alois keek naar het meer.hij lette op elk detail.in het meer zat een zwaan.het leek wel of het sliep.de zwaan liet zich zachtjes met de golven mee kijken en zat in een dieppe slaap.alois liep dichter naar het meer en bekeek de zwaan goed.iets in die zwaan had een bijzondere uitstraling.hij wist niet was maar het leek of de zwaan een mens was."bevrijd me..alois"alois vrijfde in zijn ogen.praatte die zwaan nou dacht hij.hij zuchte en ging weer zitten tegen een boom.het water glinsterde in het zonlicht en alles leek net wel een droom maar alois zat hier toch echt.hij glimlachte.hij zag dat de zwaan weer zich mee laat slepen met de stroming
het was raar omdat alios bleef denken dat de zwaan een mens was.hij dacht opeens aan het verhaal dat hannah verteld had.een meisje werdt door een boze graaf omgetoverd in een zwaan.hij dacht diep na.hij wist neit hoe het einde was want dat had hannah niet verteld.hij zuche.het verhaal ging ook wel over ballet en het was wel mooi om te zien maar verder boeide dat hem niet echt.de wind werdt harde en hij hoorde de vogels niet meer fluiten.het leek wel of er storm op komst was maar hij zag geen grijze wolken enzo.alois keek nu nog verbaaster.hoe kon het zo hard waaien als er niet een grijze wolken zijn.hij keek richting de school.daar zag het er dreigend uit maar de windt stond niet zijn kant op.weer zuchte hij.hij had niet veel te doen maar het was wel lekker om hier te zitten.hij voelde zich zo rustig worden.hij probeerde nog wat watersturing.het ging best goed.hij vormde allemaal viguren maar toch was er iets dat zijn water sturing blokkeerde.hij wist dat de oorsprong van water de maan was en vaan aarde dasmollen.hij zuchte.de oorsprong van vuur waren draken.de oorsprong van lucht waren luchtbizzons.hij glimlachte.luchtbizzons hij wist mooi wat het was maar het waren vast bijzondere dingen.hij wou graag een lluchtbizzon zien.hij keek weer over het meer.de pratige zwaan was verdwenen.in plaats van de zwaan zag hij een vaag gestalte aan de andere kant van het meer.hij dacht dat het een meisje was.hij keek heel even weg en toen weer terug.de gestalte was verdwenen."dat was vast me verbeelding moppelde hij"hij keek weer in die richting zag hij niks.hij bleef erg verbaast.hij wist nou neit of het zijn verbeelding was of niet.hij was best wel nieuwschierig maar hij wou er neit alleen op af gaan.hij was te bang dat hem iets zou overkomen.hij merkte dat de windt stiller was geworden maar geen een vogel fluitte.hij had zo'n gevoel dat er iets ernstig aan de hand was maar wat wist hij niet.bij de school zag het er nog steeds dreigend uit.hij deed zijn ogen dicht om te rusten.hij wou graag dat er iemand bij kwam.nu verveelde hij zich zo.