"*zucht* Ik kan Milan nergens vinden...is hij verdwenen ofzo..." Sky lannde in het zachte groene gras en liet zijn magische vleugels weer verdwijnen. "Tjah...misschien is het wel ergens druk mee...of is hij even naar zijn huis ofzo." Ondertussen moest Sky ook denken wat hem net was overkomen, toen hij op zoek was naar Milan en terecht kwam bij Jayro op de Duistere Etage.
"Zwart bloed...waar heb ik dat eerder gehoord. Het blijft maar door mijn hoofd stromen. Ik moet wat anders doen om mijn gedachten vrij te maken." Sky dacht na over wat hij wel niet zou kunnen doen. "Aha! Ik kan mijn nieuwe dingetje proberen. Maar eerst even wat energie sparen door te mediteren."
Sky ging zitten op het frisse zachte gras, onder een grote oude eik, en sloot zijn ogen. Hij maakte zijn hoofd leeg, hoewel dat nogal moeilijk ging door het gebeuren van net, maar het lukte na een tijdje wel. Hij kwam in een lichte trance, waarbij hij i.p.v. energie gebruikte, energie kreeg. Dit was een soort van oplader voor zijn trainingen. Zijn opa had hem dit geleerd. "Door rustig te ademen en je hoofd vrij te maken, kun je je lichaam vullen met de kracht van lucht." zei de oude wijze man, die helaas al is overleden aan ouderdom.

Na een half uur bewegeloos in de zelfde positite te hebben gezeten ontwaakte Sky uit zijn trance. "Oké, eens kijken wat ik kan van die luchtbal techniek." Sky probeerde de pagina te herrineren waarin hij de Luchtbal techniek had gezien. 'Snel en krachtig' was de aanval, dus misschien zou Sky er nog wat aan hebben. Sky hield zijn hand op en liet energie door zijn vingers stromen. Daardoor bewoog de lucht tussen zijn vingers en ontstond er een kleine luchtbal in zijn hand. "Hmm...dat is best simpel. Nu nog wat groter..." Sky concentreerde zich op zijn energie. "kaze bouru" fluisterde hij en de bal werd een stuk groter. Maar meteen werd ook een grote slok van zijn energie afgetapt. "Hmm...dit moet ik dus beter trainen." zei Sky. "Maar eerst een kijken hoe sterk het is." Sky gooide de bal, die hij in zijn hand 'hield' naar een boom die tegenover hem stond. De bal zoefde zo snel als de wind tegen de boom aan en deze ging viel om en had heel veel schade aan zijn stam. "Niet slecht, zeker als ik bedenk dat mijne nog zwak zou moeten zijn. En ik zou het kunnen gebruiken om aanvallen te blokkeren..."

Nu ging Sky weer liggen. "Na training is het altijd tijd voor ontspanning. Lekker wolken kijken ofzo." En Sky genoot van de blauwe lucht en de spierwitte wolken die voorbij vlogen.

Candy liep rustig rond en gaapte verveeld. Ze zuchtte even en had nergens zin in. Ze dacht even aan Ikuto en zuchtte weer. Waarom had ze nou gezoent? Hij zou haar toch niet willen... Ze schudde de gedachte weg en dacht aan de spreuk die ze moest oefenen. "Pech dus" mompelde ze zacht. Ze plofte neer en ging tegen een boom zitten. Ze had de jongen nog niet gzien.

Na een half uur naar de wolken te hebben gekeken en bijna in slaap te vallen, kwam Sky weer overeind. Hij moest zijn luchtbal techniek verbeteren en oefening-baart-kunst. Hij zocht een doel, om op te oefenen. "Hmm...die steen daar. Lucht en Aarde zijn tegenpolen...misschien is dat juist mijn doel om op te trainen. Als ik zelfs een steen kapot kan krijgen, dan zou ik pas sterk zijn." Sky maakte zich gereed. Met zijn ene hand in zijn broekzak en de andere klaar om te gebruiken stond hij in een stevige positie tegenover de steen. "Kaze bouru!" en daar schoot hij een luchtbal, nu al sterker en groter dan zijn eerste op de steen af. Het gras en alles er omheen vloog alle kanten op toen de luchtbal de Steen raakte, maar de steen zelf bleef onbeschedigd staan. "Goed, nog een keer, kijken of ik ook de bal kan sturen. Kaze Bouru!" Weer vuurde hij een luchtbal naar de steen toe, maar voor het raakte bewoog Sky met zijn hand/arm naar links. "Ga naar links!" maar de bal deed niks en knalde keihard tegen de steen aan. "Dat werkt dus niet. Dan moet ik me maar richten op de kracht en snelheid."

Na een paar keer te hebben geprobeerd en zijn luchtbal steeds sterker en sneller te maken, raakte Sky uitgeput van het trainen. "Oké, dat was het dan voor vandaag." De lucht begon een beetje oranje te kleuren. "Aha, het is dus al wat later in de middag. En nog steeds geen Milan gezien om het goede nieuws te vertellen...zou er wat met hem zijn? Ach, wat stel ik me aan...hij is toch niet mijn 'vriendin' ofzo. Waarom ben ik zo bezorgd? Naja...hij is wel mijn eerste en tot nu toe enige vriend hier." Sky zat maar wat vaag tegen zichzelf te praten. Ineens kwam het boek in zijn hoofd. "Draak...jou moet ik ook nog leren. Maar iemand heeft de pagina eruit geschuurd. Hoe kan ik hem dan leren?!" Sky ging weer languit liggen in het gras. "Misschien moet ik een van de docenten er over inlichten. Maar aan de andere kant...ze zouden me ook kunnen verdenken dat ik het gedaan heb." Sky zuchtte. "Het jaar begint wel goed. Kapotte boeken, rare duistere magie en ook nog eens een chagarijn van een leraar op deze school. Ben benieuwd hoe ik dit jaar ga overleven. Ben al dolblij dat ik naar de 4de ben geplaatst..."

Candy hoor'de iemand die een spreuk uitsprak en keek toe hoe hij trainde. Ze grinnikte even en gaapte kort. Ze bleef rustig tegen de boom zitten en keek rustig toe. Ze keek weer rustig rond en keek naar wat wolken.

Jayro's pijn trok weg uit zijn hard, het had absoluut meegevallen. Hij liep naar buiten, aangezien de meeste mensen van Puffoon de buitenlucht heerlijk vinden, kon hij hier het beste gaan zoeken. En het was meteen raak, daar was Sky, een heel stuk vrolijker dan hij echter verwachte. Jayro zijn iris kleurde zwart, een tijdelijke aandoening van het zwarte bloed. Dit zal morgen over zijn. ''Sky,'' zei de jongen formeel en liep met grote passen op hem af. ''Dat was je naam toch?'' Jayro tikte hem op de schouders terwijl er een lekker briesje op kwam. Of Sky dit deed wist hij niet, maar dat was niet belangrijk. Jayro's kapsel begon kleinschalig te dansen en hij keek Sky in zijn ogen aan. ''Wat je gezien had,'' begon de jongen in het rood weer ''wil je nog weten hoe en wat?''

Jayro ging met zijn rug tegen de zon in zitten. Het was best vreemd, de ene kant schreeuwde er met zijn gezicht naartoe te zitten, zijn Razen-kant en zijn Shadra-kant het tegenovergestelde. Tot nu toe heeft hij echter nog nooit toegegeven aan zijn moederskant en was niet van plan dit op te geven, hoewel hij er wel stees meer intresse naar toonde.

Sky voelde iemand tikken op zijn schouder en zijn naam zeggen. Terwijl hij zich omdraaide, hoopte hij dat het Milan was, maar hij was het niet. "Jayro? Wat moet jij hier?" Sky schrok een beetje van zijn verschijning. Hij zag er niet echt gezond uit. "Nou...ik weet niet. Het lijkt me heel interessant enzo, maar het zag er ook heel gevaarlijk en duister uit." Sky wist niet wat hij moest antwoorden. "Ik bedoel, volgens mij vindt Madeline het ook niet goed..."
Sky zweeg even. Hij dacht na.

Wat zou Ryuu doen...hij is wel iemand die het avontuur op zoekt. Maar zou hij ook dit avontuur aangaan? Zou hij zich wagen aan misschien wel duistere magie, wat zelfs duisterder kan zijn dan de magie van de gemiddelde Shadra? Ach...je leeft maar een keer...

"Oké, ik zou wel meer willen weten." zei Sky en hij doorbrak de stilte die even kwam. "Vertel me maar wat je weet."

Jayro knikte, als hij weigerde had hij het ook verteld, maar dit was ook mooi. ''Milan vertelde me dat hij een Ruïne had gezien,'' begon Jayro op een feluistertoontje. ''Een ingestorte Ruïne. Een soort onrafeld mysterie. Ik dacht dat het misschien groter zal zijn dan een gewoon mysterie. Ik had gelijk bleek uit Madeline's woorden... en daden. Eerder had ik een soort verstopt plekje gevonden, er lagen vijf boeken. Zo te zien staat er meer informatie op dan in gewone boeken. Alle informatie. Bij mijn dood zijn de eerste vier boeken pas te lezen, of bij een spreuk dat in dat tweede of derde boek staat. De vijfde is nog gelezen, maar die zal Madeline ongetwijfeld ernstig beveiligen.'' Als geen ander praatte hij zo ongechanneerd over meerderen, hij vermeed altijd de 'miss' en 'master'. Jayro vervolgde ''Ik weet niet of je het door hebt gehad maar mijn toegang tot de bieb is geweigerd, evenals naar de Ruïne.''

Jayro beet op zijn lip. ''Zal je iets kleins en onschadelijks voor me kunnen doen? Ik ben nogal leergierig. De bieb is als een verslaving. Kan je misschien een boek voor me halen? Het ligt in het stoffige hoekje. Het heette dacht ik 'Nova en Shadra, spreuken voor gevorderden'.'' Vroeg hij en dacht even na, Jayro vervolgde ''En er, 'De 7 meesters', een klein oranje boekje waar een aantal pagina's zijn uitgescheurt.''

"Maar waarom kun je dat zelf dan niet? Ik bedoel...de bieb is toch voor iedereen?" Sky dacht na. "Ach...waarom ook niet. Ik zal het na mijn laatste training halen voor je. Naar dezelfde kamer brengen als vanmorgen?" Sky schudde hem de hand en wachtte of Jayro nog meer te vertellen had.

Na een paar seconden gewacht te hebben liet Sky een luchtbal in zijn hand tevoorschijn komen. "Kaze bouru..." fluisterde hij zacht en meteen wet het nog sterker en gooide hij het naar de zelfde steen waar hij de hele dag al op aan het trainen was. "Raar hè...ik doe zoveel, maar nog veranderd de steen niet. Dan vraag ik me echt af hoe de aarde zich door weer en wind veranderd is..." mompelde Sky, half tegen zichzelf, half tegen Jayro. Weer vuurde hij een luchtbal, maar dit keer niet op de steen, nu recht de lucht in. "Sora ga ikimasu!" riep hij uit en de bal knalde uit elkaar en veroorzaakte een harde windvlaag boven de hoofden van de andere magiërs. "Mooi...dat werkt dus ook. Zo kan ik misschien wel meer dingen combineren..." Hij keek naar Jayro. "Zeg Jayro, wat voor truckjes ken jij eigenlijk allemaal...behalve dat rave zwarte inkt gebeuren...dat heb ik dan al gezien." Sky lachte wat ongemakkelijk en besloot maar te stoppen met lachen. "En wat vind je eigenlijk van deze school? Ik zit er nog maar net, veel te laat natuurlijk, maar ik vind het nu al een saai gebeuren. Wil echt heel graag terug naar mijn broer om met hem te trainen en te leren...Heb jij ook familie?"