Met kleine passen liep het meisje naar het meer. Het was al een behoorlijk koude dag, zelf voor deze tijd. Wel, het was dan al November, maar toch. Winter was het pas in haar ogen als het December was, en niet eerder. Het klopte dat ook ergens niet dat de winter pas begon als December al bijna over was. Ooit zou ze een hoge positie bereiken en invoeren dat de winter een maand vroeger zou gebeuren. Ja, dat zou ze doen. Ze glimlachte even, en bleef toen staan om van het landschap te genieten om haar heen. De bomen verloren al blad, en de kleuren waren prachtige uitbarstingen van rood en oranje. Als een schilderij waarop gevlekt was misschien. Het enigste wat minder aan dit seizoen was, was de verschrikkelijke wind die het altijd leuk vond om haar te plagen. Bleh, die mochten ze van haar afschaffen. Van de duivel gesproken waaide wind plots op en vloog haar muts af. Met grote ogen keek ze hem even na, toen hij plagerig bleef liggen een paar meter van haar vandaag. Snel kwam ze in actie, en toen ze er bijna was, vloog hij weg verder. Ze gromde even, en liep zo de muts als een idioot achterna. Maar achter had ze het zo koud en die muts was zo fijn. Waarom had ze ook die muts aangedaan, was het nu een andere geweest had ze het gelaten, maar nu had ze geen keus. Zo rende ze achter de muts aan naar het meer, dat al ijskoud was. Een laatste wanhopige uithaal naar de muts deed haar hem juist te pakken krijgen voor hij en zijzelf in het water belandde. Gelukkig maar, want dat was wel het laatste waar ze nu zin in had. Het ijskoude water zou haar weer een verkoudheid bezorgen, en dan werd ze weer zo snel ziek en begon het zakdoeken seizoen weer. Hurray, not. Met een triomfantelijk gezicht keek ze voor zich uit, en liet zich toen niet bepaald elegant neerploffen op de grond. De muts deed ze terug op en trok hem nu extra stevig over haar hoofd. Dat hij maar bleef zitten, want een tweede keer liet ze het zich niet gebeuren.
Haar blik vloog over het meer, en zonder dat ze het zelf doorhad begon ze een liedje te neuriën, ze kende het niet echt, maar toch had het iets bekend in zich. Welja, als ze het echt kende zou ze het zich toch wel herinneren, right? Ze haalde haar schouders op, en zong toen met een zachte stem verder. Ja, het was zo bekend, maar wat was het nu? Het hield haar helemaal bezig, en haar hele voorhoofd fronsde toen ze bedacht wat het kon zijn. Eillish schudde haar hoofd, raar liedje ook dat ze wel en tegelijk niet kende. Ze zette het beter uit haar hoofd, voor iemand anders haar ermee kwam lastigvallen.

Jake trok zijn jas nog een keer goed op. Zijn handen waren ingepakt in zwarte handschoenen Het was behoorlijk koud. Iedere keer dat hij ademde, verschenen er kleine wolkjes. Dat het nog net niet sneeuwde verbaasde hem al. Hij keek nog een keer naar de lucht. Het was bewolkt. Geen enkel straaltje zon te zien. Hij zuchtte. Hierbij ontstond een grote ademwolk. Waarom moest het nou zo'n koude herfst zijn in plaats van zo'n lekkere milde, waar hij altijd zo van hield...nu hij erover nadacht, de zomer was ook niet echt bepaald warm geweest. Toen zag hij in de verte een grote hoeveelheid water. Was hij nou al bij het stille meer aangekomen? Dat ging snel..Hij liep naar de grote hoeveelheid water toe. Er stak een harde, koude bries op. Toen zag hij iets verderop, iets door de lucht vliegen. Het was een...muts? Hij keek er onderzoekend naar. Inderdaad. Een muts. Toen zag hij dat iemand achter deze aanrende. Waarschijnlijk was dit de eigenaar van de muts. Nog een reden waarom hij nooit een muts droeg. Het stond niet, en hij waaide telkens af. Hij keek nog eens beter. Was dat...nee..."Forana?" Hij keek nog eens even goed. Nee...het was niet haar...dat kon niet..dat mocht niet..toen keek hij even goed. Nee, ze hat iets te rood haar voor Forana. Al leek ze wel griezelig veel op haar. Hij zuchtte opgelucht, en glimlachte. Nog even, en de muts zal in het water vliegen. Jake glimlachte en wachtte geamuseerd op dit moment. Echter, kon het meisje net op tijd haar muts te pakken krijgen. Zonde..hij had wel zin om te lachen namelijk..Ondertussen zette het meisje de muts weer goed op haar hoofd. Jake grijnst. Zo'n muts stond inderdaad erg belachelijk..en haar haren werden zo bedekt..wacht..waarom dacht hij daar nou aan? Ze had..iets..hetzelfde als dat hij bij Mizuki voelde. Waarschijnlijk omdat zij ook zo op Forana leek. Nah ja..minder dan Mizuki maar toch...ach gewoon uit zijn hoofd zetten...al had ze stiekem wel wat aantrekkelijks...ergens..
Hij zag dat het meisje over het meer keek. Hij hoorde dat ze iets neuriede. Hij zag haar fronsen, alsof ze het herkende. Jake hoorde vaagjes de melodie. Het kwam hem in ieder geval niet echt bekend voor. Hij zuchtte, terwijl hij keek hij het meisje haar voorhoofd fronste en probeerde het liedje te herinneren. Zou hij haar daar over lastig vallen? Nee, daar was hij veel te beleefd voor. In plaats daarvan, liep hij naar haar toe. "Een goedemiddag" Hij stak zijn hand op. "Wat een koude dag, vind je ook niet?" Hij glimlachte. Een beetje kneuterig onderwerp om een gesprek mee te beginnen, maar het kon er mee door.