Verveeld keek ze uit het raam. Wat een vervelend rotweer. Het was koud en bewolkt, alhoewel, heel soms scheen kwam de zon er eens door, niet dat het echt de vette moeite was. Met een diepe zucht draaide ze zich weer om en wandelde op haar hakken naar haar bureau. Ze ging op de stoel zitten en keek naar de trofee’s. Die had ze ooit gewonnen toen ze nog captain was. Ze was er trots op en het gaf haar meer zelfzekerheid. Altijd als ze zich slecht voelde, bang was dat ze weer zoals vroeger ging worden, keek ze naar haar prijzen. Maar nu keek ze er ook vaak naar als ze het miste. Een glimlach verscheen op haar gezicht als ze terug dacht aan de keren dat iemand wel eens iets doms deed, of de jongens de meisjes weer aan het plagen waren. Dat waren goede tijden. Iedere keer als ze dan door de gang liep, ging mensen automatisch aan de kant en werd ze aangestaard. Soms vol verwondering, soms vol haat of jaloezie. Maar iedereen kende haar wel, dat was het belangrijkste vond ze. Ze zou het een hel vinden als niemand haar nog zag staan, het zou gewoonweg verschrikkelijk zijn. Misschien moest ze maar eens even naar buiten gaan, een wandeling maken en wat frisse lucht scheppen. Ze stond op en deed haar jas aan. Vroeger had ze vaak buitengetraind dus de koude was ze al wel gewend. Ze beende de kamer uit en zocht haar weg naar buiten. Weliswaar uitwijkend voor andere mensen aangezien het op de gangen redelijk druk was. Eindelijk, ze was buiten, dat werd tijd. Wat was ze toch blij dat er buiten zo veel ruimte was en ze niet tegen andere mensen aangeplakt zat. Het liefst zou ze zich nu helemaal willen ontsmetten, maar dat zou wat overdreven zijn. Maar buiten was het wel iets kouder dan ze verwacht had. Dan kon ze maar beter wat gaan wandelen om het warm te krijgen in plaats van stil te blijven staan. Terwijl ze wandelde, dacht ze na over verschillende dingen. Zoals hoe het nieuwe huis eruit zou zien, hoe de buurt zou zijn, hoe het met haar ouders ging. Doordat ze zo diep in gedachten verzonken was, had ze Ravenna niet gezien, ze botste tegen het meisje op en struikelde waardoor ze met een plof op de grond terecht kwam. Wat was dat de laatste tijd met al dat geval? Binnekort kon ze beter kruipen, dan viel ze tenminste niet. Met een geïrriteerde kreun stond ze weer recht en keek het meisje geïrriteerd aan. Ze deed haar blonde lokken weer op hun plaats. ”Kun je niet uitkijken ofzo? Zag je niet dat ik langs hier wilde wandelen? Geez…” Ze plaatse haar handen in haar zij. Wat dacht dat mens wel niet? Als dit nu in een gang gebeurd was, oké, dan had ze er nog begrip voor dat ze niet aan de kant ging omdat het daar overbevolkt was. Maar hier was ruimte genoeg, dus ook ruimte genoeg voor haar om aan de kant te gaan.

Geïrriteerd keek ze naar het figuur waar ze opgebotst was. ”Kun je niet uitkijken ofzo? Zag je niet dat ik langs hier wilde wandelen? Geez…” Gefrustreerd en geïrriteerd plaatste ze haar handen in haar zij en ondertussen bekeek ze de persoon eens goed. Leren motorjack en een serieuze stank van sigaretten. Fijn, van alle types op de wereld moest ze dit tegen komen? Niet dat ze bang was, totaal niet, maar dadelijk stonk ze nog naar de nicotine. Ze begreep niet dat ze dat kon roken, binnen kon krijgen. . 'Wel sorry hoor, mevrouw de koningin.’ Lena keek walgend naar het pakje sigaretten dat ze uit haar zak haalde en vervolgens een sigaret nam. 'Wat stom van me dat ik niet eerst even door die boom heen keek of er toevallig iemand aankwam, mijn welgemeende excuses.' Lena snoof en keek de vrouw met een verachtende blik aan. ”Wel, zorg dan de volgende keer maar dat je dat wel doet. Trouwens, een rode loper zou ook heel fijn zijn.” Zei ze al spottend. Wat een driftkikker. Als ze dit wilde vermijden, had ze maar beter moeten opletten. ”Maar als je me even wil excuseren, stoomtrein, ik heb beter dingen te doen dan mijn tijd aan jou te verspillen.” Ze fake’tje een klein glimlachje. ”Bye bye.” Zei ze al wuivend waarna ze doorliep, haar schouder lichtjes opspande om haar dan omver te duwen en daarna triomfantelijk verder te wandelen. Eigen schuld, dikke bult, ze had maar moeten uitkijken.