Een zachte zucht verliet zijn mond. Hij kon niet ontkennen dat de zenuwen voelbaar waren, maar het was minder erg dan hij verwacht had. Het maakte hem niet zoveel uit dat hij moest wachten, vond het ergens nog wel leuk om te zien en te horen hoe de andere het deden. Zijn bruingele ogen hielden alles in de gaten, terwijl zijn oren bijna een enkel geluid echt oppakte. Hij hoorde de stemmen om zich heen, maar hoorde niet wat er gezegd werd, deed er niet eens meer moeite voor. Hij had de vervelende neiging alles te willen horen en wist uit ervaring dat de dingen die hij moest horen, dan niet tot hem door drongen. Hij had dus zijn best gedaan niet alles te willen horen, dan zou hij een stuk verder komen.
Hij was dol op zwemmen. Als hij een sport zou moeten kiezen, dan zou hij twijfelen tussen hardlopen en zwemmen, maar de kans was dan groot dat hij op zwemmen zou eindigen. Wedstrijd zwemmen was dus zonder twijfel iets waar hij zich voor in zou schrijven.
''Kit Condes en Jade Yamamoto naar de startblokken graag, de wedstrijd kan van start gaan.'' Zijn adem stokte even, voordat hij diep inademde en naar de startblokken liep. Zijn hart bonsde in zijn borst en hij klemde zijn kaken strak op elkaar. Eenmaal op het startblok, ontspande hij zijn kaken. Hij sloot zijn ogen even en toen hij ze weer opende, keek hij even naar zijn tegenstander. Jade heette ze blijkbaar. Een grijns verscheen op zijn gezicht, al dwong hij zichzelf die weer van zijn gezicht af te krijgen. Ja, ze was een meisje, maar dat wilde niet zeggen dat hij zomaar van haar zou winnen. Hij ging er tenminste niet vanuit dat iemand die er niet goed in was, zichzelf aan zou melden. En zelfs dan nog, als je je aan gemeld had, had je er zin in en dat kon genoeg zijn om een wedstrijd te winnen. Hij kon tegen zijn verlies, zou haar zelfs feliciteren als ze van hem won, maar dat nam niet weg dat hij niet van plan was te verliezen. Hij was niet van plan al deze tijd te hebben gewacht om vervolgen als laatste de overkant aan te raken. Hij glimlachte even en knikte naar het meisje om haar in stilte succes te wensen. Winnen of verliezen, hij kon haar op zijn minst succes wensen.
Tien meter.. Moest te doen zijn, was te doen. Hij wende zijn blik van zijn tegenstander af. Of hij er als eerste zou komen was alleen de vraag. “Op uw plaatsen..” Hij maakte kort een vuist van zijn handen, voordat hij die ontspande en goed ging staan. Zijn ogen gingen naar het water. Het heldere water dat hem bijna riep. “Klaar voor de start...” Hij haalde diep adem. In en uit. “Af!” Nog een keer haalde hij diep adem, voordat hij zichzelf afzette en in het heldere water dook.