Met rustige stappen lopen Aressuka en Vulpes richting het schoolgebouw. Achter hun lopen Kasumi en haar huisdier Chipperu. Man, wat er net allemaal gebeurde was wel wat minder rustig dan ze hoopte. Het plan om bij het meer tot rust te komen was uitgelopen op een kennismaking en een paar enge momenten. Kasumi's huisdier was namelijk het bevroren meer opgegaan terwijl ze in gesprek waren. Aan het eind van de winter is het ijs niet meer zo dik als eerst. Aressuka moest machteloos toezien hoe Kasumi moest glibberen voor haar leven om de oever te bereiken. Om haar tot rust te laten komen bood Aressuka Kasumi aan om bij te komen op haar afdeling. Oke, Kasumi is geen Novaan, Shadraan zelfs maar dat is voor Aressuka geen reden om binnen even bij te komen. Het had natuurlijk ook in de grote zaal gekund, maar dat vind ze wat te druk. Bovendien is de Licht-afdeling een plek waar Aressuka zich goed voelt. Aressuka moest even denken aan wat Kasumi haar vertelde over haarzelf en Solum. Magieloze mensen en een magieloze stad, hoe anders dan de rest van Shadra dat wel niet moet zijn. Geen sneeuw en strenge winters, vriendelijke mensen. Wat als oom Desmond nou in Solum woonde? Dan was Aressuka niet zo verduisterd. Dan was dat ongeluk, waar ze niet aan wil denken, nooit gebeurt.

Zodra ze de lichtafdeling bereiken verdwijnen de gedachtes aan haar duistere verleden. Aressuka opend de deur van de licht-afdeling en laat Kasumi binnen. Het felle Novaanse licht schijnt op hun gezichten. Zou Kasumi daar geen last van hebben? Daar had Aressuka niet over nagedacht. Maar aan haar te horen is ze juist onder de indruk van al dat licht hier. Met een glimlach moet Aressuka even denken aan de eerste keer dat ze binnenkwam op de afdeling. Ze was uitgeput van het zoeken naar de afdeling en het dragen van haar spullen. Dat moment toen ze het licht op de afdeling zag kreeg ze tranen in haar ogen, zo mooi vind ze het. Hier op deze afdeling voelt ze zich thuis, een gevoel dat ze jarenlang niet meer kende.

'Ga maar ergens zitten.' zegt Aressuka tegen Kasumi, wijzend naar de zachte stoelen die bij het raam staan. Zelf gaat Aressuka zoeken naar de spullen die nodig zijn om thee te zetten. Al snel heeft ze de waterkoker opgezet. Met een open theedoos loopt Aressuka naar Kasumi. 'Kies maar een smaak uit.' Nadat Kasumi haar keuze gemaakt heeft, pakt Aressuka voor haarzelf een zakje kamillethee. Het geluid van borrelend water, gevolgd door een klik, geeft aan dat het water op temperatuur is. Op een dienblad zet Aressuka twee theeglazen, het gevraagde theezakje, melk en suiker neer. Tot slot komt er nog een leeg schoteltje bij. Met het stoom dat van de theeglazen afkomt in haar gezicht, loopt Aressuka met de volle dienblad naar het tafeltje die bij Kasumi's stoel staat. Ze zet het dienblad neer en doet haar eigen theezakje in haar glas. Na enkele keren het zakje door het water gesopt te hebben, legt ze het druipende zakje op het lege schoteltje. Met een zucht gaat ze op de stoel tegenover Kasumi zitten. Met gesloten ogen geniet ze van de geur die van haar thee afkomt. Vervolgens kijkt ze naar Kasumi. 'Gaat het weer een beetje met je?' vraagt ze met lichte bezorgdheid in haar stem.

Kasumi keek der ogen uit in de afdeling. Ze kreeg een plaats aangewezen om te gaan zitten. Ze ging zitten en keek uit het raam en keek weer richting Aressuka. Ze had een idee dat ze deze persoon wel kon vertrouwen. Ze kwam aan met een theedoos, Kasumi koos voor Kamille met honing smaak. Ze keek om haar heen, overal waar ze keek was licht te zien. Ergens maakte het haar onrustig maar tegelijker tijd ook rustig. Ze keek even op toen ze Aresukka weer zag. Ze had een dienblad vol, Ze had haar thee in het water gedaan en Kasumi deed hetzelfde. Ze roerde wat en haalde het zakje eruit. Ze had het water nog uit het zakje gehaald, op die manier zou het iets minder bende maken. Ze zag Aresukka genieten van haar thee. Ze keek naar haar eigen thee. De stoom kwam er vanaf, de geur van de thee heette Kasumi welkom. Haar ogen waren al een stuk rustiger dan dat ze net waren geweest. “Gaat het weer een beetje met je?” Aressuke keek haar aan, in der stem kon je horen dat ze bezorgd was.

‘Ja, dankje. Het gaat wel weer wat beter.’ Ze keek naar der thee. Ze zweeg even en er gingen allemaal soorten gedachten door haar heen. Ze had ijsbanen gezien, maar die had ze alleen gezien. Ze had door dat ze een tijdje stil was geweest en vroeg onzeker. ‘z.zijn wij vrienden?’ Ze keek Aressuka voorzichtig aan. Ze had twijfel in haar stem. ‘i-ik bedoel. Ik vind je aardig, Kunnen we vrienden zijn?” De klonk dit keer iets zekerder van haar zaak.

Nadat ze de waterkoker opzette liep Aressuka met de doos thee naar Kasumi. Ze koos kamille uit met honing. Een goeie keuze, vind Aressuka. Na wat voorbereidingen zaten beide meiden tegenover elkaar met een kopje thee. Een vredelievend trafreeltje is dit toch. Twee meisjes op comfortabele stoelen bij een groot raam met een kop thee. Uit het grote raam schijnt helder licht. Aan Aressuka's voeten ligt Vulpes, met haar koppie op haar schoenen. Waar Chipperu is weet Aressuka niet echt. Waarschijnlijk is dat beestje de hele etage aan het verkennen.

Rustig neemt Aressuka een slokje thee. Nog iets te heet. Gelukkig is het weekeind en heeft ze alle tijd om te genieten van de dag. Ze kijkt even naar Kasumi en vraagt haar of het nu weer een beetje met haar gaat. Het was namelijk best eng net bij het meer. Kasumi had geluk dat ze niet door het ijs gezakt was, echt veel geluk. De schrik zal er dus nog wel in kunnen zitten. Ze bedankte en zegt dat het weer wat beter gaat met haar. 'Gelukkig, ik moet eerlijk toegeven dat ik stond te zweten daarnet.' Dat klopte ook. Het feit dat Aressuka niets kon doen vind ze heel onprettig. Ze houd niet van machteloosheid, want dan kan je niemand helpen. Net zoals toen haar oma ziek was. Zij en Razina deden alles wat ze konden en dan nog verslechterde haar gezondheid met de dag. Opa ging toen nog proberen om een genezend kruid te vinden. Snel neemt Aressuka een slokje thee. Ze wil niet continu herinderen hoe haar opa uit de boom viel. Het begint naar Aressuka's mening wel erg stil te worden. Het is ook niet erg beleefd om zover af te dwalen met je gedachten terwijl je in een gesprek bent. Op dat moment verbreekt Kasumi de stilte. Twijfelend vraagt ze Aressuka of ze vrienden kunnen zijn. Intern zit Aressuka te juichen. Eindelijk, na al die tijd vind ze iemand met wie ze bevriend kan worden. 'Weet je, ik zat aan hetzelfde te denken.' Oke, ze dacht weer aan vroeger. Maar de wens om hier vrienden te maken zit al een tijdje in haar hoofd. 'Ik vind het een goed idee. Misschien kan ik je helpen met het trainen van Chipperu. Het is een soort van vos, dus misschien kan Vulpes helpen.' En hoppa, de eerste vriendschapshulp is aangeboden. Aressuka voelt zich alweer wat beter dan eerder vandaag. Want van mensen helpen voelt ze zich nuttig.

Ze dronk de thee rustig leeg. Chipperu lag rustig te slapen onder de stoel van Kasumi. Soms krabte Chipperu haarzelf omdat ze jeuk had, ging verliggen en sliep verder. Even leek ze weg te dromen. “z.zijn wij vrienden?’ Ze keek Aressuka voorzichtig aan. Ze had twijfel in haar stem. ‘i-ik bedoel. Ik vind je aardig, Kunnen we vrienden zijn?” De klonk dit keer iets zekerder van haar zaak. ‘Weet je, Ik zat aan hetzelfde te denken.’ Kasumi voelde zich warm worden van binnen. Haar eerste vriendin. Chipperu rende nu weer weg. “Misschien kan ik je helpen met het trainen van Chipperu. Het is een soort van vos, dus misschien kan Vulpes helpen.’ Ze keek haar verbaasd aan. Ze zou het erg graag willen, maar dat kon ze toch niet van haar vragen? Het zou veel gaan nemen om Chipperu compleet te trainen, dat kon je nu al zien. ‘Ik zou het erg graag willen, maar dat kan ik toch niet van je vragen?’ Ze was weer rustig en keek Aressuka rustig maar verbaasd aan. Ze stond op en pakte nog wat thee voor haar en Aressuka. ‘Wou dat ik je kon meenemen naar mijn afdeling. Maar denk dat je daar ook gepest word.’ Ze deed er klein beetje suiker in dit keer, roerde even en keek haar aan. Chipperu zat een boekenkast te beklimmen, Kasumi besloot om Chip te negeren.

Vanbinnen kan Aressuka wel juichen, iemand wil bevriend met haar worden. Natuurlijk accepteert ze het aanbod om vrienden te worden. Misschien kan ze wel helpen met het trainen van Kasumi's huisdier. Over dat diertje gesproken, Chipperu rende ondertussen ergens op de afdeling. Dus vraagt Aressuka of ze samen met Vulpes kan helpen met de training van Chip. ‘Ik zou het erg graag willen, maar dat kan ik toch niet van je vragen?’ zegt Kasumi verbaasd. 'Ik vind het niet erg hoor.' zegt Aressuka met een glimlach. 'Ik vind het juist leuk om iemand te kunnen helpen.' Ondertussen pakt Kasumi nog wat thee voor haar en Aressuka. ‘Wou dat ik je kon meenemen naar mijn afdeling. Maar denk dat je daar ook gepest word.’ zegt Kasumi vervolgens. Aressuka ziet Kasumi wat in haar thee roeren. 'Wil je hiermee zeggen dat je gepest word op je afdeling?' vraagt Aressuka verbaasd. 'Als ik ergens een hekel aan heb zijn het pesters! Ik begrijp gewoon niet waarom mensen zoiets zouden doen!' roept ze boos. Terwijl ze dat zei was ze opgestaan van haar stoel. Vulpes die aan haar voeten lag schoot weg en verbergt zich achter de stoel. 'Ik heb zo een hekel daaraan! Waarom zouden ze jou nou moeten pesten? Er is toch niks vreemds aan je? En zelfs als er iets vreemds was zou dat nog geen reden zijn om dat te doen!'

‘Zou willen dat ik je mee kon nemen naar mijn afdeling.’ Kasumi roerde wat in haar thee. ‘ Maar denk dat je dan word gepest…’ Wil je hiermee zeggen dat je gepest word op je afdeling?' vraagt Aressuka verbaasd. 'Als ik ergens een hekel aan heb zijn het pesters! Ik begrijp gewoon niet waarom mensen zoiets zouden doen!' roept ze boos. Kasumi keek haar rustig aan. Alsof ze het allemaal gewend was. Chipperu zat nu waarschijnlijk ergens tussen de boeken en Vulpes schoot weg toen Aressuka boos opstond. Ik heb zo een hekel daaraan! Waarom zouden ze jou nou moeten pesten? Er is toch niks vreemds aan je? En zelfs als er iets vreemds was zou dat nog geen reden zijn om dat te doen!' Kasumi keek haar rustig aan en nam een slok van haar thee. ‘Ben het gewend… Ben het gewend om gebruikt te worden of dergelijk.’ Ze stond rustig op en pakte Chipperu van de boekenkast en zette deze neer bij Vulpes. Ze was benieuwd of ze vrienden konden worden en al snel waren ze inderdaad vrienden. Ze brak een bisquit in tweeën en gaf deze aan beide vossen. Ze draaide zich om naar Aressuka en keek haar rustig aan maar der ogen straalde verdriet uit. ‘Ben het gewend echt waar.’ Ze ging weer rustig zitten en keek uit het raam. Even dwaalde ze weg met haar gedachte totdat ze een hand voor haar ogen zag. ‘s.sorry… was aan het wegdromen denk ik..’

( Was kleurtjes vergeten op de vorige! :gasp: )

Verbaasd hoort Aressuka dat Kasumi gepest word. Ze is een superaardige meid en dan doen ze zoiets? Pesters, Aressuka zal ze nooit begrijpen. Ze schiet dan ook uit haar slof. Vulpes schiet van schrik weg en Kasumi kijkt Aressuka rustig aan. Dan zegt Kasumi dat ze het gewend is. Maar het valt Aressuka op dat Kasumi het woord gebruikt erbij zegt. Ondertussen geeft Kasumi Chipperu en Vulpes iets te eten. Aressuka vangt een droevige blik op uit Kasumi's ogen. ‘Ben het gewend echt waar.’ zegt ze. Daarna was Kasumi weer stil en leek in het niets te staren. 'Ehm Kasumi, ben je er nog?' Aressuka wappert even met haar hand voor Kasumi's ogen. ‘s.sorry… was aan het wegdromen denk ik..’ 'Wat bedoelde je eigenlijk met gebruikt worden?' vraagt Aressuka. Ze is nu een beetje nieuwsgierig geworden.

Aarh, flutje, drie post op één dag doen is misschien niet zo slim. Hopelijk kan je er wat mee

‘Ehm Kasumi, ben je er nog?’ Een hand wapperde voor haar ogen en deed haar gelijk opkijken. ‘s.sorry… was aan het wegdromen denk ik..’ Ze keek haar beetje verschrokken aan. ‘wat bedoelde je eigenlijk met gebruikt worden?’ zegt aressuka. Kasumi keek haar aan met grote ogen en vervolgens kijkt ze weg. Moest ze het haar vertellen? Of niet… ze keek haar nog een keer aan. En besloot het maar te vertellen. Ze ging recht zitten en zette haar thee neer. ‘Waarom ik heb gewend ben? Wat ik bedoel met gebruikt worden...’ even lacht ze als een boer met kiespijn. ‘Toen mijn moeder dood ging, werd ik veel gebruikt. Meerdere afschuwlijke dingen. ’ Even nam ze een hap adem en beet op haar onderlip. Ze moest denken aan haar vader, de nachtmerrie, de waarheid... ‘Word gepest vanwege mijn familie. Mijn manieren en de plek waar ik vandaan kom. Ben het gewend geraakt door de jaren heen… In mijn hele periode dat ik niet gepest werd. Was er een iemand die voor me opkwam… Maar ook hij hield het niet lang vol…’ Ze kreeg het niet over haar hart om te vertellen wie het was, of waarom hij het niet lang volhield. Wat zou ze moeten doen? Chip kreeg op zijn kop van Vulpes. Het zag er grappig uit, even kwam er een zachte lach om haar mond. En keek vervolgens weer naar Aressuka. ‘die jongen hield het niet lang vol… omdat hij stierf in een brandend gebouw… toen ging ik zelf ook achteruit, sloot me af en werd alleen maar nerveuser..’ Ze keek naar buiten. ‘het is moelijk uit te leggen… ’ Ze besloot om een poging te doen om van onderwerp te veranderen. Hopelijk werkte het 'Hoe zit het met jou? Ben jij vaak gepest?'

Ze zag dat Kasumi een beetje in het niets stond te staren nadat ze haar vraag stelde. Dus wapperde ze even met haar hand voor haar ogen om te kijken of er een reactie kwam. ‘s.sorry… was aan het wegdromen denk ik..’ Kasumi keek Aressuka beetje verschrokken aan. ‘Wat bedoelde je eigenlijk met gebruikt worden?’ zegt Aressuka. Ze ziet Kasumi haar met grote ogen aankijken. Ze draaide even haar hoofd weg, om daarna Aressuka weer aan te kijken. Kasumi lijkt te twijfelen of ze het zou vertellen. Uiteindelijk rechtte ze haar rug en begint te vertellen. ‘Waarom ik heb gewend ben? Wat ik bedoel met gebruikt worden...’ Aressuka probeert niet té nieuwsgierig te kijken. Maar o, wat wil ze graag weten wat er aan de hand is. ‘Toen mijn moeder dood ging, werd ik veel gebruikt. Meerdere afschuwlijke dingen. ’ Onwillekeurig kwamen er griezelige gedachten in Aressuka's hoofd. Moeder overleden, arm kind. En misbruikt, waarom zo een aardig persoon misbruiken? ‘Word gepest vanwege mijn familie. Mijn manieren en de plek waar ik vandaan kom. Ben het gewend geraakt door de jaren heen… In mijn hele periode dat ik niet gepest werd. Was er een iemand die voor me opkwam… Maar ook hij hield het niet lang vol…’ Ze had dus wel iemand die er voor haar was. Maar die is er blijkbaar niet meer voor haar. Wat zou ermee gebeurt zijn? Aressuka werd even afgeleid omdat Vulpes Chipperu corrigeerde. Ze moet ervan glimlachen. Zo te zien is Vulpes al begonnen met haar taak als hulp bij opvoeden. Ondertussen gaat Kasumi weer verder. ‘die jongen hield het niet lang vol… omdat hij stierf in een brandend gebouw… toen ging ik zelf ook achteruit, sloot me af en werd alleen maar nerveuser..’ Aressuka krijgt gigantisch veel medelijden met Kasumi. De enige die er voor haar was leeft niet meer. Wat vreselijk. ‘het is moelijk uit te leggen… ’ zegt Kasumi terwijl ze het raam uitkijkt. 'Dat is inderdaad lastig.' zegt Aressuka voorzichtig. Maar Kasumi probeert nu van onderwerp te veranderen. Het verbaasd Aressuka niets. Het is natuurlijk pijnlijk om over een verleden als deze te praten. 'Hoe zit het met jou? Ben jij vaak gepest?' vraagt Kasumi. 'Nee nog nooit.' zegt Aressuka hoofdschuddend. 'Op mijn school in Nova was iedereen aardig tegen elkaar. Ik heb een geweldig lieve familie en in mijn buurt was alles ook prima.' Nova, wat mist ze haar thuisplaneet zeg. Ze mist de Novaanse zonsondergangen. De vriendelijkheid van de bewoners en de rust die Nova uitstraalt. 'Maar Kasumi, als er iets is kan je altijd bij mij tercht komen. Ik hou er niet van als mensen ongelukkig zijn. Dus als je ergens mee zit mag je naar mij toe komen.' Die arme Kasumi. Eigenlijk verdient die meid een vertrouwenspersoon en een dikke knuffel. 'Als je iemand nodig hebt zal ik er voor je zijn.' zegt Aressuka vastbesloten.

Ze dacht terug aan het voorgeval. Wat moest ze nou doen? Ze wilde het met haar delen, maar wat hield haar terug? Uitleggen ging moeilijk, zou ze trouble vision gebruiken? Het kon makkelijk… alleen had ze daarna wat rust nodig… het was een zware spell… Gaat ze chub dan niet zien? Het was waar, ze had deze spell alleen bij haar zus gedaan, als ze samen wilde terug denken aan het verleden… Ze hadden het toen lachen, maar uiteindelijk gilde ze erg hard.

‘Hoe zit het met jou? Ben je vaak gepest?’ Vroeg Kasumi om het onderwerp te veranderen.”Nee nog nooit.” Zegt Aressuka, ze hoofdschud om het te bevestigen. ‘op mijn school in nova was iedereen aardig tegen elkaar. Ik heb een geweldige lieve famillie en in mijn buurt was alles ook prima.’ Ze leek wat te missen, even wilde ze doorvragen maar besloot haar mond te houden. ‘Maar kasumi’ ze keek naar Aressuka. ‘Als er iets is kan je altijd bij mijn terecht komen. Ik hou er niet van als mensen ongelukkig zijn. Dus als je ergens mee zt mag je naar mij toekomen.Als je iemand nodig hebt zal ik er voor je zijn.’ Had ze kasumi verteld. Even leek er een kleine lach te komen rond haar mond. Eindelijk had ze weer een vriendin. Maar ze wilde haar niet opzadelen met haar problemen, zo was ze niet. Zal ik het vragen? Misschien… maar… Kasumi wist niet meer en sloot der ogen terwijl ze naar achter ging leunen. Chipperu sprong bij Aressuka op schoot, liep over tafel heen naar het raam. Zocht het kleinste stukje schaduw dat er te vinden was. Het ene moment zat hij binnen en het andere moment liep hij buiten. Hoe chipperu dat deed was nog een raadsel zelfs voor Kasumi, maar ze had naar chipperu gekeken. “Die komt wel terug in een half uur ofzo… Dat doet ze vaker.” Even overdacht ze haar idee nog. “Zeg aress… Wat vind jij van visioen spells?” Ze keek haar nog niet aan. “want… het is moeilijk uitleggen… Misschien kan ik het je laten zien…” Ze klonk erg onzeker. Alsof ze het zelf nog niet wist of ze het zou gaan doen. "Alleen als je het zelf wilt..." Haar stem was bijna zo zacht dat het moeilijk hoorbaar was.

( Snorrie voor deze laatheid >..< )

Misbruikt, op wat voor manier weet Aressuka niet maar dat is Kasumi dus overkomen. En dan ook nog eens gepest. Waar gaat het heen met de wereld? Om het nog erger te maken is degene die er voor haar was, overleden. Wat een verschrikkingen voor zo een jong persoon. Nou is Aressuka's leven ook niet bepaald over rozen gegaan maar nooit heeft ze last gehad van gepest. Als er al werd gepest waren zij en haar zus Razina degene die het gepest beëindigden. Samen zorgden ze ervoor dat iedereen een goede tijd had. Dat Kasumi zo een rottijd had vind ze dan ook niet prettig. Ze wil er zijn voor haar nieuwe vriendin, dat ze haar ook vertelt. Aressuka ziet een kleine glimlach bij Kasumi. Dat is tenminste al een begin. Ze ziet hoe Kasumi even achterover leunt op haar stoel. Plotseling voelt Aressuka wat op haar schoot. Het was Chipperu die, voordat Aressuka haar kon aaien, alweer de tafel opsprong en naar het raam ging. Tot haar verbazing zit Chipperu vervolgens aan de buitenkant van het raam. Verbaasd kijkt Aressuka Kasumi aan. “Die komt wel terug in een half uur ofzo… Dat doet ze vaker.” A oke. 'Dat diertje zit vol verrassingen.' zegt Aressuka met een verbaasde glimlach. “Zeg aress… Wat vind jij van visioen spells?” vraagt Kasumi ineens. Visioen spells? Dat was lang geleden zeg. Aressuka's Novaanse oma vertelde vaak over vroeger met zulke spells. Dan was het net alsof je er zelf bij was. “want… het is moeilijk uitleggen… Misschien kan ik het je laten zien…” Aha, juist. Kasumi wil dus door middel van beelden vertellen over haar verleden. Maar Kasumi klinkt zelf erg onzeker erover. Alsof ze het liever net zou willen doen. "Alleen als je het zelf wilt..." zegt ze zachtjes. 'Hm, mijn oma vertelde op die manier soms verhalen over vroeger, dus ik weet wat het is. Maar is dat niet te zwaar voor je? Mijn oma was wel krachtig, dus voor haar is het niet zo groot probleem. Ik ben alleen bang dat het misschien jou uitput. Maar aan de andere kant wil ik je graag helpen en als dat op die manier kan heb ik er geen problemen mee.' Toch heeft Aressuka een beetje haar bedenkingen. Wat zal ze te zien krijgen? Hoogstwaarschijnlijk geen prettige dingen. Maar hey, ze heeft zelf ook vreselijke dingen meegemaakt. Het zou echt niet zo kunnen zijn dat Kasumi iemand ombrengt. 'Oke, ik zou zeggen, ga je gang' zegt ze tenslotte vastbesloten.

Ze keek even rond, dacht nog een keer goed na. 'Hm, mijn oma vertelde op die manier soms verhalen over vroeger, dus ik weet wat het is. Maar is dat niet te zwaar voor je? Mijn oma was wel krachtig, dus voor haar is het niet zo groot probleem. Ik ben alleen bang dat het misschien jou uitput. Maar aan de andere kant wil ik je graag helpen en als dat op die manier kan heb ik er geen problemen mee.' Ze keek Aressuka aan. Het was waar, het was iets zwaars. 'Oke, ik zou zeggen, ga je gang' zegt ze tenslotte vastbesloten. Kasumi knikte, ze stond op en liep voorzichtig naar Aressuka. ‘Als je wilt dat ik het stop, tik me dan aan…’ Ze keek Aressuka kort aan, ze kwam dichterbij met haar gezicht. Voorzichtig had ze haar voorhoofd tegen die van Aressuka. “Trouble… Vision…’’ Mompelde ze. Zelf sloot ze haar ogen en concentreerde op de dag. "Maak je hoofd leeg... en sluit je ogen." Al snel werd het warmer voor Kasumi’s gevoel en kan je zacht geknetter horen.

Langzaam kon je zien wat er was. Er kwam iets meer kleur in. Het was heet, de vlammen stonden overal. Een bediende rende de kamer in. “Mevrouw?! Mevrouw!?’ Ze stem was bezorgd en paniekerig op dezelfde tijd. “h.hier!” Riep ze met alle macht. “Ik breng je in veiligheid! Geloof me!” Ik rende naar haar toe, en greep haar hand. De bediende hield mij ook vast. En trok me mee de gangen door. Het schilderij was weer veranderd. Het was nu erger, half versmolten en half in de fik. Ze trok me door de hal er klonk een erge krak en boven ons leek wat op ons neer te dalen, Ik werd los gelaten door de bediende en verder getrokken. Ze hield haar ogen stijf dicht. “Ik heb je… je bent nu bij mij…” De stem was bekend, het suste haar gelijk. Haar hard sloeg over, wie was dit? Ze keek op en zag Rick. Meteen knuffelde ze hem. “Gelukkig ben je nog oke, kom dan gaan we snel.’ Hij nam haar mee richting de trap. Het hout was aan het kraken onder luid protest, de hitte in het huis werd al erger. Ze rende sneller naar de trap toe, maar het had geen nut… de trap was al ingestort, vernield, in vlammen op gegaan. Ze kon zien dat Rick aan veel dingen dacht. Ze voelde angst, verdriet en paniek door haarzelf heengaan. Weer kwam er een deel van het plafon naar beneden en Rick had haar tegen zich aangetrokken. Het scheelde niets, maar door die klap op de grond kwam er een scheur en er was meer licht onder hun te zien. 'Kasumi… blijf bij me…’ De woorden van hem waren als steen, alsof hij het op gaf ‘tuurlijk blijf ik bij je!’ Ze gaven elkaar een kus, ze zaten toch al als ratten in de val. De vloer maakte nog een laatste krak en viel onder hun voeten vandaan, “KAS!!” Riep hij uit en rijkte naar haar hand. Ze was achterover gevallen door de vloer en rijkte ook naar zijn hand. “Rick!” Voordat hun handen elkaar hadden vielen ze echt. Met een doffe klap lande ze op haar rug. Ze keek om haar heen, het leek nu minder te kraken en te doen, maar overal was het nog heet, ze voelde haar arm dat overal aan het tintelen was. Het zag rood maar voorderest was het niet erg. Ze hoorde Rick vaag in de achtergrond. Ze ging gelijk voor hem zoeken. Na wat verplaatsing zag ze hem liggen. Hij zat bekneld tussen het brandende stukken hout. De balken waren te zwaar en veel ste heet voor haar. Ze keek naar Rick, bloed droop van zijn mondhoeken. ‘oh mijn god rick! Laat me niet alleen!’ Ze wilde aan hem trekken maar zag op dat moment dat er een stok recht door zijn middenrif zat. Ze zakte door haar knieën heen angst kwam over haar heen. Rick keek op en glimlachte gerustellend naar haar. "Kasumi... ik... ' Ze werd weg getrokken van achter. “NEE! NEEEE! RIIIICK!” ze probeerde met alle macht los te trekken maar ze voelde zich slap worden nadat ze Ricks mond nog had zien bewegen en puin over hem heen zag storten . Een van de bediende had haar eruit getrokken ze huilde tegen hem aan, zelf stierf hij door de brandwonden. Langzaam zag je alles zwart worden, een vos liep naar de twee toe, hij begon te grijnzen. “Zie dat je bezoek heb gebra- “

Verder kwam het dier niet want Kasumi had haar hoofd terug getrokken van Aressuka van schrik. Ze wist wie het was, de stem van die zegel. Kasumi rilde van inspanningen en voelde zich nog te zwak om op te staan. “Misschien… heb ik het iets teveel gedaan.” Ze zat nu op haar knieën en leunde op Aressuka’s schoot. De spell had waarschijnlijk kasumi toch uitgeput. Zonder het door te hebben viel ze in slaap, haar ademhaling was rustig en een haarlok viel over haar gezicht.


( Hopelijk kan je er iets mee, als je een reactie heb zal ik deze laat kunnen lezen en misschien pas volgende week reageren I.v.M. school excursie. )

Visioen spells, en of Aressuka deze kent. Haar Novaanse oma vertelde op die manier allemaal dingen over magiegebruik. Het was haar manier van uitleg om haar kleindochters krachtige lichtspreuken te leren. Dat was alweer jaren geleden, maar het gebruik van visioen spells is Aressuka niet onbekend. Ze waarschuwd Kasumi wel dat het gebruik van zo'n spreuk uitputend zijn. Maar ze zegt erbij dat als Kasumi het wil doen, dat ze het mag. Aressuka ziet Kasumi knikken en naar haar toe lopen. ‘Als je wilt dat ik het stop, tik me dan aan…’ rustig wacht Aressuka af totdat Kasumi haar voorhoofd vlak bij de hare houd. “Trouble… Vision…’’ fluistert Kasumi. Langzamerhand voelt Aressuka hoe haar geest zich in Kasumi's herindering bevind. Geuren en geluiden die niet meer bestaan komen tot leven. Langzamerhand word het beeld van een brandende omgeving duidelijk voor Aressuka. Aressuka ziet hoe Kasumi aan de vlammen probeert te onsnappen. Bediendes proberen de jonge Kasumi in veiligheid te brengen terwijl de vlammen alle kanten opslaan. Vervolgens ziet Aressuka een jongen die Kasumi helpt. Samen proberen ze naar de trap te gaan, die helaas al ontoegankelijk is. Aressuka vraagt zich af hoe Kasumi hier ooit levend uit is gekomen, want de situatie ziet er hopeloos uit. Dat lijken de jonge Kasumi en de jongen ook te denken, gezien het feit dat ze een soort van afscheid van elkaar nemen. Een laatste kus om daarna door de krakende vloer naar beneden te vallen. Vervolgens ziet Aressuka de jonge Kasumi op de grond liggen, ze heeft de val overleefd. Maar de jongen is er slechter aan toe, gezien het feit dat hij tussen brandende balken ligt. Aressuka's adem stokt even als ze de stok ziet die de jongen doorboort. Kansloos, bedenkt Aressuka zich en ze voelt hoe tranen in haar ogen branden. Ze hoort hoe de Kasumi van het verleden op een hartverscheurende wijze naar haar vriend roept. Voorzichtig veegt Aressuka de tranen uit haar ogen, om het contact niet te verstoren. Maar de visioen is bijna over en langzaam word alles zwart. En in die tussenfase, tussen geprojecteerd verleden en werkelijkheid ziet Aressuka en vos op Kasumi en haar aflopen. “Zie dat je bezoek heb gebra- “ Voordat de grijnzende vos de zin af kan maken verbreekt Kasumi het contact. Direct zijn ze weer terug in de werkelijkheid. Het brandende huis heeft plaatsgemaakt voor de heldere Lichtetage. De geur van brand word weggeband door de geur van kamillethee. “Misschien… heb ik het iets teveel gedaan.” zegt Kasumi zachtjes. Ze lijkt een stuk kleiner nu ze op haar knieën zit en zich aan Aressuka's schoot leunt. Sprakeloos van de ervaring ziet Aressuka hoe Kasumi in slaap valt.
Voorzichtig probeert Aressuka het meisje op te tillen en naar de bank te brengen. Daar dekt ze Kasumi toe met een deken. 'Ik heb het echt met jou te doen meid.' zegt Aressuka zachtjes tegen de slapende Kasumi. Het enige wat ze nu nog kan doen is tot rust komen en de gebeurtenissen te overdenken. En spontaan begint Aressuka te zingen. (Aressuka's theme, te vinden in het osje) Eigenlijk word dit lied oorspronkelijk voor de zanger zelf gezongen. Het is namelijk een soort van gebed waarin gevraagd word om rust en veiligheid. Maar tijdens het zingen houd Aressuka Kasumi in gedachten. Waarom zingt ze dit eigenlijk nog meer? Om zelf tot rust te komen, in de hoop dat de tonen van haar lied tot de slapende Kasumi doordringen en haar geruststellen. Bovendien is het zingen iets wat Aressuka doet denken aan vroeger, toen ze nog met haar zus en haar ouders op Nova woonden. Muziek en zang was een gewoonte in die tijd en het was een grote bron van vreugde. Om nu weer zo te zingen zoals vroeger geeft Aressuka een gevoel van geborgenheid. Al zingend hoopt Aressuka het leed wat te verzachten.

Nadat Kasumi Trouble Vision zien was ze zelf ook weer geshockt. Zo erg zelfs dat haar demon Chuubin even hallo kon zeggen. Het had gegrijnsd en naar hun toe gelopen. In paniek had ze de verbinden verbroken. Ze hing aan Aressuka’s schoot, de spell had haar toch meer uitgeput dan ze had gedacht. Ze viel in slaap.

Een fijn gevoel ging door haar heen toen ze droomde, al had ze geen idee hoe. Het gezang maakte snel plaats voor een rustgevend gehoor. Warmte vulde haar en een lachje kwam op haar gezicht. Ze opende haar ogen, ze keek richting de zon, de wind was aangenaam. Zand tussen de voeten. Het voelde goed, alsof ze nergens zorgen om had. “Heey, kom ook in het water!” het was Rick, hij was zo lief. Kasumi zwaaide en nam een hap van haar ijsje. “Ik kom zo!!” Ze nam een grote hap en rilde wat. Zo wat is dat koud! Ze keek naar de parasol, de zon scheen er zichtbaar door heen, maar zo dat je er geen last van had. Ze keek de moeder van Rick aan, “Dit ijs is wel echt lekker.” Zei ze met een vrolijke lach. Na het zwemmen en gek doen lag ze op de handdoek. Ze had het doosje Mikado’s opengemaakt, een voor een gingen ze erin. Ze deelde wel met Rick. “ Oh, dit is het laatste stokje…” Ze keek naar het doosje en bewoog het wat heen en weer terwijl ze zat. “Neem jij die maar, Kasumi.” Ze keek naar hem op, hij had een vriendelijk lach. Na een hapje zat ze op ¼ van haar stokje. “Kasumi?” Hij klonk vragend, ze keek naar hem op en voordat ze het doorhad lag ze op haar rug. Hij zat half bovenop haar, ze snapte niets van de situatie. Hij ham een hapje van het stokje, nog een en nog een. Langzaam begon ze het plan te snappen, ze werd een beetje rood. Er was nog een klein stukje over, ze keek ernaar. “Kasumi….’ Sprak Rick langzaam, ook zag hij wat rood. Ineens kreeg kasumi een zoen, ze liet het stokje los. De tongen zochten allebei naar het stokje maar uiteindelijk naar elkaar.

Ze werd wakker, een deken zat over haar heen. Ze merkte dat de rand wat vochtig was, wat dicht bij haar gezicht lag. Ze keek op naar Aressuka. Langzaam kwam ze wat overeind en ging met haar rug van der hand over haar ogen. Ineens merkte ze dat ze niet in haar eigen kamer was. “s.sorry!” Ze boog snel naar Aressuka. “Spijt me… denk dat ik iets teveel had gedaan. Normaal gaat het wel goed.....” Ze keek haar niet aan maar naar haar voeten. “spijt me dat je dat zag… dat was niet de bedoeling…” voorzichtig stond ze op en vouwde de deken meerdere malen dubbel zodat het weer netjes opgevouwen was. “ Wilde niet dat je het zag… Ik wil het zelf niet eens zien…” haar stem was rustig net zoals haar blik.

( flutje, hopelijk kan je er iets mee )

Met een warme blik kijkt Aressuka naar de slapende Kasumi. Liggend op de bank een met een deken om, lijkt Kasumi een beetje tot rust te komen. Aressuka moet zelf weer aan de beelden denken die ze zag. Ze waren vreselijk. Om op deze manier de persoon te verliezen die het dichtste bij je staat, dat is verschrikkelijk. Aressuka heeft zelf nooit een vriendje gehad, maar ze heeft een sterke band met haar zus. Razina, haar lieve zus voor altijd kwijtraken is een van Aressuka's angsten. Nu heeft ze nog de hoop dat ze Razina nog terug zou kunnen zien. Ze weet alleen niet wanneer. Ach, ze heeft haar vosje Vulpes nog. En dat brengt haar gedachten naar het einde van het visioen. Wat was die vps die op Kasumi en haar afliep? Het was geen beeld uit het verleden maar ook geen realiteit. Alsof het ertussen zit. Wat kan het zijn? Aressuka wil het weten nu haar nieuwsgierigheid gewekt is. Maar eerst laat ze Kasumi rustig slapen. Ze heeft haar rust nodig.

Na een tijdje lijkt Kasumi wakker te worden. Ze lijkt een beetje verward als ze haar excuses aan Aressuka aanbied. “Spijt me… denk dat ik iets teveel had gedaan. Normaal gaat het wel goed.....” 'Meid, soms gaan dingen niet altijd zoals je denkt dat ze moeten gaan. Daar hoef jij je niet over te verontschuldigen' zegt Aressuka met een vriendelijk gezicht. Het laatste dat ze wilde was dat Kasumi zich ongemakkelijk zou voelen. “spijt me dat je dat zag… dat was niet de bedoeling…” zegt Kasumi. 'Bedoel je die vos?' vraagt Aressuka. Nu wil ze het ook wel weten wat dat nou is. “ Wilde niet dat je het zag… Ik wil het zelf niet eens zien…” 'Maar wat is er dan zo erg aan die vos?' vraagt Aressuka onbegrijpend. Ze snapt niet hoe die vos nou enger kan zijn dan Kasumi's herinnering.

(Derp, nieuwsgierige Ares als resultaat. Sorry voor het wachten)

Ze keek rustig voor zicht uit. Ze had het haar niet willen laten zien, ze kon er alleen zo weinig aan doen. Waarom kwam hij? Wat moest hij? ‘Spijt me… Denk dat ik het iets teveel had gedaan. Normaal gaat het wel goed.’ Ze keek richting de grond. 'Meid, soms gaan dingen niet altijd zoals je denkt dat ze moeten gaan. Daar hoef jij je niet over te verontschuldigen' Kasumi keek op naar Aressuka, ze lachte vriendelijk. Even gleed er een klein lachje op haar gezicht. Maar al snel beet ze zachtjes op haar onderlip. ’Spijt me dat je dat zag… dat was niet de bedoeling.’ Bedoel je die vos? Vroeg aressuka. Kasumi knikte ‘Wilde niet dat je het zag, Ik wil het zelf niet eens zien…’ Weer keek ze rustig naar de grond. Haalde even diep adem en keek weer richting Aressuka. “Maar wat i er dan zo erg aan die vos?” Ergens leek het in haar stem zo te zijn alsof ze het niet snapte. Kasumi snapte het wel, na die herinnering. Ze nam weer even een hap adem en keek wat naar het licht. Het was vel en maakte haar ergens zo rustig maar tegelijk ook wel onrustig. Ze snapte het niet, waarom voelde ze zo hierzo? Even was er een stilte gevallen, Kasumi haar blik ging weer naar Chipperu die binnen kwam gelopen met een vuurlelie. Kasumi nam deze zwijgzaam aan en keek ernaar. ‘die vos… zit al meer dan 10 jaar aan mij vast. Het is een van de redenen waardoor ik word gepest..’ ze draaide zich om naar Aressuka met haar rug, knoopte het bloesje los en liet de seal zien op haar schouder. Ze bleef zo even zitten en ging weer recht zitten. Deed het bloesje goed voordat iemand anders het kon zien. Die vuur… dat kwam door hem, vele dingen kwamen door hem. Zelf nu zit hij rusteloos te doen in me… Hij probeerd altijd vrij te komen sinds dat ik hier ben gekomen. Tot nu toe is het nog niet gelukt… Ze liet haar hoofd op haar handen steunen. Hoe moest ze dit ooit helder gaan uitleggen. De brieven laten zien? Bij het begin beginnen? Het weer laten zien? Nee… Ze wilde haar er niet verder bij betrekken. Kasumi stond op en Chipperu ging op haar plaats liggen. Ik ga nog wat thee pakken, wil jij ook?Ze kwam na een klein tijdje terug met heet water in een thermoskan zodat het warm bleef, thee zakjes zodat ze zelf kon uitzoeken wat ze wilde. Ze schonk een beker in met water en deed er een zakje in. Na even geroerd te hebben haalde ze het eruit. Ze legde het zakje op een apart schaaltje net zoals het lepeltje. Ze hield de thee in haar handen, zeer deed het wel omdat het kokent heet water was wat in de beker zat. Ze hield het stug vast en keek in haar thee. sorry... maar ik wil je er liever niet bij betrekken, het heeft al meerdere hun leven gekost. mam, rick, zus, paar vrienden... Ik wil jou niet kwijt raken. haar stem was haast emotieloos geworden terwijl ze naar Aressuka keek. Haar ogen spraken vaak boekdelen over haar, net zoals nu. Er was veel diepte en leegte te zien, verdriet zelfs. Ze keerde zich weer naar haar thee, nam voorzichtig een slokje. dat is nog veel ste heet om te drinken...

Wat is er met die vos? Aressuka snapt er geen bal van. Haar nieuwsgierigheid is dan ook helemaal gewekt en ze wil zo veel mogelijk weten. Natuurlijk probeert ze wel voorzichtig te zijn. Kasumi heeft natuurlijk net iets heel heftigs laten zien. In haar ooghoek ziet Aressuka dat Chipperu weer binnen is. Met een kleine glimlach ziet ze hoe Kasumi een mooie bloem aanpakt. Ondertussen praat Kasumi stilletjes verder. ‘die vos… zit al meer dan 10 jaar aan mij vast. Het is een van de redenen waardoor ik word gepest..’ zegt Kasumi. In haar? Dat begrijpt Aressuka niet echt. Hoe kan een dier nou in een mens zitten? Het word Aressuka duidelijk als Kasumi haar schouder laat zien. 'Holy Light.' mompelt ze zachtjes. Nu snapt ze wat hier aan de hand is. Die arme Kasumi draagt dus een demoon bij zich. Aressuka voelt zich boos worden. Dat iemand zoiets kan doen, dat begrijpt ze echt niet. Maar dit verklaard natuurlijk een hoop. 'Die vuur… dat kwam door hem, vele dingen kwamen door hem. Zelf nu zit hij rusteloos te doen in me… Hij probeerd altijd vrij te komen sinds dat ik hier ben gekomen. Tot nu toe is het nog niet gelukt…' Aressuka schrikt hier wel een beetje van. Ze kijkt Kasumi, die haar kleding weer goed gedaan had, aan. Kasumi veranderd echter het onderwerp en haalt wat thee. Een veel te hete kop thee zit in Kasumi's handen. 'sorry... maar ik wil je er liever niet bij betrekken, het heeft al meerdere hun leven gekost. mam, rick, zus, paar vrienden... Ik wil jou niet kwijt raken.' zegt Kasumi met een droevige blik in haar ogen. Aressuka wil die arme meid troosten. Ze kan misschien niks tegen een demoon doen, ze kan nog wel altijd vrienden zijn. 'Kassie,' zegt Aressuka met een ernstige blik in haar ogen. 'Ik kan niks tegen een demoon doen en ik haat machteloosheid. Maar ik wil je wel op een of andere manier helpen. En dat doe ik door er voor je te zijn. Als je wat kwijt moet kan je mij het vertellen. Geheimen zijn veilig bij me.' zegt Aressuka plechtig. 'En volgens mij is die thee nog een beetje warm.' zegt ze met een glimlach erachteraan.