Mentoruitstapje [Norwood]: Duiken op Cassia

Norwood liep met kalme trend door de gangen. Hij had een rugzak op zijn rug en glimlachte. Hij keek kalm rond. Het was zaterdag en hij had geen les. Een glimlach straalde zijn gezicht. Hij had de leerlingen allemaal ingelicht over het uitstapje wat hij wilde maken en dat ze mee mochten. De mentorleerlingen van hem verdiende het wel. Hij liep het platform op. Het was ongeveer negen uur in de ochtend. Kalm keek hij naar lege platform. Hij had ook nog geen leerling verwacht. Hij had iedereen ingelicht. Ook Layla. Hij wist echter niet of zij ook zou komen. Ze was de enige met alleen vuurmagie en dit zou voor haar misschien een vervelend uitstapje worden. Hij vond het daarom ook niet zo'n enorme ramp als ze er niet was. De rest overigens ook niet, maar het was altijd gezellig. Norwood zelf keek naar de ingang. De shuttle stond er al. Kalm ging hij de piloot inlichten over de situatie en bleef daarna bij de ingang staan. Hij glimlachte en wachtte geduldig af op de eerste leerlingen.

Rustig liep ze richting het platform. Ze wilde graag naar Cassia omdat Torak en Kijito daar van daan kwamen Ze had een simpele zwarte jeans aan met een zwart t-shirt. Ze zag de shuttle inclusief haar mentor er al staan. ''Hoi,Jadira is de naam,Jadira Tokachi..''zei ze vrolijk tegen hem. Verveeld keek ze rond. Ze hoopte dat iedereen snel kwam. Dan konden ze gaan. Ze bekeek Master Norwood nog eens. Hij zag er erg aardig uit. Ze had ook wel zin in zijn lessen. Ze zuchtte nog eens diep... Zouden Kijito en Torak ook komen??

Kijito was vandaag vrolijk vertrokken naar shuttle. Een uitstapje! En dan nog wel naar Cassia. Het kon niet beter! Kijito was dol op water en dol op Cassia. Ze kwam er niet voor niets vandaan. Vol met energie was ze naar het lanceringsplatform gelopen, een rugzak in haar hand. Er zaten allemaal standaarddingen in; eten, drinken, zwemkleding. Wie zouden er allemaal meegaan? Misschien Sapphire wel.. of Torak en Jadira natuurlijk! Dat zou vast gezellig worden. Kijito's ogen begonnen de shuttle te zoeken. Was ze er voorbij gelopen? Toen zag ze plots vanuit haar ooghoek Jadira staan. Vlug liep ze naar haar toe. 'Hoi! Leuk dat jij ook meegaat!' Duiken in de koraalriffen.. Kijito kon zich persoonlijk niet veel mooiers voorstellen dan dat. Er waren zoveel mooie vissen en het koraalrif zelf was ook prachtig met de diversiteit aan planten, dieren en kleuren. Ze zag dat Master Norwood ook bij de shuttle stond, waarschijnlijk wachtend op de andere leerlingen. 'Hallo meneer. U heeft echt een leuk uitstapje bedacht,' zei ze, verlegen maar blij genoeg om zomaar tegen een leraar aan te gaan praten. Daarna keek ze even om zich heen. Kwamen er nog meer mensen?

Hij had zijn rugzakje op zijn rughangen, vol met random dingen en ook wat dingen die hij erbij gestauwd had omdat hij dacht dat hij ze wel is misschien nodig zou hebben op Cassia. Cassia! Hij had er zo'n enorm zin in, gewoon om die planeet een keer is te bekijken. Tot nu toe kende hij alleen Puffoon, had daar heel zijn leven doorgemaakt en hier natuurlijk waar hij nu net een maandje à twee maandjes was. Maar Cassia, nog nooit was hij daar geweest. Verhalen had hij gehoord, over oceanen die ongekende grotes aan vlaktes in namen. Nja, alleen het feit dat ze gingen duiken, daar keek hij iets op tegen. HIj had het nog nooit gedaan, wist hij veel wat hij ervan moest verwachten. Máár, hij zal het wel weer zien. Een lichtte glimlach sierde zijn gezicht toen hij het platform op kwam lopen, puur van opwinding. ‘Goedemorgen, master.’ Norwood was de eerste die hem opviel, een alleen maar omdat hij zo'n ontiegelijk vrolijke bui had, begroette hij de man in een opwelling. Zijn blik viel op de twee dames die er alwaren, en alleen maar omdat hij het saai vond om alleen te staan liep hij er op af. ‘Morgen,’ Klonk het droogjes vanaf zijn kant waarmee hij de ladies begroette, hij keek ze allebei voor een kort moment aan; licht glimlachend. Vervolgens veegde hij íets te verwijfd zijn haar uit zijn gezicht. ‘Laurens,’ Stelde hij zichzelf maar voor, waarbij hij met een zwakke, nauwelijks opvallende beweging kort naar zichzelf wees. ‘Net nieuw,’ Legde hij maar uit. ‘Nogal lastig. Je komt híer aan,’ Doelend toen hij naar school kwam, hier op het platform. ‘En dan alsnog is het een zoektocht om het platform weer te vinden,’ Hij glimlachte nogal onnozel. ‘Erg.. onhandig.’ Langzaam kroop een grijns tevoorschijn. ‘Maaarjaa,’ Klonk het optimistisch van zijn kant. ‘Zin in Cassia, dames?’

''Morgen?....Jaidra is de naam...en het is inderdaad best lastig als je er bent aangekomen en dan er nog naar moet zoeken....''. Ze trok haar wenkbrauwen omhoog en zuchtte diep. ''Ik heb er best zin in ja! Ik ben er nog nooit geweest maar het is vast véél anders dan Shadra!''ze grijsnde kort. Hopelijk gingen ze daar nóóit naar toe want ze haatte haar planeet. Al was de magie wel cool. Ze beet even kort op haar lip. Ze wist niet wat ze verder nog moest zeggen als er niet echt een onderwerp over een gesprek was. Anders kon ze uren door praten. Ze keek van de shuttle naar Laurens en Kijito. Wachtend tot een van de twee iets zei.

Gapend stond Torak op. Hij keek op de klok en... schoot meteen in zijn spijkerbroek en een zwarte trui, met zwarte vest erover. Ook in zijn zwarte sneakers schoot hij. Hopelijk was hij niet te laat! Hij rende de trappen af, sprong de laatste zes, aaide Wolf, gaf die zijn vlees en rende richting het lanceringsplatform. Hij had zijn wekker aan moeten zetten! Hij rende zo snel mogelijk. Even later kwam hij hijgend aan bij het platform, waar gelukkig niet zoveel leerlingen al verzameld waren. Zijn blik werd onmiddellijk naar Jadira getrokken. Een klein glimlachje en zijn hart die bonsde wild. Hij haalde het kettinkje, met een hartje eraan, uit zijn zak en keek richting Jadira. Die had hij van zijn overleden vader gekregen. Vlak voor hij stierf, die wist het vast wel, had hij dat gegeven en gezegd: ''Jongen, als je een leuke meid ontmoet, moet je haar dit geven.'' Torak had het in zijn zak gehouden, in een klein hoekje van de koffer. Maar nu wou hij het dolgraag aan Jadira geven. Ze zat te kletsen met iemand. Met Kijito en iemand die hij niet kende. Hij liet haar maar lekker uitpraten. Hij had nog alle tijd om haar het kettinkje te geven.

Een vreemde, oudere jongen kwam aangelopen. Hij begroette Master Norwood opgewekt. Kijito was blij dat er meer mensen waren die zin hadden in Cassia. Kom op, met een shuttle vol chagrijnen op reis gaan is nu ook weer niet echt.. gezellig. 'Morgen,' zei hij daarna tegen Jadira en Kijito. 'Laurens.' Jadire stelde zichzelf daarop ook voor. 'Kijito,' antwoordde Kijito. Laurens hield een verhaal over hier aankomen en dan nog het platform niet kunnen vinden. Kijito vond het best een grappig verhaal. 'Dat had ik ook,' lachte ze vrolijk. 'Maar ja.. Zin in Cassia dames?' Kijito wachtte even tot Jadira uitgepraat was. ''Ik heb er best zin in ja! Ik ben er nog nooit geweest maar het is vast véél anders dan Shadra!'' Jadira grijnsde. Daarna sprak Kijito. 'Ja! Al kom ik er vandaan, ik heb wel een beetje heimwee,' lachte ze vrolijk. Toen ze even om zich heen keek zag ze Torak staan. Kijito stootte Jadira aan en stak toen haar hand op om naar Torak te zwaaien. Ze had niet zo veel zin om over het platform te gaan schreeuwen. Cassia.. duiken.. hopelijk was ze niets vergeten! Kijito pakte haar tas en ging die nog een keer controleren, voor de zekerheid.

Ze voelde dat Kijito haar aanstoot en keek om. Torak! Ze pakte Kijito's hand en sleurde haar mee. ''Heey!Zin in Cassia?''vroeg ze hem vrolijk. ''Ik hoop dat iedereen er snel is want ik wil gaan....''zei ze zenuwachtig. Ze wilde Cassia erg graag zin. En ze hield van zwemmen en duiken. Ze keek of er nog meer mensen aankwamen,maar ze zag nog niks. Glimlachend keek ze Torak en Kijito aan. Haar vrienden waren er...

Elyon rende door de gangen terwijl ze haar blauwe jurk over haar hoofd trok wat nog niet zo makkelijk ging als je ook een tas bij je droeg die met geen mogelijkheid door een mouw paste. Daarbij had ze in diezelfde hand ook nog haar schoenen. Elyons losse haren wapperde achter haar aan. Met snelle vleugelslagen probeerde ook Caleb haar bij te houden. Ze had zich verslapen. Caleb had haar aan haar vlechten uit bed moeten trekken voor ze echt wakker was geworden. Ze had zich snel gewassen en aangekleed. Haar haren waren nog vochtig van de douch. Eigenlijk best overbodig als je bedacht dat ze gingen duiken, maar toch.
Toen Elyon het platform naderde verlangzaamde ze haar pas iets. Hinkend op een been terwijl ze haar schoenen aan deed en haar tas over haar hoofd gooide zodat de band schuin voor haar borst langs liep. Toen ze bij de rest stond, een beetje afzijdig, verdeelde ze haar blonde haar in twee plukken en vlocht ze snel tot twee strakke vlechten. Die over haar schouders naar voren vielen. Ze voelde hoe Caleb op haar schouder neerstreek en haar bestraffend aankeek. Elyon begon druk te gebaren naar de torenvalk. Ze kon er ook niks aan doen dat ze de vorige avond niet in slaap kon komen. Ze was zo vermoeid geweest dat ze vanmorgen amper op kon staan.

Eigenlijk was Em nog maar net terug en nu ging ze alweer terug nar Cassia. Het gaf haar een vreemd gevoel, maar blij was ze ook. Waar ze gingen duiken had ze nog nooit gedoken. Met een stevige pas liep ze richting het platform. Ze zag al een behoorlijke groep staan.. Maar eigenlijk weinig bekende. Ze glimlachte wat onzeker. Het was ook de eerste keer dat ze master Norwood weer zag na een lange tijd. En ze was benieuwd of hij haar nog herkende. Voorzichtig liep ze op hem af. En met een aarzelende maar toch opgewekte stem sprak ze tegen hem. "Hooi master Norwood!" Verder voegde ze er niks aan toe. Misschien zou hij haar herkennen en anders had ze gewoon pech. Dan ging ze het hele, ik ben Emily Miller, gebeuren weer opnieuw af. Er zullen vast vele zijn gekomen en weggegaan nadat zij voor een lange tijd terug naar huis ging. Ze liep naar een groepje andere toe, maar bleef er een stuk vanaf staan. Allemaal nieuwelingen, het kon gewoon niet anders. Verwachtingsvol keek ze Norwood aan, hopelijk gingen ze dan eindelijk vertrekken.

Norwood had al die tijd gestaan en gekeken welke leerlingen er waren. Hij had ze eveneens allemaal teruggegroet. Hij had een lijstje bij. Ze waren nu al een kwartier over de afgesproken tijd. Norwood had dat expres gedaan. Hij zou ze nog een kwartier geven en als ze dan niet kwamen zouden ze vertrekken. Hij haalde een hout plankje tevoorschijn en kruiste een paar vakjes aan. Vulde de namen in en glimlachte. Een totaal van vijf leerlingen. Dat kwam mooi uit. Ineens keek hij op toen hij een bekende stem hoorde. "Ook hallo Emily..." sprak hij kalm en glimlachte. Hij voegde haar naam aan het lijstje toe. Een totaal van zes. Hij glimlachte. Hij schraapte even zijn keel. "Iedereen die hier aanwezig is, ik vind het leuk om te zien dat er een aantal toch meewillen." sprak hij glimlachend. "Vooraf wil ik afspreken, je mag me gerust met Master aanspreken maar momenteel zitten we niet in de les en ik heb er ook geen problemen mee als je me gewoon met Norwood aanspreekt..." sprak hij kalm. "Ten tweede wil ik afspreken, er gelden tijdens het duiken een aantal regels, die regels worden uitgelegd op de locatie zelf. Ik wil dat jullie goed luisteren naar de instructeur om zo het risico op ongelukken zo klein mogelijk te maken..." sprak hij kalm. Hij glimlachte. "We wachten nog vijf minuten of er zeker niemand komt, dan vertrekken we." sprak hij kalm. "In tussentijd, is het toegestaan om al de shuttle in te gaan..." sprak hij kalm en glimlachte. Hij richtte kort zijn blik op de ingang van het platform om te zien of er werkelijk niemand meer kwam.

Bij Master Norwood's woroden stapte ze de shuttle in. Ze sprak Torak later nog wel. Ze sleurde Kijito mee. ''Cassia is volgens mij bijna een en al water..of niet?'ze grijnsde. Ze was echt benieuwd naar Cassia. Ze glimlachtte nog eens naar master Norwood. Hij leek haar wel aardig.. Ze had nu al zin in zijn mentorlessen. Vrolijk ging ze zitten. Ze kon niet wachten...

Kijito voelde dat ze plots weggesleurd werd bij de jongen die ze nog niet echt kende; Laurens. Jadira sleepte haar mee naar Torak. Lachend ging Kijito mee. Eigenlijk was het best vreemd dat een wat drukker meisje en een zo verlegen meisje vriendinnen waren geworden.. het kon haar alleen niets schelen. Cassia, wat had ze daar zin in! Nog twee meisjes kwamen aan bij de Shuttle. Leuk, een niet te grote groep. Dan raakte je elkaar ook niet zo snel kwijt. Kijito was een ster in verdwalen, kaartjes verkeerd om houden en alles door elkaar halen. Nee, serieus, je moest haar geen kompas geven want dan liep ze nog naar het zuiden. Ze richtte haar aandacht weer op Norwood toen hij begon te spreken, met zijn kalme stem. "Iedereen die hier aanwezig is, ik vind het leuk om te zien dat er een aantal toch meewillen."begon hij. "Vooraf wil ik afspreken, je mag me gerust met Master aanspreken maar momenteel zitten we niet in de les en ik heb er ook geen problemen mee als je me gewoon met Norwood aanspreekt... Ten tweede wil ik afspreken, er gelden tijdens het duiken een aantal regels, die regels worden uitgelegd op de locatie zelf. Ik wil dat jullie goed luisteren naar de instructeur om zo het risico op ongelukken zo klein mogelijk te maken..." sprak hij kalm. Norwood glimlachte. "We wachten nog vijf minuten of er zeker niemand komt, dan vertrekken we." vervolgde hij. "In tussentijd, is het toegestaan om al de shuttle in te gaan..." Kijito knikte bij het horen van de woorden lichtjes. Niet iedereen kwam van Cassia.. Zij voelde zich in ieder geval als een vis in het water. Weer trok een plotselinge kracht haar mee; Jadira ging zitten. ''Cassia is volgens mij bijna een en al water..of niet?' Kijito knikte. 'Nou ja.. er zijn twee grote zeeën. Voor de rest is er wel land hoor.' Ze grijnsde en liep met Jadira mee, die haar aan haar arm meetrok, de Shuttle in. Snel plofte ze daar naast Jadira neer. 'Ik kan niet wachten!'

Tomari rende richting het lanceerplatform, luid vloekend door zijn eigen stommiteit dat hij het uitje vergeten was, hij had zich er nog wel zo op verhuigt, hij was wel eens eerder op Cassia geweest maar nog nooit voor plezier en dus helemaal niet om te duiken. Tomari sleurde een tas achter zich aan terwijl hij snel nog zijn kleding recht trok, hij had echt eerder op moeten staan dacht hij bij zichzelf. Ondertussen kwam de shuttle in beeld en daar rende Tomari dan ook op af, zwaar huigend stopte hij voor Master Norwood en bood zijn excuses aan dat hij zo laat was. Toen kreeg hij pas de gelegenheid om rondt te kijken naar bekende, maar hij zag dat de meeste al de shuttle in waren en die kon hij op het moment dus niet zien, hij zag echter Laurens wel en knikte naar hem terwijl ook hij de shuttle betrad waar hij ook Kijito zag, Hij knikte naar haar en verhuigde zich op Cassia

Lynn schoot overeind, stootte meteen haar kop tegen Xana, die haar daarop boos aankeek en schoot toen uit de dekens. Vandaag zouden ze gaan duiken bij Cassia! Ze sprong meteen naar haar kast toe en trok een bikini aan. Daarover een zwarte trui met een zwarte, strakke spijkerbroek. Ze sprong direct naar haar schoenen toe, zwarte sneakers met wit, deed die aan en vervolgde haar pad vervolgens door van de trappen af te vliegen, net niet te vallen en kwam aan bij de aula. Daar pikte ze gauw, onder de boze blik van een kantinejuffrouw, vijf broodjes mee en stopte die in haar rugtas. Ze deed er nog een frisdrank in en haastte zich toen naar het Lanceringsplatform. Ze rende zo snel ze kon, vergat een trapje en viel languit op de grond. Mopperend stond ze op en sprong over een hek heen. Een minuut later stond ze naast een jongen met zwart haar. Lynn keek opzij... en ontmoette de ogen van Tomari. Haar hart sloeg een slag over. Ze ging op haar tippen staan en gaf hem een zoen. 'Hé jij,' zei ze en ze glimlachte.

Emily zuchtte van opluchting dat Norwood haar nog herkende. En een brede glimlach kwam op haar gezicht. Hij sprak uit wat ze gingen doen, en ondanks dat Emily net terug was, verheugde ze zich erop. Ze stapte de shuttle in alvorens ze nog eens vriendelijk knikte naar Norwood. In de shuttle zaten al wat andere leerlingen, geen idee wie het waren, maar daat zou ze nog wel achter komen, dacht ze. Ze glimlachte even naar de andere en ging op een leeg bankje zitten. Sloeg haar benen over elkaar en keek door een raampje naar buiten. Met een glimlach op haar mond. Ze ging nu terug naar Cassia om te duiken, niet om haar ouders te helpen. En het voelde heerlijk.

Layla had op haar dooie gemak in de woonkamer van de vuuretage gezeten. Echt zin om te duiken had ze niet. Ze had haar sigaret al een paar minuten uit gemaakt. Langzaam stond ze op en pakte een kleine zwarte tas. Met bonkende voetstappen van de kisten die ze aan had liep ze richting het lancerings platform hopend dat ze de shuttel gemist had. Tot haar teleurstelling stond de shuttel nog steeds te wachten samen met Norwood. Onderweg had ze nog een sigaret aan gestoken. Met de sigaret nog in haar rechterhand liep ze lang Norwood en gaf hem een klein knikje als verwelkoming. Voordat ze de shuttel in ging maakte ze de sigaret uit door het brandpunt tegen de onderkant van haar kisten aan te drukken en deed het half overgebleven sigaretje achter haar oor. Met een paar bonken stapte ze shuttel binnen en zocht een leeg plaatsje aan de raamkant. Na die gevonden te hebben zach ze dat er niemand naast zat. Dat kwam mooi uit. Met wat verbaazde ogen keek ze de shuttel rond. In vergelijking tot haar voertuigen was dit een echte krakbak. Een zachte zucht verlied haar lippen en wachte totdat ze vertrokken.

Norwood keek nog even naar buiten en zag dat een aantal leerlingen zich wisten bij te voegen. Hij voegde ze op het lijstje. Dit leek hem wel voldoende. Hij gaf een teken aan de piloot dat hij kon gaan en glimlachte. Hij pakte de microfoon. "Ik ben blij dat er toch een aantal leerlingen zijn gekomen..." sprak hij kalm en glimlachte. "Zoals jullie we gaan weten gaan we duiken. Ik hoop dat dit een gezellige dag gaat worden. Hopelijk hebben jullie het naar jullie zin..." sprak hij kalm door de microfoon zodat de rest dat wist. Daarna deed hij hem in de houder en ging zitten op een stoel vooraan in de shuttle en wachtte tot ze er aan zouden komen.

Totaal buiten adem kwam Faith het platform oprennen. Hopelijk was ze niet te laat. Ze had zich verslapen en kon zich wel voor der kop slaan. Ze zuchtte bij het zien dat Norwood de shuttle in stapte.. Ze zouden wel gaan. Hijgend kon ze nog schreeuwen. 'WAAAAAACHT!' Riep ze, hopend dat ze het hoorden. En ja hoor het hielp. De shuttle bleef staan. Faith rende er als een speer op af. Verlegen als ze was kwam ze de shuttle binnen. 'Sorry dat ik later ben master Norwood.' Zei Faith verlegen waarna ze naast een meisje met blauw haar ging zitten. Faith zuchtte opgelucht dat ze het gehaald had. Keek verlegen naar de grond en wachtte tot ze op Cassia kwam. Ze zou nu eens zien waar haar vriendinnen Sapp en Kijito hadden gewoond. Ze glimlachte even en keek uit een raampje.

Zijn blik was haast verveeld zodra hij de shuttle binnenliep. Onwillekeurig ging zijn blik naar Tomari waar Lynn ook al gelijk helemaal omheen hing. Vaagjes krulden zijn mondhoeken lichtjes iets om, zodat sierend een glimlachje zichtbaar werd op zijn gelaat. Zonder iets te zeggen liep hij door, plofte aan de andere kant neer op het stoeltje naast Tomari. 'Hé man,' Begroette hij de jongen. Hij trok het rugzakje van zijn schouders en propte het onder zijn stoel. Hij boog zich vervolgens iets voorover om om Tomari heen te kunnen kijken naar Lynn en glimlachte bedeesd naar haar. 'Morgen,' Begroette hij haar ook droogjes. 'Al eerder geweest op Cassia, een van jullie?' Vroeg hij maar, kon zich zo snel niet herinneren waar de twee uberhaupt vandaan kwamen. Had het eigenlijk nooit gevraagd, besefte hij zich nu. Langzaam liet hij zich achterover zakken. Hij sloot zijn ogen en onderdrukte een gaap. 'Heeft een van jullie een idee hoelang deze reis duurt?' Hij had alles behalve zin in vliegen, bracht dan ook meestal de reis de gehele tijd slapend door om verveling tegen te gaan. Afwezig keek hij voor een kort moment op toen een meisje stormend de shuttle binnen kwam, overduidelijk te laat. Hij liet zich er verder niet door afleiden. 'Zin om te kaarten ofzo?' vroeg hij aan Tomari, om de tijd te verdoen terwijl ze in de shuttle zaten.

Tomari glimlachte toen achter hem Lynn de shuttle in stapte en hem een kus gaf "hey Lynn" zei hij met een brede grijns op zijn gezicht. Tomari ging zitten en liet Lynn naast hem zitten, Laurens kwam even later ook nog de shuttle in en nam de plaats aan de andere kant van Tomari in. "Hey Laurens" beantwoorde hij de groet van Laurens waarna Laurens om hem heen boog om ook Lynn te begroeten waardoor Tomari een lichte glimlach op zijn gezicht kreeg. Daarna vroeg Laurens meteen of een van hen ooit wel eens op Cassia was geweest en of ze wisten hoe lang het ongeveer ging duren "Ik ben wel eens op Cassia geweest, maar dat was altijd maar kort en er was dan nooit tijd voor dingen zoals duiken, dus ik ben wel blij met deze reis. Ben jij eigenlijk ooit geweest? Ik weet niet hoe lang zo'n reis duurt, ik sliep altijd onderweg tegen de verveling". Tomari dacht zo zijn vragen wel voldoende te beantwoorden en keek toe hoe er nog op het allerlaatste moment een meisje naar binnen stormde dat zich overduidelijk had verslapen. Tomari keek weer naar Laurens toen hij vroeg of hij en potje wilde kaarten en Tomari glimlachte als reactie en zei "tuurlijk, dat helpt ook wel tegen de verveling" grinnikte hij terwijl hij even wachtte tot Laurens kaarten te voorschijn zou toveren

PROFILE MAGICIAN

» Vernietiging van Planeet: Cassia
» Met Norwood.
» Norwood.
» Norwood.
» Naar Norwood.

Mentoruitstapje [Norwood]: Duiken op Cassia

Mentoruitstapje [Norwood]: Duiken op Cassia

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen