Rhine was er achter gekomen -door het rondsnuffelen in leerlingen dossiers- Dat het vandaag Sasukes verjaardag was. Zijn 18 de verjaardag nog wel. Rhine wilde wat speciaals doen maar zij en verjaardags verasingen waren nu niet echt bepaald een goede combo. Rhine was in zijn kamer "ingebroken" met een hoop versierspullen. Ze wist dat hij vandaag naar de les ging dus ze had meer dan tijd genoeg. Ze hing zijn hele kamer vol met kleurijke slingers en ze instaleerde ook wat dat als hij de deur zou openen hij bedolven zou worden onder ballonen. ja zou hij dit leuk vinden? Rhine wist het niet. Ook had ze zijn keuken misbruikt om een grote taart te maken. ja alles was goed gegaan de taart zag er goed uit en ze zette het in het midden van zijn tafel. Rhine krabte even over haar hoofd. wat moest ze nog doen? Ze dacht erover na. Ach ja cadeautjes! Rhine zette de in kleurijk kado papier gewikkelde pakjes langs de taart. Ze had voor hem een fotoboek gemaakt van hun tweetjes, een nieuw vest voor hem gekocht aangezien zij er een vernield had toen ze wat te wild was geweest en ze had er ook eentje van hem gekregen. ja dat vest kwam goed van pas. Ook een bon voor een avondje uit eten gaan had ze klaar gelegd. En als laatste had ze een ketting voor hem met een slangentand eraan. ze vond het wel bij hem passen. ze keek naar haar werk en knikte tevreden ja alles zag er goed uit. Ze wist niet echt dat hij vrienden had en eigenlijk betwijfelde ze dat ook ten zeerste. Hij sprak net als zij nooit over vrienden en hij had haar zelf verteld dat hij nogal kil was tegen anderen. Ze deed het licht uit en verstopte zich wachtend tot hij zou binnenkomen.

(maar pas vandaag gezien)

De les was saai, Sasuke was in het slaap gevallen en lag te ronken naast een meisje dat al een hele les naar hem aan het staren was. Hij had het maar pas door toen hij wakker werd in het midden van de les. Zijn blik stond natuurlijk geïrriteerd en het meisje keek al snel gewoon naar de leerkracht die maar aan het dicteren was en aan het dicteren. Al snel begon Sasuke weer te geeuwen en legde hij zijn hoofd weer op de bank. De leraar had het eindelijk door en sleurde Sasuke de klas uit en begon een hele uitleg te schreeuwen tegen hem. Sasuke geeuwde ongeïnteresseerd en keek dan uitdagend naar de leraar “Maak je les dan wat boeiender dude.” Al snel ging de bel en de leraar hield zijn mond al snel. Sasuke grijnsde lichtjes en ging dan weer naar zijn kamer. Zijn grijns verdween al snel toen hij zich realiseerde dat hij jarig was, hij was weeral eens ouder geworden. Hij zuchtte eens diep en hij liep rustig verder naar zijn kamer. Hij deed er wel eventjes over. Zijn gedachten waren bij de training die hij zo meteen zou doen, dat was zijn verjaardag voor vandaag. Een tijdje geleden had hij beloofd aan Rhine dat niet meer te doen maar het kon hem niets schelen. Training betekende alles voor hem, daar moest ze zich maar bij neerleggen. Eindelijk arriveerde hij bij zijn etage en opeens werd er een licht uitgedaan. Vreemd, hij opende de deur en hij stapte binnen. Dan werd hij bedolven onder ballonnen en zijn ogen werden groot. Hij gromde en hij duwde de ballonnen opzij en zag de grote taart. Hij zuchtte diep en hij ging zitten op zijn bed. Rhine zat hier achter, want hij had haar al gevonden. Hier was hij niet blij mee, hij wilde deze vreselijke dag liefst zo snel mogelijk vergeten, dat was een feit. Hij was geen fan van de kleurrijke slingers, de ballonnen, de taart. Urgh, te veel kleur…

Rhine hoorde voetstappen in de gang hij kwam er dus aan. Ze wachtte geduldig en hield haar adem in toen de deur openging. zoals gepland werd hij bedolven onder ballonnen maar hij was kennelijk niet blij ze hoorde hem zelfs grommen. de kleur trok weg uit haar gezicht. ooh goeie god wat had ze gedaan?! hij duwde de ballonnen opzij en zag de grote taart. Ze hoorde hem nu ook zuchten en ze beet op haar lip. Ja ze was best wel geschokt door zijn reactie. ze had gedacht dat ze nu eindelijk eens wat goeds had gedaan maar aan zijn humeur te zien had ze het dus grondig verpest. Hij zuchtte diep en hij ging zitten op zijn bed. Ze kwam langzaam overeind en liep met kleine passen naar hem toe. Haar hoofd lichtjes schuin en met een bedenkelijke/bezorgde blik op haar gelaat. Ze bleef voor hem stilstaan twijfelend of ze langs hem zou gaan zitten. Hoi... Zei ze met een zachte stem. Ze keek hem in zijn ogen en er ontstond een lichte zorgelijke frons op haar gezicht. "gaat alles wel goed met je?" Vroeg ze er snel achteraan nog steeds met een zachte stem. ze maakte zich al een tijdje zorgen om hem.

Eindelijk arriveerde hij bij zijn etage en opeens werd er een licht uitgedaan. Vreemd, hij opende de deur en hij stapte binnen. Dan werd hij bedolven onder ballonnen en zijn ogen werden groot. Hij gromde en hij duwde de ballonnen opzij en zag de grote taart. Hij zuchtte diep en hij ging zitten op zijn bed. Rhine zat hier achter, want hij had haar al gevonden. Hier was hij niet blij mee, hij wilde deze vreselijke dag liefst zo snel mogelijk vergeten, dat was een feit. Hij was geen fan van de kleurrijke slingers, de ballonnen, de taart. Urgh, te veel kleur. Rhine had te veel kleur gebruikt, ze wist toch dat hij niet van kleur hield? Zelfs al was het voor zijn verjaardag. Hij wilde geen kleur in zijn kamer maar toch haalde hij de slingers niet weg, voor Rhine, zij wilde een feestje, ze kreeg er eentje. Ook al was het tegen zijn zin. Ze kwam langzaam overeind en liep met kleine passen naar hem toe. Haar hoofd lichtjes schuin en met een bedenkelijke/bezorgde blik op haar gelaat. Ze bleef voor hem stilstaan twijfelend of ze langs hem zou gaan zitten. Hoi... Zei ze met een zachte stem. Ze keek hem in zijn ogen en er ontstond een lichte zorgelijke frons op haar gezicht. "gaat alles wel goed met je?" Sasuke glimlachte en zei dan "Hoi" en hij grijnsde, nu was zijn tripje om te gaan trainen natuurlijk naar de vaantjes want zij hield hem tegen, telkens opnieuw. Dus hij deed al een tijdje alles achter haar rug en verzon smoesjes om geen afspraakje met haar te hebben zodat hij kon gaan trainen. "Natuurlijk gaat alles goed met me" zei hij terwijl hij haar een lichte knuffel gaf "Bedankt voor het versieren van mijn kamer."

Sasuke glimlachte en zei dan "Hoi" en hij grijnsde. Rhine liet een kleine terughoudende glimlach. Oké dus hij was niet mega kwaad mooi zo. "Natuurlijk gaat alles goed met me" zei hij terwijl hij haar een lichte knuffel gaf "Bedankt voor het versieren van mijn kamer." Vreemd genoeg stelde noch zijjn woorden noch knuffel haar niet gerust. de laatste tijd deed hij nogal vreemd hij was vaker weg voor vage afspraken. Ja het begon haar op te vallen dat hij haar vaak afwees als ze wat wilde gaan doen. Ze moest toegeven dat ze er toch een beetje achterdochtig van werd maar ze zei er niets over ze wilde niet als een jaloerse control freak overkomen. Ze kwam langs hem zitten en drukte een zoen op zijn wang. Happy birthday schat.Fluisterde de ze in zijn oor voor ze hem aankeek met een kleine glimlach ze kon gewoon voelen dat hij haar verassing niet leuk vond en dat kwetste haar ergens wel maar ze probeerde het te verbergen. Ik heb een paar cadeautjes voor je en een taart....als je die wil. Zei ze met een stem die op het einde een beetje wegstierf en een blik die naar de grond ging. Wat was dit toch een afgang. dat moest ze onthouden ze moest voor volgend jaar dus wat anders vinden om hem mee te verassen op zijn verjaardag. En je mag vandaag alles vragen, ik doe alles het is ten slotte jouw dag Zei ze met een bredere glimlach een poging om hem -en nu ook zichzelf- wat enthousiaster te maken.

Sasuke glimlachte, wat geforceerd maar niemand die het zou merken. "Natuurlijk gaat alles goed met me" zei hij terwijl hij haar een lichte knuffel gaf. "Bedankt voor het versieren van mijn kamer." Hij had haar weinig aandacht gegeven, dat was waar en misschien begon hij zijn eigen weg te gaan sinds dat incident met zijn kracht en Rhine hem helemaal vastzette. Dit maakte hem dan ook achterdochtig en nogal geheimhoudend. Ze leek net een controlefreak, hij mocht echt niets meer zelf doen. Ze kwam langs hem zitten en drukte een zoen op zijn wang. “Happy birthday schat.” Fluisterde de ze in zijn oor voor ze hem aankeek met een kleine glimlach. Sasuke glimlachte lichtjes “ Dankje” zei hij ten slotte maar, het was om haar geweten maar wat te sussen. “Ik heb een paar cadeautjes voor je en een taart... Als je die wil.” Zei ze met een stem die op het einde een beetje wegstierf en een blik die naar de grond ging. Hij liep richting de cake en hij deed zijn vest uit, zodat deze niet vies zou worden, meteen zou je zien dat hij een stuk gespierder was dan normaal. Hij nam een bordje en deed daar een stukje taart op. Hij begon van de taart te eten, ze was echt fantastisch, maar hij moest echt op zijn lijn letten. “Ze is echt lekker.” Zei hij al glimlachend. Het was normaal om haar wat complimentjes te geven, maar hij had zo het gevoel dat hij echt vrijheid nodig had in plaats van hier te zitten en zijn training te laten liggen. Maar toch moest hij hier blijven om haar niet slecht te doen laten voelen. “En je mag vandaag alles vragen, ik doe alles het is ten slotte jouw dag” Zei ze met een bredere glimlach. Even overwoog hij te vragen om te gaan trainen, maar dat lag in de rode zone. Dus misschien kon hij hier beter blijven en haar geweten wat sussen. Nadat hij zijn stukje had gegeten, wat bitterweinig was, ging hij naast Rhine zitten met een glimlach “Ik heb geen idee wat we kunnen doen” Ja buiten trainen had hij geen enkel idee dat in zijn hoofd opkwam.

Ja zijn gedrag de laatste tijd was nogal verondrustend te noemen. ze zag wel dat hij probeerde iets voor haar te verbergen maar ze vroeg er niet naar nee ze wist dat dat het omgekeerde effect zou geven. Sasuke glimlachte lichtjes “ Dankje” zei hij ten slotte maar. Ze bleef glimlachen maar vanbinnen begon er wat te borrelen normaal gaf zijn glimlach haar een warm gevoel maar nu nu bleef het ijskoud. Zijn glimlach was zo fake als de designer tas van de school secretaresse. Hij liep richting de cake en hij deed zijn vest uit. Rhine trok een wenkbrauw op en een bezorgde frons verscheen op haar gezicht. hij was veel gespierder geworden. Maar hoe? hij mocht niet meer trainen dan voorheen. dat had ze hem laten beloven. Hij mocht 1 a 2 keer per week gaan trainen omdat hij dat vroeger ook steeds had gedaan. Ze begon vraagtekens te zetten bij al zijn bezigheden. “Ze is echt lekker.” Zei hij al glimlachend. Ze glimlachtte en hoopte dat hij de frons van net niet had gezien. neem dan nog een stukje Zei ze met een vriendelijek stem. Ze wou kijken wat hij zou doen. Want wat hij gegeten had was echt maar een muizenhapje. Nu ze er bij nadacht at hij de laatste tijd steeds minder en vreemd genoeg waren het vooral groenten die hij naar binnen werkte. alles proteïne rijk. Ze begon zich steeds meer zorgen te maken. Bedroog hij haar soms? Die gedachte spookte de laatste tijd steeds vaker door haar hoofd. dat zou wel een hoop verklaren. Mischien wilde zijn nieuwe vriendin dat hij lekker gespierd was en beter op zijn voeding lette. Rhine slikte maar probeerde die angst te verbergen. Nadat hij zijn stukje had gegeten, wat bitterweinig was, ging hij naast Rhine zitten met een glimlach “Ik heb geen idee wat we kunnen doen” Ze keek hem aan en glimlachte. 'nee sasuke zou zoiets toch nooit doen' suste ze zichzelf inwendig. ze boog zich zachtjes naar hem toe en drukte een zoen op zijn lippen het begon langzaam maar het werd ietsje heviger. Ze had hem de laatste tijd al zo vaak moeten missen en ze was echt bang dat ze hem aan het verliezen was.

Verontrustend, vreemd, zo kon je zijn gedrag noemen. Sasuke deed al de hele dag vreemd, het leek wel of hij elk moment kon gaan flippen omdat hij niet kon trainen. Ze zei niets over zijn vreemde gedrag en dat stelde hem al ietwat rustig. Sasuke glimlachte lichtjes “ Dankje” zei hij ten slotte maar. Zijn glimlach was natuurlijk fake en hij hoopte dat Rhine het niet had gezien, dat ze niet oplette en dus er dwars doorkeek. Dat hoopte hij natuurlijk alleen maar. Hij had de belofte om maar 2x per week te gaan trainen verbroken en dus daarom moest hij de leugen staande houden dat hij niets deed. “Ze is echt lekker.” Zei hij al glimlachend. Hij merkte de frons op haar gezicht niet op, hij had helemaal niet door dat ze zich zorgen maakte, dus hij probeerde de leugen staande te houden. "neem dan nog een stukje" Zei ze met een vriendelijek stem. "Nog eentje dan" zei hij en hij pakte nog een stuk, bah nog meer cake, maar hij moest door deze periode komen zonder enige kleerscheuren. Hij at het op maar heel langzaam sinds het een groot stuk was. Bah, dit moest hij er snel aftrainen, want hij mocht niet zijn mooi gespierd lijf wegwerken door dit spul te eten. Hij keek dan eventjes naar Rhine nadat hij het plakje cake had opgegeten. Hopelijk was ze nu tevreden, hij was het helemaal niet. Nu haatte hij zichzelf, hij moest dan weer zo snel mogelijk gaan trainen. Toen zei ze dat hij mocht kiezen wat ze deden, even overwoog hij te vragen om te gaan trainen maar dat liet hij al snel weer achterwegen, ze zou hem alleen maar vermoorden dan. “Ik heb geen idee wat we kunnen doen” Ze keek hem aan en glimlachte. Mooi, misschien was ze dan... Wat? Voor zijn gedachten op een rijtje konden gezet worden drukte ze een kus op zijn lippen en ze werd heviger. Sasuke bleef als verstijfd zitten, oké misschien was het nu beter als hij meedeed. maar hij beeïndigde de kus om even gejaagd adem te halen. Komaan speel dit goed Sasuke, nu ben je het alleen maar aan het verpesten. Dan glimlachte hij en zei hij uitdagend, natuurlijk was dit opgezet spel, maar Rhine zou het vast niet doorhebben. "Je bent nogal wild vandaag merk ik? Mijn tijgerinnetje" Hij deed het met tegenzin, maar hij drukte een heftige kus op haar lippen en kleedde haar uit, zijn zinnen stonden er niet naar, maar hij was haast genoodzaakt. Zo kon ze ook niet zeggen dat ze geen aandacht kreeg. Hij deed er alles aan om haar niet te laten nadenken. Uiteindelijk kon hij het niet meer volhouden en stopte hij met haar te kussen. Hij wilde de zoete lippen eventjes niet meer proeven, dus ging hij over naar haar nek en beet hij er zachtjes in. Hij hoopte dat dit haar wat gerust stelde. Al snel stopte hij en hij stond recht om dan wat water uit de koelkast te halen en te drinken. Hij dronk alleen water dus dat zou haar niets doen laten verdenken, allesinds, dat hoopte hij toch, geen fouten maken, dat was nu zijn prioriteit. Dan kon hij misschien eindelijk wat ademhalen...

"Nog eentje dan" zei hij en hij pakte nog een stuk. Ze bleef hem scherp in de gaten houden. oké hij at dus nog mooi zo. Maar hij at wel traag en ze betrapte hem erop nogal zuur te kijken. kennelijk vond hij het dus niet leuk nog een stuk te moeten eten. Ja hij gedroeg zich echt eigenaardig. Hij maakte haar steeds bezorgder maar ze mocht het niet laten merken dan werd hij alleen maar boos. Ze wist dat hij geen medelijden wou dat had hij haar vorige keer wel duidelijk gemaakt. Ze voelde hoe hij verstijfde onder haar kus. daar schrok ze best wel van meestal was hij net blij kon hij niet van haar lippen blijven maar nu nu leek eht wel alsof hij alle moeite van de wereld moest doen om haar niet weg te duwen. Dat deed pijn in haar hart veel pijn zelfs. Na een tijdje voelde ze dat hij haar terug kustte maar al snel beëindigde hij de kus met een haastig geademhaal. Er klopte gewoon iets niet zo snel gaf hij nooit op ze bleef hem aankijken haar gezicht onleesbaar. Dan glimlachte hij en zei hij uitdagend "Je bent nogal wild vandaag merk ik? Mijn tijgerinnetje" Ze grijnsde even. Had ze het toch fout? Was ze gewoon overbezorgd? Had ze het zich verbeeld? ze begon er lichtelijk aan te twijfelen. hij drukte een heftige kus op haar lippen en kleedde haar uit. Ze liet hem begaan en lette erg goed op hem. Er voelde iets niet juist normaal voelde ze zich altijd gelukkig als ze zo intiem waren maar nu, nu voelde ze neits. Ze voelde wel dat hij wat probeerde het leek wel alsof hij haar probeerde af te leiden. Maar niet zoals hij vroeger had gedaan dit keer probeerde hij haar niet van zorgen af te leiden nee nu leek het wel alsof hij probeerde te zorgen dat ze niet over hem zou gaan nadenken. Ze zag het aan alles aan hem hij gennoot er niet van. Ze zag iets in zijn ogen iets dat er vroeger niet had in gezeten. Hij stopte met haar te kussen. Ze ademde rustig en volgde hem met haar ogen haar armen lagen losjes om zijn middel ze streelde zijn rug. maar vanbinnen voelde ze langzaam een intens verdriet opbouwen. Ze was er steeds meer van overtuigd dat hij niet meer van haar hield, dat zijn hart uitging naar een ander. Ze voelde gewoon dat hij weg wilde hoe hard hij ook probeerde het te verbergen. Ze kende hem te goed. hij ging over naar haar nek en beet hij er zachtjes in. Al snel stopte hij en hij stond recht om dan wat water uit de koelkast te halen en te drinken. Hij dronk alleen water. ze ging langzaam recht zitten en kleedde zichzelf terug aan. Ze verborg haar bezorgdheid en ze had zo het gevoel dat hij het niet zou merken zijn gedachten leken zo troebel. Ze stond op en liep naar hem toe drukte nog een zachte kus op zijn wang. Open je cadeautjes maar als je zin hebt schat ik moet me even bij de detentie gaan melden ben ik bang.Zei ze met een trieste glimlach. Oké ja dat was een leugen maar ze moest gewoon weten of het waar was dat hij haar bedroog. ze zwaaide nog even en glimlachte naa rhem voor ze zijn kamer uitliep. Maar ze ging niet echt weg nee ze was in mist veranderd en hield zich schuil in een donker hoekje. Niemand zou haar zien en dat was ook de bedeoeling nu moest ze alleen nog maar op hem wachten en dan wist ze het zeker.

"Nog eentje dan" zei hij en hij pakte nog een stuk. Ze bleef hem scherp in de gaten houden en dat irriteerde hem mateloos, daarom had hij een zuur gezicht. Hij wilde deze troep niet eten, zeker niet sinds hij er dik van werd en onsportief. Hij zou eindigen als de meesten, dik en alleen, dat wilde hij niet. Tijdens de kus verstijfde, hij vond het zo onverwacht maar hij dwong zichzelf om haar toch terug te kussen. Hij wilde even vrijheid, snapte ze dat dan niet? Hij beeïndigde de kus en keek haar al haastig ademhaldend aan. Het was al lang geleden en hij wilde niet zo verstikt worden. Dan glimlachte hij en zei hij uitdagend "Je bent nogal wild vandaag merk ik? Mijn tijgerinnetje" Ze grijnsde even. Natuurlijk was zijn uitdagende blik gespeeld, maar ze leek het niet door te hebben, mooi. hij drukte een heftige kus op haar lippen en kleedde haar uit. Ze deed niets extra, dus ze leek het ook beu te zijn... Eindelijk. Hij beet zachtjes in haar nek en ging dan naar de koelkast om iets te drinken. Hij dronk natuurlijk alleen maar water, dus dat zou haar waarschijnlijk niet zo echt veel verbazen. Zo zou hij de cake wel bewaren voor later nadat hij had getraind, een klein stukje eten, hij vond ze eigenlijk wel lekker, maar hij mocht het gewoon niet eten omdat het slecht was voor zijn lijn. Hij had niet door dat ze zich weer had aangekleed maar dan keek hij naar haar toen ze zei: "Open je cadeautjes maar als je zin hebt schat ik moet me even bij de detentie gaan melden ben ik bang." Zei ze met een trieste glimlach. Hij glimlachte en zei dan "Oké dan zie ik je nog wel eens zeker?" Toen ze eenmaal buiten was, nam hij zijn telefoon en hij belde. Hij had geen idee dat ze buiten stond te luistervinken. Hij belde naar zijn broer. "Hey, heb je zin om straks te gaan trainen? Ik moet nog een aantal nieuwe technieken leren? Ja? Ohh bedankt, bye bye... Ik hou van je" Hij legde af en glimlachte. Hij zou straks gaan trainen met Itachi. Dat vond hij altijd leuk. Hij zette zich neer op zijn bed en nam nog een stuk van de taart en begon het deze keer wel met smaak op te eten. Al snel was het stuk op en de deur zwaaide open. Hij keek er nogal verbaasd naar.

Ze voelde zich iedere seconde die ze langer bij hem was ellendiger. Hij was anders en ze voelde gewoon dat hij haar weg wilde. En dat deed haar pijn. Vroeger geraakte ze niet buiten en nu wilde hij gewoon dat ze weg ging hoe hard hij het ook probeerde te verbergen. En het ergste vond ze nog wel dat hij niet gewoon eerlijk tegen haar kon zijn. Ze hadden elkaar toch beloofd om eerlijk te zijn? Hij glimlachte en zei dan "Oké dan zie ik je nog wel eens zeker?" Ze knikte en toonde een glimlach ookal was ze inwendig steeds droeviger aan het worden. Ja ik zie je nog wel Zei ze op een liefdevolle toon. Ja die toon was het enige echte. Ze hield nog steeds zielsveel van hem. Terwijl ze in de hal was kon ze alles prima horen en wat ze hoorde stelde haar niet bepaald gerust. "Hey, heb je zin om straks te gaan trainen? Ik moet nog een aantal nieuwe technieken leren? Ja? Ohh bedankt, bye bye... Ik hou van je" Die woorden sneden door haar ziel. Hij loog dus tegen haar en bedroog haar. Hij ging trainen terwijl ze gezegd had dat hij dat maar 2 keer mocht oen en nu hield hij van een ander. En hij was nog niet eens mans genoeg om het haar te zeggen! Rhine voelde zich gekwetst maar als wel vaker het geval was bij haar zette ze haar verdriet om in woede. Ze werd weer tastbaar en opende zijn deur ze deed een stap naar binnen en keek hem aan har ogen lichtjes vochtig. Hoelang was je van plan geweest om het te verzwijgen sasuke? vroeg ze haar kaken gespannen en haar blik kil. haar irissen waren zwart geworden. Waarom? waarom lieg je en bedrieg je me? Haar vuisten balde zich en ze keek naar de grond. En weet je wat ik nog het ergste vind?! Je bent niet eens mans genoeg om het te zeggen! nee je verzwijgt alles en probeert me te sussen met leugens! Ze verhief har stem en werd steeds kwader een traan rolde over haar wang.

Hij had niet door dat ze zich weer had aangekleed maar dan keek hij naar haar toen ze zei: "Open je cadeautjes maar als je zin hebt schat ik moet me even bij de detentie gaan melden ben ik bang." Zei ze met een trieste glimlach. Hij glimlachte en zei dan "Oké dan zie ik je nog wel eens zeker?"
Ja ik zie je nog wel Zei ze op een liefdevolle toon. Toen ze eenmaal buiten was, nam hij zijn telefoon en hij belde. Hij had geen idee dat ze buiten stond te luistervinken. Hij belde naar zijn broer. "Hey, heb je zin om straks te gaan trainen? Ik moet nog een aantal nieuwe technieken leren? Ja? Ohh bedankt, bye bye... Ik hou van je" Hij legde af en glimlachte. Hij zou straks gaan trainen met Itachi. Dat vond hij altijd leuk. Hij zette zich neer op zijn bed en nam nog een stuk van de taart en begon het deze keer wel met smaak op te eten. Al snel was het stuk op en de deur zwaaide open. Hij keek er nogal verbaasd naar. "Hoelang was je van plan geweest om het te verzwijgen sasuke?" vroeg ze. "Ehm, wat bedoel je? Dat ik wou gaan trainen, tot morgen en je dan alles opbiechten." Hij zag de pijn in haar ogen en dat deed hem ook pijn. Een zucht ontsnapte uit zijn mond. Blijkbaar had ze gehoord wat hij zei, wat het er niet bepaald beter op maakte. "Waarom? waarom lieg je en bedrieg je me?" Haar vuisten balde zich en ze keek naar de grond. Hij kreeg er geen speld tussen"En weet je wat ik nog het ergste vind?! Je bent niet eens mans genoeg om het te zeggen! nee je verzwijgt alles en probeert me te sussen met leugens!" Ze verhief har stem. Sasuke rolde met zijn ogen en deze werden bloedrood. "Je laat me zelfs niet eens spreken! Ik? Jouw bedriegen? Je bent echt stom om dat de denken, echt stommer dan stom. Verdomme, ik kan geen leven hebben zonder dat jij je er persé wilt in bemoeien! En dan verschiet jij ervan dat ik achter je rug met anderen ga oefenen op magie en andere dingen. Ik heb geen vrijheid meer! Vroeger vond ik het leuk dat je zo aanhankelijk was maar nu? Uh uh" Hij schudde met zijn hoofd en nam even een adempauze "Jij snapt niet dat ik ruimte nodig heb en af en toe ook nog andere mensen wil zien dan alleen jou!"

"Ehm, wat bedoel je? Dat ik wou gaan trainen, tot morgen en je dan alles opbiechten." Ze luisterde nieyt naar zijn woorden nee ze was nog niet klaar en ze wilde zijn uitvluchten niet horen! Sasuke rolde met zijn ogen en deze werden bloedrood. "Je laat me zelfs niet eens spreken! Ik? Jouw bedriegen? Je bent echt stom om dat de denken, echt stommer dan stom. Verdomme, ik kan geen leven hebben zonder dat jij je er persé wilt in bemoeien! En dan verschiet jij ervan dat ik achter je rug met anderen ga oefenen op magie en andere dingen. Ik heb geen vrijheid meer! Vroeger vond ik het leuk dat je zo aanhankelijk was maar nu? Uh uh" Hij schudde met zijn hoofd en nam even een adempauze "Jij snapt niet dat ik ruimte nodig heb en af en toe ook nog andere mensen wil zien dan alleen jou!" Die woorden staken die woorden staken zelfs heel hard. Het is niet stom! Met hoe jij je de laatste weken gedraagt! je moet steeds naar vage afspraken je eet heel anders je bent vaak doodop! Natuurlijk ga ik vraagtekens zet! Riep ze nu. Ja ze was echt heel kwaad op hem. En wat was dat hè? "ik hou van je" dat zeg je niet tegen zomaar iemand waarmee je gaat trainen! Zei ze. ze kwam dichter naar hem toe en keek hem aan met haar pekzwarte ogen. Ik hoef niet alles van je te weten of altijd bij je te zijn. Maar je gedraagt je vreemd ja. Ik maak me zorgen je bent veel te veel bezig met macht verwerven. je bent jezelf niet meer. Zei ze nu wat rustiger maar nog steeds kwaad. Ja haar achterdochtigheid kwam voort uit bezorgdheid en angst. Zo had ze altijd geleefd en dat wou er niet meer uit. Haar spieren waren nog steeds gespannen en ze wist dat dit niet goed was maar ze was toch zo kwaad!

"Ehm, wat bedoel je? Dat ik wou gaan trainen, tot morgen en je dan alles opbiechten." Natuurlijk luisterde het domme wicht niet naar hem. Sasuke was te rustig en dat maakte haar alleen maar nog kwader. Sasuke rolde met zijn ogen en deze werden bloedrood. "Je laat me zelfs niet eens spreken! Ik? Jouw bedriegen? Je bent echt stom om dat de denken, echt stommer dan stom. Verdomme, ik kan geen leven hebben zonder dat jij je er persé wilt in bemoeien! En dan verschiet jij ervan dat ik achter je rug met anderen ga oefenen op magie en andere dingen. Ik heb geen vrijheid meer! Vroeger vond ik het leuk dat je zo aanhankelijk was maar nu? Uh uh" Hij schudde met zijn hoofd en nam even een adempauze "Jij snapt niet dat ik ruimte nodig heb en af en toe ook nog andere mensen wil zien dan alleen jou!" Ja hij wist dat het pijn deed, maar hij voelde zich verstikt en had nood aan ruimte. Hij wilde naar zijn broer gaan voor raad, voor een training die hem zou ontspannen en hem weer rustig zou laten worden. "Het is niet stom! Met hoe jij je de laatste weken gedraagt! je moet steeds naar vage afspraken je eet heel anders je bent vaak doodop! Natuurlijk ga ik vraagtekens zet!" Riep ze nu. Sasuke gromde en de grond begon te beven. En wat was dat hè? "ik hou van je" dat zeg je niet tegen zomaar iemand waarmee je gaat trainen! Zei ze. ze kwam dichter naar hem toe en keek hem aan met haar pekzwarte ogen. Ik hoef niet alles van je te weten of altijd bij je te zijn. Maar je gedraagt je vreemd ja. Ik maak me zorgen je bent veel te veel bezig met macht verwerven. je bent jezelf niet meer. Zei ze nu wat rustiger maar nog steeds kwaad. "Hmpf, ik mag niet eens een ik hou van je zeggen tegen mijn bloedeigen broer, stom wicht!" zei hij ijskalm en hij nam zijn telefoon, liet zijn laatste oproep zien en er stond 'Itachi' op het scherm. "Jij bent echt niet te geloven, jij luistert mijn gesprekken af! Ik ben het beu. Ruim je rommel op en trouwens, ik haat verjaardagen.. Ik ga trainen, met mijn BROER" zei hij en hij liep weg en sloeg de deur dicht die uit de scharnieren viel door de harde klap.

(hij is nog niet weg)

Ze hoorde hem grommen en een moment later begon de grond te beven. ja ze wist dat het gevaarlijk was als hij kwaad werd. Dat wist ze als geen ander. Maar nu, nu kon dat haar even niets schelen. "Hmpf, ik mag niet eens een ik hou van je zeggen tegen mijn bloedeigen broer, stom wicht!" zei hij ijskalm en hij nam zijn telefoon, liet zijn laatste oproep zien en er stond 'Itachi' op het scherm. Oké daar voelde ze zich nu wel schuldig over. maar het was zijn schuld hij deed zo vreemd natuurlijk was ze zich zorgen gaan maken. Ze wendde haar blik af kneep haar ogen dicht en beet op haar lip. Ja dit was echt erg. Het voelde net alsof iemand met een mes in haar hart aan het steken was. 'stom wicht stom wicht, stom wicht...' die woorden bleven door haar heen spoken. Ze had ze al vaker gehoord maar ze had nooit gedacht dat hij het tegen haar zou zeggen. "Jij bent echt niet te geloven, jij luistert mijn gesprekken af! Ik ben het beu. Ruim je rommel op en trouwens, ik haat verjaardagen.. Ik ga trainen, met mijn BROER" zei hij en hij liep weg en sloeg de deur dicht die uit de scharnieren viel door de harde klap. Rhine bleef staan ze voelde hoe haar tranen kwamen aanzetten ze had het grondig verpest. Ze keek naar de slingers haar armen over haar bovenlichaam heen gslagen. ze voelde zich verscherud. Ze kon de tranen niet meer inhouden het werd haar allemaal teveel. Ze keek naar de versieringen en ze raakte ze aan met een simpele vinger. Het gaf een ketting reactie de cadeautjes de taart en de versieringen gingen allemaal in rook op. Rhine keek er niet eens naar haar blikvld was wazig dor het gordijn van tranen. Ze zakte in elkaar op zijn bed met haar handen voor haar gezicht. Ze wist niet weer wat ze moest doen. Ze was er zelfs zeker van dat hij haar niet meer wilde zien langzaam stond ze op en liep ze terug naar haa rkamer ze had de deur niet op slot gedaan en ze was in haar bed gekropen daar lag ze opgerold als een klein bolletje in haar handen had ze een vest van hem geklemd. ze jammerde zachtjes en ademde snel. Waarom? Wat was er toch mis? Waarom deed ze altijd alles verkeerd en joeg ze hem weg? Ze wilde hem helpen. Zag hij dan echt niet hoe fout hij bezig was?

"Hmpf, ik mag niet eens een ik hou van je zeggen tegen mijn bloedeigen broer, stom wicht!" zei hij ijskalm en hij nam zijn telefoon, liet zijn laatste oproep zien en er stond 'Itachi' op het scherm. De waarheid, dus hij had niet gelogen, hij praatte met zijn broer en hij zei ik hou van je tegen hem. Oké dat stom wicht was er misschien wat over, maar hij was geïrriteerd, zeker om het feit dat ze zo stond te luistervinken. Ze wendde haar blik af kneep haar ogen dicht en beet op haar lip. Ze werd met haar neus op de waarheid gedrukt, maar hij was het beu. Hij wilde zijn vrijheid terug. "Jij bent echt niet te geloven, jij luistert mijn gesprekken af! Ik ben het beu. Ruim je rommel op en trouwens, ik haat verjaardagen.. Ik ga trainen, met mijn BROER" zei hij en hij liep weg en sloeg de deur dicht die uit de scharnieren viel door de harde klap.

Eindelijk een beetje privacy, de training met zijn broer was fantastisch geweest, maar hij zat met een zware beslissing. Hij zou Rhine moeten alleen laten. Hij had geen idee hoe hij het zou moeten doen, maar hij wilde ook een tijdje terug naar Shadra zonder haar en zijn gevoelens voor haar waren al een tijdje weg. Na de training ging hij naar haar kamer en klopte op de deur. Langzaam deed hij open en zag hij Rhine opgerold in een bolletje op haar bed liggen met een vest van hem tegen haar aangedrukt. Hij slikte, dit zou moeilijk worden. "Ehm, Rhine... Ik... Ehm... Ja, de laatste tijd ben ik minder voor je gaan voelen omdat ik me verstikt voelde en ehm.. Ja, ik denk dat ik hier beter een punt achter zet, die vest mag je houden als je wilt. Bye" Eventjes naderde hij haar en drukte een kus op haar voorhoofd "Het spijt me, ik ga naar Shadra voor training en ik wilde dit al langer zeggen. Bye Rhine, ik ga terug met mijn broer naar Shadra, het ga je goed." Hij verliet de kamer, deed de deur achter zich dicht en ging naar de shuttle.

Rhien lag nog steeds op bed ze was aan het denken en probeerde alles op een rijtje te zetten maar het werd haar gewoon allemaal teveel. Ze schrok toen haar deur ineens open ging en sasuke in de deuropening stond. Ze voelde zich warmer in haar hard en langzaam ging ze wat rechter zitten. Ze keek hem aan in afwachting tot hij wat zou zeggen. haar benen waren opgekruld en haar blik was ergens angstig. Ze hoorde hem slikken en toen hoorde ze de woorden die haar vanbinnen braken. "Ehm, Rhine... Ik... Ehm... Ja, de laatste tijd ben ik minder voor je gaan voelen omdat ik me verstikt voelde en ehm.. Ja, ik denk dat ik hier beter een punt achter zet, die vest mag je houden als je wilt. Bye" Eventjes naderde hij haar en drukte een kus op haar voorhoofd "Het spijt me, ik ga naar Shadra voor training en ik wilde dit al langer zeggen. Bye Rhine, ik ga terug met mijn broer naar Shadra, het ga je goed." Hij verliet de kamer, deed de deur achter zich dicht en ging naar de shuttle. Rhine had de hele tijd niets gezegd ze was verdoofd de woorden drongen tot haar door als dolken in een lichaam. maar ze kon niet meer huilen nee ze voelde zich net zo gebroken als bij het verlies van haar familie ze kon niets meet. Schaduw verspreidde zich rond haar en alles in haar kamer veranderde in as haar blik was doods en leeg. Daar zat ze in een hoek van een wederom donkere en troosteloze ruimte met enkel pijn en elende als haar gezelschap.