Het was een lange dag geweest. Het was begonnen met les geven aan de onderbouw van SSA. Die waren het lastigst, vroegen meer aandacht dan de bovenbouw die wat 'volwassener' tegenover dingen stonden. Vaak kon het volwassen ook weggelaten worden. Norwood was zwijgzaam nog wat gaan werken aan wat boekhouding. Sinds dat hij zijn mentorklas niet meer had was het allemaal net een stuk rustiger. Hij kon meer tijd besteden aan andere zaken. Zijn zoontje en aan Eyolf die nu net wat meer aandacht vroeg dan doorgaans. Eyolf was gewoon oud geworden in de loop der jaren. En Norwood zorgde voor de oude dag van de wolf dat deze niets te kort kwam.

Tijd voor wat ontspanning in een warm bad. Norwood had een simpele spijkerbroek met daarboven een shirt aan. Het was laat op de avond en de leerlingen moesten al op hun slaapzalen zijn. Norwood wist dat de badruimte van de docenten overhoop lag. Het moest gerenoveerd worden dus had Norwood geen keus om bij de leerlingen de badruimte te gebruiken. Die ongetwijfeld leeg zou zijn op dit moment. Norwood had enkel een douche op zijn kamer en wilde nu liever een heerlijk bad nemen. Even alle zorgen van zich los laten weken.
Eenmaal in de ruimtes kon hij kiezen een leeg privébad helemaal voor hem of een veel ruimer gezamenlijk bad die ongetwijfeld leeg zou zijn op dit moment. Norwood had de keuze al snel gemaakt en koos voor het comfort. Zwijgzaam liep hij achter een van de andere schermen en trok zijn shirt uit. Vervolgens de rest van zijn kledij en hing deze op aan een van de andere rekken. Zwijgzaam bond hij een van de handdoeken om zijn middel en liep rustig naar een van de baden. Het was een groot rond bad. Door de mistige damp die er hing werd zijn scherpe zicht, dat namelijk door zijn bril werd verminderd, echter enorm verminderd. Hij wreef in zijn ogen terwijl hij rustig het bad in stapte. Hij legde de handdoek rustig weg op de rand en ging zitten op een van de verhogingen die aangebracht was. Hij genoot van de warmte die het water met zich mee bracht. Toen hij wat verder de ruimte in keek viel hem een gestalte op. Pas nu was het hem duidelijk dat hij niet de enige hier was. Hij keek even een aantal seconden beter zodat hij door de dampen van het warme water wat duidelijkere details zag. Nee, de vrouw was geen bekende. Vrouw! Was hij het verkeerde bad in gestapt?! Nee, dat was hij niet, dit was het gemengd baden maar toch. Ergens voelde het licht ongemakkelijk maar dat liet Norwood niet merken. Zwijgzaam keek hij even naar een van de prachtige kranen die er stonden. 'Ik wist niet dat het bad nog zo druk bezocht was op zo'n latere avond...' sprak hij toen met wat duidelijkere stem. Wetend dat de vrouw half in slaap was gesukkeld. Norwood zweeg een tijdje na zijn woorden gezegd te hebben. De vrouw de tijd gunnend om wat bij te komen.

Het badwater had precies de juiste temperatuur en al duurde het even voor haar lichaam om eraan te wennen, nam ze er verder niet de moeite voor om de koudwater kraan bij haar open te zetten. De badolie die ze enkele minuten geleden in het bad had leeggegoten, zrogde voor bubbels bij haar in de buurt en de geur samen met de belofte van rust brachten haar langzaam weg in een lichte slaap. Haar gedachten voerden haar mee naar andere tijden dat ze ook in zo'n warm bad had gezeten. De tijden dat ze eht de moeite had genomen om een ontspannend bad te nemen waren op enkele handen te tellen. Ze gaf altijd meer de voorkeur aan een snelle douche of een klein kwartiertje in een bad, maar nu had ze de ruimte en de tijd dus gaf ze zich over aan haar gevoel om een echt bad te nemen. Licht kwam het ook wel doordat ze het nodig had met al dat gesleep van vandaag en omdat ze de komende dagen ook niet veel rust zou krijgen met de lichte verbouwing in haar badkamer. Queralena merkte niet dat in die tijd dat zij aan het losweken was er een ander persoon de ruimte had betreden. Het was dan ook pas dat ze bij het horen van de stem uit haar slaap erd gehaald. Queralena draaide haar hoofd iets naar de stem en opende langzaam haar ogen totdat ze door een klein kiertje kon kijken naar de gestalte. De stem was laag en het klonk mannelijk. Hieruit kon ze opmaken dat de gestalte die haar had aangesproken ook werkelijk een man was. Even fronste ze. Wat had een man te zoeken in haar bad? Even draaide ze haar hoofd de andere kant op om te kijken of er misschien nog meer mensen gebruik dachten te kunnen maken van dit bad. Dit was echter niet het geval dus keek ze weer richting de man. Heel licht drong er een gedachte in haar op dat ze misschien wel eens in het verkeerde bad had kunnen gaan zitten, maar uiteraard kon dat niet. Toch? Nee.. zij zat in het juiste bad. Met een lichte zucht voor zichzelf kwam ze overeind en keek naar de man die ze niet goed kon zien doordat de baden nog steeds veel stoom afgaven en waardoor er een grimmig licht werd afgegeven. 'Als je liever alleen had willen zijn dan had je een ander bad moeten kiezen.' Sterk Queralena, heel sterk. Zo kan er ook niemand iets zeggen over dat je heeeeeeeel misschien in het verkeerde bad bent gaan zitten. Met beleid legde ze haar hoofd weer terug op de rand. 'Ik heb jou nog niet eerder gezien. Wie ben je?' Ja, ze had geen zin om haar magie uit te strekken zodat ze zou weten wie het was. Queralena wilde gewoon rust hebben en haar spieren laten ontspannen. Was dat niet juist de reden dat ze hier naartoe was gekomen? Om te ontspannen? Ja inderdaad, dus dat zou ze ook gaan doen. Dat betekende uiteraard niet dat ze niet met hem kon conserveren. Zolang hij haar maar niet boos maakte dan kwam het allemaal goed. Ja. Inderaad. Alles kwam dan goed. Ontspan Q'leen, ontspan.

Zelfs met haar jarenlange ervaring als een vrouw en het feit dat ze niet schuwde haar lichaam te laten zien, maakte het niet anders dat ze vond dat een man haar zomaar mocht benaderen als ze de tijd nam om te kunnen ontspannen. Waarom wisten mannen vrouwen nooit alleen te laten? Oh ja.. ze hadden hen nodig. Ach ja.. Daar konden de mannen ook niets aan doen. Was er niet zo'n Puffoons spreekwoord dat zei dat achter iedere sterke man een nog sterkere vrouw stond? Dat zou in ieder geval kloppen. Ondanks het zwakke licht van de maan en de stoom die nog altijd van het water omhoog steeg kon Queralena voldoende zien. Haar ogen waren door haar passie voor de duistere krachten aangepast en ze kon perfect zien en nu ze eenmaal in de richting van de stem had gekeken, wist ze zeker dat het een man was die haar was komen vergezellen. Even was ze stil zodat ze zich ervan kon verzekeren dat er naast de man verder niemand zich had geplaatst in het bad en toen dat inderdaad zo bleek, besloot ze antwoord te geven en het was een antwoord dat er op een licht onvriendelijke toon uit was gekomen. Dat moest de reden zijn geweest dat de man erop doorging en haar probeerde te zeggen dat ze misschien het verkeerde bad had gekozen. Ach, hij kon denken wat hij wilde en ze wuifde zijn commentaar met een lichte handbeweging weg. Queralena zat in een heerlijk warm bad met alle comfort die het met zich mee kon brengen en ze had in enkele seconden al besloten dat ze in het juiste bad zat. Niets wat hij zei of zou doen zou haar van dat besluit af kunnen houden. Terwijl ze weer de tijd nam om haar hoofd weer terug te leggen in een van de hoofdsteunen vroeg ze de man die haar had vergezeld wat zijn achtergrond was. Queralena kende nog niet veel mensen in de school, maar daar zou een verandering in moeten komen en met hem zou ze kunnen beginnen. De man stelde zich voor en Queralena bleef kalm liggen. Een woudmagiër dus. Dat viel op zich nog wel mee. Queralena kon zich niet veel woudmagiërs herinneren waarmee ze een gesprek had kunnen hebben en aangezien het ook een docent was, was er het vermoeden dat ze de man nog wel vaker tegen zou komen. En wat zei hij nog meer? Hij was ook opvolger van de heer van het woud, een functie die binnenkort ook bekleed zou zijn, maar wie als zij het zich goed herinnerde nog niet was gearriveerd. Het gekletter van het water liet haar bijna opschrikken, het klonk onnatuurlijk hard in de stilte van de ruimte en ze gaf zichzelf een standje om het feit dat ze zo schichtig was. Queralena glimlachte lichtjes en alhoewel ze liever had laten zien wie ze was, gebruikte ze dit maal haar mond om het uit te spreken. Ze was misschien ergens benieuwd hoe hij zou reageren op het nieuws dat hij met een legendarische magiër in het water zat. ‘U hebt het genoegen te maken te hebben met een van de nieuwe legendarische magiërs. Mijn naam is Queralena na Foraoise Dorcha wat in deze taal het beste vertaald kan worden als Queralena van het donkere woud. In mijn tijd waren ze nog niet zo creatief met achternamen en werd je eerder vernoemd naar de plek waar je woonde.’ Haar hand greep naar een van de doeken die vlakbij lagen en doordrenkt waren met heerlijke geurende olie en begon langzaam haar lange benen in te zepen. ‘Maar hoorde ik je net zeggen dat je niet te koop loopt met je functie als opvolger? Waarom niet?’ Haar blik gleed even geïnteresseerd naar de man voordat ze zich weer op haar benen concentreerden.

Met langzame lange slagen trok Queralena de geurende doek over haar benen heen en had daarbij haar hoofd in de steun achter haar gelegd om zo extra te kunnen genieten van de bewegingen. Als ze haar ogen sloot dan kon ze indenken dat ze alleen was in dit bad of nog beter, dat zij hier heerlijk alleen lag te relaxen en een bediende, bij voorkeur een mannelijke, haar lichaam zou reinigen en verzorgen precies zoals zij dat wilde. Die kleine fantasie waar ze zich zo vaak in had laten vallen, maar altijd weer ruw was uitgetrokken, nam zijn plaats. Op het moment dat ze zich inbeeldde dat die masseur van Shadra zijn handen over scheenbenen liet glijden, kwam de woudmagiër uit het water en begon zich te verontschuldigen. En niet eens voor het verstoren van haar kleine fantasie, maar voor de manier waarop hij tegen haar had gepraat. Ja, op een andere dag had ze daar misschien een opmerking over gemaakt, maar als ze respect af had willen dwingen dan had ze hem toch wel meteen gezegd wie ze was en wat ze verlangde. Mannen…. Ze snapten het ook nooit. Om de kwestie van de vergiffenis snel over te laten waaien, Queralena was niet van plan hem vergiffenis te schenken voor ook maar een enkel ding dat hij had gedaan, vroeg ze hem waarom hij zijn positie als opvolger niet volwaardig accepteerde, maar het eerder leek alsof hij zich schaamde voor waar hij eens voor was uitgekozen. In de tijd dat Norwood in het water zakte en zich herpakte om haar vraag te kunnen beantwoorden, nam Q’leen plaats op de rand en zeepte haar torso in. Norwood zou toch niet in staat zijn veel te zien en hoogstwaarschijnlijk was hij geen maagd meer en had hij enkele vermoedens van hoe een vrouwenlichaam er uit kon zien. Toegegeven, ieder lichaam zag er anders uit en het hare was ook lang niet meer flawless, maar het straalde wel kracht uit, verborgen onder de nog net zichtbaar vrouwelijke vormen. Ja, kleding kon zeer verhullend werken en het liet haar lichaam er vaak zachter uitzien dan ze werkelijk was. De bewegingen van haar handen kwamen tot stilstand terwijl ze nadacht over de woorden van de moeilijke jongen. ‘Misschien heb je inderdaad gefaald en dan zou je je kandidatuur tot opvolger op moeten geven zodat mijn collega de kans krijgt een andere talentvolle woudmagiër te trainen die zich er wel helemaal voor kan geven zonder dat er het risico wordt gelopen dat wanneer het tijd wordt voor jou om het over te nemen, je het niet wil accepteren.’ Kalm bracht ze haar handen weer in beweging om dit maal haar rug in te zepen. ‘Maar misschien heb je ook grotere rampen kunnen voorkomen door je betere training. Wie weet wat er gebeurd zou zijn als je niet de extra training had gehad? In plaats van dat je alleen maar treurt over die dierbaren die je bent verloren, moet je om je heen kijken om te zien wat je hebt gered. Soms is de dood van een enkeling goed als daarmee een grote groep onschuldigen kan worden gered, vind je niet?’ Q’leens stem was op het laatst scherper geworden en na haar preek stond ze geheel op. ‘Nee dank u Vavyendor. Ik ga douchen en mijn vleugel opzoeken. Doe iedereen een plezier en pijnig uzelf niet in uw zelfmedelijden. Wat gebeurd is is gebeurd. Kijk vooruit.’ Met die woorden liep ze richting de douches om de zeepresten van haar af te spoelen en de gedachte aan moeilijke personen op een rustig avondje mee te laten glijden.