De herfst was al duidelijk voldoende in aanvang om de boomkruinen van het duistere bos (waarvan hij de toppen nog net kon zien als hij in zijn werkruimte naar buiten keek) in warme tinten kastanjebruin, oranje en rood te kleuren, maar nog niet genoeg gevorderd om de takken een kaal, dor en kil gestalte te geven. Iets waar Kalkstein blij mee was, gezien hij het niet zo had op alle leven dat uit de natuur leek weg te vloeien wanneer de barre winter voor de deur stond. Alle kostbare ingrediënten die verloren gingen onder een dikke laag sneeuw en een temperatuur van vijf graden onder nul - componenten die evengoed gebruikt konden worden voor zijn alchemistische drankjes en brouwsels. Bovendien bevroor alle water in het komende seizoen; alsof het in de tijd stil bleef staan, enkel om in de lente weer leven in te worden geblazen. Nee, wat hem betrof mocht de winter nog even wegblijven en de herfst langer duren dan gewoonlijk. In zijn bruine en roodoranje gekleurde overmantels, en zijn ogen, die dezelfde warme kleur droegen, was de herfst een seizoen dat bij hem paste. Zeldzame, interessante paddenstoelen groeiden schuin tegen boomstronken omhoog, Cassiaans Biezenkruid van de Noordse Iep priemde tussen het bladerdek op de bosgrond door en diverse bijzondere dwergnoten lagen voor het oprapen. Stuk voor stuk bestandsdelen die in de zelfgemaakte drankjes, zalfjes en gedistilleerde waters gingen van de ijverige academicus. Van slaapdrankjes waar je kiplekker wakker van werd nadat je als een roos had geslapen, tot bijtend zuur in kleine glazen mini-flacons die als bommen gebruikt konden worden: hij brouwde van alles in zijn werkruimte, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. En, wanneer het Kalkstein betrof, was de verstrooide leraar halfgaar genoeg om voor een nootje niet groter dan een vingernagel een poging te doen om vijf meter een Erdse Mammoetboom in te klimmen. De Waterval was één van die opmerkelijke plekken waar nog meer opmerkelijker spul te vinden was, op het juiste tijdstip van de dag, in de meest geschikte maand, in het juiste seizoen. En dan waren er nog een hoop ingewikkelde scheikundige metingen die meespeelden zoals de stand van de maan, uit welke richting de wind kwam en of de bijen afgelopen zomer ijverig genoeg waren geweest om allerlei zaden te verspreiden - allerlei reutemeteut die er voor ieder ander weinig aan toe zou doen, maar waar de leraar watermagie alle dagen nauwkeurig rekening mee hield. Hij zou graag de zakken van zijn mantels volstouwen met allerlei goodies, maar het was zo na anderhalfuur ronddolen op de plateaurotsen boven de waterval vrij guur en nat en een kille bries haalde zijn bisque-bruine schouderlange haar naar achteren. Voor een klein ogenblik werd zijn aandacht voor kleine natuurlijke wonderen op de grond verwisseld met dat voor een zittend gestalte aan de waterval, dat hij, als hij het in zijn chaotische gedachtegang juist kon ophalen, kon herinneren als één van zijn mentorleerlingen. Zijn voeten droegen hem door het hoge gras, dat letterlijk leek te golven in de oprukkende wind, naar haar toe.      
'Ah yes, de Bron van Kovomaka's Zeven,' glimlachte hij met zijn blik op het bulderende, vallende natuurgeweld gericht toen hij naast de zittende leerlinge tot stilstand kwam. Van de waterval liet Kalkstein zijn warme blik afdwalen naar het asblonde meisje en deelde zijn vriendelijke glimlach met haar. 'Weet u wat de waterval op het terrein van de school voor betekenis draagt, juffrouw?'