Vandaag was dan de dag aangebroken. De dag dat Ivy eindelijk naar een nieuwe school ging. Een kostschool, iets anders en waarschijnlijk heel erg wennen omdat ze niet meer thuis zou slapen, maar tegelijkertijd heerlijk. Ze was die ruzies met haar moeder inmiddels wel zat, dus tijd voor iets nieuws. Elkaar minder op de huis zitten zou haar goed doen. Haar moeder was echt een schat, werkelijk waar, alleen dat kleine temperament dat ze had, had ze blijkbaar van haar vader mee gekregen. Haar onbekende vader die van Shadra kwam. Wat haar moeder daar te doen had vroeg Ivy zich hevig af. Haar moeder was totaal niet zo'n type dat op ruige mannen valt. Haar moeder was lief, schattig en niet bestand voor Shadranen. Maargoed, toch kwam die onbekende man daar vandaan, en hoe vaak Ivy het ook vroeg Ze kreeg nooit iets te weten van deze man. Behalve dat het haar biologische vader was. Ivy had nooit een vader in haar leven gehad. Wat ooms en een opa. Maar het vader gevoel had ze nooit gehad. Maar dat waren misschien wel andere zaken. Nu.. Nieuwe school! Vrolijk huppelde Ivy voor haar moeder uit naar het platform op Gren. Ze zou de planeet zo erg missen. Maar het nieuwe maakte haar ook zooo vrolijk. Haar moeder liep met een rustige pas achter haar aan. Ivy was gewoon een jong meisje, dat overal het goede in probeerde te zien en het kwade niet wilde zien. "Ivy, loop nou eens rustig." Ivy stopte met huppelen, draaide zich om naar haar moeder. "Mama, ik ben geen klein kind meer." Ivy was verdorie al 14! Haar moeder beschouwde haar als een 3 jarige. Stel je voor dat ze zou vallen.. Poehoe.. Boos draaide Ivy zich weer om en huppelde vrolijk verder. Terwijl haar moeder met rollende ogen achter haar stond.. "Pubers.." Na een afscheid van haar moeder, ja Ivy zou haar zeker missen, was ze in de shuttle gestapt en naar SSA gevlogen. Ze had er zo veel zin in. Zachtjes zong ze met de muziek die in haar oren speelde mee. Ze kon niet wachten tot dit rammel ding zou landen en ze haar nieuwe leven tegemoet ging. Geen klein kind meer zijn, heerlijk zou het zijn. En daar was ze dan. Met haar beide voetjes op de vloer. Op de vloer van SSA om precies te zijn. Haar nieuwe toekomst. Met haar koffer in haar hand wandelde ze het gebouw bij het landseringsplatform uit. Huppelde haast richting het schoolgebouw en heet was werkelijk PRACHTIG! Ivy groette bijna iedereen die ze tegen kwam. Keek haar ogen uit op het terrein en wandelde uiteindelijk richting het meer. Een prachtig meer dat midden op het terrein lag, voor de school. Ze zette haar koffer neer naast een bankje dat vlakbij de oever van het meer lag en ging uiteindelijk zelf op het bankje zitten. Ze staarde erover, genoot van de vrijheid die ze nu had zonder haar moeder continu op haar lippen. Maar het vrolijk gevoel veranderde al snel toen ze haar koffer in slowmotion het water in zag vallen. "Potverdriedubbeltjes nog aan toe.." Ivy draaide zich om, om te zien wie er verantwoordelijk was voor dit alles. Maar voor ze goed en wel kon zie wie het was zag ze haar koffer haast verdwijnen in het water dus ging ze languit op de grond liggen.. en nu die verdomde koffer zien te pakken...

Weer een excellente dag om een toertje te gaan lopen. Choco was weer hyperactief rond aan het rennen op zijn bed en maakte zo het net opgemaakte bed helemaal rommelig. “Choco alsjeblieft, doe nou toch een keertje rustig” zei Kana al lachend terwijl hij het diertje oppakte “Ik ga zo nog vliegen als je zo hyperactief blijft doen.” Choco piepte opgewonden en Kana grinnikte. Ja eigenlijk was vliegen niet zo’n slecht idee. Hij zette het raam open en keek naar Choco “Ja ik meen het kleintje.” Inderdaad hij meende het, mensen zouden hem vast raar aankijken sinds hij maar gymnastiek gaf en de meesten dachten dat hij geen gram magie beheerste, ze hadden het mis. Hij had Woudmagie en luchtmagie. Hij was geboren op Gren, maar beheerste luchtmagie beter. Met een simpele spreuk liet hij vleugels uit zijn schouderbladen verschijnen en pakte hij Choco vast die met zijn jaloerse oogjes naar hem keek. Kana wist goed genoeg dat Choco ook wilde leren vliegen. Hij zou het hem snel genoeg leren. Hij sprong uit het raam en spreidde zijn vleugels wijd uit om naar een specifieke plek te vliegen waar hij echt wilde zijn op dit moment. Choco piepte enthousiast, en Kana wist meteen waarom. Hij vond het zalig om geen vaste vorm onder zijn poten te voelen. Kana landde bij het stille meer en liet Choco op de grond rondlopen, het beestje had zijn ogen nog altijd dicht en rende naar een koffer toe en stootte die om waardoor die in het water plonste. "Potverdriedubbeltjes nog aan toe.." zei het meisje en Kana keek naar haar terwijl hij op zijn lip beet. Hij pakte Choco vast voor hij in het water kon belanden en hij keek even naar het dier. “Choco, doe je ogen de volgende keer open, zot ding.” Mompelde hij al grijnzend. “Ik zal je koffer halen dame.” Zei hij voor hij zijn t-shirt uitdeed en dan achter de koffer dook met een hoge snelheid dankzij de vleugels die hij nog had. Hij greep de koffer beet en kwam al snel weer boven water. Kana landde naast het meisje en gaf haar de koffer. “Mijn excuses, Choco is nogal onhandig soms” verontschuldigde hij zich en hij liet zijn vleugels verdwijnen. “Master Kana, leraar gym maar je mag me gewoon Kana noemen” zei hij met een lichte glimlach terwijl hij Choco beetpakte en hem op zijn schouder zette waardoor hij tevreden piepte.

Haar eerste dag en het eerste drama begon al. Verdorie, wat had ze bij Karma geflikt dan? Boos worden op haar moeder, weg gaan? Wat het ook was, hopelijk was dit de laatste vernedering hierzo, voor voorlopig. En de persoon die het had geflikt zou ze nog wel een keer pakken. Maar eerst die verdomde koffer. Ze trok wild haar jas uit, stroopte haar mauw op en ging op haar buik liggen. Ze was al niet zo heel lang met haar 14 jarige lichaampje. Maar die koffer moest ze hebben, want geld voor andere kleding die ze moest kopen, had ze totaal niet. Ivy stak haar vingers in het koude water. Verdomd. Haar hand gleed beetje bij beetje verder het water in en uiteindelijk zat ze tot haar elleboog in het water. Wat aftastend en zoekend naar de hendel van de koffer. Als ze nu verder zou gaan zou haar wollen trui nog nat worden. “Choco, doe je ogen de volgende keer open, zot ding.” Ivy merkte niet veel van wat er achter haar gebeurde. Maar als die Chocolade nou gewoon normaal had gedaan. Grom! “Ik zal je koffer halen dame.” Voor Ivy kon reageren met een, ik kan het prima zelf af, bleek de man in kwestie al het water in te zijn gedoken. Ivy krabbelde moeizaam overeind en veegde haar arm zo goed mogelijk droog aan haar broek, waarna ze haar mauw wat woest omlaag trok. En zo gauw als hij in het water was gesprongen kwam hij er ook weer uit. Met haar koffer, die hij aan haar overhandigde. Kleddertje nat natuurlijk. Ze wilde niet weten hoe erg de schade binnen in was en wat ze wel niet weg kon gooien. Verdomd, dit was zwaar vervelend. “Mijn excuses, Choco is nogal onhandig soms” "Dat heb ik gemerkt ja.." Mompelde ze naar de man. Ivy keek voor de eerste keer op naar de man en kreeg een licht blosje op haar wang. Holy, dit werd ongemakkelijk. “Master Kana, leraar gym maar je mag me gewoon Kana noemen” Ze zag hoe hij het kleine beessie, dat Choco heette, op zijn schouder zette. Ivy gooide haar jas over de koffer heen. "Ivy Ayaka-Ushiha, maar je mag me gewoon Ivy noemen hoor." Glimlachte ze. Een bijdehandje was het af en toe. Maargoed. Kana was dus een leerkracht. Die met een blote barst voor haar neus stond, en Ivy kon niet ontkennen, dat hij er behoorlijk, uhg wat zeg ik, ontzettend goed uit zag. De blosjes werden nog wat roder. En Ivy werd wat onhandiger. "Zou u... misschien... alsjeblieft.." Ivy keek wat verlegen naar de grond. "Heeft u het niet koud?" Ze keek he wat moeilijk aan terwijl ze een soort "Brrr" geluidje maakte en haar handen overdreven over haar armen wreef. Snel pakte ze haar jas en trok hem aan. Dit was way to ongemakkelijk. Zeker gezien het een leraar was.

Oké dit verliep helemaal verkeerd. Choco liep gewoon met gesloten oogjes tegen een koffer aan die dan meteen het water in tuimelde. Wat was dit toch fantastisch. Het vogeltje zat nu op de grond met zijn oogjes open verdwaast wat rond te kijken. Blijkbaar had hij nog niet door dat hij tegen een koffer was gelopen. Het meisje was niet zo blij toen haar koffer zo in het water tuimelde, begrijpelijk, al haar kleren zouden nu sowieso doorweekt zijn en je zou ze kunnen uitwringen gelijk een vod. Het meisje trok wild haar jas uit, stroopte haar mouw op en begon achter haar koffer te graaien in het water, wat eigenlijk totaal geen nut had. De koffer was al veel te diep gezonken op dit moment. “Choco, doe je ogen de volgende keer open, zot ding.” Zei kana en Choco begon verontwaardigd en luidkeels te piepen. “Ik zal je koffer halen dame.” Kana schoot in actie, deed zijn bovenkleding uit en sprong het water in. Het meisje had niet eens kunnen reageren, hij was veel sneller en zijn vleugel hielp met er vaart achter te zetten voor hij zonder adem zou geraken. Hij had al snel de koffer met al de inhoud beet en schoot als een pijl uit het water. Vervolgens landde hij voor het meisje met haar koffer en gaf die terug. “Mijn excuses, Choco is nogal onhandig soms” zei hij op verontschuldigende toon voor Choco die nog altijd wat rond zat te kijken en te piepen naar Kana voor aandacht. Het beestje kon ook niet echt weten wat er zonet gebeurd was. Soms begreep hij niet goed wat er zo’n drama was en wat er nu wel degelijk het probleem was. “Dat heb ik gemerkt ja” Kreeg hij als reactie. Het meisje begon te blozen, voor wat dat wist hij niet. Hij had niet echt door dat ze bloosde omdat hij daar stond in zijn bloot bovenlijf. “Master Kana, leraar gym maar je mag me gewoon Kana noemen” zei hij voor hij Choco op zijn schouder zette. Het beestje stootte een tevreden piep uit en hij zag hoe het meisje haar jas over de koffer heen smeet. "Ivy Ayaka-Uchiha, maar je mag me gewoon Ivy noemen hoor." Glimlachte ze. “Aangenaam, zit je al in een mentorklas? Ik neem aan dat je nieuw bent met die koffer daar.” Zei hij al glimlachend terwijl Choco al fladderend van zijn schouder hupte en dan ietwat onhandig op de grond landde. "Zou u... misschien... alsjeblieft.." Ivy keek wat verlegen naar de grond. "Hebt u het niet koud?" Kana schudde zijn hoofd maar dan maar pas even later besefte hij hoe vernederend het moest zijn voor het meisje omdat hij daar zo stond in zijn bloot bovenlijf. Hij greep zijn trui van de grond en deed die aan. “Mijn excuses.” Zei hij met een kleine glimlach en hij keek even naar de koffer. “Moet ik je kleren even drogen?” vroeg hij. “Het is immers mijn schuld dat ze nat zijn geworden.”