U wilde me spreken?

Savador liep in een snel tempo naar het kantoor van Miss Madeline. Voor de gesloten deur bleef hij even staan. Hij hief zijn hand op en klopte een aantal keer op de deur voordat hij binnenkwam. 'U wilde me spreken?' vroeg hij zacht. Hij bleef Miss Madeline aankijken en bleef in de deuropening staan. Savador voelde zijn hart in zijn keel bonzen, maar gaf niet toe aan zijn angsten. Bovendien had hij het gevoel dat hij zelf niet echt iets fout had gedaan, en als dat wel het geval was zou hij daar zo achterkomen.

Madeline zat aan haar bureau. Ze staarde wat afwezig uit het raam waar zachtjes de regen tegenaan tikte. Ze keek op toen Savador sprak. Ze keek hem, nog steeds afwezig, aan. ''In situaties als deze kunnen we de meeste beleefheden laten achterwege Savador. Alleen bij de studenten hoef je me met U aan te spreken'' zei Madeline tegen hem. ''Kom binnen. Ga zitten'' vervolgde ze daarna. Madeline zelf stond op. ''Ik wil je graag spreken over wat er in de klas is gebeurd. De reden dat ik je heb aangenomen Savador was omdat je een van de beste leraren bent die ik in al die tijd dat ik op deze school werk heb gezien. Maar dat haalt niet het feit weg dat je best wat vriendelijker tegen de leerlingen mag doen. Dit wou ik je wel graag duidelijk maken. Verder moet je behoorlijk op je tellen passen. Wij allemaal trouwens. Ik hoorde dat Selavin in de academie is al heb ik hem nog niet gezien. Selavin is het hoofd van het bestuur voor magisch onderwijs. Hij kan met een knip in zijn vingers deze school sluiten'' zei Madeline. Ze wou net verdergaan met haar verhaal toen ze Savador`s verbrande hand zag. ''Hoe ben je daaraan gekomen?'' vroeg ze. Zonder nog iets te zeggen pakte ze Savador`s verbrande hand bij zijn pols beet. Met haar vrije hand trok ze de hanger van haar ketting om haar nek eraf en legde die voorzichtig op Savador`s verbrande hand. Madeline mompelde een zachte spreuk en bracht Savador`s hand naar haar mond waarna ze tegen de hanger die erop lag zachtjes blies. Deze lichte op en verlichtte ook Savador`s hand. De ergste verbranding was weg toen Madeline de hanger weer van zijn hand af haalde. ''Excuseer maar ik heb niks aan gewonde leraren'' zei ze en keek Savador aan.

Savador zeeg neer op een stoel tegenover Miss Madeline en klemde zijn kaken op elkaar toen ze het erover had dat hij wat vriendelijker tegen de leerlingen mocht doen. Wanneer Miss Madeline niet naar hem keek, keek hij haar met een nijdige blik aan. Savador schrok lichtelijk toen ze zijn verbrande hand opmerkte. Hij wilde zijn mouw net over zijn hand schuiven toen ze zijn hand al beetpakte en een hanger van haar ketting erop legde. Hij hoorde haar een spreuk mompelen terwijl ze zachtjes op de hanger blies en Savador zag zijn gewonde hand en de hanger oplichten. Hij keek sprakeloos naar zijn hand en bekeek die van alle kanten toen hij merkte dat de ergste pijn verdwenen was. 'Rose,' zei Savador alleen maar in een verwrongen grimas, 'ik was van plan haar nog hier te brengen.' Hij schoof zijn mouw over zijn hand en legde die in zijn schoot. 'Bedankt,' voegde hij er kleintjes aan toe. Net zoals hij een hekel had om complimentjes te geven, had hij ook een hekel om zijn dankbaarheid te tonen. Tegenover het schoolhoofd was het toch wel slimmer om het wel te doen. 'Ik wil best vriendelijker doen,' haalde Savador de situatie in de klas te boven, 'mits de leerlingen ook respect voor mij willen tonen. Brutaliteit duld ik niet.' Hij had het laatste zichzelf sinds de eerste les al behoorlijk vaak horen zeggen, noch leken sommige leerlingen het echter niet te begrijpen. Zijn gedachten gingen even naar Mitsu, en hij kneep zijn gezonde hand tot een vuist. Savador dacht na over wat Miss Madeline nog meer had gezegd en realiseerde zich nu wie Selavin was, waar Rose naar toe dreigde te stappen als hij zijn gedrag niet veranderde. 'Ik heb hem ook nog niet gezien,' zei hij peinzend. 'Eerlijk gezegd wil ik dat ook niet,' maakte een stemmetje in zijn hoofd zijn zin af. 'Maar ik zal op mijn hoede zijn,' voegde Savador er met halfdicht geknepen ogen aan toe.

Selavin had uiteindelijk toch het kantoor van Madeline gevonden. Maar daarvoor had hij eerst iets moeten zien wat hij nooit had willen zien. In zijn armen droeg hij een meisje van Puffoon. Het was Kori en ze was zwaar gewond. Selavin klopte eerst drie keer op de deur voordat hij kwaad naar binnen stapte. Madeline was kennelijk in gesprek maar dat kon hem niks schelen. ''Dus jij laat je leerlingen zo toetakelen'' riep hij kwaad uit met Kori in zijn handen. Hij legde haar even voorzichtig op de stoel naast Savador. ''Ze had dood kunnen zijn en jij hebt er niets aan gedaan. Ik begin te betwijfelen of het wel een goede keuze was om je als hoofd van de Starshine Academy aan te stellen Madeline. Ik heb vandaag al genoeg gezien om in elk geval jou voorgoed hier weg te bannen'' zei hij. Zijn blik ging even over Savador. ''Ik zie dat je nu nog in gesprek bent. Ik wacht buiten wel'' zei hij kortaf en deed de deur achter zich dicht.

''Ik vind het best als je ze wilt laten nablijven. Een leraar moet ook streng kunnen optreden anders wordt het hier een ongeregeld zootje kinderen met magische krachten dat ben ik voledig met je eens. Maar houd het alstjeblieft binnen de limmit. In elk geval zoveel mogelijk zolang Selavin hier rondloopt'' zei Madeline en keek opnieuw uit het raam. Ze keek geschrokken op toen de deur openging en Selavin binnen kwam. Toen hij zag wie hij bij zich had rende Madeline naar de stoel waar Selavin Kori had neegelegd. ''Kori'' riep ze uit. Ze keek op naar Selavin die haar de wind van voren gaf en even later weer vertrok. Madeline was lijkbleek geworden. De Starshine Academy was alles voor haar. Als haar dat werd afgenomen dan wist ze niet meer wat ze moest doen. Ze zakte ineen op de grond. Een moment was ze vergeten dat Savador er ook nog bij zat. Toen ze zich weer herinerde dat hij er ook was stond ze op. ''Het spijt me dat je dit moest zien. Dat...was Selavin'' zei ze.

Savador tikte gespannen met een vinger op zijn schoot en knikte instemmend. 'Ik zal het proberen, Madeline. Alhoewel het wel nodig is om Rose hier te brengen, sinds ze nog wel meer heeft gedaan dan me alleen verwonden.' Zijn stem begon lichtelijk te trillen, maar hij hield zich in. Savador wilde net verdergaan toen hij onderbroken werd door geklop op de deur. Een kwaad uitziende man die hij nog niet eerder had gezien kwam binnengestapt met het lichaam van Kori, het meisje die in zijn les zat te tekenen. Savador keek toe hoe de man schreeuwde en Kori in de stoel naast de zijne legde. Niet kort daarna viel de blik van de man op hem, en verliet hij de kamer. Hij zag hoe Madeline ineen zakte op de grond en vreemd genoeg voelde hij iets van medelijden. Savador was ondertussen opgestaan en hief met zijn wijs- en middelvinger Kori's kin op. Hij draaide haar hoofd een aantal kanten uit en bekeek haar wonden. 'Dat ziet er niet best uit,' zei hij alleen maar. 'Wie of wat heeft dit gedaan?' Savador scheurde zijn blik van Kori los en keek vragend naar Miss Madeline.

Madeline volgde de wond op Kori`s rug met haar wijsvinger. ''Het is een perfecte snee'' zei ze enkel. Madeline sloot haar ogen en voelde duistere magie. Magie afkomstig van Shadra. Plotseling werd haar gedachtestroom doorbroken door twee felrode ogen. ''Celedë'' zei Madeline daarna. ''Het was Celedë. Maar hoe komt ze aan zo`n scherp mes of zwaard'' zei ze. Ze keek op naar Savador. ''Ik kan dit niet genezen, dit ligt ver buiten mijn bereiken'' zei ze tegen hem. Madeline had wel wat genezing geleerd, maar ze was er niet voor opgeleid. Ze kon deze wonden niet behandelen.

Toen Madeline met haar vinger langs de wond op Kori`s rug ging schreeuwde ze het uit van de pijn. De snee op haar rug was maar schijn. Het was haar vleugel die zwaar gewond was maar die nu niet zichtbaar was. Kori dook ineen en trilde wat. Ze had geen besef van waar ze was. Enkel dat de pijn onophoudelijk was.

Voor het eerst sinds hij lesgaf op de Starshine Academy was Savador wat bezorgd. Hij was bang dat Selavin de school zou sluiten en hij zijn baan zou verliezen. Hij was zelfs bezorgd over Kori. Toen Miss Madeline de naam uitsprak van de dader, vernauwde hij zijn ogen even. Celedë... die had hij ook in zijn les gehad. Echter had ze wel zonder moeilijk gedoe mee gedaan. Hij schrok lichtelijk toen Kori het uitschreeuwde van de pijn. 'Wat moeten we nu dan doen?' vroeg Savador zacht. 'Een normale genezing duurt veel langer, en bovendien weten we niet of het ernstig is.' Hij ging aan de andere kant van de stoel staan en streek met zijn koude vingertoppen over de schrammen op Kori's arm. Waarom Celedë dit gedaan had, wist hij niet. Noch wist hij wie hier op de Starshine Academy over genezingskrachten beschikte, naast Miss Madeline.

Madeline dacht koorstachtig na. ''Norwood'' zei ze ineens. ''De leraar woodmagic. Misschien bestaat er een genezende plant. Misschien kan hij Kori helpen'' zei Madeline. Ze keek Savador aan. ''Zou jij misschien Celedë willen zoeken. Ik heb nu geen tijd om haar aan te pakken dus je krijgt van mij toestemming om dat in mijn plaats te doen. Doe wat je denkt dat goed is Savador. Ik ga Norwood zoeken'' zei Madeline. Ze durfde Kori niet mee te nemen. Ze ging rechtop staan en legde haar armen over elkaar. Ze concentreerde zich en verdween toen in het niets. Ze zou het later wel uitleggen aan Selavin.

Savador knikte het schoolhoofd met respect toe. 'Ik zal mijn best doen,' antwoordde hij zacht, en hij draaide zich om om naar de deur toe te lopen. Miss Madeline verdween achter zijn rug in het niets, en Savador wierp nog even een blik op Kori voordat hij ook de kamer verliet. Hij deed rustig de deur achter zich dicht en bedacht zich waar Celedë kon zitten.

Na een tijdje opende Kori haar ogen. Ze herkende vaag het kantoor van Miss Madeline. Wie had haar hierheen gebracht? En sterker nog, waar was Miss Madeline zelf? Zoveel vragen had Kori. Maar het dat maakte haar nu allemaal niets uit. Ze wou nu het liefst dat Mitsu hier was. Hier bij haar, zodat ze alles uit kon leggen. Haar excuses aan kon bieden.

Madeline verscheen samen met Norwood weer in haar kantoor. Ze was blij dat ze beide heelhuids waren aangekomen. Daarna zag Madeline dat Kori eindelijk haar ogen open had. ''Kori'' zei ze bezorgd en liep naar haar toe. ''Kori, hoe voel je je?'' vroeg ze bezorgt. Ze keek naar haar diepe sneeen in haar wang, rug en benen. Ze keek naar Norwood. ''Celedë heeft dit gedaan, al weet ik niet waarom. Ik heb Savador achter haar aangestuurt'' zei ze tegen hem.

Kori probeerde haar pijn te verbergen maar haar gezicht sprak boekdelen. Ze voelde hoe Master Norwood een wonde op haar arm genas. Het prikte verschrikkelijk. Ze keek in de groene ogen van de hoofdmeesteres. ''M..Miss Madeline?'' vroeg ze zacht. ''Wat gaat er met me gebeuren?'' vroeg ze angstig.

Mitsu had via de planten gehoord wat er met Kori was gebeurd. Al had Norwood het doorgegeven en gezegd dat zijn vriendinnetje zwaargewond was had hij er even geen problemen mee. Hij had vernomen dat ze in het kantoor waren en Mitsu klopte op de deur die op een kier stond. Hij liep naar binnen en zag Kori zwaargewond liggen. Hij kreeg een traan in zijn ogen. "Wie heeft dat gedaan? Iets schoot hem door zijn gedachten...Celede..." hij balde zijn vuisten en wilde het kantoor uitstormen om achter haar aan te gaan maar hij bleef staan. Hij draaide zich naar Kori en ging naast haar staan. "Norwood zorgt er voor dat het goed komt.." probeerde hij gerust te stellen.

Norwood keek op toen Mitsu binnen kwam. Hij keek gelijk weer terug naar Kori. "Probeer je maar te kalmeren dan is het het snelste voorbij.." zei hij. Hij ging met zijn handen nog langs andere wonden. Sommige waren groot en hij stopte even. Uit zijn zak haalde hij een flesje en dronk het snel op. Opnieuw legde hij zijn hand boven haar wond en vervolgde het. "Het kan prikken" zei hij. Hij ging geduldig verder en liet geen teken van paniek of stress zien.

Kori klemde haar kaken op elkaar. Ze keek op toen ze Mitsu hoorde. ''Mitsu, het spijt me'' fluisterde ze zacht. Ze kromp een beetje ineen maar dat was niet omdat de wonden die Master Norwood aan het verzogen was prikte. ''M`n rug. Het doet zo`n pijn'' zei Kori zacht. Het maakte niet uit of Master Norwood die heelde of niet. Zolang Kori haar vleugels niet toonde kon deze wond niet geheeld worden. Ze concentreerde zich en het lukte haar uiteindelijk haar vleugels tevoorschijn te halen. Een van de twee was ernstig gewond. Het zwaard van Celedë was er dwars doorheen gestoken waardoor het nu een gat in zat. De eens zo mooie hagelwitte veren waren rood van het bloed.

Madeline pakte een hand van Kori beet. ''Geen zorgen Kori alles gaat goed komen'' zei ze zacht tegen haar. Madeline`s groene ogen keken haar doordringend aan. Bezorgd keek ze naar haar vleugel. Daarna keek ze naar Norwood. ''Kun je dat genezen?'' vroeg ze zacht. Meerendeel zacht omdat ze bezorgd was om Kori. Ze keek even naar Mitsu en toen weer naar Kori.

"Nee...die vleugel is erg gewond..Maar ik weet iemand die hier een drankje voor kan maken." Hij keek naar Mitsu. Hij ging verder met de wonden en keek naar Madeline. "Mitsu nu is het jou beurt om je best te doen....Wil je een drankje maken zodat de wond geneest." Hij keek hem even streng aan. Hij keek naar Madeline. "Wees trots dat je hem hebt hij is een talent op het gebied van geneeskrachtige drankjes." Hij keek naar de wond op haar vleugel. "Dit is een zwaard geweest...Wie laat er nou zo'n wapen toe." zei hij zachtjes. "Mitsu haal in mijn lokaal de benodigdheden en maak het zo snel mogelijk." zei hij vlug.

Mitsu reageerde direct op zijn woorden. "Ik zal mijn best doen...." hij keek naar Kori. "Kori maak je er niet druk om...het komt allemaal goed." zei hij en rende het lokaal uit. Hij zorgde er voor dat hij sneller liep en kwam uiteindelijk aan bij het lokaal en pakte wat hij nodig had. Hij zorgde er voor dat het zou werken. Dat moest. Hij keek nog even door het boek dat hij daarvoor had en ging verder. Hij moest haar helpen. Ze kon niet sterven.

''Om eerlijk te zijn wist ik niet eens dat Celedë zo`n wapen bij zich droeg. Toen ze hier aankwam had ze een grote koffer, groot genoeg om een zwaard in op te bergen maar daarbij. Zoveel kinderen hebben hier een grote koffer mee'' zei Madeline. Ze keek Mitsu na terwijl hij de spullen ging halen. ''Ik ben ook heel trots op hem. Hij kan wel wat rebelerend zijn maar Mitsu heeft het in zich een groot magier te worden'' zei Miss Madeline daarna.

Mitsu had twee flesjes vol gemaakt. Hij pakte zijn boek en de flesjes vast en rende als een gek weer terug. "Kori je laat het om deze wereld te verlaten zonder mijn toestemming.." mompelde hij. Hij schoot door de gangen en kwam weer aan." Hij liet de flesjes met een blauwe vloeistof zien. Hij liep naar Kori. Hij hief haar hoofd wat en schonk voorzichtig wat in haar mond. De vleugel zou nu langzaam moeten herstellen. Hij keek Kori aan. "Die Celede gaat het beleven..." zei hij en liep nijdig naar buiten zonder naar de rest te luisteren. Hij liet het andere flesjes voor de zekerheid daar.

Norwood hoorde de woorden van Madeline. "Dat geloof ik ook wel.." zei hij. "Goed zo Mitsu..ik wist dat je het kon." Hij keek hoe de wond herstelde en begon aan de laatste wond. Hij had inmiddels zijn laatste flesjes op en hij raakte aan het eind van zijn energie. Toen de wond hersteld was liet hij zich zuchtend in een stoel vallen. Hij haalde even diep adem. "Als het goed is is ze nu buiten levensgevaar." Hij probeerde even op te staan en dat lukte. "Mitsu blijf hier!!" riep hij maar dat was tevergeefs.

Selavin was in stilte weer binnengekomen. Hij trof Madeline aan met de gewonde Kori die hij op de etage van Shadra in de gang had gevonden en waarschijnlijk nog een andere leraar. Kennelijk was hij het die Kori had genezen. ''Nou het valt me dan weer mee dat je tenminste iemand hebt die gewonden kan verzorgen sinds je daar zelf te stom voor bent Madeline'' zei hij. Het kwam er botter en veel groffer uit dan hij had bedoeld. Maar hij kon zijn woorden niet meer terugnemen. Hij had ze nu al gezegd.

Strompelend kwam Savador weer binnen; Diva's lied gaf hem kracht, maar die kracht voelde hij weer langzaam wegebben. Hij haalde gejaagd adem en liet zich zonder wat te zeggen op een stoel naast Kori zakken. Met een hand op de diepe wond in zijn schouder verbeet hij de pijn. Hij legde Celedë's zwaard op Miss Madeline's bureau en hijgde eerst flink uit voordat hij begon te spreken. 'Het zwaard is afgepakt. Volgens Selavin gesmeden op Razen.' Savador wierp een blik op Selavin, maar sloot zijn ogen en stootte een kleine kreet van pijn uit. 'Celedë is weer op krachten,' voegde hij er later aan toe wanneer de pijn wat minder werd, 'ze is nu boven op de Dark Magicans etage. Er is nog iemand bij haar.' Savador gaf geen verdere informatie en wierp een blik op het kling van Celedë's zwaard, waar zijn bloed op zat.

PROFILE MAGICIAN

» Je wilde me spreken?

U wilde me spreken?

U wilde me spreken?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen