Hij rende nu inmiddels al zijn derde rond het schoolgebouw. Het was de laatste die hij zou doen voor vandaag. Overmorgen weer een dag om te hardlopen. Mitsu was veel veranderd sinds de terugkomst van Nina. Hij had besloten om zijn haren niet meer in de verf te stoppen. Langzaam aan had hij een andere look gekregen. Het was vrij snel gegaan, om een of andere reden was zijn haar snel vrij snel voor het gemiddelde snelheid dat het zou moeten groeien. Hij had Nina nu inmiddels twee weken niet meer gezien. Hij had met wat hulp van de kapper zijn oorspronkelijke haarkleur terug weten te halen met een beetje hulp van magie. Hij had een warme beanie muts op en had warme joggingkleding aan. Want hoe je het ook wende of keerde het wat winter. Na drie rondjes voelde hij het daarom ook direct dat hij al geruime tijd bezig was. Zijn voeten voelde vreemd aan en zijn handen waren ijskoud. Hij verbeet de pijn die de kou echter opbracht. Hij was stronteigenwijs als het hier om ging. Nina was na een geruime tijd afwezig te zijn weer terug van weggeweest. En desondanks dat hij er blij mee was om haar te zien, het gevoel dat ze iets verborgen hield voor hem. Hij kon het de laatste tijd niet van zich afzetten. Ze had op het platform toen ze elkaar ontmoette niet alles verteld en hij kon zijn vinger er niet op leggen wat.
Hij liep de trap rustig op. Zijn spieren zeurde dat ze weer eens hard hadden moeten werken. Nouja, ze hadden harder moeten werken dus eigenlijk klaagde ze niet hard. Maar ze waren wel merkbaar aanwezig. Mitsu wreef even over zijn voor hoofd en glimlachte. Het was best verfrissend om te hardlopen. Je kon je gedachten op een rijtje zetten. Even de wind in je gezicht, het was zalig. Terwijl hij de deur van de woonkamer van de woudmagiërs etage opende liep hij verder naar de jongensslaapzaal. Hij trok zijn vest uit en zijn shirt. Een vrij gespierd lichaam werd zichtbaar. Geen sixpack, maar wel degelijk een netjes onderhouden. Mitsu trainde vrij snel met zijn spieren, hij hoefde maar weinig moeite er voor te doen. Zwijgzaam liep hij met zijn trainingsbroek aan richting de douche en verdween daar onder. Na een halfuur heerlijk te hebben gedoucht en opgewarmd te zijn liep hij met zijn handdoek de slaapruimte weer in. Trok zijn zwembroek aan en ging vervolgens met zijn handdoek naar de wasruimte van de leerlingen. Hij zou voor het gemegd baden kiezen, het was immers een gezellige ruimte en je had er voldoende ruimte als je alleen was. En Mitsu had geluk, hij was alleen in de ruimte. Tenminste zo zag hij dat, want er stond iemand net wat uit het zicht voor hem. Hij nam een klein aanloop en zette zich af. Hij belandde in het middelste gedeelte van het warme bad. Het warme water omarmde hem en gaf hem gelijk een ontspannend gevoel. Echter kwam door zijn sprong er wat water omhoog. Verder dan bedoeld was en maakte daarmee ook de tweede persoon in de ruimte nat. Zwijgzaam kwam Mitsu omhoog en veegde een paar lokken haar uit zijn gezicht. Zijn blonde haar was nu donkergeel tot zelfs grijs geworden. Zijn ogen gingen kort door de rustige ruimte. Tot hij achter hem een keel hoorde schrapen. Hij was dus niet alleen? Hij draaide zich resoluut om en keek recht in de ogen van een sceptische dame. Maar hij zag gelijk dat het Nina was. De prachtige hemelse ogen, wonderbaarlijk gewoon. 'Dat is toevallig. Ook in voor een duik?' sprak hij wat opgewekter toen hij haar zag. 'Hoe gaat het er mee, schat...' vroeg hij toen niet doorhebbend dat Nina zijn natuurlijke haarkleur nooit gekend heeft en hem dus totaal voor iemand anders aan kon zien.

Mitsu sprong in het diepe gedeelte, niet doorhebbend dat een drietal dames al netjes zaten te baden. Een lompe actie, maar ja zonder die lompe acties had hij Nina nooit ontmoet. Hij kwam langzaam omhoog en streek zijn haren naar achteren. Hij glimlachte toen ineens een keel werd geschraapt. Mitsu draaide zich naar de persoon die het deed. Mitsu speelde met de woorden over toeval. Het viel niet goed bij Nina. Maar haar norse reactie gaf hem voldoende om te weten dat Nina hem dus absoluut niet herkende. Mooi, daar kon hij haar dus nog mee plagen. Hij ging eens testen hoe lang ze nodig had om het door te hebben. Ze draaide zich weer terug naar haar vrienden. Tijd om de act in te zetten. Hij begon met een schat. Hij wist verdommes goed hoe Nina kon reageren op jongens die ze niet kende die haar zo noemde. Hij had het zelf meegemaakt in de Jolly Jester waarna de jongen nog eens van Mitsu duidelijk kreeg gemaakt dat hij eens op moest letten met welke meisjes hij versierde.

Mitsu verwachtte de reactie al en kreeg een klein grijnsje op zijn gezicht. 'Mijn excuses...' sprak hij met een kleine schuldbekenning. 'Ik heb regelmatig gehoord over wat voor schat je wel niet kon zijn...' begon hij. 'Ik liet het onbewust schieten door mijn lippen...' sprak hij terwijl hij het groepje naderde. 'Pardon, maak eens wat ruimte...' sprak hij tegen een van haar vriendinnen die sceptisch opzij schoof. Hij nam het risico. Hij wist hoe Nina zou reageren als ze er achter kwam wie ze voor zich had. Dus een beetje 'brutaal' doen kon wel. 'We zijn misschien verkeerd begonnen. Ik ben namelijk een zeer goede vriend van Mitsu. Ik ken hem als geen ander. Misschien op jou na, Nina. Hij heeft me veel over je verteld.' sprak hij en glimlachte lichtjes. Hij zag een van de vriendinnen sceptisch kijken. 'Oh tuurlijk, en mevrouw gelooft mij niet?' sprak hij tegen haar. Maar goed ook... sprak hij tegen zichzelf in gedachten. 'Misschien wat bewijs dat ik hem ken...' sprak hij met een vriendelijke stem. Dat Nina de stem niet herkende verbaasde hij ergens hard. 'Toen Mitsu Nina ontmoette studeerde hij een creativiteitsstudie op Gren...' sprak hij met een zekere toon. 'Dat kan iedereen opzoeken' sprak een vriendin happend toe. Mitsu sloot zijn ogen content en glimlachte. 'Goed punt....' sprak hij met bekennende stem. Hij ging wat ontspannen tegen de rugleuning zitten van de ronding die in de bad zat. Zijn blik werd even serieus. 'Details dus....' sprak hij met een licht grijnsje. 'Het was een warme zomerdag in juli. Rond de dertig graden Celcius. Ergens op een strandje op Razen waar een jachthaven bij aanwezig. Maarliefst drie boten waren aangemeerd die dag, vrij rustig voor die periode daar. Mitsu was met zijn vader op het strand, vijftien jaar was het pubertje...haha....' sprak hij half lachend over zijn grap van puber. Hij legde zijn armen achter zijn hoofd en keek opzij naar Nina vanuit zijn ooghoeken. 'Het was noordwestelijke wind, waardoor de frisbee uitweek en Mitsu's vader het niet kon vangen op tijd. De frisbee raakte Nina op deze plek...' sprak hij terwijl hij de precieze plek aanwees op haar schouder zonder haar aan te raken. 'Na nog een paar dagen waren Mitsu en Nina gescheiden. Echter rees Mitsu een jaar later terug naar Razen. Welgeteld 12 dagen. Hij wilde eigenlijk twee weken, maar van zijn ouders moest hij op tijd terug zijn voor de studie weer begon. Het was toen nog vrij vroeg in de zomer, juni. Mitsu had een hotelkamer, nummer 421 op de respectievelijke vierde verdieping van het hotel. Hij zag Nina regelmatig en ze werden smoor verliefd. Echter toen Mitsu bijna alles rond had op zijn tweede reis brak dag voor vertrek een epidemie uit waardoor zijn ouders een reisverbod oplegde. Mitsu kon geen contact vinden met Nina, noch heeft hij daarna het nog geprobeerd, hij was doodsbang dat hij het niet goed kon maken...' sprak hij. Hij hield verdere details van hun periode tijdens de eerste vakantie verder achterwegen. Hij had in zijn ogen voldoende kleine details gegeven waardoor het duidelijk was dat hij met Mitsu had gesproken, toch? 'Maar goed, dat zelfs Mitsu deze details nooit zomaar deelt met een zeer goede vriend. Hoe graag deze jongen het zou willen...' sprak hij met een subtiele hint naar Nina. Als ze zelfs nu niet meer wist dat hij het was, dan gaf hij het ter plekke op hier. Mitsu wachtte geduldig tot het moment van realisatie kwam bij Nina.

Mitsu speelde het speeltje zonder al te veel angst van de uitkomst er van. Hij wist dat de andere meiden er ook niet al te prettig bij voelde. Zwijgzaam kreeg hij een grijns op zijn gezicht toen Nina zo heftig reageerde op het ene koosnaampje dat hij gaf. Hij was blij om te horen dat Nina zo kon reageren wanneer een andere willekeurige jongen zo flirtend zou doen als hij nu deed. 'Laten voelen?' sprak hij met een vragende stem. Mitsu was te zeker van zijn zaak om nu op te geven. 'Nou nou nou, dat is ook wel een beetje overdreven, niet?' sprak hij met een kleine glimlach. 'Dat je vast wat aardiger mag wezen tegen mij, jongedame...' sprak hij tegen Nina op een wat strengere toon toen ze er op toehapte.
Mitsu hield zijn stem normaal, bewust dat Nina het door zou kunnen krijgen. Hij vertelde het hele riddeltje en hield de troef van de eerste zoen wijselijk achter de hand. Hij zou deze details nooit vertellen aan niemand. Deze waren alleen voor hem en Nina besteed en geen enkele andere ziel. Terwijl de meiden hem sceptisch aankeken en het steeds minder vertrouwde dat deze kerel het allemaal kon vertellen ging Nina langzaam de goede richting in. Haar mond leek bijna open te vallen. Het feit dat ze hem bij elkaar hield zei hem dat ze het nog niet helemaal besefte. Hij gaf haar de laatste overduidelijke hint. En dat was voldoende. Nina was stomverbaasd. 'Jaaaah...' sprak hij terwijl hij langzaam dichterbij kwam. 'Waarom?' herhaalde hij haar vraag. 'Je hebt een klein ding nooit van me geweten...' sprak hij terwijl ze zichzelf onder water liet gaan en terug naar boven kwam. Nogmaals de vraag met een grote spat water over zich heen. Hij streek de lokken uit zijn gezicht en glimlachte. 'Ik was in het eerste jaar een jongen die vrij simpel was. Ik was niet de creatiefste en daarom werd ik op de 'creatieve' opleiding nogal uitgelachen en gezegd dat ik weinig kans zou maken...' sprak hij. 'Na de vakantie piepte ze anders toen ik met knallend blauw haar aankwam...' sprak hij met een klein glimlachje. 'Ik was uitdagender en inspirerend en ze kregen langzaam respect. De aandacht die ik er door kreeg was verslavend en ik besloot het te houden. Ook toen ik op vakantie ging, Nina...' sprak hij met een glimlach. 'Ik ben van nature blond...' sprak hij terwijl hij zijn schouder ophaalde en grinnikt. Hij kwam dichterbij en sloeg zijn armen om haar heen. 'En nu is mijn vriendinnetje boos omdat ik dat geheim altijd achter heb gehouden....' sprak hij met een klein kusje op haar wang. Hij streek een lok haar achter haar oor en gaf haar een tedere zoen op haar mond terwijl hij zijn hand onder water naar haar heup liet gaan. 'Ik heb je enorm gemist de afgelopen twee weken...' sprak hij. 'Het lijkt wel alsof je me ontweek de laatste tijd...' sprak hij. 'Ik ben gewoon...ik heb het gevoel alsof ik dingen anders ga zien, alsof ik een objectievere blik keek op de wereld heb. Nu ik werk als cartoontekenaar bij de krant en een groep dol blijkt te zijn op mijn strips vond ik de blauwe lokken niet meer zo hard nodig...' sprak hij. 'En daarbij, staat het me beter dan dat knallende kleur. Mijn ogen komen er beter door naar voren...' sprak hij en knipoogde terwijl hij langzaam dichterbij kwam. Hij wilde haar voelen, haar aanwezigheid en bijzijn.

Mitsu glimlachte toen de meiden stilletjes hun alleen lieten. Hij zweeg even voor een aantal minuten. Liet het Nina tot haar doordringen dat ze daadwerkelijk voor hem stond. Toen ze vroeg waarom glimlachte wat breder en omhelsde haar. Zijn armen gleden om haar heup en hij kwam dichterbij staan. Ze boog wat naar achteren en liet haar hand door zijn haar glijden. Hij sloot zijn ogen en liet haar begaan. Hij genoot van haar aanraking, na de twee weken kon je pas werkelijk doorhebben dat je aan iemand verslaafd was. Hij genoot van haar handen die zijn haren aanraakte. Hij opende zijn ogen weer en keek recht in die van haar. Haar prachtige blauwe ogen keken terug in de zijne, nog steeds vol ongeloof. Mitsu begon zijn uitleg tegen Nina over zijn creatieve opleiding. Hij was niet de creatiefste maar had een ware transformatie ondergaan in die vakantie.

'Neem de tijd...' sprak hij. 'Ik ga toch nergens heen...' sprak hij met een kleine plagende stem tegen haar. Hij gaf haar een kusje op haar wang en nog een schoof langzaam op toen hij bij haar mond aan kwam om daarna een heerlijke zoen er op te geven. Hij bleef tegen haar aan staan en genoot van haar zachte huid. 'Dus desondanks dat je niet wist dat ik de blonde gozer was heb je hem toch in de gaten gehouden?' sprak hij met een vragende stem. 'Stiekem naar andere knappe jongens gluren, schat?' sprak hij terwijl hij zijn voorhoofd tegen die van haar zette en een plagende stem opzette die hij absoluut niet meende. 'Jij blijft knap, hoe veel ik je ook zie...' sprak hij en gaf haar nog een zachte kus op haar mond. 'Ach kom op, die blauwe lokken maakte me niet speciaal..' sprak hij en sloeg zijn handen opzij het water in. 'Jij maakte mij speciaal. Een beter mens.' sprak Mitsu met een zachte maar zekere stem. Hij genoot van haar aanwezigheid, en dat was duidelijk zichtbaar. De twinkeling in zijn ogen kon hij niet verbergen. De zachte fakkels die de badruimte oplichtte deden de sfeer net wat romantischer maken dan het al was bij Nina. De aroma van kruiden die in de badruimte heerste waren rustgevend. Maar nog niets wist Mitsu van het aambeeld dat met een zijde draadje boven zijn hoofd hing. Hij zweeg even en hoorde haar zeggen dat ze van hem hield, altijd. Hij smolt bij de woorden. Hij omhelsde haar stevig. 'Dat ik ooit aan je getwijfeld hebt. Dat ik ook maar dacht dat je een foute zet zou maken met de drugs en alcohol. In combinatie met die kwal van een......vader van Alice...' verbeterde hij zich. Hij hield zich even in met zijn woorden. Hij zweeg even. 'Ik heb wakker gelegen dat je wel een fout zou hebben gemaakt. Maar waar maak ik me zogen over?' sprak hij. 'Je houdt van me en zo'n fout heb je een keer gemaakt. En gebeurd niet nogmaals....' sprak hij met een zekere stem en streek over haar rug met zijn hand. Niet wetend dat hij de plank in feite volledig mis sloeg. Niet wetend dat de schaar al op het aanbeeld stond en het zijde draadje bijna aan het doorknippen was.

"Goed zo, want ik laat je ook nergens heen gaan.' sprak ze als weerwoord. Hij zweeg even en genoot van deze woorden. Wat was ze toch lekker bezitterig als het om hem ging. Hij gaf haar daarom ook maar een zachte zoen. 'Oeeeh....daar hou ik van...' sprak hij met een zacht weerwoord. 'Maar dat geld ook voor de meisjes, schat..' sprak hij. 'Jij bent de mooiste godin die er is...' sprak hij met een klein grijnsje op zijn gezicht. 'Hehe, misschien..' sprak hij en floot onschuldig een deuntje alsof hij het met opzet naar haar had gegooid. Hij grinnikte even en bleef haar omhelzen. Hij begon even over het feit dat hij getwijfeld had, iets wat hij nog niet had gezegd. En het kwam er hakelig uit als reactie. Hij keek haar even aan toen hij licht wat afstand op bouwde. 'Ja, maar dat bleek totaal onterecht...' sprak hij met een glimlach. Ze begon ineens te bevestigen. 'Ja? Hoezo...?' sprak hij toen vragend en keek haar even vragend aan. Hij keek haar aan, straf? Oh toen Mitsu in de emotionele achtbaan omtrent zijn moeder zat, ja dat wist hij nog. 'Je te redden van....' sprak hij en keek haar even wat sceptischer aan. Ze legde het zo goed mogelijk uit terwijl ze zich omdraaide. 'Nina...' sprak hij zachtjes. 'Niet helemaal....' sprak hij herhalend met een vragende stem. 'Dus je weet niet of je het niet of wel wilde....' sprak hij toen lichte ergernis in zijn stem. 'Dus mijn twijfels waren niet geheel onterecht...' sprak hij toen tegen Nina. 'Als jij ook maar iets van drugs of alcohol aanraakt duik je gelijk met de eerste de beste....' hij stopte om zichzelf te verbeteren. 'Duik je gelijk in bed met iemand om je eenzaamheid te vullen?' sprak hij. 'Ik heb me verdorie ook eenzaam gevoeld, Nina! Heb ik dat meisje dat me zo leuk vond even geroepen om het bed te delen?' sprak hij vragend. 'Nee!...' het was gewoon niet eerlijk. Ze dook zo met hem het bed in, verlamd van de drugs en alcohol, of niet. Het was gewoon ongehoord. Hij draaide zich om en sloeg verwoed wat water opzij. 'Haten doe ik je niet....' sprak hij. 'Maar teleurgesteld ben ik zeker....' sprak hij terwijl hij even naar het water tuurde. 'En nu? Zijn we over negen maanden met een Alice 2?' sprak hij met een lichte spot in zijn stem. Hij kon het gewoon niet geloven. Ze was in feite gewoon vreemd gegaan. 'Je deelt het meest intieme wat je kan met een ander, en je beweerd dat je van me houdt.' sprak hij terwijl hij zijn kaken op elkaar beet. 'Welke woorden moet ik er van geloven, van het zinnetje 'ik hou van jou? Ik denk dat ik 'jou' kan vervangen door 'aandacht'' sprak hij terwijl hij zich omdraaide en haar recht aankeek met een serieuze blik. Zijn stem was licht verhit en zijn blauwe ogen strak op haar gericht. Misschien was het niet zo slim geweest om over dit onderwerp te beginnen.