Aubree .
 PROFILE Real Name : Agent 007 Posts : 725 Points : 15 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: WaterKlas: N/APartner: So you like, don't have a last name? That's genius -- Douche.
 |  Onderwerp: Sunday induced High | Jade  wo sep 04 2013, 21:56 | |
|  "Oh, lonely bones
Well, I'm coming through the sun
And our lives have just begun"
Het was een zondag. Op zondag waren er geen lessen. Hoe dictatoriaal Master Savador’s regime over deze school ook was, op zondag was er geen school. Dus tegen de tijd dat ze normaal al lang in de les zat, zo’n kwart over negen, rekte Bree zich voor de tweede keer die ochtend uit en besloot zich om te draaien in haar zachte witte lakens. Haar drukke lesrooster gecombineerd met de zware lessen en hoeveelheden huiswerk maakten dat ze weinig sliep en nog veel minder echt rust kreeg. Vannacht was een uitzondering geweest en ze wilde stiekem dat de nacht nog een paar uur langer zou duren, zodat ze kon blijven liggen in haar warme bed. Maar zelfs beschermd door haar witte lakens was Aubree Kingston niet beschermd tegen de wereld om haar heen.
Mensen begonnen op te staan, de Cassiaanse etage waar ze woonde begon tot leven te komen. Haar slaapzaal was al verlaten op haar na, maar de wanden lieten het geluid van een warrige, kalme etage duidelijk door. Ze fronste, klemde haar hoofd tussen het kussen en het bed, maar de wil om te slapen had haar al verlaten. Haar voeten reikten voor de grond en ze stond voorzichtig op uit het bed, zich vastgrijpend aan de muur voor het geval de ochtendduizelingen kwamen. Die lieten echter van zich afweten en met een slaperig gezicht greep Aubree haar douchespullen uit haar kast en schoot ze in haar badslippers. Gehuld in een kort pyjamabroekje en een oud shirt van Charles vond ze haar weg naar de wasruimtes, waar ze zonder nadenken een grote douche claimde.
Het water wekte haar op, zowel haar humeur als haar geest. Ze had zich gisterochtend nog gedoucht, maar het voelde toch alsof ze het vuil van dagen van zich af waste onder de douche. Haar haren ruikend naar lavendel en haar lichaam ruikend naar de zachte Cassiaanse zeep die haar moeder had opgestuurd kwam ze terug haar slaapzaal op, waar ze haar spullen weer opborg en haar kledingkeuze voor die dag begon te bepalen. Niet dat dat erg lang duurde, want ze trok gewoon een paar zwarte shorts en een oud bandshirt aan. Ze besloot niets aan schoenen te doen, want ze liep liever op blote voeten en haar plan voor vandaag was niet om van de etage af te gaan, op ontbijt, lunch en avondeten na. Dat moest ze gewoon in de grote zaal gaan halen. Bree had echter geen honger en besloot dus zonder ontbijt de dag te beginnen.
Met haar versleten exemplaar van Shakespeare’s complete sonnetten in haar hand ging ze op zoek naar een rustig stuk van de etage. Hoewel ze in de bibliotheek meer rust zou kunnen vinden om te lezen hield Aubree meer van de etage, omdat ze zich geen zorgen hoefde te maken over een bibliotheekjuf die haar vertelde dat ze haar voeten niet op de stoel mocht trekken of thee mocht drinken. Haar plek had ze al snel gevonden. Een klein salontafeltje tussen een vormeloze lichtblauwe bank bekleed met velours en een paar zachte donkerblauwe stoelen bekleed met hetzelfde materiaal.
Ze was al gaan zitten en had haar boek al opengeslagen toen ze merkte dat er wel iemand anders zat, in een van de stoelen. Het was echter geen vreemd gezicht. Haar lila ogen verwijdden zich wat, om haar lippen speelde een zeldzame vrolijke lach. ‘Jade?’ vroeg ze, haar stem bijna voorzichtig. Het meisje tegenover haar was duidelijk Jade, geen twijfel over mogelijk. Een van de weinige personen in dit universum die zich de titel “Aubree Kingston’s vriend” mochten noemen.
Voor Jade |
|
