst. Zij geeft informatie, dan verwacht ze ook informatie terug. Het eerste wat hij verteld stelt haar echter een beetje teleur. Zoals hij zelf al zei, niks bijzonders. Maar het anbod, dat met schuine blik gegeven word, vind ze heel wat interessanter. Training, iets wat zij goed kan gebruiken. 'Dat zou ik ten zeerste appreciëren, Ghirahim.' antwoord ze met een vriendelijke lach. 'Mijn krachten zijn inderdaad beperkt, onder andere spreukgebruik zwakt het af. Bovendien willen mijn ouders dat ik The Leech afzweer.' Dat laatste zei ze met een afkeurende blik. En dan zijn haar ouders puur Shadraans. In haar ogen zijn het bevuilde dwazen. Maar degene die in de gene die naast haar zit, ziet zij een bondgenoot.

(Misschien een beetje kort, maar hopelijk zegt het genoeg.)