Sasuke, you are my new light, a light that’ll shine. My hope, my dreams, a hope that will extinguish a novan family. With your new power you will the most powerful of them all!

Sasuke schrok wakker, het zweet liep langs zijn voorhoofd naar beneden. Het was een enge droom geweest, een droom, een flashback. Een flashback naar het evenement dat jaren geleden was gebeurt. Een daguitstap naar Nova, Sasuke, zo’n naïef persoontje had natuurlijk niet door wat Itachi van plan was geweest. Hij had gewoon geloofd dat er niets aan de hand was en dat het een gewone aangename dag zou worden, maar Itachi had opzoekingswerk verricht en was zo te weten gekomen hoe hij de demoon in Sasuke kon ontgrendelen en een familie kon vermoorden die hij oprecht haatte. Sasuke was een perfecte pop om te bespelen, makkelijk manipuleerbaar. Itachi had de demoon in Sasuke losgelaten en hij had bijna de hele familie LaFee uitgemoord samen met de vader van Zack Fair. De jongen die voor de deur was gaan staan om de boel te beschermen. Eerst had Sasuke er geen idee van wat er aan de hand was en zijn geheugen was gewist geweest zodat hij er zich helemaal niets van zou herinneren. Langzaam stond hij recht en bekeek hij zichzelf in de spiegel. Hij zag er verschrikkelijk uit. Zijn rode ogen keken hem aan en hij legde zijn haar goed. Hij was moe, maar hij sliep al weken slecht. Het was gewoon echt slecht met hem aan het gaan. Hij trainde nog wel om zijn lichaam in topconditie te houden, maar zijn levenslust was zowaar verdwenen. Hij maakte alleen nog maar opmerkingen en hij vocht eigenlijk constant met mensen. Ze vonden hem eng, een freak, een spook. Begrijpelijk, nu besefte maar pas hoe belabbert hij er wel niet uitzag. Hij begon zijn haar rustig in gel te doen, het was laat maar hij had zin in een nachtelijke wandeling. Niemand zou hem opmerken in zijn lange zwarte jas en zijn camouflagespreuk. Niemand zou hem zien. Hij liep zijn kamer uit en wandelde richting de kerkers en hij hield zich gedeist toen hij een meisje zag langslopen dat hij haatte. Niemand mocht weten dat hij nu nog op dit ongoddelijk uur rondliep. Ach ja, wat kon het hem eigenlijk nog schelen. Het was nu al eenmaal zo en zo zou het vast altijd wel blijven. Langzaam liep hij de trappen van het kasteel af richting de kerkers en maakte zich daar zichtbaar, maar er brandde licht. Wat vreemd was. Hij liep erop af en zag dan hoe snel het werd uitgedaan. Sasuke zag excellent in het donker, maar de persoon vast niet, dus hij liet zijn vinger in brand schieten en stak daarmee de toortsen aan. Daarna ging hij op een kruk zitten en staarde hij voor zich uit. Zonder een woord te zeggen. Hij had geen zin om te praten, maar als het meisje wilde praten dan deed ze dat maar.

(sorry kort t.o.v. dat van jou D:)

Wat was vuurmagie toch soms zo handig. Met een vingerknip had Sasuke zijn vinger vuur laten vatten en zo had hij de toortsen aangestoken. Zo kon het meisje dat er zat weer zien. Ze moest zich niet verstoppen, het had toch geen zin voor zijn bloedrode lichtgevende ogen. Langzaam ging Sasuke op een kruk zitten en staarde hij voor zich uit. Hij had geen zin om te praten, maar meer om na te denken, over alles wat er was gebeurt.

“Komaan Sasuke, laten we een uitstap hebben naar Nova” klonk er uit de mond van Itachi. Sasuke zo naïef als hij was stemde meteen in. Het was voor hem leuk om samen met zijn broertje een uitstap te maken. Hij wist natuurlijk niet wat er zou gebeuren. Dat de demoon in hem zou ontgrendelt worden en dus vele mensenlevens zouden sneuvelen. En dat gebeurde dus. Itachi ontgrendelde de demoon in Sasuke die de vader van Zack vermoordde en dan de hele familie van Rhine. Zonder enige emotie had Itachi een moordmachine gemaakt van Sasuke, die tot maar kort de echte waarheid wist.

Niemand zou het ooit te weten komen wat er was gebeurd. Niemand zou ooit weten hoe een koelbloedige moordenaar hij wel niet was in zijn demoonvorm. Maar de demoon was zijn lichaam gevlucht, omdat de demoon hem niet kon overnemen zoals het hoorde. Het enigste wat overbleef was een helse pijn in zijn nek. Een pijnstiller werd ingenomen en hij werd weer rustig, de pijn verdween. Alles was weer goed en Sasuke’s blik ging naar de meid die over hem stond. Zijn rode ogen bekeken haar, ze zag er rijk uit, dat maakte hij toch op uit haar kleding. Maar dat kon hem echt geen barst schelen. Hij had het te druk met zijn eigen verleden. Met zijn hand ging hij door zijn ravenzwarte haar en hij keek dan weer naar de muur waartegen het meisje leunde. Het was een kale muur die lichtjes werd verlicht door het flakkerende vuur van de fakkel, die hij had aangestoken. "Hallo." Werd er tegen Sasuke gezegd en zijn blik ging weer naar het meisje. Ze ging al snel verder met praten. Kon ze gewoon haar mond niet houden en genieten van de stilte? Blijkbaar niet. "Ik ben Serena Simone J Star. Wat doe jij hier?" zei Serena, man moest hij nu werkelijk heel die naam gaan uitspreken? Ugh… Hatelijk. “Aangenaam Serena Simone J Star.” Zei hij op een emotieloze toon, maar toch, het was een hele eer voor de meid dat Sasuke tenminste sprak. “Mijn naam is Sasuke Uchiha, ik kwam hier nadenken, ik kon niet slapen.” Zei hij en hij keek even naar de grond, naar de schoenen van het meisje. “En wat brengt u hier op dit ongoddelijke uur?”

Sasuke was nog zo beleefd om haar hele naam te zeggen. Ze had geluk dat hij eigenlijk vrij goed gezind was, en dit was normaal niet het geval. Ach ja, Serena had gewoon veel geluk dat hij eigenlijk nog te doen was. Normaal was hij helemaal anders, zou hij haar allang versiert hebben en dan weer laten vallen als een baksteen. Dit was iets wat hij de laatste tijd wel meer deed, gewoon vrouwen hun hart breken, gewoon omdat het kon en leuk was. Je kon hem wreed noemen, harteloos, maar je had dan wel dik groot gelijk. Hij was een hartenbreker, iemand die zich niet kon binden aan één bepaald persoon. Nee, Sasuke was een loner, je kon hem emo noemen, maar hij deed zichzelf geen opzettelijk pijn, hij toonde geen emoties, sinds die breuk met dat ene kinderachtig, verachterlijk, gruwelijk lelijk kind. Serena vroeg zijn naam, dus hij antwoordde, dat was niet meer dan normaal dat hij gewoon antwoordde. Hij was immers in een goede bui. "Mijn naam is Sasuke Uchiha, ik kwam hier nadenken, ik kon niet slapen." Eigenlijk was hij veel te eerlijk op dit moment, kon hij niet gewoon een leugen uit zijn mouw schudden zoals hij meestal deed? Hij had er werkelijk geen zin in eigenlijk, dus hij was gewoon voor deze avond eerlijk, alleen voor deze avond. Serena mocht van geluk spreken, van zeer veel geluk. Zijn blik ging naar haar schoenen, waarom, dat wist hij zelf niet eens. "En wat brengt u hier op dit ongoddelijke uur?" vroeg hij dan maar, eigenlijk had hij wel zin in een babbel, alleen wist hij nooit wat zeggen. "Ik ben hier denk ik om dezelfde reden als jou. Ik dacht dat hier niemand anders kwam op dit uur maar dat is dus wel zo. Komen er hier vaak mensen? Want dan denk ik wel dat ik een andere plek uit zal moeten kiezen..." zei Serena en Sasuke schudde zijn hoofd. "Nee, dat is niet nodig, niet veel mensen komen hier naartoe. Alleen ik af en toe, maar als het een drama is dat ik hier af en toe zit, dan kan je best een andere plek zoeken." zei hij op een zachte toon. Voor hem maakte het echt geen zak uit of ze het afbolde of niet. Dat was geheel haar keuze, haar beslissing, die ze helemaal alleen mocht maken zonder dat haar handje erbij werd vastgehouden. "Ik was hier om na te denken, gewoon even alles op een rij te zetten. Maar waarom ben jij hier als ik zo curieus mag zijn? Normaal ben ik zo niet, dat geef ik eerlijk toe, maar ik wil eigenlijk best wel de rede weten." zei hij met een glimlach. Natuurlijk was die fake, maar niemand had hem ooit zien glimlachen, dus niemand wist wat zijn fake glimlach was en wat zijn echte. Dus er was geen stress nodig, ze zou het toch niet weten dat het fake was. Hij was inderdaad een gesloten persoon, iemand met veel geheimen, geheimen die geen enkel achterlijk kind van deze school zou te weten komen. Want echt snugger waren de meesten hier niet. Niemand had ooit al tot hem doorgedrongen, niemand was het gelukt om Sasuke open te krijgen.