Zitten

Keira leunde zittend tegen één van de grotere torens aan en keek om zich heen. Ze was weer thuis, althans, zo voelde het. Ze had zin om haar vrienden van vorig jaar weer te zien, Jayro in het speciaal. Integenstelling tot haar vriend kon ze aardig opschieten met enkele klasgenoten, maar ook zij wisten dat als je iets verkeerds zei de volle laag kreeg. Keira heeft het tweede jaar over geslagen, een klein wonder voor chaggerijn als zij. Echter was ze als eerstejaars heel braaf en begon de arrogantie pas in het derde jaar. Keira moest als kleintje van zich af weten te bijten en is op dat gebied met vlag en wimpel geslaagd. Echter is ze dit behoorlijk gaan doortrekken, zo erg dat haar verblijf op SA twijfelachtig was. Er is meerdere keren gedregen om haar van school te trappen, mocht dit door gegaan zijn, zal dat haar einde betekenen. Thuis voelde ze zich nooit thuis, haar ouders hebben een full time baan en kijken vrij weinig naar haar om. Keira is hard opgegroeit en hard geworden.

Mitsu was in het veld aan het oefenen. Hij wilde een blauwe roos in zijn handen toveren aangezien dat zijn favoriete bloem was. Hij sloot zijn ogen en een paar flitsen kwamen tevoorschijn. Op het moment dat hij zijn ogen wilde openen werd hij opgepakt door een vleesetende plant. Hij hing recht boven de mond en klapte in zijn handen. De plant verdween. Hoe slecht hij was in het gebruiken van magie hij wist het altijd weer goed te brengen. Hij probeerde zich opnieuw te concentreren. Weer een paar flisten kwamen en hij opende zijn ogen. Zijn mond viel open. Hij wilde maar één roos toveren en inplaats daarvan was het hele veld bezaaid met blauwe rozen. Hij stond midden in een blauw veld. Opnieuw klapte hij in zijn handen en de rozen verdwenen. Hij ging zitten en dacht na. Waarom wilde het nou niet lukken.

Master Kale liep verderop. Eigenlijk was hij een simpele wandeling aan het maken voor hij zijn tweede les zou starten. Hij zag verderop Keira zitten. Hij dacht weer aan het groepje van Shadra dat hij dit jaar weer had. Dat zou weer geen makkelijk jaar worden. Nog wat verderop zag hij een jongen zitten die met veel duidelijkheid van Gren kwam. Kale wist niet precies wat zijn bedoling was maar het was voor hem wel duidelijk dat de jongen niet precies kreeg wat hij bedoelde. Hij liep op hem af en bleef vlak achter hem staan. ''Je moet je meer concentreren. Als je losse gedachten door je hoofd laten slingeren dan kan je het beter bij kaarttrucks houden'' zei hij bars zoals altijd.

Mitsu keek op toen hij de stem hoorde. Hij knikte even en waagde het nog maar een keer. Hij concentreerde zich opnieuw. De leraar had gelijk maar concentreren was nou niet echt zijn sterkste punt. Hij sloot zijn ogen en probeerde zijn hoofd leeg te maken. Hij dacht aan een roos in zijn hand. Er kwam wat glinsteringen in zijn hand maar het was vereweg van een roos. Het was een tak met doornen en een aantal daarvan boorde in zijn huid. Dat moest hij dan weer hebben. Hij gooide het weg en wist zich geen raad. Hij dacht toch echt aan een blauwe roos.

Jayro kwam stapvoets aangelopen na het gesprek met Madeline. Hij had de emotieloze blik van altijd op zijn gezicht, maar nu voelde hij zich van binnen warm. Vrolijk. Hij mocht een soort van assistent van Madeline worden al wist hij niet wat dat precies mocht betekenen. In gedachte verzonken merkte hij Keira eerst niet op, pas wanneer hij besloot de gedachtes even te laten zakken zag hij de prachtige rode haren van zijn vriendin, waar hij natuurlijk direct naast ging zitten. ''Hey lief,'' zei Jayro zacht en kuste haar op haar wang. Hij voelde zich voor het eerst sinds tijden écht vrolijk, om een positieve reden.

''Oefening baart kunst zeggen ze meestal. Je hebt hier nog een heel schooljaar voor. Ik ben trouwens Master Kale, je leraar duistere magie'' zei hij tegen de jongen. Kale keek even om toen hij iemand anders aan hoorde komen en zag dat Jayro bij Keira was gaan zitten. Hij liet de twee voor wat het was en keek weer naar de jongen voor hem. ''Dit was in elk geval al beter dan dat gepruts van daarnet'' eindigde hij.

Mitsu keek naar de leraar. "Ik ben Mitsu, aangenaam" zei hij. Kreeg hij ook dark magie. Dat was hem niet verteld. Maar goed altijd leuk om iets nieuws te leren. Hij keek naar de leraar en hoorde zijn woorden. "Bedankt, meneer" zei hij. Hij was altijd beleefd tegen leraren en mensen met een hoger aanzien. Zo was hij opgevoed en hij had er geen problemen mee. Hij keek even naar zijn handen waar een paar kleine wondjes in zaten. Hij negeerde het en grinnikte even. Hij zag Keira en Jayro ook zitten maar negeerde het.

''Nou Mitsu, ik moet eerlijk bekennen dat ik ernaar uitkijk je dit jaar als leerling te hebben'' zei Kale al klonk er niet echt een blije emotie in. Als hij tenminste net zo in de klas was als hier dan zou hij met wat oefening veel duistere magie kunnen afweren. Master Kale gaf namelijk alleen aan kinderen van Shadra aanvalstechnieken. Aan de andere studenten leerde hij alleen hoe ze zo`n aanval zouden moeten blokeren. Een soort verweer tegen de duistere kunsten dus.

Mitsu knikte vrolijk. "Ik verheug me ook om les van u te krijgen." zei hij. Hij deed altijd zijn best en deed soms iets te veel oefenen. Zo was hij een keer flauwgevallen in het bos doordat hij zich te hard pushte om door te gaan. Maar daardoor wist hij zijn grens en hij wist deze nog wel eens op te zoeken. Hij keek de meneer even kort aan en liep naar de twee. Nieuwe contacten maken vond hij altijd geweldig.

"Hey," antwoordde ze afwezig terwijl ze nogsteeds voor zich uit staarde. Ze sloot haar ogen eventjes toen ze de lippen van Jayro op haar wangen voelde, het was iets wat ze gemist had. De emotieloze blik in haar ogen verdween niet, hoewel haar mondhoeken wel lichtjes omhoog gingen. Ze draaide haar hoofd richting hem en keek in zijn mooie, groene ogen.
"Ik heb je gemist." zei ze zachtjes, waarna ze haar lippen even op de zijne drukte. Hierna liet ze haar blik door de omgeving glijden en mompelde ze een paar vervloekingen, op de onbekende jongen voor haar gericht. Het lukte hem niet om een simpele róos tevoorschijn te krijgen, hij zou vast eerstejaars zijn of iets dergelijks.

''Ik jou ook'' zei Jayro zacht en sloeg zijn arm om haar heen. ''Was Kale chaggerijnig? Ik bedoel, als je wil kan ik je de spreuk leren.'' zei hij zacht en besefte zich nu pas dat hij ook nog een nieuw boek moest hebben. Zijn leergierigheid voelde als een verslaving, maar nu voelde het ook als een verraad om nu nog een boek te jatten. Misschien was overgaan om in de bieb zelf te lezen een optie? Vragend keek hij Keira aan, hij had wel zin om weer lekker met haar bezig te zijn. De zon werd bedekt door een klein wolkje en Jayro grinnikte. ''Waar jij verschijnt, verdwijnt de zon.'' sprak hij deftig en kuste zijn vriendin op zijn lippen, waarna hij weer naar de wolk tuurde.

"Nogal. Hij heeft mij de woorden gegeven meer niet, en een beetje oefening kan ik wel gebruiken." antwoordde ze droog, terwijl ze naar het grasveld staarde wat zojuist weer anti-bloemetjes was geworden. Een kleine glimlach verscheen toen Jayro zo deftig sprak, ze vond het helemaal níets voor hem.
"En moet ik dat als een belediging of als een compliment opvatten?" zei ze met een spoor van vermaak in haar stem. Ze concentreerde zich op de wolk, liet de wolk verdwijnen met behulp van haar magie en keek hem glimlachend aan.
"Zie je wel, daar is de zon al." grinnikte ze.

"Nee totaal niet" zei Mitsu. Hij schudde zijn hoofd. Hij wilde dit zelf leren. Hij zag dat de twee druk bezig waren en liep dus weg op zoek naar de etage van de wood.

Jayro kreeg een grijns op zijn gezicht, concentreerde zijn ogen op de zon en sisde zachtjes ''La nube'' Uit zijn pupillen kwam zwarte rook die zich steeds hoger tot een pikzwarte wolk wist te vormen. ''Oeps...'' grinnekte hij en stond op. ''Evana'' zei Jayro zachtjes en fantaseerde dat al het bloed van Keira naar het Kubusje stroomde. Een vloeistof kwam uit haar lichaam. ''Je voelt je zwakker? Dat is een deel van jou energie.'' Jayro maakte een lichte beweging met zijn hand en zei ''Offency'' Waardoor het blokje weer naar haar lichaam toe keerde. ''Offency zal je later, of mogelijk ook niet leren. Devensie is wat jij moet zeggen. In gedachte laat je, wanneer je met 'Evana' het Kubusje hebt opgehaald, mijn bloed in het Kubusje stromen. Eigenlijk moet dit energie zijn, maar energie zie je nooit, is moeilijk voor te stellen dus wellicht is bloed handiger. Ik merkte enkel vooruitgang bij mezelf.'' Legde Jayro uit. Hij voelde zich eigenlijk wel een beetje leerkracht. Misschien moest hij als assistent van Madeline wel vaker leerlingen dingen uitleggen. ''Probeer maar...'' zei Jayro met een knipoog.

Keira voelde zich leeg en levensloos toen Jayro haar levensenergie langzaam maar voorzichtig uit haar haalde. Ze keek met half geopende ogen naar het kubusje wat voor haar in de lucht zweefde, en zag een vloeistof vanuit haar lichaam naar het kubusje stromen. Enkele seconden later liet Jayro het kubusje weer naar haar toekeren, waarna Keira zich weer levend voelde. Een grijns verscheen op haar gezicht waarna ze de woorden uitsprak. "Evana Devensie" klonk er zachtjes, er verscheen een kubus waarna er al snel een vloeistof uit Jayro stroomde en zich verzamelde in de kubus. Gefacineerd keek Keira ernaar, plukte het uit de lucht en hield het even in haar handen. Ze keek toe hoe de goudkleurige vloeistof rondtolde in het kubusje, hierna liet ze de vloeistof weer terugkeren in Jayro en liet ze de kubus verdwijnen.
"Kan dit ook met andere levensvormen?" vroeg ze plotseling.

Jayro voelde zich iets leger worden, maar behield zijn ietwat vrolijke gezicht. Wel moest hij nu absoluut meer moeite doen. Echter stuurde Keira de kubus terug. Hij knikte en zij ''Kale's bedoeling is alleen dat jij de kubus in je opneemt, 't maakt niet veel uit. Energie maakt je lichaam zelf weer aan, ik kan het hebben'' zei Jayro. ''Zeg trouwens pas als je de kubus hebt, Devensie, dat werkt beter.'' Nogmaals ging Jayro staan en verzonk weer in gedachte over de toekomst. Zal Keira hem minachten als ik assistent werd? Ze is immers een Shadra in hart en nieren...

Keira knikte en onthield de tips van Jayro goed, misschien handig voor een volgende keer.
"Wat is er?" vroeg ze aan hem, toen hij plotseling zo stil werd. Ze vormde met een paar simpele woordjes die ze kende een zwarte bol, ter grootte van een tennisbal; maar zo licht als een veertje, en liet hem even rondzweven. Hierna liet ze hem tegen de zijkant van Jayro's hoofd stuiteren; zodat hij zal opschrikken uit zijn gedachtes. Ze besloot de opdracht zometeen op hem te oefenen, nadat ze hem uitgehoord had over wat hem zo dwars zat.

Jayro schrok op en grinnikte ''Hey!'' schreeuwde hij opgewekt. De jongen sloeg zijn ogen neer en ging tegen de toren aan zitten, hij trok zijn knieën op en zei zachtjes. ''Madeline wil dat ik haar assistent word. Een soort hulpje snapje?'' zei hij. Dat was niet het grootste probleem en dat zal Keira zich ook kunnen voorstellen. ''Ik wil dat ook...'' zei Jayro en slikte. Zal ze het accepteren, zal hun relatie over zijn? Zal ze het überhaubt geloven?

Keira volgde hem met haar ogen hoe hij tegen de toren aan ging zitten, en staarde even naar de grond. Ze keek hem met zwarte, levenloze ogen aan, terwijl er allerlei gedachtes door haar hoofd spookten. Hij wilt haar húlpje zijn? Hoe kan hij zich zo laag voelen om het húlpje van de schoolhoofd te worden? Als een soort keffend hondje dat meteen aangerend komt als je hem roept; zo zag ze dat hele assistent zijnde.
"Als jij dat wilt.." zei ze uiteindelijk, met een diepe zucht. Ze keek van hem weg en besloot hem maar niet te vertellen hoe vreselijk oneens ze het met hem was. Als een slaafje van het schoolhoofd goed genoeg voor hem klinkt, moet ze dat maar respecteren.
"Wat heb je uitgespookt dan?" vroeg ze, omdat ze niet geloofde dat Madeline het hem zomaar had voorgesteld. Er móest een rede achter zitten..

''Ik ehm...'' begon Jayro vaagjes ''Ik mezelf... Ik heb gezegd dat ik weg wilde. Ze zei me dat ik alleen nog mocht blijven om jou dag te zeggen. Ik heb wat met haar gepraat en vaag genoeg zei ze dat ik 'het in me had'.'' Legde de jongen uit en keek naar zijn vriendin, ze vond het niets, het was over, ze zal voor eer gaan. Jayro slikte en vroeg zachtjes en koeltjes ''je vind het niets?''

Keira schoof wat op om zo vervolgens met haar hoofd op Jayro's schouder te leunen.
"Hmm.. als jij het een goed idee vind, vind ik dat ook." zei ze ietwat afwezig, terwijl ze dromerig voor zich uit staarde. Ze had verwacht dat hij weer een leraar had uitgedaagt, die hem vervolgens had weggestuurd of iets dergelijks. Maar in plaats daarvan had hij gezegd dat hij weg wilde, van deze helse plaats en dat Madeline vervolgens dat idee had voorgesteld.
"En nu word je vriendjes met Madeline?" vroeg ze, nog steeds met haar hoofd op zijn schouder leunend.

Jayro kuste haar rode haren dat zoals altijd heerlijk ruikten en sloeg zijn arm om Keira heen. ''Je vind het geen goed idee.'' zei hij en drukte zijn vriendin extra hard tegen zich aan. Het was toch nog niet over? Bah, die twijfel. Misschien was het goed om zijn leerverslaving te stimuleren. Jayro had het nog nooit gezegd en ze hadden al minstens zes maanden verkering, Keira trouwens ook niet, maar toch zei hij het ''Ik hou van je, Keira.''
Jayro stond op en liet haar voor wat het was, hij riep haar na ''Ik ga wat lezen.'' Hij negeerde de vraag of ze vriendjes werden. Hij hoopte stiekem van wel, maar wist dat dat een lange weg was.

"Oke." antwoordde ze droog en geamuseerd, aangezien ze 'ik hou ook van jou' zo klef vond klinken. Ze hield zijn hand vast en liet die greep langzaam verslappen, tot haar hand weer terugviel op het zachte gras. Nog even had ze haar blik op Jayro gericht, maar toen hij achter de dikke, stenen pilaar verdween keek ze verveeld over het grasveld uit. Er waren niet veel persoontjes hier, op het buitenterrein. Ze liet haar blik rusten op een groepje eerstejaars die druk aan het oefenen waren met spreuken die voor haar bekend waren, ze waren er bar en bar slecht in. Maar dat was zij ook min of meer toen ze eerstejaars was. Ze slaakte een diepe zucht en sloeg haar armen om haar kniën, om zo rond te kijken tot haar oog viel op iets interessants.

PROFILE MAGICIAN

» Love - Met Deze Persoon Zou Men Op Een Onbewoond Eiland Willen Zitten ♥

Zitten

Zitten

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen