Als Dominic gelijk had -en ja, dat had hij meestal, ja- was Light in een erg instabiele emotionele staat. Die jongen wist vast niet wat hij aan moest met zo veel gevoelens in één keer. En dat maakte het nou net zo leuk om hem te overladen met prikkels. Het drankje van Dominic verdween algauw in zijn keelgat. Het zure van de limoen werd gecompenseerd door suiker, wellicht was hij met de blauwe siroop een klein beetje uitgeschoten. Dat gaf niets, het belangrijkste bleef toch de alcohol die langzaamaan zijn bloedbaan in zou gaan om daar zijn hartslag omhoog te laten schieten.
Een korte blik opzij leerde hem al dat de hartslag van Light geen enkele verhoging meer nodig had. Vuurrode wangen maakten de jongen tot een uiterst schattig geval en bovenal tot een uiterst aantrekkelijk speeltje. Inwendig voelde Dominic een triomf, dit was allemaal perfect gegaan. Onschuldig, een onwetendheid fakend, rekte de halfnaakte jongeman zich eens even uit. Eén arm schoot hoog de lucht in, de andere bevond zich schuin achter Light, terwijl Dominic zich flink strekte. Zodra hij weer in een normale positie was haakten de blauwe ogen zich vast aan Lights blik. Maar die gleed naar beneden. Oei, slechte gedachten, Lighty? If you want it bad, you can get it bad..
''Geef dat glas maar hier, je hebt het niet meer nodig...'' fluisterde Dominic. Deze aanraking was het startsein geweest en meer was er echt niet nodig. Eerst nam hij het glas teder uit de handen van zijn gedrogeerde lieveling, om het onder het bed op de grond te schuiven. Vlug was hij weer terug waar hij geweest was en nam meteen het heft in handen. Als een muizenval sloot zijn hand zich om de pols van de ander, trok hem verder het bed op en schoof hem naar achteren. ''Don't worry, I won't bite..'' Speels gleden zijn vingers over Lights armen. ''Unless you want me to.'' Antwoorden mocht Light zo maar doen, eerst drukte Dominic zijn lippen ruw op die van de jongen onder zich en dwong hem om zijn tong toe te laten. Ruw, maar gepassioneerd waren zijn bewegingen. Na een korte kus gunde hij Light een adempauze. Maar dat zou niet voor lang zijn.

''Zeg, ben je erg gehecht aan dit shirt?'' vroeg hij met een onheilspellend lachje.

[Derp. Ik ben zo slecht in deze zooi beschrijven  But I tried.
En ik weet niet hoe ver jij ze wilde laten gaan *kuchkuch*? You may decide ;}]

Oei, Dominic rekte zich uit. Zonder. Zijn. Shirt. Het mooie aan een jongen die zich uitrekte, was dat je optimaal alle spieren kon zien. Light was één en al aandacht. Het was dan ook een precies voorbeeld hoe je een gespierde buik wou hebben. Toen voelde hij plots een hand achter zich. De ander nam zijn glas aan, en voor Light het door had lag het glas onder het bed.

Tijd om na te denken had Light niet meer. Als een kalkoen in een berenklem, greep Dominic ruw zijn pols vast. Niet onprettig ruw, maar ruw dat hij zich helemaal over moest geven. Het was heerlijk, de aanraking van Dominic, en het gevoel van de shirtloze buik, die hij steeds sneller voelde op en neer gaan, door de ademhaling van Dominic. En toen kwam de zoen, deze was geweldig! Die anderen voelde al speciaal, maar dit! Dit was pure passie, gekneld door een vleugje liefde. Meng alles dan goed, gooi er een beetje spanning en alcohol, ook al had Lighty de alcohol niet door, bij, en je kreeg deze twee. Het bloed vloeide naar plekken waar het een andere functie had, en voor Lighty het door had, lag hij met schaamte, omdat Dominic de verandering vast door zou hebben gehad.

Gelukkig, hij kreeg even een adempauze. Meteen trok hij ongemerkt zijn broek wat rechter, en kree gtoen de vraag of hij gehecht was aan zijn shirt. "Do what you want to do with it. I already ruined yours." zei hij met een opgewonden glimlachje op zijn gezicht.


{Do with it what you want. GneGneGne, de choice is weer aan jou En Light is hier het lijdend voorwerp. Dominic het onderwerp. Jij bepaald ik volg }

Als een van de velen, zo zou Light de geschiedenis in gaan. Een van de idioten die voor zoete praatjes van zelfverzekerde jongen gevallen waren. Momenteel moesten het er toch al wel genoeg zijn om een lotgenoten club op te richten, dus de schat zou vast genoeg steun weten te vinden. Of zou het toch anders lopen en had deze jongen meer dan alleen een prima lichaam en een naïeve geest? Zou Light hem wellicht.. verrassen? Dat zou zeker niet onwelkom zijn, Dominic greep iedere kans voor afleiding aan. Alleen zo kon hij de knagende gedachten vergeten. Woorden die door zijn hoofd spookten, gevoelens die hij niet kon en niet wilde begrijpen.

Die frustratie gooide hij in een krachtige kus, vol energie en bewegelijkheid. Als Dominic al iets door had  van de verandering die het lichaam onder hem doorging liet hij daar in elk geval tacktvol niets van merken. Hij zou immers niet willen dat Light zich zo erg schaamde dat hij zich terug zou trekken.
"Do what you want to do with it. I already ruined yours." Precies het gewenste antwoord. Braaf. Als beloning kreeg Light een vluchtige kus in zijn nek, alvorens het shirt eraan moest geloven. Een ratsend geluid klonk toen de stof het begaf onder een mix van fysieke kracht en een klein beetje duisternis. Tevreden met dat resultaat gleden zijn handen van boven naar beneden over Lights ontblote bovenlijf. ''You're kinda beautiful.'' klonk het zachtjes. En nu eens zien, hoe ver zou dit jochie durven te gaan? Aandachtig streelden zijn vingers verder over de blote huid van Light. Zachte bewegingen, teder en sterk in contrast met zijn ruwe gedrag van net. ''How do you feel, dear?''

[Sansan, ik faal hiermee :dead:Dus, ik doe straks gwn een timeskip hoor ]

Light werd gebruikt, maar had daar natuurlijk niets van door. Hij voelde zich speciaal, hij was nu speciaal. Het draaide allemaal om dit moment, de rest van de wereld vergat hij even, stelde niets voor voor even. Hij focuste zich compleet op Dominic, door de jongen begon zijn ademhaling weer sneller te gaan, voelde hij zijn hart weer sneller kloppen.

De krachtige ruwe kus was wat Light verlangde, hij kon zich heerlijk overgeven aan de kracht van Dominic. Geen zorgen, alles werd bepaald, geen keuzes, gewoon doen. Hij kreeg een zacht zoentje in zijn nek, de plek brandde van liefde toen Dominic's lippen zijn nek aanraakten, het voelde geweldig, en nog steeds gaf Light zich over. En toen moest zijn shirt er aan geloven, het werd vlug en krachtig van zijn lijf gerukt, wat een klein vluchtig kreuntje veroorzaakte die Light voortbracht. "You're so strong, you're my strong guy." De hand van Dominic beroerde zijn borstkas, kleine rillingen gingen door zijn lijf. Hij winde helemaal op, hij wou het. Hij wou het nu. Volgens Dominic was hij mooi, een soort van mooi. Op zijn eigen manier mooi. Ook al kon het verkeerd opgevat klinken, Light maakte het niet meer uit. Elke zin uit die mooie mond van die perfecte vent klonk nu als muziek in zijn oren.

En weer rustig gingen de handen van Dominic verder, het was een soort massage, maar dan een massage met achterliggende gedachte. Elke aanraking voelde voor Light als een gehele massage op zich, en bij elke zone die gevoelig was rilde hij even. Niet van de kou, en niet van walging, maar het was perfect, het voelde zo goed aan, hij moest wel rillen. Hoe hij zich voelde. Voelen. Gevoel, dat bestond ook nog. "You, You... You make me feel like... I've been locked out of the bad world, now.. I'm in heaven now."

Wat zouden Lights ouders zeggen als ze dit zagen? Zou mama Yagami teleurgesteld zijn? Papa boos en gekwetst? Of was dit al lang voorzien en verwacht, was Light de jongen geweest die enkel nog de deuren van die potdichte kast open moest wrikken. Hoe dan ook, Light was verloren. Er was geen weg meer terug, er was geen enkele mogelijkheid om te ontsnappen. De jongen had zoch volkomen overgegeven aan Dominic's wil, het hele vermoeden weer bevestigend: Light was... Verloren. 

De jongen dacht in de hemel belandt te zijn, maar de hete hellevuren waren nog nooit zo dichtbij zijn geliefkoosde huid geweest..

~x~timeskip~x~
Op een haast tedere manier streek Dominic de haren uit het gezicht van zijn schattige speeltje. Dit stond in schril contrast met de ondoordringbare ruwheid waarmee de dominante jongen zijn wil aan Light had opgelegd. Even bleef hij tegen hem aan liggen, samen de warmte van hun inspanningen delend. Het was een moment van serene rust. "How do you feel?" vroeg hij nonchalant, met zijn armen de jongen in een omhelzing houdend en hem voor gevaren behoedend. De chemische zooi in lights drinken zou wel aan het uitwerken zijn nu, resulterend in een plotse energydrop. En als Light zometeen moe was mocht hij best blijven slapen hoor. "Is there something -anything- I can do for you?" 

Plots, alsof het een opgedrongen gedachte was, besefte Light wat er was gebeurd. Hij was uit de figuurlijke kast gekomen voor zichzelf, maar hoe ging hij dit aan iedereen vertellen? Hoe zou iedereen hier op school reageren? Of was hij zo'n typisch gevalletje waar het al lang duidelijk van was? Maar even snel als de gedachte was gekomen, verdrong Light hem uit zijn hoofd bij het zien van de sexy-ness voor zich. Niets zou meer zijn hoofd vervuilen op dit prachtige moment. Hij keek voorzichtig naar Dominic, en probeerde diens gedachte te lezen. Toen dat mislukte, gokte Light er maar op dat hij dezelfde ideeën zou hebben, en deed al blozend zijn schoenen uit, en gespte zijn riem los.

~×~ Le Timeskip for poor not pervy Emmaa ~×~

Het was gebeurd. Light was officieel zijn onschuld kwijt, en het was anders dan verwacht. Hoe hij zich voelde, hoe hij zich nu voelde? Viel het tegen? "It.. It.. It kinda hurts." Hij keek voorzichtig op om te kijken of hij nu Dominic had beledigd. Dat was niet zijn bedoeling geweest. Hij rekte zich uit, gaapte, en sloeg een deken om zich heen. "And I'm kind of freacking tired." Dat was niet gelogen, een enorme moeheid kroop in hem, als een duisternis als de zon achter een wolk ging. Het had energy gevergd, maar dit was overdreven, right? Light hijgde nog even, want hij was best buiten adem. "W.. Wh... Why?" Zijn hoofd tolde een beetje, en hij liet het tegen de borstkas van Dominic vallen.

Arme jongen, zo onervaren. Het was bijna zielig, haast aandoenlijk. Ok, Dominic zag het enkel als amusement. "It.. It.. It kinda hurts." Instemmend, maar ook geruststellend knikte hij vaagjes. ''It will pass, I promise, my love.'' Met een vinger gleed hij over de zachte wangen van Light. "And I'm kind of freacking tired." Net als een klein kindje na een lange dag. Sluit je puberoogjes maar , de grote man waakt wel over je. Vijanden zullen je niet benaderen, dat laat ik niet toe. Hij glimlachte vertederd, alsof hij hier echt een klein jochie in zijn kamer had.

"W.. Wh... Why?" Zachtjes kroelde hij door het bruine haar. ''Omdat sommige dingen nou eenmaal energie kosten, maar toch de moeite waard zijn.'' Suste hij hem zachtjes. De deken werd iets omhoog getrokken, Dominic plaatste zichzelf met zijn hoofd op een kussen en Light dicht tegen hem aan iets naar beneden zodat de jongen op het plekje bij zijn arm en borstkas kon liggen. ''Jij bent te moe om nog ergens heen te gaan. Shh. Slaap zacht, princess, maak je niet druk. Ik maak je morgen wel wakker.'' Zo. Dat was besloten.

Rustig sloten de ogen van Light zich, hij had al bijna niet meer door dat Dominic hem tegen hem aan legde. Het was lekker warm, en het voelde zo goed. Deze dag voelde goed, Light had nergens spijt van. It was ment to be. Het zou overgaan, misschien was het een opvlieging geweest, maar één ding was zeker. Deze Dominic had hem deze dag veel geleerd, geleerd wie hij was, hoe hij was, en wie hij wou zijn. Hij had hem het gevoel van liefde teruggebracht, en daarbij hem ingewijd in het geluk. Light voelde zich de gelukigste man op SSA. Als was het tijdelijk, dit voelde goed.

Toen de vermoeidheid de laatste parten innam, viel hij al rustig ademend tegen Dominic in slaap. Moe van een vermoeide dag.

~~Les einde van ons langlopende topic?~~