Langzaam liep ze door de bossen, enkele takken en bladeren kraakte onder haar schoenen, ze kon maar net zien waar ze kon lopen en waar niet. Het was stil en het enigste wat ze hoorde was de waterval. Ze wist ongeveer waar ze was, gezien het één van de weinige plekken was die ze kende en bezocht had op Starshine. Het geluid van de waterval werd luider en ze hoorde een vreemd geluid. Iets dat niet leek op het geluid van water, bomen, bladeren of wat dan ook wat met de natuur te maken had, ook dit geluid werd steeds harder naarmate ze verder liep. Het trok haar aandacht. Ze begon langzamer te lopen, bij de waterval was niets. Maar het geluid werd niet harder, of zachter. Zo stil mogelijk sloop ze naar de waterval toe, tot ze ervoor stond.. Het geluid leek dichterbij te zijn, een viool? Dat was het enigste wat in haar opkwam. Ze beet op haar onderlip, ze woú wel verder lopen en kijken wat of wie er viool speelde. Maar ze werd er nogal panisch van. Ze nam een grote hap lucht en besloot maar een kijkje te nemen, zo stil mogelijk glipte ze de grot binnen en dook achter een grote steen. Terwijl ze op haar handen en knieën stond probeerde ze hem te bekijken, een licht kwam dichterbij het gedaante. Oranje? Gespannen keek ze hem aan. Ze rolde zich wat om, zodat ze met haar rug tegen de rots aan zat. Huh, juist. Ze begon dingen te zien, ze keek nog is en ze kreeg het wat warmer. Een... pompoen? Een rilling liep over haar ruggengraat en ze probeerde nog een keer te kijken en deed een poging om te gaan staan. Zoveel pech als ze had ging ze met de zijkant van haar voet op een redelijk grote steen staan en viel om. Ze slikte en keek opzij, het leek haar sterk dat hij haar nog niet door had. Snel stond ze op en kuchte een keer. "Aangenaam kennis te maken." wat awkward keek ze hem aan, proberend zijn blik te ontsnappen en haar ogen weg te draaien. Great. Wat nerveus wiebelde ze heen en weer daarna zuchte ze een keer en keek hem aan. In wat voor situatie was ze wel niet beland?

Het verbaasde haar al niet meer dat het pompoenhoofd praatte, dat het viool kan spelen is al..een wonder. Nee, nee, dat het leeft is waar ze verbaasd over moet zijn. Maar vreemde wezens bestaan nou eenmaal en hij is er een van, al had ze absoluut niets tegen vreemde wezens. Dat zou discriminatie zijn. Aan het einde van zijn zin stopte hij, wat ze moest zeggen wist ze ook niet. Die gedachte verdwenen al snel toen hij overging in een gestotter, ze had nooit geweten dat ze zo eng was. Al leek de blik in zijn ogen anders te zeggen. Het was iniedergeval geen angst. Of ja? Daar mocht zij geen commentaar op geven. Uiteindelijk kwam er toch wat uit, maar ze kon het niet goed verstaan en hoe erg ze haar hersens ook spande er kwam geen normaal woord uit. Waarschijnlijk een naam, anders zou ze er toch wel wat uit kunnen halen? Ze zette wat wankelend een stap achteruit toen hij dichterbij kwam, het was een vreemd figuur. Ook kwa karakter, laat staan zijn uiterlijk. "Ik heb geen idee waar je het over hebt. En ik mag dan wel een mens zijn, maar ik heb ook een naam, pompoen. Ik heet Leia." ze gaf een klein knikje en tot haar opluchting vloog hij al naar achteren. Ze had absoluut niets tegen pompoenen, maar ze was nog nooit echt met één omgegaan. Spontaan veranderde haar blik, waar had ze het eigenlijk over? Hoe vaak ze dezelfde gedachte ook herhaalde..het klonk..dom? Dat sowieso. "Heeft dit unieke, oranje gestalte ook een naam?" ze was best benieuwd naar zijn naam. Of het vreemd zou zijn, raar of misschien wel een hele andere taal? Beuh, het zal wel. Ze moest er niet zoveel opletten, dat er demonen bestaan wist ze toch al. Maar een pompoen? Ergens vond ze het wel geniaal en met moeite moest ze haar lach binnenhouden. Tenslotte zou het onbeleefd zijn al zou ze zomaar in lachen uitbarsten, niet alleen dat ze zou er ook belachelijk uit zien. Agh, deze ontmoeting zou iniedergeval haar verveling wegkunnen nemen voor een korte periode, misschien een langere. Je kwam ook niet iedere dag een pratende, vioolspelende pompoen tegen.