Don't fear me....fear the other guy...

De bomen draaide om hem heen, lachte hem uit omdat hij geen slachtoffer had. Zijn nagels striemde een schors open maar er zat geen mooi, rood bloed onder....Hij had geen rood bloed, rood bloed was mooi, waarom was zijn bloed niet mooi rood? Pijn had hij ook niet, hij kende geen pijn, pijn was voor de zielenlichamen, niet voor een paarsbloedige zieloze, zieloos.... Waarom was er geen mooi rood bloed? Hij wilde mooi rood bloed zien....Had hij zich misschien vergist in zijn kleur bloed? Hij kon het bekijken, want pijn kende hij niet. Van zijn voorhoofd tot onder de rand van zijn shirt striemden zijn nagels het paarse bloed tevoorschijn. Geen rood bloed....paars, ja het was paars, altijd was het paars, waarom was het paars en niet rood? Wat gemeen was het.... Misschien had een ander rood bloed? Maar waar was een ander persoon? In grote omgeving geen ander persoon, want hij kon ander persoon ruiken! Ruiken ja....maar nu kon hij geen ander persoon ruiken... Niemand te ruiken...waarom was hij zo ver weg van de school? In de school waren andere personen, zoveel als hij wilde.... zoveel mooi rood bloed als hij wilde... Maar hij kon niet naar het kasteel, er zouden bewakers zijn, bewakers in de vorm van personen die toverden, net als hij kon toveren, hij kon ook toveren maar niet zo goed als de bewakers... Maar hij was snel, heel snel, sneller dan iedereen, kon hij er dan niet langs rennen? Nee dat kon niet, tovenaars hadden geen snelheid nodig... Hij legde zijn hoofd in zijn nek en slaakte een langgerekte jammerkreet die door het hele bos heenging.

OPEN (niet bang zijn, hij is snel en krijgt je dus te pakken maar ik laat hem net op tijd terugveranderen Wink

)

Spoiler:

Wat in het duistere bos rondslenteren, dat was rustgevend. teminste dat vond deze meid rustgevend. Ze hield nu eenmaal van rust met een vleugje duisternis erin. Zo was ze nu eenmaal en niemand zou daar wat aan kunnen veranderen. Ja het was wel heel stil vanavond, iets te stil naar haar smaak. Ze hoorde niet eens vogels en ook vleermuizen en andere nachtwezens hielden zich gedijst net alsof ze zich voor iets verstopte. Maar Rhine was niet bang ze was haast nooit bang. dat had ze zichzelf afgeleerd angst was nergens goed voor het hielp je heldere gedachtengang alleen maar naar de knoppen dus aan bang zijn deed ze niet meer. Ze was wel even verbaasd toen ze een bijna beestachtige jammerkreet hoorde. Rhine was er wel nieuwsgierig naar. een normaal mens zou weglopen van iets in een donker bos dat zo'n geluid produceerde maar Rhine niet ooh nee die ging gewoon er recht opaf. Ze lostte op in een soort mist en zweefde zo vlak boven de grond. Het was nu eenmaal makkelijker om zich hier zo voort te bewegen dan had ze geen last van planten die achter haar zwarte skinny jeans met de gaten erin bleef hangen. dat kon toch zo vervelend zijn. toen ze er bijna was nam ze weer vastte vorm aan. met haar handen in de zakken van haar zwarte hoody gestopt liep ze dichter naar de jongen? ja het was een jongen teinste daar leek het op. hij stond met zijn rug naar haar toe. ze kwam uit de bosjes haar haas lichtgevende blauwe ogen op hem gericht haar blik wantrouwend. "Was jij degene die dat afschuwelijke geluid zonet maakte?" Vroeg ze droogjes. ja subtiel zijn was niet haar beste klant. ze stond daar heel nonchalant te wachten tot dat vreemde geval zich omdraaide....

(er mag wel wat bloed komen hoor vind ik niet erg xD)

Hij rook...hij rook iemand... Iemand had bloed! De iemand kwam dichterbij, dichterbij en dichterbij. "Was jij degene die dat afschuwelijke geluid zonet maakte?" klonk het achter hem. Hij draaide zich om, een meisje. Meisje had bloed, hij rook het bloed... Zijn gezicht vertrokken in een afschuwelijke grijns, zijn tanden ontbloot, zijn kleren onder de modder en zijn eigen bloed. ''Wat een lef om hier te komen, jij weet niet wat je hier voor je ziet...'' klonk het uit zijn keel. Hij likte een vinger af, een paarse, puntige tong verscheen, weliswaar was zijn eigen bloed niet zo lekker als rood bloed... ''Maar het maakt niet uit, het meisje weet niet wat ze ziet, dus kan ze ook niet weten wat het met haar gaat doen! mompelde hij tegen zichzelf. Stap voor stap kwam in hij in haar buurt, steeds dichterbij. Hij stak een lange vinger uit en ging met zijn nagel over haar wang. Ja, hier zat rood bloed in! In één beweging was hij achter haar en klemde haar polsen in één hand vast en omsloot met de ander haar keel. ''Geen zorgen...als je stilstaat doet het minder pijn!'' fluisterde hij gniffelend in haar oor. Hier zou hij van gaan genieten, een feestmaal had hij te pakken!

(als je dus hem wilt zien in zn crazy side, eerste post in de spoiler staat dus een plaatje)

Het geval -wat het dan ook mocht zijn- draaide zich om. ze trok een wenkbrauw op van verbazing, niet van angst - want dat voelde ze namelijk niet- Hij zag er echt walgelijk uit. hij was vuil van modder en een paars goedje waar ze geen naam voor vond. Die grijns op zijn gelaat stond haar niet aan zo'n grijns had ze al net iets te vaak gezien. nee daar was ze dus niet blij mee. Ze kruistte haar armen en kneep haar ogen half dicht. waarom trok zij toch altijd van die vreemde wezens aan? ''Wat een lef om hier te komen, jij weet niet wat je hier voor je ziet...'' klonk het uit zijn keel. 'Ik veronderstel een ventje met een zwaar tekort aan hygiëne..." Antwoorde ze droogjes. What the hell was his problem? Seriously... Toen hij het paarse gedoe van zijn vingers begon te likken ging er even een vlaag van walging over haar heen. Zat hij nu serieus één of ander paars goedje op te likken? ze begon zo stilletjes aan te vermoeden dat dit ventje echt ernstige psychische letsels had. Stap voor stap kwam in hij in haar buurt, steeds dichterbij. Hij stak een lange vinger uit en ging met zijn nagel over haar wang. ze voelde haar bloed koken. streelde hij nu over haar wang?! Oe dit ventje zou zo een flinke mot op zijn kaak kunnen verwachten. Maar in één beweging was hij achter haar en klemde haar polsen in één hand vast en omsloot met de ander haar keel. Fijn nu ging slaan dus al een stuk moeilijker worden. diepe inwendige zucht. waarom overkwam dit haar toch altijd? Trok ze freaks soms aan? klaarblijkelijk dus wel. Want naar haar mening gebeurde dit soort dingen iets te vaak. ''Geen zorgen...als je stilstaat doet het minder pijn!'' fluisterde hij gniffelend in haar oor. Rhine zuchtte. 'dacht het niet." Zei ze kortaf voor ze in mist oplostte* en een paar meter verder weer tevoorschijn kwam. ja het kostte wel wat energie al dat oplossen maar ze kon het wel een paar keer. Ze keek hem minachtend en pissig aan. 'oké luister goed mislukte psychopaat, want ik zeg het maar 1 keer. Blijf van me af of ik verander je in een niets zeggend hoopje as, comprendo?" Zei ze op een kille misschien wat verveelde toon. Ja als rhine een ding was dan was het wel moedig en met haar scherpe tong kon dat een zeer gevaarlijke combinatie zijn.

*kijk in de spoiler voor het oplos gedoe.

Spoiler:

Hiihiiii! Ze wist niks, niks, niks! Ondanks haar trucjes. 'Ik veronderstel een ventje met een zwaar tekort aan hygiëne..." Antwoorde ze droogjes. 'Hygiëne heeft het wel.....maar het heeft zwakke kant weggeduwt....nu is het de machtigste over ons lichaam!' krijste hij triomfantelijk. Toen hij haar vastpakte leek ze in rook op te gaan, maar ze was weg, weg, weg! 'oké luister goed mislukte psychopaat, want ik zeg het maar 1 keer. Blijf van me af of ik verander je in een niets zeggend hoopje as, comprendo?" Zei ze op een kille misschien wat verveelde toon. Hij lachtte krankzinnig, het klonk als een giegel maar niet het soort wat meisjes uitstooten. 'Hihiiiii.....meisje denkt dat ze ons kan raken...meisje denkt dat ze ons kan vernietigen...!!' Hij lanseerde zijn lichaam en sprong de bomen in, vanuit hier kon ze hem niet zien, hij haar wel. Hij sprong van boom naar boom en lachtte kakelend. 'Ga....uit...mijn....lijf!!' klonk het opeens uit zijn mond. Hij schrok, dat was zijn zwakke kant die terug wilde! Nee! Hij mocht niet terug!!

(flutpost, maar het moest snel)

'Hygiëne heeft het wel.....maar het heeft zwakke kant weggeduwt....nu is het de machtigste over ons lichaam!' krijste hij triomfantelijk. Waar had hij het over? Ons? De machtigste? Ja die jongen had echt wel geestelijke problemen. Hij begn krakzinnig te lachen, of eerder giechelen? Nee, nee het was een geluid apart. Een geluid dat ze het liefst zo snel vergat. het was echt afgrijselijk. 'Hihiiiii.....meisje denkt dat ze ons kan raken...meisje denkt dat ze ons kan vernietigen...!!' Hij lanseerde zijn lichaam en sprong de bomen in. Meisje denkt niet...Meisje doet gewoon" zei ze droogjes terwijl ze de bomen afspeurde naar hem. hij was snel dat moest ze toegeven. maar zijn geestelijke kapasiteiten leken haar niet zo hoog dus daarmee zou ze een voorsprong hebben. Hij leek wel een soort eekhoorn die van boom naar boom sprong en dat irritante geluid maar bleef uitstoten dat vreemde gegiechel ze werd er helemaal gek van. 'Ga....uit...mijn....lijf!!' klonk het opeens uit zijn mond. Kijk daar raakte ze dus van in de war. was hij shyzofreem? Had hij een gespleten persoonlijkheid? Was hij gewoon gestoord? Of had hij misschien een demonische geest in zich? Rhine wist het niet maar ze was niet van plan om het uit te zoeken dus draaide ze zich droogjes van hem weg en begon uit zijn buurt te wandelen af en toe lostte ze even op om dan een paar meter verder weer tevoorschijn te komen. ze ziugzagde wat want ze was er bijna zeker van dat dat ding haar achterna zou komen.

Ze was slim en ook snel, maar hij zou haar pakken...hoe dan ook! Hij kon haar zien, maar soms verdween ze en verscheen ze weer ergens anders. Zo bleef hij springen, tot hij zijn kans zag. Nu, of hij had geen bloed! Hij sprong, met wijd open gesperde ogen. Daarin verscheen de blik die verlangde naar bloed...naar bloed! Maar hij miste, hij lande een meter van haar vandaan, en niet eens op zijn voeten. Hij krabbelde op zijn knieën, greep zijn hoofd vast en krijste woedend. Niet omdat het mislukt was...nee! De zwakkeling wilde terug! Terug! Hij had hem tegengehouden bij de sprong! Hij bleef op zijn knieën zitten krijsen, het hele bos werd gevuld. Maar nu begon de zwakkeling te winnen. Tussen zijn hoge kille stem door klonk de schreeuw van een jongen die erge pijn leed...

Gamzee schreeuwde het uit van de pijn en moeite die het koste om de ander eruit te gooien. Hij trok aan zijn haren en klauwde zijn vingers in zijn hoofdhuid. Met nog een laatste krijs gooide hij zijn hoofd in zijn nek en jankte woedend naar de hemel. Toen viel hij voor dood neer, hij hijgde en rilde. Dat duurde een tijd, toen hief hij zijn hoofd voorzichtig op en keek om zich heen met een van pijn vertrokken gezicht. 'W-waar ben ik...?' stamelde hij. Zijn stem was weer normaal. Trillend kwam hij een beetje overeind en zag nu een meisje staan, ongeveer twee meter van hem vandaan. In een flits drong het tot hem door. Hij kon zich niks herinneren maar begreep wat er gebeurt moest zijn. 'Shit! heb ik je pijn gedaan?!' vroeg hij bijna schreeuwend want nu kwam de paniek opzetten dat hij iemand misschien verwond had.

ze hoorde het, ze voelde het, hj achtervolgde haar als een roofdier zou doen. maar rhine was geen prooi nee ze zou nooit meer een prooi zijn. Ze wist teveel van haat en moord om een hulpeloze prooi te zijn. Want prooien waren dom ze dachten dat ze veilig waren dat ze de hele wereld aankonden en dat was een grove vaak fatale fout. zo mocht je niet denken dat was idioot. Rhine draaide zich met een ruk om toen ze een zoevend geluid hoorde net alsof iemand met een vaard op haar af kwam. En ja hoor ze sloeg de nagel op de kop het wezenachtige jongens geval kwam op haar af maar kennelijk was mikken niet zijn sterkste kant -grove fout dus- hij landde op zijn knieên en begon weer beestachtige geluiden te produceren. Wat was er toch met hem aan de hand? Met nog een laatste krijs gooide hij zijn hoofd in zijn nek en jankte woedend naar de hemel. Toen viel hij voor dood neer, hij hijgde en rilde. Dat duurde een tijd. Rhine bleef er met een schuin hoofd naar staan kijken, ze liep niet weg maar ging hem ook niet helpen ze wilde alleen weten wat hier gaande was. toen hief hij zijn hoofd voorzichtig op en keek om zich heen met een van pijn vertrokken gezicht. 'W-waar ben ik...?' stamelde hij. Zijn stem was anders, minder beestachtig meer de stem van een klein bang jongetje. ja dit begon dus echt heel vreemd te worden. Hij kwam trillend overeind en toen pas leek hij haar op te merken. Ze stond er eigenlijk vrij nonchalant bij. 'Shit! heb ik je pijn gedaan?!' vroeg hij bijna schreeuwend het leek wel alsf dat gastje een paniek aanval kreeg. Ze schudde langzaam haar hoofd. 'Jij hebt mij geen pijn gedaan en ik jouw niet...nog niet althans' Zei ze op een kille toon. Ze deed langzaam een paar passen in zijn richting en keek hem met haar haast lichtgevende ogen aan. haar blik onderzoekend en hard. 'jij ventje bent een heel vreemd gastje met al dat gekruis en gespring.' Zei ze doodkalm. 'En je ziet er niet uit met dat paarse spul op je' Voegde ze er nog droogjes aan toe.

Hij hees zichzelf aan een boom overeind. Het meisje keek hem aan en schudde langzaam haar hoofd. 'Jij hebt mij geen pijn gedaan en ik jouw niet...nog niet althans' Zei ze op een kille toon. Ze deed langzaam een paar passen in zijn richting en keek hem met haar haast lichtgevende ogen aan. haar blik onderzoekend en hard. 'jij ventje bent een heel vreemd gastje met al dat gekruis en gespring.' Zei ze doodkalm. 'En je ziet er niet uit met dat paarse spul op je' Voegde ze er nog droogjes aan toe. Gamzee, die weer een beetje op adem kwam, werd nu toch redelijk kwaad, ondanks zijn opluchting dat hij niemand had afgemaakt. 'En jij bent een stuk chagrijn dat blij mag zijn dat ze nog leeft!' snauwde hij terwijl hij met zijn pols wat bloed van zijn gezicht veegde. 'En als je me pijn wilt gaan doen, of zelfs vermoorden, ga je gang! Ik hoop trouwens dat je een manier hebt om dat te doen!' op die manier maakte hij duidelijk genoeg dat zijn andere zijde het dan weer zou overnemen en hij erna nog springlevend was. Als ze een beetje hart in haar lijf had, zou ze heus wel de conclusie kunnen trekken dat hij al meerdere pogingen tot zelfmoord had gedaan, tevergeefs. Hij veegde met zijn hand over zijn shirt, zodat het steenbok teken weer een beetje zichtbaar werd. Maar veel hielp het niet, hij zat onder de modder. 'En dat paarse spul is mijn bloed, geloof het of niet.' De pijn kwam weer opzetten maar hij was zo opgelucht dat ze hier tenminste nog stond dat hij het nauwelijks merkte.

Oe hoe schattig het half vermorzelde ventje werd een beetje boos door haar niet zo subtiel taalgebruik. 'En jij bent een stuk chagrijn dat blij mag zijn dat ze nog leeft!' snauwde hij terwijl hij met zijn pols wat bloed van zijn gezicht veegde. Rhine grinnikte zachtjes. "Zijn we een beetje boos ventje?" Vroeg ze sarcastisch. Rhine stond met gekruistte armen naar hem neer te kijken. Tss blij zijn dat ze nog leefde? Dat mocht hij willen ja. 'En als je me pijn wilt gaan doen, of zelfs vermoorden, ga je gang! Ik hoop trouwens dat je een manier hebt om dat te doen!' Ze trok verbaasd een wenkbrauw op. Een zelfmoordneiging kind dus hè? Interessant. "maak je daar maar geen zorgen over ik vind altijd wel een manier om iemand van kant te maken" Zei ze met een duister stemmetje. Ja Rhine uitdagen was niet echt zo slim want ze moest nu eenmaal altijd het laatste woord hebben. Maar toch als hij dan toch al zelfmoord had willen plegen hoe kwam het dan dat hij hier nog zat? er was iets aparts aan deze jongen. Hij veegde met zijn hand over zijn shirt, zodat het steenbok teken weer een beetje zichtbaar werd. Maar veel hielp het niet, hij zat onder de modder. jup die jongen zou gewoon een bad moeten hebben, een bad met een héle hoop zeep. 'En dat paarse spul is mijn bloed, geloof het of niet.' Kijk nu was ze dus echt verbaasd. paars bloed? vreemder kon het niet worden. Ze zuchtte even en kwam dichterbij. Ze ging op haar hurken voor hem zitten en stak haar vinger naar hem uit. Ze raakte hem aan en terwijl ze dat deed begon haar vinger te gloeien. ze kneep haar ogen dicht van concentratie. naar de vonk van haar innerlijke novaan zoeken was nog steeds een moeilijke en intensiefe klus. maar het werkte wel het helende lichtje verspreidde zich over zijn lichaam en heelde zijn wonden lichtjes. natuurlijk was het niet zo super goed geheeld maar de ergste wonden waren nu in iedere geval al minder erg en de kleinste waren zelfs helemaal weg. Ze opende haar ogen weer en keek heml kalm aan. "jij hebt geluk dat ik in een vergevingsgezinde bui ben" Zei ze droogjes. Ze stond weer op en keek hem met een rustige misschien zelfs iet wat meelevende blik aan. "Hoe heet je eigenlijk purple bloodje? Vroeg ze met een kleine geamuseerde grijns.

"Zijn we een beetje boos ventje?" Vroeg ze sarcastisch. Ja, we waren een beetje boos ja, nou goed?! Hij kon dat kleine kreng wel de nek omdraaien als hij dat niet al geprobeerd had. "maak je daar maar geen zorgen over ik vind altijd wel een manier om iemand van kant te maken" Zei ze met een duister stemmetje. Fijn voor haar, die had vast veel vrienden. Hij ging met een pijnlijke kreun tegen de stam van de boom aanzitten en legde zijn voorhoofd op zijn hand. Het meisje zuchtte even en kwam toen dichterbij. Wat deed ze hier eigenlijk nog?! Ze had al vijf keer kunnen wegrennen en hem verlinken. Ze ging op haar hurken voor hem zitten en stak haar vinger naar hem uit. Ze raakte hem aan en terwijl ze dat deed begon haar vinger te gloeien. ze kneep haar ogen dicht van concentratie. Huh? Wat? Hij moest scheel kijken om hem in het oog te houden. Een helend lichtje verzorgde het grootste gedeelte van zijn wonden. Hmm... "jij hebt geluk dat ik in een vergevingsgezinde bui ben" Zei ze droogjes. Ze stond weer op en keek hem met een rustige misschien zelfs iet wat meelevende blik aan. "Hoe heet je eigenlijk purple bloodje? Vroeg ze met een kleine geamuseerde grijns. O, dus mevrouw vond dit grappig? Hij keek haar vanuit zijn zittende houding half vernietigend en half nieuwsgierig aan. 'Ik heet Gamzee.' gromde hij terwijl hij een pluk haar opzij schoof. Goed, daarvoor mocht hij dankbaar zijn. Zijn blik werd minder hard en zijn lichaam ontspande zich wat meer.

Oe ja hij was echt kwaad, hoe amuzant. Ja Rhine voelde geen angst ze kreeg meestal zelfs een nog grotere mond als ze in levensgevaar was. een trekje dat ze om een of andere reden had aangeleerd. je kon je beter als roofdier opstellen dan als prooi en natuurlijk was aanval de beste verdedeging teminste zo dacht zij erover. Niet dat haar gedachtengang altijd zo logisch was natuurlijk. Toenz e naar hem toe kwam en hem begon te helen verbaasde hem dat kaarblijkelijk. ja voor logica moest je niet bij Rhine zijn ze was zo onvoorspelbaar als...als iets onvoorspelbaars. Toen ze klaar was en weer rechtstond keek hij haar aan met iets dat tussen nieuwsgierigheid en haat in zat. Die blik kreeg ze vreemd genoeg wel vaker toegeworpen. Alleen het vleugje angst ontbrak er nog aan. 'Ik heet Gamzee.' gromde hij terwijl hij een pluk haar opzij schoof. Ze knikte rustig. "Gamzee het onhandige pshychopaatje ja dat klinkt wel goed." Zei ze met een peinzende uitdrukking. "En Gamzeetje...Waar kom je vandan beste kerel?" Vroeg ze terwijl ze oplostte en bovenop een tak weer tevoorschijn kwam. Ze liet haar ene been wat heen en weer zwieren. Terwijl ze haar hoofd heen en weer bewoog op de muziek die zij alleen kon horen. Het leek alsof ze neit oplette maar niets was minder waar Rhine hield zelfs het kleinste insect in de gaten. ja deze vragen stellen was essentieel voor haar. het was altijd belangrijk om je prooi goed te kennen voor je toesloeg.

Hij had even zo hard faygo nodig, toch grappig, niemand wist wat erin zat en ook niet dat hij het zelf had gemaakt. "Gamzee het onhandige pshychopaatje ja dat klinkt wel goed." Zei ze met een peinzende uitdrukking. "En Gamzeetje...Waar kom je vandaan beste kerel?" Hij keek haar aan met een blik die aangaf dat ze niet goed bij haar hoofd was. 'Waarom zou ik je mijn hele afkomst vertellen? Je had al vijf keer kunnen wegrennen en iedereen vertellen wat voor een ''pshychopaatje'' ik ben.' bij dat laatste woord bouwde hij haar stem na op een vervelend toontje. 'Maar als je het perse wil weten, ik ben van Erdse afkomst.' zei hij, nu weer normaal. Hij stond met veel gesteun op en wreef over zijn armen. Waarom zou hij nog blijven... Hij moest maar heel erg hopen dat de hele school dit niet te weten zou komen. Dan was hij mooi de sigaar...

(jeej...ik heb geen inspiratie...)

Rhine vond dit best wel amuzant. Ze had ondervonden dat het beter was om met levensgevaarlijke situaties te lachen dan er als een bibberende kip bij te staan. Als je een griezel bekeek als een komiek was hij niet eng meer zo simpel was het, maar jammer genoeg zagen weinigen dat. 'Waarom zou ik je mijn hele afkomst vertellen? Je had al vijf keer kunnen wegrennen en iedereen vertellen wat voor een ''pshychopaatje'' ik ben.' bij dat laatste woord bouwde hij haar stem na op een vervelend toontje. Rhine grinnikte en ging wat rechter zitten. "Leuke imitatie" Zei ze terwijl ze even kort in haar handen klapte. Ja eigenlijk was het wel een goede opmerking. Waarom zat ze hier nog? Ze tikte met haar vinger tegen haar kin. Hij zou haar vast raar vinden maar dat vond ze wel handig. Als je mensen raar vond onderschatte je ze sneller en dat werkte weer in haar voordeel. Ja messing with brains was gewoon een leuke bezigheid. Alhoewel het soms best wel te gemakkelijk ging mensen zaten zo simpel in elkaar. Ja simpele zielen waren toch zo makkelijk om te doorgronden en te bewerken. 'Maar als je het perse wil weten, ik ben van Erdse afkomst.' zei hij, nu weer normaal. Ze knikte en sprong vervolgens met een kleine plof op de grond. Ze ging in kleermakerszit zitten en keek naar hem. "Weet je...Als je zelf gelooft dat je een psychopaat bent gaan mensen echt niet stoppen met angst voor je te voelen hoor." Zei ze doodkalm. Erd....erd wat wist ze van erd? Niet veel eigenlijk. Ze was er wel een paar keer geweest maar voor de rest was die planeet niet meer dan een hoop stenen voor haar. Ze hield haar hoofd schuin waardoor haar haar naar een kant viel. "En waarom denk je dat ik je zou verlinken? Zoveel moeite ben je niet waard hoor. Trouwens ik ben wel de laatste persoon die iemand anders mag gaan aanwijzen als gestoorde seriemoordenaar." Zei ze met een geamuseerd geheimzinnig grijnsje. Heerlijk was het lekker duister en ondoorgrondelijk doen. Sommige mensen lagen nu al te mekkeren of te piekeren hun kleine hersentjes kraken over wat ze bedoelde met har raadseltjes, ze was benieuwd wat hij zou doen.

Nee, dit was niet iemand om een vrolijk dagje mee door te brengen, in zijn geval in ieder geval niet. "Leuke imitatie" Zei ze terwijl ze even kort in haar handen klapte. Om sarcastisch terug te doen, zette hij zijn gezicht in een uiterst overdreven glimlach waarbij zijn puntige tanden blootkwamen. Ze ging in kleermakerszit zitten en keek naar hem. "Weet je...Als je zelf gelooft dat je een psychopaat bent gaan mensen echt niet stoppen met angst voor je te voelen hoor." Zei ze doodkalm. Ja, alsof hij dat zelf nog niet doorhad! Hij keek haar een moment giftig aan en ging toen met over elkaar geslagen armen tegen een boom aanstaan. "En waarom denk je dat ik je zou verlinken? Zoveel moeite ben je niet waard hoor. Trouwens ik ben wel de laatste persoon die iemand anders mag gaan aanwijzen als gestoorde seriemoordenaar." Zei ze met een geamuseerd geheimzinnig grijnsje. Hij trok één wenkbrauw omhoog. Zo'n iemand dus... Hij kende genoeg mensen die graag de ''villians'' zouden zijn. Ha! Ze moesten eens weten...
'Denk je soms dat dit leuk is?! Zo'n beetje elke dag veranderen in een loslopende krankzinnige slachter?!' Hij bleef kwaad kijken, ze mocht haar plezier hebben, die gestoorde snol!

Oe hij kende eht begrip sarcasme dus. Leuk om te weten. Want mensen die sarcasme niet doorzagen hadden nogal een probleem om Rhine fatsoenlijk te begrijpen. Hij ontspande zich kennelijk ook al wat meer want hij leunde tegen een boom aan. Mooi ze hield niet van stresskipjes daar kon ze zo chagarijnig van worden. Denk je soms dat dit leuk is?! Zo'n beetje elke dag veranderen in een loslopende krankzinnige slachter?!' Hij bleef kwaad kijken. Ze trok een wenkbrauw op en schudde grinnikend haar hoofd. "Je moet beter luisteren ik heb nooit gezegd dat het leuk is." Begon ze rustig haar blik zo kalm als wat. "Ik bedoel alleen dat het verstandiger is om met ongeluk te lachen in plaats van jezelf dieper de put in te werken, als je met verdriet, gevaar en angst lacht merk je dat het eigenlijk niet zoveel voorstelt" Zei ze op diezelfde kalme toon. Soms had ze gewoon heldere momenten met een hoop Rhine logica erin. Nee Rhine was niet de allerslechtste ze was gewoon een beetje synister en duister. Ja haar humor was nogal vreemd en eigenlijk lachte ze om de meest vreemde dingen maar tja zo was ze nu eenmaal, weinig aan te doen dus. ze liet haar nek even kraken en draaide haar hoofd wat rond. "Maar mijn wijze raad terzijde, hoe kom je eigenlijk aan die...euh...gespleten persoonlijkheid?" Vroeg ze kalmpjes zijn defensieve houding en norsheid negerend.

"Je moet beter luisteren ik heb nooit gezegd dat het leuk is." Begon ze rustig haar blik zo kalm als wat. "Ik bedoel alleen dat het verstandiger is om met ongeluk te lachen in plaats van jezelf dieper de put in te werken, als je met verdriet, gevaar en angst lacht merk je dat het eigenlijk niet zoveel voorstelt" Zei ze op diezelfde kalme toon. Schattig. Heel, heel schattig. Nee, hij zou dit wicht nooit mogen... Hij kon niet lachen als bleek dat hij mensen dodelijk had verwond. 'Ik bepaal zelf wel of ik om opengekrabte mensen kan lachen of niet.' "Maar mijn wijze raad terzijde, hoe kom je eigenlijk aan die...euh...gespleten persoonlijkheid?" Vroeg ze kalmpjes. Hij snoof. Een diepe minachtende snuif. 'Het is geen gespleten persoonlijkheid, ik ben het gewoon maar dan met andere, krankzinnige gedachtes...' Hij haalde zijn hand door zijn haar en merkte dat het vol met takjes en modder zat. Fijn.
'En nu heb ik jou vragen zitten beantwoorden maar ik weet nog steeds jou naam niet.' Hij wilde eigenlijk weg. Weg van die hypocriet.

'Ik bepaal zelf wel of ik om opengekrabte mensen kan lachen of niet.' Ze haalde nonchalant haar schouders op. "Natuurlijk, natuurlijk ik wil je mijn mening niet opdringen" Zei ze droogjes. Hij snoof. Een diepe minachtende snuif. Rhine grinnikte. Oe ze had hem kennelijk op zijn teentjes getrapt. 'Het is geen gespleten persoonlijkheid, ik ben het gewoon maar dan met andere, krankzinnige gedachtes...' Hij haalde zijn hand door zijn haar en merkte dat het vol met takjes en modder zat. "Aha juist ja, je bent dus gewoon ziek in je hoofd...Gezellig" zei ze met een geamuseerde grijns. Ja ergens vond ze dit best wel amusant. Maar Rhine vond dit soort dingen eigenlijk altijd grappig. Als ze zou gaan trillen en huilen zou ze zwak overkomen, oké nu kwam ze gestoord over maar dat had ze liever dan zwak ogen. Zwakke mensen waren altijd een prooi terwijl mensen gestoorde mensen vreesde. daar was deze jongen wel een bewijs van. Als meer mensen van zijn duistere kant zouden weten zouden ze hem gaan ontlopen en eigenlijk het probleem alleen maar verergeren. Zo ging het altijd,, isoleer de gek en hij wordt nog actiever in zijn lugubere praktijken. "Bekijk het positief, misschien wordt die boselven look nog wel de nieuwste trend" Zei ze op een plagend toontje verwijzend naar de takjes en modder in zijn haar. 'En nu heb ik jou vragen zitten beantwoorden maar ik weet nog steeds jou naam niet.' Rhine kreeg een geamuseerd grijnsje op haar gezicht. "Mijn naam? Wil je die weten? interessant" Zei ze op een mysterieus toontje voor ze rechtveerde en naar hem toe liep. Ze ging vlak voor hem staan, beangstigend dichtbij zelfs. "De naam is Rhine LaFee, maar als iemand er naar vraagt heb je me niet gezien" Zei ze op een geheimzinnig geamuseerd toontje. Ze plukte een takje uit zijn haar en bekeek hem even met een afkeurende blik. "Ik hoop dat je ergens reserve kleren hebt verstopt? Anders gaan ze echt wel vragtekens zetten als ze je zo door de gangen zien lopen" Zei ze met een opgetrokken wenkbrauw.

Misschien zou hij haar schattig hebben gevonden als ze niet zo'n onuitstaanbaar kreng was. Ze haalde nonchalant haar schouders op. "Natuurlijk, natuurlijk ik wil je mijn mening niet opdringen" Zei ze droogjes. "Aha juist ja, je bent dus gewoon ziek in je hoofd...Gezellig" zei ze met een geamuseerde grijns. Dus mevrouw vond dit grappig... Bah, wat een ongelofelijk stuk verdriet! "Bekijk het positief, misschien wordt die boselven look nog wel de nieuwste trend" Zei ze op een plagend toontje verwijzend naar de takjes en modder in zijn haar. Hij keek haar opnieuw vernietigend aan, niet dat ze er zich wat van aan zou trekken, dat had hij allang door. Mijn naam? Wil je die weten? interessant" Zei ze op een mysterieus toontje voor ze rechtveerde en naar hem toe liep. Ze ging vlak voor hem staan, beangstigend dichtbij zelfs. "De naam is Rhine LaFee, maar als iemand er naar vraagt heb je me niet gezien" Zei ze op een geheimzinnig geamuseerd toontje. Hij trok een wenkbrauw omhoog maar schonk er verder geen aandacht aan. Hij was al blij dat ze hem niet ging verraden. Ze plukte een takje uit zijn haar en bekeek hem even met een afkeurende blik. "Ik hoop dat je ergens reserve kleren hebt verstopt? Anders gaan ze echt wel vragtekens zetten als ze je zo door de gangen zien lopen" Zei ze met een opgetrokken wenkbrauw. Hij keek haar even aan. 'Nee, dat heb ik niet. Maar ik heb wel een manier om niet gezien te worden.' zei hij droog. Hij kon zich makkelijk in een steenbok veranderen en doen of hij bij een leerling hoorde, tot hij bij de trappen was, wachten tot iedereen weg was en naar binnen glippen. Dat deed hij vaker als hij geen weg naar binnen kon vinden. 'Maar goed, Rhine.' begon hij, nu een stukje minder kwaad. 'Waarom zou ik je niet gezien hebben?'

Rhine vond zijn woede alleen maar amuzant. Ja ze had ook wel door dat hij haar nu een vreselijk wicht vond, maar dat maakte haar eigenlijk bar weinig uit. Het was beter als hij geen vriendschap met haar sloot, beter voor hen allebei. Ja dat was gewoon een feit. vriendschap met Rhine sluiten was haast onmogelijk en bovendien ook erg verwarrend met haar grillige karakter. Toen ze over zijn bossige uiterlijk begon kreeg ze een vernietigende blik toegeworpen. die liet haar alleen maar lachen. "pas maar op zometeen bliksem je me nog dood" Zei ze op een lachende toon. Hij keek haar even aan. 'Nee, dat heb ik niet. Maar ik heb wel een manier om niet gezien te worden.' zei hij droog. Ze toonde een engelachtig glimlachje. "Mooi zo we willen niet dat je in de problemen komt, niet waar?" wat had ze toch een lol met dit vreemde ventje. Jup hem plagen was bijna té makkelijk. Eigenlijk was mensen plagen in het algemeen gewoon gemakkelijk. Mensen waren voorspelbaar en eigenlijk ook best dom. Perfecte slachtoffers dus. Ergens was ze wel nieuwsgierig naar hoe hij het gebouw ongezien zou inkomen. Ze bleef hem een tijdje roerloos aanstaren. Ze stond zo stil als een stambeeld zelfs knipperen deed ze niet. Rhines uiterlijk was altijd al misleidend geweest. Haart gezicht leek op dat van een porseleine poppetje en met haar kleine gestalte en magere ba-ouw zou je niet verwachten dat deze meid zeer gevaarlijk kon zijn. 'Maar goed, Rhine.' begon hij, nu een stukje minder kwaad. 'Waarom zou ik je niet gezien hebben?' Ze grinnikte kinderlijk met haar hand voor haar mond. "Waarom?" Jup dit vond ze echt vermakelijk. "Omdat het gewoon niet slim is, laten we zeggen dat er veel mensen zijn die euhm mij graag voor eeuwig zien slapen als je begrijpt wat ik bedoel." Zei ze met een speelse knipoog. Eigenlijk was het helemaal niet iets om lollig over te doen maar zo was Rhine nu eenmaal ze had angst vervangen door een zieke vorm van humor.

PROFILE MAGICIAN

» >>The only thing to fear is the fear itself, right?
» Fear.
» Snow... Please dont let it snow!
» Fear me...if you dare || Closed
» The Fear of the Unseen [open]

Don't fear me....fear the other guy...

Don't fear me....fear the other guy...

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen