Onder een boom bij het meer....

Rose liep wat rond richting, en ze besloot om naar het meer te gaan. Even merkte ze een groepje op, en ze begonnen vanalles te gooien naar haar. Dat negeerde ze gewoon, en ze liet een vuurbal op hen afgaan. Dat had ze geleerd van haar neef die erg goed met vuur kon omgaan, en ze grinnikt dan ook heel even kort. Ze kwam niet veel later aan bij het meer, en ze keek dan in het rond. Ze ging wat neerzitten onder een boom, en ze keek naar het meer. Ze was nieuw hier in de school, en ze kende hier echt niemand.

Mitsu liep rond langs het meer. Hij zag het meisje zitten van de les en ging naast haar zitten. "Gaat het een beetje." Hij had een spreuk uitgevoerd waardoor een plant levend werd en hem achterna ging. Op een of andere manier had hij het voor elkaar gekregen dat deze plant de jongens achterna ging die spullen naar haar hadden gegooid. Was zijn spreuk toch nog ergens goed voor. Hij keek haar aan. "Mitsu is de naam.." zei hij. "Ik hoop dat die plattegrond nog van pas kwam..." zei hij en grinnikte even.

Rose keek naar het meer, en ze hoorde dan voetstappen en een stem. Ze keek op naar de persoon, en ze zag de jongen van in de les. "Het gaat wel." Zei Rose dan zacht tegen hem, en ze zucht dan ook heel even diep. "Dat gedoe van zo'n groepjes ben ik al gewoon, maar als ik sterk genoeg ben dan moeten ze uit mijn buurt blijven." Zei ze dan grinnikend tegen hem, en ze hoorde dan zijn naam. "Ik ben Rose, aangenaam Mitsu." Zei ze dan vriendelijk tegen hem, en ze knikte dan kort. "Ja, dankje." Zei ze dan op het laatste, en ze sloot haar ogen heel even.

Mitsu keek naar het meer. Het lag er vreedig bij en verschillende leerlingen waren aan het oefenen in het water. Hij keek haar aan. "Aangenaam Rose..." zei hij. "Die vuurbal zag er goed uit...beter dan iedere spreuk van mij" zei hij. Hij keek terug naar het meer. Hij plukte wat aan het gras en grinnikte.

Rose glimlacht heel even kort, en ze keek naar het meer. Zij zou daar nooit van haar leven ingaan, aangezien ze de kracht van vuur had. Ze wist niet wat te doen, en ze sloot haar ogen heel even. Dan hoorde ze zijn andere woorden, en ze keek hem aan. "Ik heb dat geleerd van de allerbeste leraar mijn neef Gwydion." Zei Rose dan zacht tegen hem, en ze glimlacht naar hem.

"Dan moet ik hem complimenteren." zei hij. Hij keek rond. Hij probeerde opnieuw een blauwe roos tevoorschijn te toveren. Het enige verschil met de andere keren was dat het deze keer gelukt was. Hij hield het met open ogen vast en keek er naar. Vreemd als hij zich niet bezich hield met concentreren lukte het wel maar als hij zich probeerde te concentreren mislukte het.

Rose keek hem aan, en ze glimlacht heel even. Hoewel ze eigenlijk niet veel over haar neef wilde praten, aangezien zij 2 nog maar de enige levende waren. Even keek ze naar de hemel, en ze merkte dan een roos op in het blauw. "Wat mooi." Zei ze dan lief tegen hem, en ze keek dan naar hem.

Mitsu hoorde haar woorden. Hij keek haar aan. "Dat vind ik ook en het is mijn lievelingsbloem." zei hij. Hij keek naar Rose en glimlachte. Hij stak de roos in haar haar en grinnikte. "Voor jou..." zei hij.

Rose keek hem aan in de ogen, en ze glimlacht dan ook. Ze hoorde zijn woorden, en ze keek dan in het rond. Plots voelde ze de roos in haar haren, en ze keek hem dan aan. Ze bloosde lichtjes om zijn woorden, en ze wist even niet wat zeggen. "Dankje." Zei Rose dan rustig tegen hem, en ze gaf hem een kusje op de wang.

Mitsu kreeg geen kleur bij de kus. Hij wist niet bepaald wat te doen. Hij had van Kori ook zo'n kus gehad. Hij vond beide erg leuk. Eens zou hij moeten kiezen. Hij stelde dat maar uit. "Ik moet morgenvroeg de boeken afstoffen als straf." zei hij. "Maar dat ligt niet aan jou." zei hij.

Rose keek hem aan, en ze richt haar blik dan naar het meer toe. Ze sloot haar ogen heel even, en ze dacht even wat na. "Ow maar toch vind ik dat je gelijk had hoor." Zei Rose dan tegen hem, en ze keek hem weer even aan. Ze hoorde dan zijn laatste woorden, en ze glimlacht dan ook kort. Plots voelde ze ineens een steen op haar hoofd, en ze schrok er dan ook van. "Aaauw!" Riep ze dan wat te luid, en ze keek om naar wie het deed. Ze zag die groep weer, en ze stuurde dan grotere vuurballen op hen af.

Mitsu zag wat de groep deed en probeerde aan vanalles te denken. Hij richte zijn hand op de groep en zorgde voor een boomschors om hen heen. Deze vatte vlam door de vuurbal. Deze zaten wel even vast. Mitsu pakte een flesje waarin een rood drankje zat. "Hier, dit verlicht de pijn en het is ook zoet van smaak." zei hij en glimlachte.

Rose keek naar de boomschors, en ze was een beetje verbaasd. Dagen na de dood van haar familie op Gwydion na, was ze niet meer naar buiten gekomen. Sterker nog ze kon nooit weggaan uit schrik dat ze haar neef zou verliezen. Dan was ze er helemaal alleen voor, maar gelukkig dat ze beide de erfenissen van hun familie hadden ontvangen. "Uhm dankje." Zei ze dan tegen hem, en ze dronk van het flesje.

"Zit wel goed." zei hij. Hij glimlachte en keek over het meer. Hij had twee vriendinnen en daar was hij blij mee. Maar hij zal niet blij zijn als hij zou moeten kiezen.

Rose keek hem even aan, en ze dacht dan wat na. Ineens zag ze een phoenix vliegen, en ze keek er dan ook rustig naar. De phoenix was het symbool van hun familie, en ze hadden er ook één. Plots land de phoenix op haar benen, en ze keek er gewoon rustig naar. Er was een briefje bij, en ze las deze dan ook rustig. "Dankje Phoeny om het te brengen, en zeg dat alles goed gaat maar dat hij gaat afzien." Zei Rose dan tegen de Phoenix, en deze vloog algauw weer weg. Rustig keek ze naar Mitsu, waarna ze dan heel even recht staat.

Mitsu was ook opgestaan. Hij keek rond en zag toen de Fenix. Hij vond dat maar wonderbaarlijke beesten als hij eerlijk moest zijn. Hij keek hoe deze de brief gaf en hij glimlachte. Hij keek even rond. "Ik ben benieuwd wanneer onze eerste woudlessen beginnen. Ik zou het te gek vinden." zei Mitsu met een lach. Hij keek op zijn horloge en keek naar haar. "Zeg ik moet gaan...Moet morgen weer vroeg op om boeken af te stoffen" zei hij en grinnikte.

Rose keek naar Mitsu, en ze glimlacht even kort. Ze stak het briefje in haar handtas, en ze keek dan in het rond. Om eerlijk te zijn verveelde ze zich een beetje, en ze hoorde dan zijn woorden. "Ik heb geen idee hoe die zullen zijn, maar ik ben ook wel benieuwd." Zei Rose tegen hem, en ze keek dan naar hem. Ze hoorde dan zijn woorden, en ze knikt heel even kort. "Is goed hoor, ik ga zo ook even een leraar pesten." Zei ze dan grinnikend, en ze rekt zich heel even uit.

PROFILE MAGICIAN

» Aan het meer.
» bij het meer....
» Rust en kalmte onder de sterren.
» Genieten onder de blauwe lucht.
» 8.00 Bij het meer

Onder een boom bij het meer....

Onder een boom bij het meer....

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen