Sorax liep tevreden over het grasveld. Zijn ogen gleden over het landschap dat de laatste tijd alleen maar groener was geworden. Het sneeuw was allang gesmolten en dat deed hem goed. De zon die scheen zorgde er voor dat hij een warm gevoel kreeg van binnen. Maar dat was niet het enige. Hij glimlachte en dacht even aan Evi. Hij grinnikte even. Chronos was lekker bezig geweest toen. Het was weekend en hij had nu ook geen les. Hij voelde zich goed en keek naar een geschikt plekje waar hij kon oefenen.
Sorax stond inmiddels midden in het veld en hij zag niemand anders. Vreemd want meestal was er wel iemand te bekenen op het grasveld, vooral met zo goed weer. Hij probeerde zich er niet aan te storen. Hij glimlachte tevreden en sloot zijn ogen voor kort. Hij haalde even diep adem en opende zijn ogen. Hij maakte een zegel en merkte dat het achter hem wat lichter werd. Vanuit zijn rug kwamen twee lichtarmen. Sorax keek tevreden er naar en glimlachte. Hij keek naar een wat grote steen dat in zijn buurt lag en probeerde het met die armen op te pakken. Maar in plaats daarvan werkte de armen niet mee en sloegen wild om zich heen. Sorax slikte even en sloot zijn ogen om de armen onder controle te krijgen. Hij merkte niet dat er iemand aan kwam lopen en dat een arm richting diegene sloeg. Hij was te druk bezig met het onder controle krijgen van zijn spreuk.